Μπρος στα κάλλη (των απευθείας αναθέσεων) τι είναι ο πόνος (της φτώχειας)

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Την περασμένη Πέμπτη, 16 Φεβρουαρίου, την ώρα που οι Έλληνες ετοιμάζονταν να τσικνίσουν ό,τι ψητό μπορούσαν να εξασφαλίσουν, η κυβέρνηση… τσίκνιζε απευθείας αναθέσεις.
Κατά την προσφιλή της μέθοδο του κατεπείγοντος και των εκτάκτων αναγκών, εμφάνισαν μια τροπολογία και μια διάταξη που για άλλη μια φορά προβλέπουν απευθείας αναθέσεις, χωρίς κανέναν διαγωνισμό.
Δηλαδή, δια της προσφυγής στο έκτακτο, μεθοδεύουν συνεχώς τακτικές μεταφορές χρημάτων στις τσέπες κάποιων, καταστρατηγώντας το νόμο περί δημοσίων συμβάσεων που οι ίδιοι υποχρεώθηκαν να ψηφίσουν ενσωματώνοντας ευρωπαϊκή οδηγία.
Στη μία περίπτωση, προβλέπονται απευθείας αναθέσεις διαφόρων υπηρεσιών προς πρόσφυγες και μετανάστες μέχρι τα τέλη του
2017. Με την ίδια αιτιολογία: Λόγω έκτακτης και κατεπείγουσας ανάγκης, κατά παρέκκλιση λοιπών διατάξεων και τα λοιπά και τα λοιπά.
Με λίγα λόγια, κατά την κυβέρνηση, δυο και πλέον χρόνια μετά την επέλασή της στην εξουσία (ου μην αλλά και στα κρατικά ταμεία) και ενώ η προσφυγική κρίση διαρκεί από το 2012, εξακολουθούν να υπάρχουν έκτακτες συνθήκες και όλα πρέπει να γίνονται βιαστικά και χωρίς διαγωνισμούς.
Στη δεύτερη περίπτωση, είχαμε την τροπολογία για τα σχολικά γεύματα. Σύμφωνα με αυτήν, φέτος οι παραγγελίες (ύψους 875.000 ευρώ) θα γίνουν επίσης με απευθείας αναθέσεις.
Υπάρχει, όμως, όσο κι’ αν ακούγεται πολύ παράξενο και κάτι ακόμη πιο σημαντικό:
Με τις υπογραφές επτά υπουργών (Παπαδημητρίου, Γαβρόγλου, Αχτσιόγλου, Τσακαλώτου, Χαρίτση, Φωτίου, Χουλιαράκη), η αιτιολογική έκθεση αναφέρεται στην Έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών έτους 2015 (ΕΛΣΤΑΤ).
Σύμφωνα με αυτήν, ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά 0-17 ετών ανέρχεται σε 26,6%, σημειώνοντας αύξηση κατά 1,1 ποσοστιαία μονάδα σε σχέση με το 2014.
Παραδέχονται δηλαδή πως επί των ημερών τους, επί των ημερών των «προστατών των φτωχών και των αδυνάμων», ο κίνδυνος φτώχειας όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά και αυξήθηκε!
Προκειμένου να εξασφαλίσουν τις απευθείας αναθέσεις, παραδέχονται ότι βύθισαν ακόμη περισσότερο τη χώρα (που θα έσωζαν, για να μην ξεχνιόμαστε) στη φτώχεια.
Με λίγα λόγια μπρος στα κάλλη (των απευθείας αναθέσεων) τι είναι ο πόνος (της φτώχειας)!