Σέγκεν καί.... Σεγκεναλέζοι

Γράφει ο
Γιώργος Κακαρελίδης

Περίσσεψε ἡ ἄγνοια, ἡ ὑποκρισία καὶ ἡ σκοπιμότητα, στὰ ὅσα ἀκούγονται ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς τῆς δεκάρας καὶ τὰ μέσα μαζικῆς ἐξαπάτησης, περὶ τῆς Σέγκεν. Περιλαμβανομένων τῶν κυβερνητικῶν, ἀλλά καὶ τῶν εὐρωστελεχῶν. Ἄς τὰ ξεκαθαρίσουμε:
 Ἡ συνθήκη Σέγκεν μαζί με τὴν συμφωνία ἐφαρμογῆς της δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ὁ δεύτερος πυλῶνας τῆς ΕΕ καὶ ἀφορᾶ τὸν ἔλεγχο διακίνησης προσώπων καὶ ἐμπορευμάτων (ὁ πρῶτος, συνθήκη Μάαστριχτ, ἀφορᾶ τὴν κίνηση κεφαλαίων καὶ συνακολουθα τὸ εὐρώ). Ἀποτελεῖται ἀπὸ 140 ἄρθρα ἐκ τῶν ὁποίων τὰ 26 ἀφοροῦν πρόσωπα, καὶ τὰ ὑπόλοιπα, ἀντικείμενα, πράγματα εἰδικοῦ χειρισμοῦ (ὅπλα, ναρκωτικά κτλ),
μεταφορές, ἔκδοση, συνεργασία ἀστυνομικῶν ὑπηρεσιῶν, πληροφοριακό σύστημα κτλ.

Γιὰ τὸ θέμα μας, ἡ συνθήκη λέει, ὅτι ὁποιοσδήποτε μπαίνει σὲ χώρα μὲλος τῆς Σἐγκεν, ἐλέγχεται μία φορά καὶ ἡ μετακίνησή του γίνεται ἐλεύθερα στὶς ὑπόλοιπες χῶρες –μέλη. Ἁρμόδιες γιὰ ἐλεγκτικοὺς μηχανισμούς, ἐξωτερικῶν ἐλέγχων, δηλώθηκαν, ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος οἱ ἀστυνομικές καὶ λιμενικές ὑπηρεσίες. Συνεπῶς τακτικός, πολιτικός ἔλεγχος, ἀπὸ τὸν Στρατό δὲν νοεῖται. Εἶναι ὅμως ἄλλο πρᾶγμα, ἡ ἐπικουρία γιὰ λόγους ἀσφαλείας, που ἀφοροῦν ἐθνικό δίκαιο.

Τό ἄρθρο 2.2 τῆς Σέγκεν, ἐπιτρέπει σὲ κάθε κράτος Σέγκεν, νὰ πραγματοποιῇ ἐλέγχους στὰ σύνορά του εἴτε ἐσωτερικούς (τυχαίους, ἁπλούς) εἴτε ἐξωτερικούς, δηλαδὴ στὸν καθένα καὶ πλήρεις. Ἐσωτερικά, μπορεῖ νὰ καθιερώσῃ ἐξωτερικοῦ τύπου ἐλέγχους γιὰ περιορισμένο χρονικό διάστημα, στὰ σύνορά του, ὅχι μόνο χερσαῖα, ἀλλά καὶ ἀερολιμένες καὶ λιμένες. Τό περιορισμένο, βέβαια, σηκώνει πολύ νερό.

Ἀποπομπή χώρας δὲν ὑφίσταται. Οὔτε κλείσιμο συνόρων. Ἁπλούστατα κάθε χώρα Σέγκεν, μπορεῖ νὰ ἀποφασίσῃ νὰ ἐπιβάλλῃ ἐξωτερικοῦ τύπου ἐλέγχους, σὲ κάθε ταξειδιώτη, ποὺ προέρχεται ἀπὸ πχ. τὴν Ἑλλάδα. Ὅπως γίνεται μὲ τὶς χῶρες, ἐκτὸς Σέγκεν, Βρεττανία, Ιρλανδία, Κύπρος, Κροατία, Βουλγαρια κτλ). Καὶ ὅπως ἔκανε ἡ Γερμανία, γιὰ τοὺς ἀπὸ Αὑστρία προερχόμενους, πέρσυ τὸν Σεπτέμβρη! Προβλέπεται ὅμως ἡ δυνατότητα τῆς ἐκτελεστικῆς ἐπιτροπῆς τῆς Σέγκεν νὰ ἐξετάζῃ καὶ προτείνῃ πρακτικούς τρόπους ἐφαρμογῆς ἐλέγχων καὶ ἐπιτήρησης τῶν συνόρων.

Βάσει τοῦ ἄρθρου 5.2 τῆς Συνθήκης, περιληπτικά «Η είσοδος στα εδάφη Σέγκεν, απαγορεύεται στον μή νόμιμα εισερχόμενο αλλοδαπό, ἐκτός αν μια χὠρα Σέγκεν, κρίνει απαραίτητο να παρεκκλίνει από την αρχή αυτή για λόγους ανθρωπιστικούς [σσ 'εμεῖς δηλαδή, ποῦ ἐπιτρέπουμε νὰ μπαίνουν]  ή εθνικούς ή λόγω διεθνών υποχρεώσεων.  Στην περίπτωση αυτή, η είσοδος θα περιορίζεται στο έδαφος τῆς χώρας αυτής». Ὅπότε ἔρχονται καὶ οἱ πρόσθετες συμφωνίες Δουβλίνου, ποὺ ἐπιστρέφουν στὴν χώρα εἰσόδου, κι ὅσους βρίσκουν στὴν χώρα τους.

Συνεπῶς αὐτὰ τὰ περὶ μεταφορᾶς τῶν λαθρομεταναστῶν στὶς ἄλλες χῶρες εἶναι ἀερολογήματα· δὲν ἔχουν χαρτιά, συνεπάγεται παραμένουν στό ἑλληνικό ἔδαφος ἐσαεί. Καί κάθε τόσο ἀνά ἕνα κράτος Σέγκεν, ἐπικαλεῖται ἐθνική ἀσφάλεια καὶ ἐφαρμόζει ἐξωτερικους ἐλέγχους. Αὐτὰ τὰ ὅτι δῆθεν θὰ μοιράστοῦν οἱ ἑταῖροι 120 χιλιάδες (ἀπὸ τὰ κάποια Ἑκατομμύρια), δὲν εἶναι ὑποχρέωση τῆς Σέγκεν καὶ ἄν θέλουν τὸ κάνουν.

Ἡ φύλαξη τῶν συνόρων εἶναι ὑποχρέωση τοῦ κάθε κράτους. Ἐπικουρικά καὶ μόνο, βάσει τοῦ ἄρθρου 6.4 «Τα Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να διαθέτουν προσωπικό κατάλληλο και επαρκές για την άσκηση του ελέγχου και της επιτηρήσεως των εξωτερικών συνόρων [τῶν ἄλλων χωρῶν]». Εἶναι ἡ περίπτωση τῆς Frontex. Δυστυχῶς ΔΕΝ προστατεύει ¨η ΕΕ ἤ ἡ Σέγκεν τὰ ἐξωτερικά σύνορά της.

Πολλοί μιλᾶνε γιὰ μαζική χορήγηση ἀσύλου καὶ «χρυσῆς βίζας», μὲ τὴν ὁποία θὰ κινοῦνται ἐλεύθερα. Οὐδὲν ψευδέστερον, διότι ἡ χορήγηση ἀσύλου, προβλέπεται μέν, οἱ προϋποθέσεις, ὅμως, εἶναι θέμα ἁρμοστείας τοῦ ΟΗΕ. Γι'αὐτό καἰ ἐλαχιστώτατοι ἔχουν κριθῆ ὡς πρόσφυγες. Καὶ φυσικά, δὲν συνεπάγεται ὅτι ἄν μιὰ χώρα βρεθῇ σὲ ἐμπόλεμη κατάσταση, οἱ κάτοικοί της δικαιοῦνται ἀσύλου ἤ βαφτίζονατι αὐτόματα πρόσφυγες! Κάθε ἄλλο, γιατί σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση, οὐδεὶς θὰ ὑπερασπιζόταν τὴν πατρίδα του.

Σημειῶστε ὅτι ἡ Σέγκεν ΔΕΝ χορηγεῖ ἄδεια ἐργασίας. Τὸ ἀπαγορεύει. Οἱ ἐπισκέψεις εἶναι τουριστικές, περιορισμένης διάρκειας. Γιὰ τοὺς αἰτοῦντες ἄσυλο, μόνο στὴν χώρα εἰσόδου, μπορεῖ νὰ παρασχεθῇ.

Ἡ συνθήκη Σέγκεν εἶναι ἐξαιρετικά ἁπλῆ, σαφῆς καὶ περιεκτική στὶς προβλέψεις της. Δὲν ἀντέχει ὅμως (ὅπως οὔτε καὶ ἡ εὐρωζώνη) σὲ περιόδους κρίσεων ἤ ἐντάσεων.  Τώρα γιατί ἔγινε στὴν Ἑλλάδα ὁ κακός χαμός παραπληροφόρησης εἶναι εὔκολα ἐξηγήσιμο: κυβερνητικοὶ θέλουν νὰ τὰ ρίχνουν στοὺς κακοὺς τροϊκανοὺς, νὰ διαστρέφουν τὴν πραγματικότητα ἀποκαλῶντας τοὺς λαθρομετανᾶστες, πρόσφυγες καὶ νὰ ἐκφοβίζουν τόν κόσμο. Οἱ ἀντιπολιτευόμενοι συσκοτιζουν τὰ δικά τους λάθη ἀπὸ τὸ 1992, μέχρι πέρισυ καὶ ἐκφοβίζουν τόν κόσμο προκαταβολικά. Τά ΜΜΕ προβάλλουν τὸ ἐξωπέταγμα γιὰ νὰ δημιουργοῦν συνειρμοὺς ἀποδοχῆς μνημονίων καί, ναὶ ἐκφοβίζουν πρῶτοι τὸν κόσμο.

Τό μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ κάνῃ ἡ ΕΕ, γιὰ νὰ λυθῇ τὸ πρόβλημα, εἶναι νὰ ληφθοῦν μέτρα κατὰ τῆς Τουρκίας. Σὲ εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο. Νὰ ἀναστείλουν κάθε συνεργασία, κάθε προοπτική καὶ νὰ ἐπιβάλλουν γενικό ἐμπάργκο προϊόντων καὶ ὑπηρεσιῶν καὶ ἀναστολή κάθε ἐνέργειας τῆς ΕΕ μὲ Τουρκία.  Ἀλλά θέλει τοὺς δικούς μας ὀσφυοκάμπτες Σεγκεναλέζους, πρόθυμους καὶ ἕτοιμους νὰ προβάλλουν βέτο στὰ πάντα, ἀκόμη καὶ στὴν προστασία τῆς σαρδέλλας τῶν Στενῶν. Ἀλλά δεν τολμοῦν.