"Αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι". Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Όταν αυτό γίνει κατανοητό, τότε κάτι νέο θα γεννηθεί...
ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Καλλιόπη Σουφλή...


Σε μια χώρα όπου τα πάντα κινούνταν στους ρυθμούς της μεταπολίτευσης, μιας κλεπτοκρατικής, κρατικοδίαιτης - παρασιτικής νοοτροπίας που διαπότιζε την κοινωνία απ' άκρου σ' άκρον, με διαφορετικά βέβαια χαρακτηριστικά σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση κοινωνικής ή επαγγελματικής ομάδας, η εξαίρεση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος από τον «κανόνα», απλούστατα ήταν αδύνατη.

Θα έπρεπε να έχουμε άπαντες κάνει πλέον την αυτοκριτική μας και να έχουμε καταλήξει στα στοιχειώδη συμπεράσματα για τους λόγους που μας οδήγησαν εδώ. Διότι λίγο ως πολύ, με τη συμπεριφορά μας, συντηρούσαμε αυτό ακριβώς το «σύστημα». 

Δεν ήταν μόνο η παρεούλα των οικογενειών που διαχειριζόταν τα «φιλέτα», η κορυφή δηλαδή της πυραμίδας. 

Όλο το οικοδόμημα ήταν σαθρό και διεφθαρμένο και κυρίως, πολλοί δεν δείχνουν ακόμα και τώρα να το αποδέχονται, περιμένοντας κατά βάθος να φύγουν κάποια στιγμή τα μνημόνια και να γυρίσουμε στις συνήθειές μας, για να συνεχίσουμε να κάνουμε όσα κάναμε.

Από τον απλό πολίτη και εργαζόμενο που πειθότανε από την πολιτική αλητεία και το συνδικαλιστικό κηφηναριό, ότι κάπου υπάρχουν φράγκα που δεν τα δίνουν στον κοσμάκη τρώγοντάς τα μεταξύ τους (κατά το ήμισυ ορθό) και ζητούσε δίχως μέτρο, μέχρι τους εκάστοτε κυβερνώντες που δανείζονται διαρκώς για να ικανοποιήσουν τα αιτήματα.

Όταν όμως τα αιτήματα δεν είχαν μέτρο, το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο: Διότι και όσοι φώναζαν δεν θεωρούσαν ποτέ ότι είχαν ικανοποιηθεί, οπότε και οι πολιτικάντηδες δεν επιτύγχαναν τον στόχο της επανεκλογής τους! 

Οι ίδιοι οι πολίτες έθρεφαν με τις αναφορές τους, στις παρέες, τον κάθε Μαυρίκο (κορυφή του παγόβουνου, υπάρχουν πολύ περισσότεροι φωνασκούντες ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ) που έβγαινε σε ένα κωλοκάναλο και ξεφώνιζε, πούλαγε πατρίδα και ηθική, με τους χάνους απέναντι στο χαζοκούτι να τον θαυμάζουν. στο τέλος αποδείχθηκε, σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, αληθινός χέστης, σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα. 
Βρώμισε ο τόπος και κυριολεκτικά.



Όσοι γνωρίζουν τα μέσα και τα έξω του δημοσιογραφικού «λειτουργήματος» στην Ελλάδα, δεν τρέφουν αυταπάτες! 

Πόσες φορές μπορούσε να δημοσιοποιηθεί θέμα που έπληττε αυτόν που υποστήριζε η «γραμμή» του μέσου ενημέρωσης; 
Πολύ λίγες. 

Και όταν δεν επρόκειτο για δημοσιογραφική ανάνηψη των υπευθύνων, για περιορισμένο χρονικό διάστημα ώστε να μην απειληθεί το μεροκάματο, επρόκειτο για χρήση του προϊόντος της δημοσιογραφικής έρευνας, για να αυξηθεί η διαπραγματευτική ισχύς του μέσου απέναντι στον υποστηριζόμενο, με τη διαβίβαση σαφέστατου μηνύματος, ότι «υπάρχει κι άλλος δρόμος».

Πόσοι από αυτούς που κατακεραυνώνουν στο γυαλί τον παρασιτισμό στην Ελλάδα σήμερα, γυρόφερναν στα υπουργεία, με κάμποσους να έχουν περισσότερες από μία δουλειές σε γραφεία Τύπου και ποιος ξέρει που αλλού (π.χ. σύμβουλοι υπουργών), έχοντας μετατρέψει τον εαυτό τους σε «βαποράκια» δήθεν ειδήσεων του ενός ή του άλλου. 

Πόσοι διαμαρτυρήθηκαν όταν τα εορταστικά δώρα των εταιριών, στα διάφορα ρεπορτάζ, είχαν ξεφύγει από κάθε όριο «συμβολικότητας» σε κόστος; 
Ποιος ασχολιόταν με τη δεοντολογία;

Το πρόβλημα είναι ότι και ο κοσμάκης δείχνει να μην αντιλαμβάνεται, ότι οι διάφοροι «έντιμοι» καταγγέλλοντες σε υψηλότατους τόνους στη σημερινή συγκυρία, στην ουσία ακολουθούν την πεπατημένη. 

Δεν είναι στοιχεία εξυγίανσης, οι περισσότεροι από αυτούς απλά «καβαλάνε το κύμα» (εκτός από το καλάμι), δηλαδή έχοντας διακρίνει την οργή του κόσμου, φροντίζουν να την εκτρέφουν, καθότι όλοι αυτοί που τους θαυμάζουν, είναι η νέα πελατεία.

Ήρθαν και οι Βαξεβάνηδες και έδεσε το γλυκό! Τι ωραία που το έθεσε ο Βγενόπουλος! Όσο ωραία του το έθεσε και ο αποκαλούμενος στη δημοσιογραφική πιάτσα «Μπαγκς Μπάνι»! 

Δεν μας εξεβίασε, είπε ο Ανδρέας. για να μας ενημερώσει όμως μετά, ότι ετέθη ευγενικά προσφορά παροχής υπηρεσιών για να αποκατασταθεί η δημόσια εικόνα του ομίλου MIG που είχε πληγεί εξαιτίας της κρίσης και των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν πολλές επενδύσεις του!

Ποια η διαφορά δηλαδή μεταξύ Βαξεβαναίων και Μαυρίκων; 
Στο στιλ! 
 Άλλος ήταν πιο. κύριος και επαγγελματίας (όχι δημοσιογράφος, ασφαλώς εν προκειμένω) και ο άλλος άξεστος και κάφρος, ο οποίος πιθανότατα την ψώνισε που δήλωνε εκδότης και δεν θα πέφταμε και από τα σύννεφα αν μαθαίναμε στο τέλος ότι έκανε τη δουλειά για λογαριασμό άλλων, που αν δεν τη σκαπουλάρουν, θα πέσουν στα μαλακά. 

Κι έρχονται κι άλλοι. 

Δηλαδή, για ποιον λόγο να μην εξισώσουμε τις δυο περιπτώσεις πέραν των. στιλιστικών, αφού στη συνέχεια, αυτός με τον οποίον ψαχνόταν να κάνει δουλίτσα, έγινε στόχος εντύπου που ελέγχει, το οποίο αφιέρωσε θεματικά ολόκληρο τεύχος για να ξεσκίσει αυτόν με τον οποίον συνομιλούσε ευγενικά;


 
Εάν ο Βγενόπουλος είχε πει «ναι Κώστα μου, εσένα περίμενα να σώσεις την τιμή του Ομίλου» και του τα είχε στάξει, νομιμότατα σε κάθε περίπτωση, μετά από συμφωνία των μερών, τα δημοσιεύματα θα είχαν βγει; 

Επιτρέψτε μας να συνεχίζουμε να εκτιμούμε πως όχι. 

Και δεν θα υπήρχε αντικείμενο συζήτησης σήμερα! 

Τόσο κραγμένη είναι η μεθοδολογία, που θα μπορούσε θεωρητικά η Δικαιοσύνη να πιάσει και να εντοπίσει όλες τις υποθέσεις με τις οποίες έχει καταπιαστεί και να. αθωώσει τους εμπλεκόμενους με συνοπτικές διαδικασίες!

Υπάρχουν κι άλλα μεγάλα ψάρια όμως που αρπάζουν χρόνια τώρα ένα μαρκούτσι και με μαεστρία προσαρμόζουν επικοινωνιακά τον δημόσιο λόγο τους, αναλόγως της «απήχησης» που έχουν τα αιτήματα για κρατική διαφήμιση σε «μέσα ενημέρωσης» των οποίων η εμπορική επιτυχία είναι μικρότερη κάποιων μπλογκ της κακιάς ώρας, που οι διαχειριστές τους τα συντηρούν περιστασιακά, για να περνά η ώρα και να ξεθυμαίνουν την οργή τους για τα τεκταινόμενα!

Για να μην παρεξηγιόμαστε. αυτά ουδόλως αθωώνουν τον Νίκο Παππά να επιχειρεί αν ελέγξει την ενημέρωση με το πρόσχημα της κάθαρσης. Δεν το έχει καταλάβει, αλλά το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι για έναν απλό λόγο: Διαταράσσει την πιο δυνατή συνήθεια του Έλληνα. το ΖΑΠΙΝΓΚ! Το να υποχρεώσει να πληρώσουν τα κανάλια όσα χρωστούν είναι ένα πράγμα και άλλο να επιβάλει το κλείσιμό τους.

Δεν του πέφτει λόγος και θα πρέπει να συνέλθει και να αντιληφθεί ότι είναι απόλυτα δημοκρατικό και θεμιτό να τον ξεσκίζει και αυτόν και το κόμμα του ο κάθε ΣΚΑΪ. 

Είναι δικαίωμά μας να πιστεύουμε ότι είναι φελλός, μέτριος, καλός, ή φωστήρας - ιδιοφυία. 

Ας μάθει το δημοκρατικό παιχνίδι επιτέλους και ας μη φροντίζει με τις πράξεις του να επιβεβαιώνει τη θεωρία των δυο άκρων, επί του προκειμένου δηλαδή την ολοκληρωτική νοοτροπία που ισχυροποιείται όσο πάμε στα δεξιά ή τα αριστερά άκρα.

Εξάλλου, αν δεν το έχει καταλάβει, από το διαδίκτυο θα τη βρει. 
Ούτε ο Ερντογάν δεν κατάφερε να βάλει φρένο παρότι πρόκειται για φαινόμενο πολιτικό με φασιστοειδείς καταβολές. 
Αν θέλουν να συνεχίσουν στον κατήφορο που έχουν πάρει, ας συνεχίσουν.
 Τα αποτελέσματα όμως δεν θα αλλάξουν. 
Και θα είναι εξόχως καταδικαστικά, χωρίς να αποκλείεται και το «δραματικά» βοηθούσης της συγκυρίας, πολιτικής και οικονομικής.
 
Το δημοσιογραφικό επάγγελμα χρειάζεται σαφώς εκ νέου προσδιορισμό. Αυτό δεν θα γίνει όμως με τον τρόπο που το επιχειρούν. 

Όλοι συζητούσαμε, μεταξύ μας πάντα, για τους μεγαλο-δημοσιογράφους που λυμαίνονταν την κρατική διαφήμιση ενώ τα μέσα που συντηρούσαν ήταν επιεικώς για τα πανηγύρια, ενώ οι πραγματικοί ήρωες, οι «μικροί» δημοσιογράφοι, τελούσαν υπό την απειλή της απόλυσης από τον κλαδικό νταβατζή που είχε στήσει το μέσο.
 

Ο συγχρωτισμός ανάμεσα στους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, χωρίς όρια, δημιούργησε στρεβλώσεις, οι οποίες δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν. 
Πρέπει όμως. 
Όλοι οι εμπλεκόμενοι, από το Μέγαρο Μαξίμου, την αντιπολίτευση και οι δημοσιογράφοι, καλό θα ήταν να αντιληφθούν, ότι όσα συμβαίνουν δεν είναι παρά τμήμα της ευρύτερης παρακμής που ταλαιπωρεί την κοινωνία μας. 
Μόνο αν αντιμετωπιστεί θα επέλθει η ανάκαμψη.

Δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα. Είναι πολύ ευρύτερο. Πολιτικό και ηθικό. Χωρίς δραστικές αλλαγές, το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» θα συνεχίσει να ακούγεται. Έστω κι αν αυτοί που το εκστομίζουν επιχειρούν ασυναίσθητα να συγκαλύψουν τις δικές τους ευθύνες και τη δική τους συμμετοχή στο πάρτι της παράνοιας που προηγήθηκε. Ας αναλογιστούν όλοι τις ευθύνες τους.

Πηγή