Αρχή άνδρα δείκνυσι

Γράφει ο
Αντώνιος Τσίχλης

Τώρα που έχουν κάπως αμβλυνθεί τα ποικίλα συναισθήματα που προκάλεσε η διαγραφή του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη από τη Ν.Δ. με απόφαση του αρχηγού της κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, θα τολμήσουμε να εξωτερικεύσουμε ωρισμένες σκέψεις μας/απόψεις τόσο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα όσο και σε γενικότερα παραταξιακά και πολιτικά θέματα.
Προσωπικώς, φρονώ και για χιλιάδες νεοδημοκράτες, η απόφαση του κ. Μητσοτάκη ήταν μη αναμενομένη, βιαστική, αποκαλύπτουσα αντιδημοκρατική νοοτροπία και καισαρική αντίληψη της εξουσίας και υποκρύπτουσα συμπλέγματα κομματικής κατωτερότητας και ιδεολογικής ενοχής.
Κατά πρώτον ήταν μη αναμενομένη. Πιστεύουμε ότι από τις εσωκομματικές εκλογές του παρελθόντος Ιανουαρίου η Ν.Δ. ως κύριο μέλημά της θα έπρεπε να είχε την όσο το δυνατόν
μεγαλύτερη διεύρυνσή της προς το εκλογικό σώμα και όχι τη συρρίκνωσή της, είτε διαγράφοντας μέλη και στελέχη της είτε απαξιώνοντας και περιθωριοποιώντας συγκεκριμένο ιδεολογικοπολιτικό χώρο (όπως συνέβη και μετά το 1974, όταν ο χαρακτηρισμός "δεξιός" ταυτίσθηκε, από την τότε πολιτική προπαγάνδα και την ιδεολογικοπολιτική κατίσχυση της κομμουνιστικής ιδεολογίας, με τους όρους "οπισθοδρόμηση", "αντιδημοκρατικότητα", "συντήρηση", "ακροδεξιά" κ. ά.). Με έκπληξη επομένως άκουσαν οι νεοδημοκράτες την απόφαση του κ. Μητσοτάκη ότι ωρισμένοι περισσεύουν στη Ν.Δ. και ως εκ τούτου δε χωρούνε σε αυτήν.
Κατά δεύτερον η ως άνω απόφαση ήταν βιαστική. Έπρεπε, πιστεύουμε, η κομματική ηγεσία να καλέσει πρώτα τον κ. Κρανιδιώτη, να του ζητήσει εξηγήσεις, να εκθέσει ο ίδιος την επιχειρηματολογία του και σε ευθετότερο χρόνο και με πιο νηφάλια σκέψη να ληφθούν οι ενδεικνυόμενες αποφάσεις. Δεν θα πρέπει να συγχέει η ηγεσία της Ν.Δ. την αρετή της αποφασιστικότητας με την κακία (μειονέκτημα) της εν πανικώ, εν βρασμώ ψυχής και καθ΄ υποβολήν απόφασης/πράξης.
Κατά τρίτον η διαγραφή του κ. Κρανιδιώτη αυτή καθ΄ εαυτήν αποκαλύπτει αφ΄ ενός αντιδημοκρατική νοοτροπία και αφ΄ ετέρου καισαρική αντίληψη της εξουσίας. Όζει αφ΄ ενός αντιδημοκρατικής αντιλήψεως, διότι στα πλαίσια της μεγάλης ιδεολογικοπολιτικής παρατάξεως της Ν.Δ. ακυρώνεται και απεμπολείται η αξία της "παρρησίας". Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει, ή οφείλει να γνωρίζει ότι η έννοια της "παρρησίας" έχει αναγνωρισθεί ως υπέρτατη αξία ήδη εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, αν όχι περισσότερο. Η αθηναϊκή δημοκρατία είχε ορθότατα καθιερώσει την "παρρησία" (ελευθερία λόγου) ως υπέρτατη πολιτική αξία (ιδανικό), πράγμα που συνιστά βασική κοινωνική κατάκτηση και σπουδαίο πολιτικό επίτευγμα. Το να εκφράζει κανείς τη γνώμη του με θάρρος και ειλικρίνεια σε οποιοδήποτε χρόνο και από οποιοδήποτε βήμα αποτελεί κοινωνική, πολιτική και δημοκρατική κατάκτηση και πρόοδο.
Εξ άλλου ήδη από το πρώτο Σύνταγμα του Ελληνικού Κράτους του 1844 σαφώς κατοχυρώθηκε η αξία και το δικαίωμα της ελευθερίας γνώμης και τύπου και προστατεύθηκε από την αυθαιρεσία της εξουσίας. Επομένως ο κ. Μητσοτάκης δεν επιτρέπει στα μέλη και στελέχη της Ν.Δ. την "παρρησία. Αυτό για τους νεοδημοκράτες, που είναι οι γνήσια προοδευτικοί, φιλελεύθεροι και δημοκρατικοί πολίτες, αποτελεί μεγάλο ξάφνιασμα, ενώ η ίδια η νοοτροπία που αποπνέει είναι ύποπτη και επικίνδυνη. Όζει αφ΄ ετέρου η διαγραφή του κ. Κρανιδιώτη και καισαρικής αντιλήψεως της εξουσίας. Δεν γνωρίζουμε επακριβώς την καταστατική διαδικασία διαγραφής ενός μέλους από τη Ν.Δ.
Όμως, ακόμη κι αν η ηγεσία έχει τυπικώς τούτο το δικαίωμα, για λόγους εκπεμπομένης εικόνας (και ουσίας) δημοκρατικής εσωκομματικής λειτουργίας της Ν.Δ. θα έπρεπε να προηγηθεί συνεδρίαση ωρισμένων κομματικών οργάνων ή, τουλάχιστον, η προσωπική απόφαση του κ. Μητσοτάκη για διαγραφή ενός σημαντικού στελέχους της Ν.Δ. (το οποίο στέλεχος σημειωτέον τυγχάνει έγκριτος επιστήμων, καταξιωμένος επαγγελματίας, άοκνος μαχητής της παρατάξεως και ικανώτατος στην προσπέλαση των αρχών της Ν.Δ. σε ευρέα κοινωνικά στρώματα) να περιέλθει εις γνώσιν, πριν ανακοινωθεί, στον Αντιπρόεδρο του κόμματος κ. Αδ. Γεωργιάδη. Δυστυχώς προεκάλεσε αλγεινήν εντύπωση η ομολογία του κ. Γεωργιάδη λίγες ημέρες μετά τη διαγραφή ότι ο ίδιος αγνοούσε παντελώς την απόφαση του Προέδρου και την πληροφορήθηκε από τα ΜΜΕ.
Κατά τέταρτον η διαγραφή του κ. Κρανιδιώτη υποκρύπτει σύμπλεγμα κομματικής κατωτερότητας και ιδεολογικής ενοχής. Η Ν.Δ. δεν είναι κανένα κόμμα περιθωριακό ή μειοψηφικό ή ανεύθυνο ή ανερμάτιστο ή τυχοδιωκτικό, ώστε να "λουφάζει," οσάκις ο αντίπαλος επιχειρεί να ακυρώσει και να αμαυρώσει την προσωπικότητα, τον πολιτικό λόγο και τις ιδέες κάποιου στελέχους της. Ούτε επιτρέπεται η διαιώνιση της ιδεολογικοπολιτικής "αφασίας" της Ν.Δ., εξ αιτίας της οποίας εδώ και σαράντα χρόνια αφέθηκε ελεύθερο το πεδίο δράσης στον αντίπαλο χώρο με απόρροια την ιδεολογική του επικράτηση και το αίσθημα ιδεολογικής ενοχής για το χώρο της Ν.Δ.
Όταν η Ν.Δ. βρισκόταν στην κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον κ. Αντώνη Σαμαρά, οι αντίπαλοι πολιτικοί χώροι αποκαλούσαν τον Πρωθυπουργό της χώρας, αλλά και τους Υπουργούς του, "γερμανοτσολιάδες", "δοσιλόγους", "προδότες" και με άλλες ακραίες, προσβλητικές εκφράσεις. Δεν χαρακτήριζαν έτσι μόνον τον κ. Σαμαρά, αλλά και το σημερινό Πρόεδρο της Ν.Δ. ως υπουργό τότε. Γνώριζε ο κ. Μητσοτάκης επακριβώς τι σημαίνουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί; Γιατί τότε δεν αντιδρούσε, ώστε εκείνοι που εξεστόμιζαν αυτά τα εμετικά λόγια να διαγραφούν από τα κόμματά τους; Τι είπε, τι έγραψε τώρα γι’ αυτούς ο κ. Κρανιδιώτης; Σε τι συνίσταται το "άγος" του πολιτικού λόγου του; Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δε λέει συνεχώς ότι οι νυν κυβερνώντες διαπράττουν οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά εγκλήματα; Των εθνικών εγκλημάτων, κ. Μητσοτάκη, η τιμωρία πώς αποτιμάται από εσάς προσωπικώς; Πιστεύουμε όχι με το στήσιμο ανδριάντων προς τιμή των υπευθύνων. Ο κ. Κρανιδιώτης, στα πλαίσια ασκήσεως πολιτικής κριτικής, με έναν παραστατικό και γλαφυρό, αλλά σαφώς συμβολικό, τρόπο προσπάθησε να τονίσει το μέγεθος και τη σημασία του ποικιλόμορφου εγκλήματος που τελείται σήμερα εις βάρος του ελληνικού λαού, του κράτους και του έθνους. Δηλαδή δεν επιθυμείτε να ενημερωθεί επ΄ αυτού ο ελληνικός λαός;. Δεν επιθυμείτε την αφύπνισή του; Τι είναι πιο σοβαρό; Αυτό που έγραψε ο κ Κρανιδιώτης ή η απροκάλυπτη, αδιάντροπη και εθνικώς μειοδοτική αναφορά εκ μέρους πλειάδος εκπροσώπων της νυν κυβερνήσεως στα Σκόπια με την ονομασία "Μακεδονία"; Ποιος και από πού έπρεπε να διαγραφεί;  Με τη στάση σας δείχνετε ότι διυλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον.
Δυστυχώς σήμερα, τρεις μήνες μετά τις εσωκομματικές εκλογές, η Ν.Δ. ευρίσκεται ακόμη σε πολιτικό κώμα, στο οποίο έχει περιπέσει ήδη από τον παρελθόντα Σεπτέμβριο. Ή, καλλίτερα, έχει εν μέρει συνέλθει από το παρατεταμένο κώμα. Έχει συνέλθει το ήμισυ του σώματός της. Ήτοι, ακούει μόνον με το "αριστερό" αυτί όσους ήχους προέρχονται από τα αριστερά της. Βλέπει μόνον με το "αριστερό" μάτι, το οποίο ανοιγοκλείνει μόνο σε όσα ευρίσκονται προς τα αριστερά της. Κινεί μόνον το "αριστερό" χέρι, το οποίο και τείνει μόνον προς τα αριστερά της. Και τέλος κινεί μόνον το "αριστερό" πόδι της, με το οποίο προσπαθεί να βηματίσει μόνον προς τα αριστερά της. Από τη νυν ηγεσία εξαρτάται αν τελικώς η Ν.Δ. θα ανακάμψει τελείως, αν θα σταθεροποιηθεί το σώμα της και αν θα επιχειρήσει το άλμα προς τα εμπρός.
Ο κ. Αντώνης Σαμαράς κατά το διάστημα της ολιγόχρονης πρωθυπουργίας του επέτυχε κάτι το οποίο ουδείς πρωθυπουργός από τη μεταπολίτευση κι εντεύθεν έχει επιτύχει. Παρέλαβε μία κοινωνία, μία οικονομία, ένα κράτος που όχι απλώς βρίσκονταν στο χείλος του κρημνού, αλλά είχαν ήδη πέσει στο κενό και κατευθύνονταν προς την άβυσσο. Και ο κ. Σαμαράς κατάφερε το εκπληκτικό: κατά πρώτον άπλωσε ένα δίχτυ προστασίας και τα ανέσυρε διασώζοντάς τα από την απόλυτη καταστροφή. Εν σενεχεία, μη φειδόμενος κόπου και χρόνου (ακόμη και επί ζημία της υγείας του) επανέφερε την κατάσταση σε τροχιά προόδου και ανάπτυξης, επιτυγχάνοντας οικονομικά πλεονάσματα και άκρως ελεγχόμενη κοινωνική και εθνική κατάσταση (προσφυγικό), γεγονός που ξάφνιασε πολλούς τότε και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Αυτό φαίνεται τους λύπησε και γι΄ αυτό άρχισαν το "ροκάνισμά" του. Δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνον τους ¨φίλους" του ευρωπαίους, αλλά και τον αδίστακτο πολιτικό αντίπαλό του εντός Ελλάδος και τον "δούρειο ίππο" εντός της Ν.Δ. Υπήρχαν τα εσωκομματικά Στυλιά(ρια), τα Αντωναρ(ίδια), τα Δενδ(ρύλλια), τα οποία μη ανεχόμενα την προσωπική πολιτική επιτυχία του κ. Σαμαρά «ρεκάλιζαν» συχνά-πυκνά, υποσκάπτοντας έτσι όχι τόσο τον ίδιο όσο το ίδιο τους το κόμμα. Εις πείσμα όλων αυτών όμως ο κ. Σαμαράς επέτυχε στο βαρύ έργο που ανέλαβε. Και αν έχασε τις εκλογές, γι΄ αυτό δεν ευθύνεται ο ίδιος, αλλά η ανωριμότητα του λαού, η προπαγάνδα και το λυσσαλέο μίσος προς αυτόν των κάθε είδους τυχοδιωκτών, ιδιοτελών και εκπροσώπων αλλοτρίων συμφερόντων.
Όλοι γνωρίζουμε την αρχαιοελληνική ρήση "αρχή άνδρα δείκνυσι". Στην περίπτωση του κ. Σαμαρά αυτή η ρήση ηύρε απόλυτη δικαίωση κι επαλήθευση. Η ανάληψη της εξουσίας και η ενάσκηση της πρωθυπουργίας, ενώ το κράτος βρισκόταν ήδη μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης, απέδειξε την πολιτική αρετή/ικανότητα και τα ηγετικά προσόντα του κ. Σαμαρά. Σήμερα άλλος ευρίσκεται στην ηγεσία της Ν.Δ. και είμαστε σίγουροι ότι στο εγγύς μέλλον θα ευρίσκεται και στην ηγεσία της χώρας. Από αυτόν εξαρτάται αν, αναλόγως του τρόπου ενασκήσεως της εξουσίας (και τώρα και στο μέλλον), θα αναδειχθεί σε Ηγέτη ή όχι.