Ανεξάρτητα από τα ποσοστά που έχει ή νομίζει ότι έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να κυβερνήσει

Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

Σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο των δραματικών εξελίξεων και αφού επινοήθηκε και εξαντλήθηκε ένα ρεπερτόριο επιχειρημάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ πνίγεται στις αντιφάσεις του και η χώρα στα αδιέξοδά της.
Κάθε κυβέρνηση πιστεύει ότι όταν διαβεί κάποιο κάβο, θα είναι σε θέση να εκπληρώσει όλες τις υποσχέσεις της.
Ο κάβος της σημερινής κυβέρνησης είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας.
Μετά από αυτά, πιστεύουν ότι  οι θεσμοί θα μας  δώσουν τη δόση και οι οίκοι αξιολόγησης θα αναβαθμίσουν τα ελληνικά ομόλογα, ενώ ταυτόχρονα προσβλέπουν στην αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος και την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη, χάρη στον τουρισμό.
Όμως το πραγματικό πρόβλημα της σημερινής κυβέρνησης, είναι
ότι στηρίχθηκε σε σειρά υποσχέσεων που αποδείχθηκαν ψεύτικες.
Η χώρα παραμένει δίχως όραμα και σχέδιο, χωρίς καμιά ιδέα για το αύριο. Η μόνη ιδέα που διαχέεται από την συγκυβέρνηση, είναι αυτή της διαρκούς πάλης.
Βλέπουν παντού εχθρούς και συνωμότες. Στην αγωνία τους να παραμείνουν στην  εξουσία, γίνονται επιθετικοί απέναντι σε κάθε διαφορετικό.
Η «αδικημένη» και η «αγιοποιημένη» αριστερά, κλονίζεται στο εφιαλτικό περιβάλλον που είχε επιφυλάξει για τον αστικό χώρο.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καυχώνται ότι, λόγω της σκληρής διαπραγμάτευσης, πετυχαίνουν θαύματα όσον αφορά το ασφαλιστικό και τη φορολογία των πολιτών.
Μένει κανείς άναυδος με τα αποτελέσματα της «αδυσώπητης διαπραγμάτευσης». Δεν είναι δυνατόν, μέσα σε τέτοια κρίση, η κυβέρνηση να συζητεί οποιαδήποτε επιβάρυνση των ελάχιστων συνεπών πολιτών, ενώ η φοροδιαφυγή γιγαντώνεται δίπλα μας.
Ακόμη και αν κλείσει η αξιολόγηση, η ανεπάρκεια της συγκυβέρνησης  σε βασικούς τομείς, θα κρατήσει τη χώρα καθηλωμένη στο τέλμα.
Η κυβέρνηση δεν έχει έδαφος για να οπισθοχωρήσει. Θα πρέπει να διαχειριστεί πρωτόγνωρες γι’ αυτήν διαδικασίες, ευθύνες και απαιτητικά στοιχήματα.
Όσο αποφεύγει να κυβερνήσει, τόσο θα προχωρούν η σήψη και η διάλυση, τόσο θα χειροτερεύει η κατάσταση σε όλους τους τομείς.
Οι εθνικές καταστροφές δεν γίνονται μονομιάς. Χτίζονται μέσα στο χρόνο και ειδικά σε περιόδους που οι κυβερνήσεις φτιάχνουν εικονικές πραγματικότητες.
Η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία, είναι στις παρούσες συνθήκες, μια «καλή» συμφωνία μόνο στα χαρτιά. Η υλοποίησή της θα είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και θα χρειαστεί να υπερβεί όλες τις αδυναμίες της ελληνικής κρατικής μηχανής.
Όμως δεν μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε οι δηλώσεις κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησης, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι γίναμε «αποθήκη ψυχών» από την καλή μας την καρδιά και τον υψηλό δείκτη ανθρωπισμού μας.
Φαίνεται να μη γνωρίζουν ότι το συναίσθημα δεν είναι αυτό που ορίζει διακρατικές συμφωνίες και επιβάλλει την τήρηση όρων και προϋποθέσεων.
Με τη συμφωνία αυτή εγκλωβίζονται στην Ελλάδα περί τους 50.000 πρόσφυγες και μετανάστες, για τους οποίους δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη.
Έτσι κινδυνεύουμε να βρεθούμε να «φιλοξενούμε» σε μόνιμη βάση εγκλωβισμένους και ιδρυματοποιημένους πρόσφυγες και μετανάστες, που θα ζουν κάτω από υποτυπώδεις, στην καλύτερη περίπτωση συνθήκες, δίχως ουσιαστική δυνατότητα ενσωμάτωσης στην κοινωνία μας και χωρίς μελλοντικές προοπτικές.
Η χαώδης κατάσταση που επικρατεί στο λιμάνι του Πειραιά και στην Ειδομένη, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ επικίνδυνα φαινόμενα.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο σε μια χώρα που όλα επιτρέπονται στον τομέα της διαμαρτυρίας, να έχουμε επικίνδυνες εκτός ορίων συμπεριφορές.    
Μετά από αυτά, η ρητορική περί ανθρωπιάς, ανοιχτών συνόρων, εθνικής διαχείρισης του προβλήματος, η περιφρούρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, ανάληψη μονομερών ή διμερών πρωτοβουλιών με την Τουρκία και όλα τα συναφή, πήγαν περίπατο.
Ως αντιπολίτευση και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι αντιδρούσαν για τον ερχομό 100 Γερμανών εφοριακών, οι οποίοι θα ενίσχυαν τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και κραύγαζαν για την απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας.
Τώρα τι έχουν να πουν για τους 4.000 ευρωπαίους δικαστικούς, υπαλλήλους, αστυνομικούς και κυρίως τους Τούρκους στρατοχωροφύλακες στα ελληνικά νησιά;
Όμως τελικά, θα ήταν ολέθριο σφάλμα να δοθεί η ευκαιρία σε κάποιους να ρίξουν στην Ελλάδα την ευθύνη μιας ενδεχόμενης αποτυχίας.  

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.