Τώρα
ξέρουμε: στο εβραϊκό κράτος υπάρχει συμπόνια και ανθρώπινα αισθήματα
μόνο για τους Εβραίους, δικαιώματα μόνο για τον Περιούσιο Λαό. Το εβραϊκό κράτος υφίσταται μόνο για τους Εβραίους. Οι
νέοι του εβραϊκού κράτους επιτίθενται στους Παλαιστινίους στους δρόμους
της Ιερουσαλήμ, ακριβώς όπως οι νέοι «goyim»* επιτέθηκαν στους Εβραίους
στους δρόμους της Ευρώπης. …Οι Ισραηλινοί του εβραϊκού κράτους οργιάζουν στα κοινωνικά δίκτυα, διαδίδοντας ένα μίσος και ένα πνεύμα εκδίκησης διαβολικού εύρους άνευ προηγουμένου. Άγνωστοι του εβραϊκού
κράτους σε μια καθαρά εθνική βάση. Αυτά είναι τα παιδιά της εθνικιστικής και ρατσιστικής γενιάς -οι απόγονοι του Νετανιάχου.
Για πέντε χρόνια τώρα δεν έχουν ακούσει παρά προτροπές, κινδυνολογίες και υπεροχή έναντι των Αράβων από τον πραγματικό δάσκαλο αυτής της γενιάς, τον Πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu. Ούτε λέξη ανθρωπιάς, συμπόνιας η ίσης μεταχείρισης….
Μεγάλωσαν στο πλαίσιο της προκλητικής απαίτησης για αναγνώριση του Ισραήλ ως «εβραϊκό κράτος» και εξήγαγαν τα απαραίτητα συμπεράσματα.
Πριν καν οριοθετηθεί το τι σημαίνει «εβραϊκό κράτος» -άραγε, θα είναι ένα κράτος που βάζει τα tefillin (φυλακτήρια), αγκαλιάζει τα mezuzah (ρολά προσευχών κλειδωμένα σε μικρά μεταλλικά ή ξύλινα κιβώτια, τα οποία κρέμονται στα πλαίσια των θυρών εισόδου), αγιάζει τα ξόρκια, κλείνει την ημέρα του Shabbat και τηρεί αυστηρά τους νόμους της kashrut -οι μάζες έχουν καταλάβει.
Το πλήθος εσωτερίκευσε αμέσως το αληθινό νόημα: ένα εβραϊκό κράτος είναι ένα κράτος στο οποίο υπάρχει χώρος μόνο για τους Εβραίους.
Το πεπρωμένο των Αφρικανών είναι να αποσταλούν στο κέντρο κράτησης στο Holot στη Νεγκέβ και των Παλαιστίνιων να υπομείνουν πογκρόμ.
Έτσι λειτουργεί ένα εβραϊκό κράτος: είναι μόνο με τέτοιες συνθήκες που μπορεί να είναι εβραϊκό.
Στο υπό σύσταση εβραϊκού κράτους, δεν υπάρχει καν χώρος για έναν Άραβα που κάνει το καλύτερό του για να είναι ένας καλός Άραβας, όπως ο συγγραφέας Sayed Kashua.
Σε ένα εβραϊκό κράτος, η Πρόεδρος της Συνέλευσης της Κνεσέτ, Ruth Καλντερόν (του κόμματος Yesh Atid -περιττό να πούμε ότι πρόκειται για το «κέντρο» του πολιτικού φάσματος) διακόπτει τον Άραβα βουλευτή Ahmed Tibi (από τη Ηνωμένη Αραβική Λίστα Ta’al) ο οποίος μόλις επέστρεφε, αναστατωμένος, από μια επίσκεψη στην οικογένεια του Shoafat, του νεαρού Άραβα που σφαγιάστηκε, και του κάνει κήρυγμα ότι πρέπει επίσης να αναφερθεί στους τρεις νεαρούς Εβραίους που σφαγιάστηκαν (ενώ μόλις το είχε κάνει).
Σε ένα εβραϊκό κράτος, το Ανώτατο Δικαστήριο εγκρίνει την κατεδάφιση του σπιτιού της οικογένειας ενός άνδρα ύποπτου για τη δολοφονία, πριν καν δικαστεί.
Ένα εβραϊκό κράτος θεσπίζει ρατσιστικούς και εθνικιστικούς νόμους.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενός εβραϊκού κράτους αρέσκονται με τη δολοφονία των τριών μαθητών yeshiva και αγνοούν σχεδόν πλήρως τα δεινά πολλών νεαρών Παλαιστινίων της ίδιας ηλικίας που σκοτώθηκαν από τα πυρά του στρατού κατά τους τελευταίους μήνες, συνήθως χωρίς λόγο.
Κανείς δεν τιμωρήθηκε για τις πράξεις αυτές ― στο εβραϊκό κράτος υπάρχει ένας νόμος για τους Εβραίους και ένας νόμος για τους Άραβες, των οποίων οι ζωές αξίζουν ελάχιστα.
Κανένα ίχνος σεβασμού του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων.
Στο εβραϊκό κράτος, υπάρχει συμπόνια και ανθρωπιά μόνο για τους Εβραίους, δικαιώματα μόνο για τον Περιούσιο Λαό.
Το εβραϊκό κράτος είναι μόνο για τους Εβραίους.
Η νέα γενιά που μεγαλώνει κάτω από την αιγίδα του, είναι επικίνδυνη τόσο για τον εαυτό της όσο και για ό τι την περιβάλλει.
Ο Νετανιάχου είναι ο Υπουργός Παιδείας της, τα μιλιταριστικά και εθνικιστικά ΜΜΕ χρησιμεύουν ως παιδαγωγικό ποίημα, το εκπαιδευτικό σύστημα που την οδηγεί στη Χεβρώνα και στο Άουσβιτς χρησιμεύει ως οδηγός.
Ο Σάμπρα (Sabra, ντόπιος Ισραηλινός) του σήμερα είναι ένα νέο είδος, καυτός από μέσα και έξω.
Δεν συνάντησε ποτέ τον Παλαιστίνιο ομόλογο του, αλλά ξέρει τα πάντα γι” αυτόν ― ο Σάμπρα ξέρει ότι είναι ένα άγριο ζώο, το οποίο σκοπεύει να σκοτώσει μόνο, ότι είναι ένας τέρας, ένας τρομοκράτης.
Ξέρει ότι το Ισραήλ δεν έχει σύμμαχο για την ειρήνη, διότι αυτό άκουσε αμέτρητες φορές από τον Netanyahu, τον Υπουργό Εξωτερικών Avigdor Lieberman και τον Υπουργό Οικονομίας Naftali Bennett.
Από το στόμα του Yair Lapid άκουσε ότι υπάρχουν «Zoabis» -μια συγκαταβατική αναφορά στη βουλευτή της Κνεσέτ Haneen Zoabi (από το κόμμα Balad).
Να είσαι αριστερός ή πρόθυμος για δικαιοσύνη στο εβραϊκό κράτος θεωρείται πλημμέλημα, η κοινωνία των πολιτών θεωρείται απάτη, η αληθινή δημοκρατία ως διαβολική.
Σε ένα εβραϊκό κράτος ― το οποίο ονειρεύεται όχι μόνο η δεξιά, αλλά και το υποτιθέμενο αριστερό κέντρο των Tzipi Livni και Lapid ― η δημοκρατία είναι θολή.
Το κύριο πρόβλημα του εβραϊκού κράτους δεν είναι οι σκίνχεντ, αλλά οι ηθικολόγοι κομπιναδόροι, οι κακοποιοί απατεώνες, η άκρα δεξιά και οι έποικοι.
Όχι οι οριακοί, αλλά το κύριο ρεύμα το οποίο είναι εν μέρει εθνικιστικό, εν μέρει αδιάφορο.
Στο εβραϊκό κράτος, δεν έμεινε τίποτα από τη βιβλική εντολή σύμφωνα με την οποία πρέπει να είμαστε δίκαιοι με την μειονότητα ή με τον ξένο.
Δεν υπάρχουν πια από αυτούς τους Εβραίους που διαδήλωσαν με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ή έκαναν φυλακή με τον Νέλσον Μαντέλα.
Το εβραϊκό κράτος, το οποίο το Ισραήλ επιμένει να αναγνωριστεί από τους Παλαιστίνιους, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσει τον εαυτό του.
Στο τέλος της ημέρας, μετά από μια τρομερή εβδομάδα, φαίνεται ότι ένα εβραϊκό κράτος είναι ένα ρατσιστικό, εθνικιστικό κράτος που σχεδιάστηκε μόνο για τους Εβραίους.
Gideon Levy (δημοσιεύτηκε στην Haaretz, Ισραήλ,6.7.2014, Our wretched Jewish state ― μτφ. Κριστιάν)
* Μετάφραση από τη Γίντις «goyim» (goy στον ενικό), το όνομα που δίνεται σε μη-Εβραίους από την αρχαίες εβραϊκές κοινότητες της Κεντρικής Ευρώπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου