Περισσότερο φως στο όνομα «Μακεδονία» των Σκοπιανών

Γράφει ο
Κώστας Παδουβάς

«Αισχρόν εστί σιγάν, της Ελλάδος πάσης αδικουμένης…»
Δημοσθένης 
Ουδέποτε θα σιγήσουν οι απανταχού Έλληνες για τις άδικες βλέψεις των Σκοπιανών σε βάρος τμημάτων της βόρειας Ελλάδας, όπως προβάλλονται στους εύληπτους χάρτες που τυπώνονται αδιάλειπτα και διανέμονται στο εσωτερικό και εξωτερικό, συνοδευόμενοι με σχετικά κείμενα του ισχύοντος οικείου Συντάγματος τους, των ποικίλων εκπαιδευτικών βιβλίων, των επιλεγμένων ΜΜΕ  διαμόρφωσης της κοινής γνώμης  κ.ά.
Κάθε φορά που Έλληνες προφέρουν το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» καθ΄ υποχρέωση είτε «λανθασμένα», όπως έγινε πρόσφατα από κυβερνητικό στέλεχος, αναζωπυρώνεται  το εθνικό θέμα της προκλητικής και άδικης μονομερούς ονομασίας του κράτους των Σκοπιανών σε «Μακεδονία», ενώ οι αυτόχθονες Έλληνες κατακλύζονται από τα αβάστακτα αισθήματα της αδικοπραξίας σε βάρος τους, που προέρχεται από μη Μακεδόνες
σαφώς διατηρούντες τις παραδόσεις των φυσικών προγόνων τους.  
Η αδικοπραξία του σφετερισμού του Ελληνικού ονόματος «Μακεδονία» έγινε συνειδητά από τους Σκοπιανούς και  ισοδυναμεί με « καταπάτηση ιδιοκτησίας» ενός εμπράγματου εδαφικού και εθνικοπολιτιστικού αγαθού σε βάρος των παμπάλαιων αυτοχθόνων Ελλήνων και ιδιαίτερα των εξ αυτών Μακεδόνων της βόρειας Ελλάδας περισσότερο από 3000 χρόνια, σε αντίθεση με τους Σλάβους οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή  από τον 7ο αιώνα μ. Χ. και ουδέποτε χρησιμοποίησαν αυτήν την ονομασία παρά μόνο μετά τα μέσα του 19ου αιώνα.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών «περί δικαιώματος ισοδυνάμου χρησιμοποίησης» της εθνικοπολιτιστικής κληρονομιάς εκ της αρχαίας Μακεδονίας μεταξύ αυτών και των γειτόνων Ελλάδας-Βουλγαρίας, επεκτείνονται οι χρήσεις πέραν του ονόματος «Μακεδονία»  και στα  σύμβολα, τους μύθους και παραδόσεις, ακόμη και στις επεκτατικές εδαφικές βλέψεις με τους πληθυσμούς τους που ονομάζουν Μακεδονική μειονότητα (στην καθομιλουμένη λέγονται  κλοπές, φάγωμα).
Με άλλους λόγους, το όνομα «Μακεδονία» που δικαιωματικά χρησιμοποιούν συνοδεύεται από διάφορα άλλα  θεωρούμενα ως συνωδά δικαιώματα και εθνικιστικά οράματα συνιστώντας ένα «πακέτο» διεκδικήσεων. Ακόμη και όταν προκαλούνται αρνούνται να διαχωρίσουν το όνομα από τα θεωρούμενα ως δικαιώματα, επεκτατικές βλέψεις  και  μεγαλοϊδεατιστικά εθνικιστικά  οράματα.
Το «πακέτο» αυτό αποτελεί κομβικό σημείο του όλου σχετικού εθνικού ζητήματος της Ελλάδας, η οποία θίγεται βάναυσα, άμεσα και έμμεσα από την προβολή: «Όνομα- δικαιώματα-επεκτατικές βλέψεις και εθνικιστικά οράματα», παρέμεινε ισχνό και παραμελημένο στην αχλή της γενικής διεθνούς ετοιμότητας για τη νόμιμη (Loyalty), συνηθισμένη αναγνώριση σκέτου του ονόματος από τα κράτη του ΟΗΕ, χωρίς την απαιτούμενη ανάλυση των ποικίλων πτυχών της ονομασίας, με αποτέλεσμα να τύχει αναγνώρισης διαδοχικά το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από δεκάδες ανεξάρτητα κράτη.  
Τούτο αποδεικνύει, πρωτίστως, την αναποτελεσματική  Ελληνική διπλωματία που θα έπρεπε να επισπεύδει αδιαλείπτως τη διαπόμπευση της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας των Σκοπιανών για την ανιστόρητη και υποκριτική   μεθοδολογία αναγνώρισης του ονόματος. Άλλωστε, από την Ελλάδα  δεν εξαντλήθηκαν  όλα τα μέσα διεθνούς νομιμότητας  και επιστημονικών ενημερώσεων– επισημάνσεων επί των ευθυνών των λοιπών κρατών του ΟΗΕ σχετικά με την υποκρισία των Σκοπιανών, κατευθυνόμενων των τεκμηριωμένων προσφυγών  σε όλα τα αρμόδια  διεθνή δικαστήρια και τα επιστημονικά φόρουμ.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε πιο ισχυρή ιστοριογραφική θέση συγκριτικά με τις γείτονες χώρες, διότι ευνοείται από τις ιστορικές διαδρομές πραγματικών(αληθινών)  Μακεδόνων στα εδάφη της, σε αντίθεση με τους απέναντι Σκοπιανούς που προσπαθούν να δημιουργήσουν νεογενείς πληθυσμούς Μακεδόνων για να δικαιολογήσουν τη χρησιμοποίηση του  ονόματος «Μακεδονία» που επέλεξαν.

Από την πρώτη ματιά στον απλουστευμένο χάρτη της Βαλκανικής, γίνεται αντιληπτό ότι οι σημερινοί Σκοπιανοί  στερούνται το οποιοδήποτε  δόκιμο μοντέλο εθνοπολιτιστικής  Μακεδονικής παράδοσης και συνέχειας, διατηρούντες άλλου είδους ποικίλες παραδόσεις, κυρίως των αρχαίων κατοίκων  «Δαρδανών» και των Σλάβων που προστέθηκαν μετέπειτα. Τους μεν αρχαίους Δαρδανούς  αποποιήθηκαν τους δε Σλάβους μετονόμασαν σε Σλαβομακεδόνες, ενώ οι λοιπές εθνότητες των Σκοπιανών δεν προδιαθέτουν κανένα εθνοτικό ή θρησκευτικό στοιχείο που συνδέεται με το όνομα και τα όρια της Αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας.

Στις τελευταίες επίσημες απογραφές του πληθυσμού τους πλειοψηφούν  οι Σλαβομακεδόνες (64%) στους οποίους περιλαμβάνονται και Βούλγαροι, έπονται οι Αλβανοί (25,2%), Τούρκοι (3,9%), Ρομά (2,7%), Σέρβοι (1,8%) και σε  μικρότερα ποσοστά Βόσνιοι, Βλάχοι, και άλλες κατηγορίες ( περιλαμβανομένων και αγνώστου αριθμού  Ελλήνων που εντάχθηκαν υποχρεωτικά) , με πλειονοψηφούσα θρησκεία την Ορθοδοξία (64,7%) και δεύτερη την Ισλαμική (33,3%) και σε μικρότερα ποσοστά διάφορα άλλα θρησκευτικά δόγματα με αντίστοιχα γλωσσικά ιδιώματα.

Απλουστευμένος χάρτης των απώτερων βλέψεων των Σκοπιανών

Πιο συγκεκριμένα, παρά τις ανομοιογένειες της προέλευσης του πληθυσμού των Σκοπιανών και των ποικίλων ενεργών γλωσσικών ιδιωμάτων τους (Σλαβομακεδονικά- Βουλγαρικά, Αλβανικά, Τούρκικα, Ρομανί, Βλάχικα, Σέρβικά κ.ά.), υιοθετήθηκαν στη χώρα εκείνη ε θ ν ι κ ά  α ι σ θ ή μ α τ α  μ ε γ α λ ο π ρ έ π ε ι α ς  κάτω από την ονομασία «Μακεδονία» και μάλιστα  κατά αποκλειστικότητα,( δηλαδή σκέτη και μοναδική «Μακεδονία»). Τόση υπήρξε η έπαρση για την απόφαση αυτή, ώστε αγνοήθηκε εξ ολοκλήρου και επιπόλαια το πρωταρχικό (τουλάχιστον ισότιμο) δικαίωμα διατήρησης του ονόματος αυτού στο τμήμα της βόρειας Ελλάδας από χιλιετηρίδων, με ότι αυτό συνεπάγεται από  εθνοπολιτιστικής επόψεως.
Αντιθέτως, καταχωρώντας σε  χάρτες που κυκλοφορούν και άλλα έντυπα τις μακρόπνοες προσδοκίες και οράματα δημιουργίας «Μεγάλης Μακεδονίας», που θα υπερκαλύπτει  την αρχαία Μακεδονία των  Φιλίππου και Μ. Αλεξάνδρου επεκτεινόμενη σε Ελληνικά, Βουλγαρικά και Αλβανικά εδάφη ( βλ. χάρτη) , υποδεικνύουν σαφώς και φανερά άμεσες και έμμεσες επεκτατικές βλέψεις των Σκοπιανών  σε βάρος των γειτόνων τους.
Στη συνέχεια, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις σε διεθνές επίπεδο, ότι ο πληθυσμός του νέου  ανεξάρτητου κράτους  διακακατέχεται από ομοιογενή εθνικά αισθήματα, προχώρησαν στην εκτέλεση δημοψηφίσματος την 8-9-1991 προς επισημοποίηση της ίδρυσης ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αποκρύπτοντας  προσωρινά τα συνωδά θεμιτά και αθέμιτα εθνικιστικά επεκτατικά οράματα που προκύπτουν  από τα «ισοδύναμα δικαιώματα τους εκ της πολιτιστικής κληρονομιάς της αρχαίας Μακεδονίας των Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου»! Απτό δείγμα της υποκρισίας και δολιότητας αυτήςαποτελεί τοάγαλμα τεραστίων διαστάσεων του Μ. Αλεξάνδρου που έστησαν στα Σκόπια.
Ωστόσο, επειδή πρόκειται περί πραγματικού γεγονότος υποκρισίας που αντιτίθεται στους  κανόνες ειλικρίνειας που διέπουν τις σχέσεις των κρατών του ΟΗΕ, οι παραπάνω υποκριτικοί ισχυρισμοί τους (που καταδεικνύουν ταυτόχρονα αντίστοιχες παραλείψεις των  Ελλήνων και λοιπών γειτόνων), επιβάλλεται να αποκαλυφθούν σε βάθος.
Στόχος των τεκμηριωμένων αποκαλύψεων αυτών θα είναι  τα κράτη  που αναγνώρισαν τους Σκοπιανούς με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» , τα οποία αυτονόητα θα αναψηλαφούνε τις σχετικές βιαστικές πράξεις τους, αλλά  και οι ίδιοι οι Σκοπιανοί θα  υποχρεωθούν να αποκηρύξουν τις μεγαλοϊδεατικές εδαφικές βλέψεις κατά γειτονικών κρατών, προκειμένου να επανακτήσουν ερείσματα εμπιστοσύνης και καλής γειτονίας και διεθνή καταξίωση.
Εναλλακτικές λύσεις για διανομή της εθνοπολιτιστικής παράδοσης εκ της αρχαίας Μακεδονίας στη Βαλκανική είναι αδύνατη σήμερα, διότι οι ποικίλοι πληθυσμοί στα νότια Βαλκάνια  δεν έχουν  ομοιογένειες ή συγγένειες που να μπορούν να δώσουν μια κοινά αποδεκτή συνολική λύση μεταξύ τους, επειδή έχουν ήδη αφομοιωθεί από τα σημερινά κράτη-έθνη κατά τρόπον που δεν  αφήνει περιθώρια εξάλειψης των αμφιβολιών και εύρεσης απόλυτα εύχρηστης κοινής  λύσης έναντι όλων (erga omnes) και για όλους τους σκοπούς.
Άλλωστε υπάρχουν οι προηγούμενες σχετικές  αποτυχίες, όπως όταν συζητήθηκε η ονομασία «Σλαβομακεδονία» η οποία άμεσα απορρίφθηκε από Αλβανούς και άλλες μειονότητες της FYROM, ενώ οι σύνθετες γεωγραφικές ονομασίες του τύπου: «Βόρεια Μακεδονία» δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από τους Έλληνες, εφόσον υπάρχει το   συνθετικό «Μακεδονία».
Τέλος, τυχόν ενέργειες από την Ελληνική πλευρά «ανταπόδοσης των ίσων» στους Σκοπιανούς, δεν αποτελούν  εναλλακτικές λύσεις. Αποτελούν  αιώνιες  μ α κ ρ ο ε ν τ ο λ έ ς των  προγόνων Ελλήνων προς τους απογόνους τους να διαιωνιστεί το Ελληνικό όνομα «Μακεδονία», οι οποίες ουδέποτε παραγράφονται.
Η σημερινή Ελληνική πολιτεία εκφράζοντας το πνεύμα και το γράμμα των προγόνων της, έχει καθορίσει οριστικά και αμετάκλητα τους παρακάτω συμπυκνωμένους όρους καλής γειτονίας με τους Σκοπιανούς:
α) Να αλλάξουν την ονομασία «Μακεδονία»,
β) Να αναγνωρίσουν ότι δεν έχουν εδαφικές βλέψεις κατά της Ελλάδας και 
γ) Να αναγνωρίσουν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει «Μακεδονική μειονότητα».