Tα γεγονότα πριν το 1940

γράφει ο Νίκος Β. 

Παρακάτω ακολουθεί η σύνοψη των πολιτικών πεπραγμένων του κυβερνήτου Ιωάννη Μεταξά. Σημειωτέον δεν αναφερόμαστε στα στρατιωτικά του πεπραγμένα πριν το 1920, αφού έλαβε ενεργό μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, καθώς και τους 2 βαλκανικούς πολέμους 1912-1913. Ως διευθυντής επιχειρήσεων και μετέπειτα αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, συνεργάστηκε και διαφώνησε με τις κυβερνήσεις Βενιζέλου κατά τον Α' Παγκοσμίο πολέμο. Επίσης διαφώνησε με την μικρασιατική εκστρατεία όπως σχεδιάστηκε από τον Βενιζέλο και τους επιτελείς του στρατιωτικούς, που είχε ως αποτέλεσμα την ανεφάρμοστη συνθήκη των Σεβρών το 1920 και την οριστική συνθήκη της Λωζάνης το 1923, μετά την μικρασιατική καταστροφή. Επικεντρώνομαι στην πολιτική του σταδιοδρομία, η οποία όμως είναι απότοκος και αλληλένδετη της στρατιωτικής εξέλιξης και προσφοράς του Ιωάννη Μεταξά.

1927 - 1936

1922 Ιδρύει το Κόµµα των Ελευθεροφρόνων

1926 Εξελέγει στις εκλογές 51 Βουλευτές.

1927 εως 1928 Υπουργός Συγκοινωνίας. ∆ικαιοσύνης στην

κυβέρνηση Ζαίµη.

1928 Χάνει την πρώτη θέση στις εκλογές. Απέχει του δηµόσιου βίου εξ’αιτίας

της ασθένειας της µικρής του κόρης.

1932 Επάνοδος Ιωάννη Μεταξά στην ενεργό πολιτική. Εκλογές 25

Σεπτεµβρίου.

1932 – 1933. Ο Ιωάννης Μεταξάς γίνεται Υπουργός Εσωτερικών.

1933 - 6 Μαρτίου. Κίνηµα Πλαστήρα.

1933 - 11 Μαίου. Ο Ιωάννης Μεταξάς και 15 βουλευτές υπογράφουν

Πρόταση ∆ιώξεως στην Βουλή εναντίον Ελευθερίου Βενιζέλου, ως ηθικού

αυτουργού στο κίνηµα του Πλαστήρα της 3ης Μαρτίου 1933.

1935 - 1 Μαρτίου. Κίνηµα Αξιωµατικών Ναυστάθµου. Ο Ιωάννης Μεταξάς

βασικός µοχλός καταστολής του. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος µε τον Πλαστήρα

καταφεύγει µε πολεµικά πλοία του ελληνικού στόλου και αξιωµατικούς, στα

∆ωδεκάνησα, υπό ιταλική κατοχή όπου εγκαταλείπουν τα πλοία. Από την

Ρόδο φεύγει προς την Ιταλία µε ιταλικό υπερωκεάνιο που φροντίζει ο

Μουσολίνι να του στείλει! ∆εν θα επιστρέψει στην Ελλάδα. Πεθαίνει στο

Παρίσι 18 Μαρτίου 1936.

1936 - 13 Απριλίου. Ο Ι. Μεταξάς γίνεται Πρωθυπουργός.

Με το θάνατο του Πρωθυπουργού ∆εµερτζή, ο Ι. Μεταξάς ως αντιπρόεδρος

σχηµατίζει κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του λαµβάνει ψήφους, 240 υπέρ, 16

κατά, 4 λευκά και ορκίζεται Πρωθυπουργός! Η Βουλή είναι αναθεωρητική και

κλείνει κανονικά για διακοπές µέχρι το φθινόπωρο, στις 31 Μαίου.

1936 Ιωάννης Μεταξάς εκτός από Πρωθυπουργός, γίνεται Υπουργός

Εξωτερικών, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας.

1936-1941

1936 - 4 Αυγούστου. Με άρση άρθρων του συντάγµατος βάσει του νόµου 

που είχε κάνει ο Ε. Βενιζέλος τον Ν∆.4229/ 1929, περί εθνικής ασφαλείας, ο Ι. 

Μεταξάς εγκαθιστά ∆ικτατορία, που θα διατηρηθεί έως τον θάνατό του 29 

Ιανουαρίου 1941 και µε πρωθυπουργία του Κορυζή έως την είσοδο των 

Γερµανών 6 Απριλίου 1941. 

1938 Ο Ι. Μεταξάς γίνεται Υπουργός Παιδείας. 1938 - 20 Οκτωβρίου. Προτείνει στους Άγγλους σύναψη συµµαχίας. Οι Άγγλοι την απορρίπτουν και υπογράφουν ένα χρόνο 

αργότερα µε τους Τούρκους. Αρνούνται και την δεύτερη πρόταση του Μεταξά προς τον Πρεσβευτή Μ. Πάλαιρετ. 

1939 - 12 εως 19 Μαρτίου. Ο Ιωάννης Μεταξάς παίρνει την µεγάλη 

απόφαση να αντισταθεί."...εν περιπτώσει Ιταλικής απειλής..."

(Ηµερολόγιο 4ος τοµος). 

1939 Ο Μουσολίνι προσαρτά την Αλβανία.

1940 - 15 Αυγούστου. Οι Ιταλοί τορπιλίζουν την «Έλλη». 

1940 – 24 Αυγούστου. Πραγµατικά, οι µόνοι που είχαν συµφέρον από το άνοιγµα ενός νέου µετώπου στα Βαλκάνια ήταν οι Άγγλοι. Οι οποίοι Άγγλοι «Mήταν τόσο βέβαιοι για την εκδήλωση ιταλικής επίθεσης κατά της Ελλάδος, ώστε στις 24 Αυγούστου είχαν ήδη ετοιµάσει σχέδιο 

διαγγέλµατος του Βασιλέως της Αγγλίας που θα απευθυνόταν προς τον ελληνικό λαό, ευθύς ως θα εκδηλωνόταν η ιταλική εισβολή»! (πηγή: «Μεταξάς-Χίτλερ» - Α. Βελιάδη). Το γεγονός επιβεβαιώνεται και από τα ίδια τα αρχεία του Φόρεϊν Όφφις, που αποχαρακτηρίστηκαν 30 χρόνια µετά. Αναφέρει σχετικά τα αρχεία: «Οι Άγγλοι προβλέπουν τα πάντα κι έχουν ετοιµάσει από τον Αύγουστο διάγγελµα του βασιλέως των προς τον ελληνικό λαό που θα διαβαστεί την ηµέρα της ιταλικής επιθέσεως κατά της Ελλάδος» (πηγή: «Τα µυστικά αρχεία του Φόρεϊν Όφφις» - 

εκδ. «Πάπυρος» -1971). Μάλιστα, στην εποµένη σελίδα (121) του παραπάνω βιβλίου δηµοσιεύεται ολόκληρο το διάγγελµα, µε τον τίτλο «Σχέδιον µηνύµατος του βασιλέως προς τον ελληνικόν λαόν επί τη εκρήξει του πολέµου µετά της Ιταλίας»! Πως ήταν τόσο βέβαιοι οι Άγγλοι για την ιταλική επίθεση εναντίον µας; Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραµίδια; 

Άγγλος πρέσβης στην Ελλάδα: «Η διεθνής γνώµη σίγουρα περιµένει από µας να µπορέσουµε να βοηθήσουµε την Ελλάδα, την οποία σε αντίθεση µε άλλες χώρες για τις οποίες εγγυηθήκαµε, έχουµε τώρα τη δυνατότητα να βοηθήσουµε. Το γόητρό µας και η δηµοτικότητά µας εδώ είναι τόσο υψηλά ώστε θα ήταν τραγικό να χαθούν όλα αυτά εξαιτίας της αδυναµίας µας να ανταποκριθούµε όσο µπορούµε στο κάλεσµα της Ελλάδος την ώρα αυτή που έχει ανάγκη» (πηγή: αποχαρακτηρισµένα έγγραφα του Foreign Office, υπ’ αριθµόν 371/24917/R7278, 24ης Αυγούστου 1940). Το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών εκνευρίζεται µε την αφέλεια του πρεσβευτή του, που προφανώς δεν είναι ενήµερος του παρασκηνίου και των πραγµατικών 

σχεδίων της Βρετανίας για την Ελλάδα και του απαντά αµέσως µε το ακόλουθο τηλεγράφηµα: «Λυπούµεθα που αδυνατούµε να ενθαρρύνουµε την ελληνική κυβέρνηση υποσχόµενοι βοήθεια... Αν η Ιταλία είναι πραγµατικά αποφασισµένη να πολεµήσει είναι προς το συµφέρον µας να εµπλακεί σ’ έναν βαλκανικό πόλεµο µε όλες τις αβεβαιότητες και τις περιπλοκές που αυτό συνεπάγεται, ειδικότερα τώρα που σχεδιάζει την επίθεση στην Αίγυπτο». 

Η κύρια ευθύνη της ιταλικής επίθεσης κατά της Ελλάδος, ανήκει στον 

τότε υπουργό των εξωτερικών της Ιταλίας, και γαµπρό του Μουσολίνι, τον κόµη Γκαλεάτσο Τσιάνο: «...Από το ίδιο το ηµερολόγιό του, προκύπτει ότι ο Τσιάνο είναι εκείνος που συνέλαβε πρώτος την ιδέα για κατάληψη της Ελλάδος... Κατά τη σύσκεψη, εξ άλλου, της 15ης Οκτωβρίου 1940, στην οποία απεφασίσθηκε η επίθεση εναντίον της, ο Τσιάνο όχι µόνο συνηγόρησε, αλλά και έσπευσε να πει, απαντώντας στο ερώτηµα του Μουσολίνι ποια είναι η ψυχολογική κατάσταση του ελληνικού λαού: Υπάρχει σαφής διάσταση µεταξύ του λαού και της ιθύνουσας πολιτικοστρατιωτικής τάξεως, η οποία διατηρεί στη χώρα αγγλόφιλο πνεύµα. Η τάξη αυτή είναι πάρα πολύ µικρή, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσµός αδιαφορεί για όλα τα γεγονότα, 

συµπεριλαµβανοµένης και της εισβολής της» (πηγή: «Ο Μουσολίνι και η Ελλάδα» - Ιωάννη Γκίκα). Της «...Ίσως ο Χίτλερ ήταν αυστηρός µε τον Τσιάνο, διότι εγνώριζε ότι της ήταν ο πραγµατικός εµπνευστής της εκστρατείας κατά της Ελλάδος» (πηγή: «Μεταξάς- Χίτλερ» - Α. Βελιάδη). Είναι, λοιπόν, αναµφισβήτητο το γεγονός ότι ο Τσιάνο έπεισε τον Μουσολίνι, χρησιµοποιώντας παραπλανητικές πληροφορίες, ότι η επίθεση στην Ελλάδα θα ήταν ένας σύντοµος και υγιεινός περίπατος για τα ιταλικά στρατεύµατα. Τι ρόλο έπαιζε ο Τσιάνο; Το 1943 αποκαλύφθηκε ότι ήταν πράκτορας των Άγγλων και εκτελέστηκε! 

1940 – 28 Οκτωβρίου Οµιλία του Ιωάννου Μεταξά της ∆ευτέρας 28ης Οκτωβρίου 1940, 4.15 π.µ.(!) προς τους υπουργούς: «Ο πόλεµος λοιπόν σήµερα που αναλαµβάνει το Εθνος είναι µόνον και µόνον πόλεµος τιµής, και επειδή πιστεύω βαθύτατα ότι αι ηθικαί αξίαι τελικώς θα θριαµβεύσουν επί των υλικών, έχω την πεποίθησιν ότι η Νίκη θα είναι τελικώς µε το µέρος των Συµµάχων». Οι Ιταλοί επιτίθεται στην Ελλάδα. Η Ελλάς απαντά "ΟΧΙ" και αµύνεται του Πάτριου Εδάφους.

1940 – 30 Οκτωβρίου. Οµιλία στους δηµοσιογράφους: «Mη νοµίσετε ότι η απόφασις του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε µια στιγµή. Μην φαντασθήτε ότι εµπήκαµε στον πόλεµο αιφνιδιαστικά. Ή ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και µπορούσε να γίνει διά να τον αποφύγωµε...

...Εις σχετικάς βολιδοσκοπήσεις προς την κατεύθυνσιν τον Άξονος µου έδόθη να εννοήσω σαφώς ότι µόνη λύσις θα µπορουσε να είναι µία εκουσία προσχώρησιν της Ελλάδος εις την "Νέαν Τάξιν". Προσχώρησις που θα εγένετο όλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ "ως εραστήν του Ελληνικού πνεύµατος". Συγχρόνως όµως µου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών µε τους γείτονάς µας, και ναι µεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως "ασήµαντοι" εµπρός εις τα "οικονοµικά και άλλα πλεονεκτήµατα" τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά µε πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήµως επεδίωξα δι' όλων των µέσων να κατατοπισθώ συγκεκριµένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αυταί, µε τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίµωσιν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν. Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισµού µου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Έλληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις oτι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο "εις το ελάχιστον δυνατόν". Όταν επέµεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα µπορουσε να είναι αύτο το έλάχιστον τελικώς, µάς εδόθη να καταλάβωµεν ότι τούτο συνίστατο εις µερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς µέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς µέχρι Αλεξανδρούπολη. ∆ηλαδή θα έπρεπε διά να αποφύγωµεν τov πόλεµον, να γίνωµεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωµεν αυτήν την τιµήν. Με το άπλωµα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασµόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασµόν από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτo δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις µίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και µε το δίκαιόν των...

...Θα εδηµιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, άλλά τρείς αυτήν την φοράν Ελλάδες. Η πρώτη θα ήτο η επίσηµος των Αθηνών η οποία είχεν φθάσει εις την πόρωσιν και το κατάντηµα διά να αποφύγη τον πόλεµον να δεχθή να γίνη εθελοντής δούλος, πληρώνουσα µάλιστα την τιµήν αυτήν και µε την συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την δουλείαν πληθυσµούς αµιγώς Ελληνικούς και µάλιστα δύναµαι να είπω τους Ελληνικωτέρους των Ελληνικών τοιούτους. ∆ευτέρα θα ήτο η πραγµατική Ελλάς. ∆ηλαδή η παµψηφία της κοινής γνώµης του Έθνους, το οποίον ποτέ δεν θα απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνοµένην µάλιστα µε εθνικόν ακρωτηριασµόν αφόρητον και ισοδυναµούσαν µε οριστικήν ατίµωσιν και µελλοντικήν βεβαίαν εκµηδένισιν του Ελληνισµού ως εννοίας και οντότητος, εκµηδένισιν πρώτον ηθικήν και δεύτερον εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν. Tο Έθνος ουδέποτε θα συνεχώρει εις τόν Βασιλέα και την Εθνικήν Κυβέρνησιν της 4ης Αυγούστου, τοιαύτην πολιτικήν. Τρίτη τέλος θα προέκυπτε µία ακόµη Ελλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπον να δηµιουργήσουν, φυσικά µε την επίκλησιν του δηµοκρατισµού, οι δηµοκρατικοί Έλληνες υπό την κάλυψιν του βρετανικού Στόλου εις τα νήσους, Κρήτην και εις τας άλλας. Η τρίτη αυτή Ελλάς, η "∆ηµοκρατική" θα είχε µε το µέρος της όχι µόνον την πρόθυµον υποστήριξιν της Αγγλίας εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωµα να καλύψη τας νήσους µας, καλυπτοµένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν, αλλά θα είχε µε το µέρος της και το Εθνικόν δίκαιον. Η ηθική της δύναµις λοιπόν θα απερρόφα µοιραίως την επίσηµον Ελλάδα, διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν της ανεπισήµου, της "δευτέρας" Ελλάδος, της Εθνικής δηµοσίας γνώµης εν τη παµψηφία της...

...Θέλω ακόµη να σας ειπώ κάτι. Ξέρω µε βεβαιότητα ότι από την φοβεράν αυτήν δοκιµασίαν η Ελλάς θα υποφέρη. Ξέρω όµως επίσης µε βεβαιότητα ότι τελικώς θα εξέλθη όχι µόνον ένδοξος αλλά και µεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφηµα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον εδηµοσιεύθη σήµερον εις τας εφηµερίδας, ανακοινωθέν από του Υπουργείου Εξωτερικών. Λοιπόν επιθυµώ να σας τονίσω τούτο: εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφηµα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την επιβεβαίωσιν αγράφου συµφωνίας διά τα ∆ωδεκάνησα, δεν ξέρουν να διαβάζουν µέσα από τις γραµµές. Και κάτι άλλο. Τα ∆ωδεκάνησα προδικάζουν...» 

Τελικά τα ∆ωδεκάνησα ενσωµατώθηκαν στην Ελλάδα το 1947! 

1940 – 19 Νοεµβρίου. Στις 19 Νοεµβρίου, έλαβε χώρα συνάντηση Χίτλερ-Τσιάνο, µε θέµα τις εξελίξεις στα Βαλκάνια. Ιδού πως την περιγράφει ο ίδιος ο Τσιάνο, στο Ηµερολόγιό του: «Η ατµόσφαιρα είναι πολύ βαριά. Ο Χίτλερ δεν µε αφήνει ούτε να µιλήσω». Οι συνεχείς ήττες

προβληµατίζουν τον Μουσσολίνι, ο οποίος στις 4 ∆εκεµβρίου πληροφορεί τον Τσιάνο ότι «δεν αποµένει τίποτα άλλο παρά να ζητήσουµε ανακωχή µέσω του Χίτλερ». Ο Τσιάνο του απαντά: 

«Προτιµώ να αυτοπυροβοληθώ παρά να τηλεφωνήσω στον Ρίµπεντροπ» και τον πείθει ότι υπάρχουν περιθώρια αλλαγής της καταστάσεως στο µέτωπο. Ο Μουσσολίνι πείθεται και συνεχίζει την πορεία προς τον όλεθρο. Όµως, οι Γερµανοί δεν µπορούν να περιµένουν και χωρίς να µπουν στον κόπο να ενηµερώσουν τους Ιταλούς αρχίζουν επαφές µε την κυβέρνηση Μεταξά, µέσω τρίτων, φιλικώς διακειµένων προς αυτούς διπλωµατών. Η γερµανική πρόταση ήταν σαφής και χωρίς πονηριές και υστεροβουλίες: η Ελλάς µπορούσε να κρατήσει τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, τα οποία είχε απελευθερώσει ο στρατός µας και να παραµείνει αυστηρώς ουδετέρα µέχρι το τέλος του πολέµου. Επρόκειτο για µια µοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα, να βγει εγκαίρως απ’ τον πόλεµο αλώβητη, νικήτρια και εδαφικώς µεγαλυτέρα, αλλά και να αποφύγει τα δεινά που ακολούθησαν (γερµανική εισβολή, κατοχή, κοµµουνιστική ανταρσία, συµµοριτοπόλεµο). Ο Ι. Μεταξάς, όµως, δεν βιαζόταν. Κωλυσιεργούσε την επίτευξη της οριστικής συµφωνίας, γιατί ο ελληνικός στρατός προήλαυνε συνεχώς και καταλάµβανε νέα εδάφη, γεγονός που στην τελική συµφωνία θα εξησφάλιζε περισσότερα εδαφικά οφέλη για την Ελλάδα. Μόλις θα επικρατούσε στασιµότητα στο µέτωπο, τότε θα υπέγραφε την συµφωνία! 

1941 Ιανουάριος. Είσοδος του ελληνικού στρατού στο Αργυρόκαστρο.

1941 - 13 Ιανουαρίου. Οι Άγγλοι, όµως, πληροφορούνται τα καθέκαστα και σπεύδουν να προλάβουν το κακό. Έτσι, στις 13 Ιανουαρίου καταφθάνει στην Αθήνα ο Άγγλος απεσταλµένος Ουέιβελ, ο οποίος προσπαθεί να δώσει κίνητρα στην Ελλάδα για να συνεχίσει να πολεµά, αλλά και να την παγιδεύσει, ώστε να προκληθούν οι Γερµανοί και να επέµβουν: υπόσχεται την αποστολή βρετανικού εκστρατευτικού σώµατος στην Ελλάδα, γενικώς και αορίστως, χωρίς να δεσµεύεται για τον ακριβή αριθµό των δυνάµεων, ούτε και για τα εφόδιά τους. Ο Ι. Μεταξάς,

αντιλαµβάνεται την παγίδα και στις 18 Ιανουαρίου αποστέλλει στην βρετανική κυβέρνηση διακοίνωση, µε την οποία αρνείται ουσιαστικώς την προσφεροµένη «βοήθεια»: 

∆ιακοίνωσις του Έλληνος Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά προς την Βρετανικήν Κυβέρνησιν 18 Ιανουαρίου 1941: “Είµεθα αποφασισµένοι να αντιµετωπίσωµεν καθ’ οιονδήποτε τρόπον και µε οιασδήποτε θυσίας ενδεχοµένην γερµανικήν επίθεσιν, αλλ’ ουδόλως επιθυµούµεν να την παροκαλέσωµεν, εκτός εάν η Μεγάλη Βρετανία θα ηδύνατο να µας παράσχη εις Μακεδονίαν την απαιτουµένην βοήθειαν. Εξεθέσαµεν δια µακρών εις τον στρατηγόν Ουέιβελ ποια θα έπρεπε να είναι η έκτασις της βοηθείας αυτής. Η προσφεροµένη βοήθεια (24 πυροβόλα εκστρατείας, 12 βαρέα πυροβόλα, περί τα 40 αντιαεροπορικά πυροβόλα, 24 αντιαρµατικά πυροβόλα και 65 άρµατα µεσαία και ελαφρά) είναι απολύτως ανεπαρκής, ασχέτως και της πλήρους απουσίας δυνάµεων πεζικού. Συνεπώς, ενώ η µεταφορά της δυνάµεως ταύτης εις Μακεδονίαν θα απετέλει πρόκλησιν, η οποία θα επέφερε την άµεσον επίθεσιν εναντίον µας των Γερµανών και πιθανώς και των Βουλγάρων, η ανεπάρκεια της δυνάµεως αυτής θα καθίστα ασφαλή την αποτυχίαν της αντιστάσεώς µας. Επί πλέον, µας εδηλώθη κατηγορηµατικώς ότι η Γιουγκοσλαυϊα, διατεθειµένη σήµερον να αµυνθή κατά ενδεχοµένης διαβάσεως του γερµανικού στρατού δια του εδάφους της, θα απέσυρε την διαβεβαίωσιν ταύτην εις περίπτωσιν γερµανικής επιθέσεως προκαλουµένης υπό της αποστολής βρετανικών στρατευµάτων εις Μακεδονίαν...». 

1941 - 18 Ιανουαρίου. Ο Ιωάννης Μεταξάς ξαφνικά ασθενεί από παραµυγδαλικό απόστηµα που του δηµιουργεί υψηλόπυρετό και µετά από 10 ηµέρες πεθαίνει, µετά από ένεση που του έκανε Άγγλος γιατρός, όπως λέγεται, παρουσία του ιατρού Γερουλάνου (παππού του  σύγχρονου πασοκτζή πολιτικού). Είναι πλέον σίγουρο, ότι οι Άγγλοι «έφαγαν» τον Ι. Μεταξά: «Αν είχαµε τον Μεταξά σε νοσοκοµείο, τρίτης θέση, θα ζούσε», έλεγε ο στενός του συνεργάτης Κων/νος Μανιαδάκης. Την ίδια άποψη εκφράζουν και σηµαντικοί ιστορικοί, όπως ο έγκριτος Ντέϊβιντ Ίρβινγκ, στο βιβλίο του «Ο Πόλεµος του Χίτλερ»: ∆υο εβδοµάδες αργότερα, ο βασιλιάς Βόρις έπεσε άρρωστος από µια ξαφνική, µυστηριώδη ασθένεια. Ο Γερµανός αεροπορικός ακόλουθος στην Σόφια διέθεσε αµέσως αεροπορικό µεταφορικό µέσο, στις 24 Αυγούστου, για να έρθει να δει τον βασιλιά ο Γερµανός γιατρός του, dr. Seitz. Ο γιατρός, ωστόσο, ανέφερε ότι ο βασιλιάς πέθαινε. Στην αρχή είχε διαγνώσει πάθηση της χοληδόχου κύστης, και τότε ο Χίτλερ έστειλε τον πιο σπουδαίο γιατρό του Ράιχ, τον καθηγητή Hans Eppinger, από την Βιέννη για να βοηθήσει. Παρουσιάστηκαν όµως κάποιες επιπλοκές και τότε, ο διάσηµος νευρολόγος καθηγητής Maximilian de Crinis έφτασε αεροπορικώς από το Βερολίνο στις 28 του µηνός. Αλλά στις 4.20’ µ.µ. ο βασιλιάς πέθανε. Η Ιταλίδα σύζυγος του βασιλιά, Giovanna, δεν επέτρεψε να γίνει αυτοψία, αλλά ο Eppinger παρατήρησε ότι τα κάτω άκρα του βασιλιά είχαν µαυρίσει, κάτι που το είχε δει µόνον µια φορά πριν, όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ιωάννης Μεταξάς είχε ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΕΙ, τον Ιανουάριο του 1941. Με την επιστροφή των Γερµανών γιατρών, ο Χίτλερ έδωσε εντολή στον Υπουργό του της ∆ικαιοσύνης να τους απαλλάξει από τον όρκο του απόρρητου και να τους ανακρίνει. Και οι δύο αποφάνθηκαν οµόφωνα ότι αιτία του θανάτου ήταν ένα δηλητήριο εξωτικού φιδιού. Ήταν ένας χαρακτηριστικός «βαλκανικός θάνατος», όπως είπε ο Eppinger. 

1941 - 29 Ιανουαρίου. Ο Ιωάννης Μεταξάς αποδηµεί σε ηλικία 70 ετών. 

Βιβλιογραφία: 

Βιογραφία Ιωάννου Μεταξά,  www.ioannismetaxas.gr

Οι Σταλινοτσολιάδες, Γ. Δημητρακόπουλος

http://vinyl-djs.blogspot.gr/