Επικίνδυνη η βίαιη άνοδος του Ισλαμισμού σε όλο τον κόσμο. Απειλή για την ανθρωπότητα

Στην λίστα με τις 33 χώρες στον κόσμο που καταπατούν συστηματικά τα θρησκευτικά δικαιώματα σε επίπεδο λατρείας αλλά και… θρησκευτικής ελευθερίας συμπεριλαμβάνεται και αυτή την χρονιά (2014) η Τουρκία, μαζί με το Αφγανιστάν το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν το Λάος, το Μπαγκλαντές, την Κίνα, αλλά και την Ρωσία στην καθιερωμένη ετήσια έκθεση του Αμερικάνικου οργανισμού….
Αυτό που ωστόσο εξάγεται ως συμπέρασμα από την αναλυτική και την εις βάθος μελέτη της 209σελιδη έκθεση της επιτροπής και καταγράφεται μέσα από τα ενδεικτικά βίαια περιστατικά που
περιγράφονται από τα 100αδες που σημειώνονται καθημερινά – ανά χώρα και ανά περίσταση- είναι ότι παρατηρείται βίαιη άνοδος του Πανισλαμισμού-κυρίως στις εξτρεμιστικές του εκφάνσεις όπως οι Σουνίτες- σε όλες τις χώρες που κυρίαρχο θρήσκευμα είναι το Ισλάμ.
Οι μελετητές και συνεργάτες της επιτροπής κρούουν το κώδωνα του κινδύνου και εκπέμπουν SOSαπευθύνοντας αγωνιώδη έκκληση, προς την ηγεσία του Λευκού Οίκου και την γερουσία, εμμέσως όμως και προς του ηγέτες του κόσμου, για τον κίνδυνο αφενός, της εξάπλωσης το Ισλάμ και αφετέρου για διώξεις τους θανάτους και της εν ψυχρώ σφαγιασμούς των Χριστιανών(κάθε ομολογίας και δόγματος) στις Μουσουλμανικές χώρες.Η έκθεση όπως σημειώνεται και από ανεξάρτητους θρησκευτικούς αναλυτές το φαινόμενο της βίαιης ανόδου του Ισλάμ έχει αρχίσει να ανησυχεί όχι μόνο την συγκεκριμένη επιτροπή αλλά και την ίδια την Αμερική εξ ου και οι συστάσεις – προτάσεις προς το Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο είναι ανάλογες.
Οι χώρες που σύμφωνα με την Αμερικάνικη επιτροπή κάνουν διακρίσεις και καταπατούν τις θρησκευτικές ελευθερίες σε όλο τον κόσμο αναλυτικά είναι οι Αφγανιστάν, Αζερπμπαϊτζάν, Μπαχρέιν, Μπανγκλαντές, Μπελαρούς, η Μπούρμα, η Κίνα, η Κούβα, η Αίγυπτος, η Ερυθραία, η Αιθιοπία, η Ινδία, η Ινδονησία, το Ιράν, το Ιράκ, το Καζακιστάν, το Κυργιστάν, το Λάος, η Μαλαισία, η Νιγηρία, η Ν. Κορέα, το Πακιστάν, η Ρωσία, η Σ. Αραβία, η Σριλάνκα, το Σουδάν, η Συρία, το Τατζικιστάν, η Τουρκία, το Τουκρμενιστάν, το Ουζεμπεκιστάν, το Βιετνάμ και αποσπασματικά κάποιες από τις χώρες ακόμα τις Ανατολικής Ευρώπης. Αίσθηση ωστόσο προκαλεί η παρουσία της Ρωσίας στον κατάλογο αυτό με τις χώρες που καταπατούν τα θρησκευτικά και λατρευτικά δικαιώματα καθώς η επιτροπή χρεώνει στις κυβερνητικές ρωσικές υπηρεσίες διακρίσεις εναντίον των Μουσουλμάνων Ρώσων πολιτών που ασπάζονται άλλες, πέραν της επικρατούσας θρησκείας –εν προκειμένω της Ορθοδόξου Εκκλησίας- θρησκείες.
Ειδικότερα για την Τουρκία όπως καταγράφει η έκθεση, η τουρκική κυβέρνηση περιορίζει τα δικαιώματα όλων των θρησκευτικών ομάδων να έχουν και να συντηρούν τόπους λατρείας, να εκπαιδεύουν κληρικούς, και να παρέχουν θρησκευτική εκπαίδευση, γεγονός που, όπως σημειώνεται, είναι «ιδιαίτερα επιζήμιο» για τις μικρότερες μειονοτικές κοινότητες, οι οποίες δεν δύνανται να «μεταδίδουν την πίστη τους στις μελλοντικές γενιές». Παράλληλα, στην έκθεση καταγράφεται η έντονη ανησυχία «για την καταχώρηση του θρησκεύματος στις εθνικές ταυτότητες, τις υφιστάμενες κοινωνικές διακρίσεις, τον αντισημιτισμό, και τις επίμονες θρησκευτικές παραβιάσεις της ελευθερίας στο κατεχόμενο από την Τουρκία βόρειο τμήμα της Κύπρου», ενώ ιδιαίτερα μνεία γίνεται για την σημαντική επιδείνωση «στο συνολικό τοπίο για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα», με έμφαση στους σοβαρούς περιορισμούς στην ελευθερία του Διαδικτύου, στην προστασία της ιδιωτικής ζωής και της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης, υπογραμμίζοντας παράλληλα τις ανησυχητικές επιπτώσεις στην ελευθερία των θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Αναλυτικότερα
Παρέμβαση στις εσωτερικές θρησκευτικές υποθέσεις.
Όπως σημειώνεται στην έκθεση, «η τουρκική κυβέρνηση εξακολουθεί να επιμένει ότι μόνο οι τούρκοι πολίτες μπορούν να είναι μέλη της Ιεράς Συνόδου της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας (οικουμενικό Πατριαρχείο). Παρά το γεγονός ότι το 2010 ο πρωθυπουργός ενέκρινε διπλή υπηκοότητα για 25 μητροπολίτες, υπήρξε άρνηση για τους υπόλοιπους που κατέθεσαν αίτηση» υπογραμμίζοντας ότι συνιστά παρέμβαση στις εσωτερικές του υποθέσεις, ο ρόλος της κυβέρνησης στην απόφαση για το ποια άτομα θα είναι μέλη του Πατριαρχείου. Το ίδιο καταγράφεται και στην διαδικασία επιλογής της ηγεσίας του Αρμένικου Πατριαρχείου, την ώρα που «η κυβέρνηση αρνείται στις θρησκευτικές μειονοτικές κοινότητες να εκπαιδεύουν τον κλήρο τους στην Τουρκία». Επισημαίνεται δεν και το γεγονός ότι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει κλειστή από το 1971, «παρά τις υποσχέσεις και τις δημόσιες δηλώσεις υποστήριξης για την επαναλειτουργία της από τον Πρωθυπουργό Ερντογάν και τον Πρόεδρος Gül».
Θρησκευτικές περιουσίες των μειονοτήτων.
Για τις θρησκευτικές περιουσίες, η ανεξάρτητη επιτροπή για τις θρησκευτικές ελευθερίες επισημαίνει ότι η τουρκική κυβέρνηση από το 2003ξεκίνησε μια διαδικασία επιστροφής κάποιων από τις περιουσίες, ή καταβολής αποζημίωσης στις περιπτώσεις που δεν είναι δυνατή η επιστροφή. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνονται στην δημοσιότητα, από το 2011 340 περιουσίες (σύμφωνα με την κυβέρνηση) έχουν επιστραφεί ή αποζημιωθεί, ύψους 2,5 δις τουρκιών λιρών. 1000 αιτήσεις απερρίφθησαν, εκ των οποίων 800 για έλλειψη στοιχείων, και 200 για άλλους λόγους. Κάποιες κοινότητες, όπως σημειώνει η έκθεση, καταγράφουν μεροληψία στην διαδικασία, ή την θεωρούν πολύ αργή, ή ότι η αποζημίωση είναι ανεπαρκής.
Στο ζήτημα της εκπαίδευσης, παρά το γεγονός ότι το τουρκικό υπουργείο εθνικής παιδείας στο μάθημα των θρησκευτικών -με έμφαση στο Ισλάμ- περιλαμβάνει όλες τις θρησκείες και τον αθεϊσμό, δίνοντας την δυνατότητα στους οι μη-μουσουλμάνους μαθητές να εξαιρεθούν, έχουν αναφερθεί περιστατικά κοινωνικού αποκλεισμού και διακρίσεων στο σχολείο από τους δασκάλους σε μαθητές που δεν συμμετείχαν στο μάθημα. Μετά από παράπονα των μειονοτικών κοινοτήτων, το υπουργείο παιδείας δήλωσε ότι θα προσπαθήσει να διορθώσει τα βιβλία που απεικονίζουν τις μειονότητες απαξιωτικά.
Για τους Αλεβίτες, η ανεξάρτητη επιτροπή για την θρησκευτικές ελευθερίες σημειώνει ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει ως νόμιμους τους τόπους λατρείας τους, συνεπώς δεν μπορούν να λαμβάνουν την νόμιμη ενίσχυση από το κράτος. Στην Τουρκία οι Αλεβίτες αποτελούν το 15-25% του συνολικού πληθυσμού, με την τουρκική κυβέρνηση να τους αντιμετωπίζει ως ετερόδοξους μουσουλμάνους, ένας χαρακτηρισμός που δεν είναι αποδεκτός από τους σουνίτες μουσουλμάνους, οι οποίοι θεωρούν μη μουσουλμάνους τους Αλεβίτες, εκ των οποίων κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται ως σιίτες μουσουλμάνοι και κάποιοι απορρίπτουν το Ισλάμ, θεωρώντας ότι έχουν ξεχωριστό θρησκευτικό πολιτισμό ήθη και παραδόσεις.
Αναφορικά με τον αντισημιτισμό, εκπρόσωποι της εβραϊκής κοινότητας έχουν αναφέρει στην ανεξάρτητη αμερικανική επιτροπή ότι η κατάστασή τους στην Τουρκία είναι καλύτερη συγκριτικά με άλλες μουσουλμανικές χώρες, ή σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Στην Τουρκία, η ιουδαίοι μπορούν ελεύθερα να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, με τις συναγωγές να προστατεύονται από την κυβέρνηση, όταν κρίνεται απαραίτητο. Ωστόσο, όπως σημειώνεται στην έκθεση, υπάρχουν ανησυχίες για την αύξηση του αντισημιτισμού στην κοινωνία και στα ΜΜΕ.
Για την κατεχόμενη Κύπρο, κατά το προηγούμενο έτος, όπως αναφέρει η αμερικανική επιτροπή για τις θρησκευτικές ελευθερίες, απαγορεύτηκε στις μειονοτικές κοινότητες της κατεχόμενης περιοχής να έχουν πρόσβαση στους τόπους λατρείας και στα κοιμητήρια που βρίσκονται εντός των ορίων των τουρκικών στρατιωτικών ζωνών ή βάσεων.
Δεδομένου ότι η Τουρκία θεωρείται στο υψηλότερο επίπεδο σημαντικός στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, η αμερικανική κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει να θέτει τα θέματα των θρησκευτικών ελευθεριών -υπογραμμίζει η έκθεση της επιτροπής-, προτρέποντας την τουρκική κυβέρνηση να:
1. Να επαναφέρει την επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος με σκοπό την δημιουργία ενός νέου που να είναι σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις θρησκευτικές ελευθερίες.
2. Να εφαρμόσει πλήρως την Διεθνή διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Διεθνές Σύμφωνο για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, και να ερμηνεύσει την συνθήκη της Λωζάννης του 1923 για την παροχή ίσων δικαιωμάτων σε όλες τις θρησκευτικές μειονότητες.
3. Να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της για το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και να επιτρέψει σε άλλες θρησκευτικές κοινότητες να ανοίξουν και να λειτουργούν σχολές.
4. Να επιτρέψει στις θρησκευτικές κοινότητες να επιλέγουν και να διορίζουν τους ηγέτες τους, σύμφωνα με τις εσωτερικές οδηγίες και πεποιθήσεις τους.
5. Να επιπλήττει δημόσια κυβερνητικούς αξιωματούχους που κάνουν αντισημιτικές ή υποτιμητικές δηλώσεις για θρησκευτικές κοινότητες στην Τουρκία.
6. Να αφαιρέσει το θρήσκευμα στις ταυτότητες, ώστε να συμμορφωθεί με την απόφαση του 2010 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση της ελευθερίας της θρησκείας ή της πίστης.
7. Να διασφαλίσει, με σεβασμό στο Βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας οι τουρκικές στρατιωτικές αρχές και οι ελεγχόμενες από τους τούρκους τοπικές αρχές θα θέσουν τέλος σε όλους τους περιορισμούς στην πρόσβαση, χρήση και αποκατάσταση των τόπων λατρείας και των νεκροταφείων για ξένες μειονότητες.
Τέλος θα πρέπει να πούμε πως και η συγκεκριμένη επιτροπή, ανεξαρτήτως των εργασιών των ερευνών και μελετών της θεωρείται όργανο και εργαλείο της επίσημης εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και αναλόγως των γενικών κατευθύνσεων που διατηρεί η Αμερική στις διακρατικές της σχέσεις με κάποια χώρα αντίστοιχα και η συγκεκριμένη επιτροπή συντάσσει τις ετήσιες εκθέσεις της, χωρίς βέβαια να μειώνεται η σημασία των εκθέσεων αυτών. Λέγεται δε ότι η συγκεκριμένη επιτροπή, μαζί με το ΕΘΝΙΚΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ παγίως εδώ και μια 15ετια αποτελεί τον «προπομπό» γεωπολιτικών ανακατατάξεων στον πλανήτη αναλόγως της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και των γεωπολιτικών επιλογών της κάθε φορά. Ωστόσο θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στα 15 χρόνια επίσημης λειτουργίας της συγκεκριμένης επιτροπής έχει παρατηρηθεί ότι κυριαρχεί και προέχει η επιστημονικότητα των ερευνητών αφού αυτές οι μελέτες και έρευνες τους ανά χώρα βασίζονται σε δεδομένα όντως ανεξάρτητων μη αμερικάνικων οργανώσεων. * Η ΕΚΘΕΣΗ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2014
***Η επιτροπή των ΗΠΑ για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία (USCIRF) θεωρείται και προβάλλεται ως ένα ανεξάρτητο συμβουλευτικό γνωμοδοτικό και πληροφοριακό όργανο που παρακολουθεί τα διεθνή δεδομένα για την θρησκευτική ελευθερία σε όλο τον κόσμο, κάνοντας παράλληλα συστάσεις προς τον εκάστοτε Αμερικανό Πρόεδρο, το Υπουργείο Εξωτερικών, και το Κογκρέσο. Η έκθεση εξετάζει, τα τελευταία 15 χρόνια της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ζητήματα που σχετίζονται με την προώθηση της θρησκευτικής ελευθερίας, προχωρώντας και σε συστάσεις αλλά προτάσεις για το πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικές στο θέμα της προώθησης των θρησκευτικών Ελευθεριών. {Α.Σ}