Ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε το φάντασμα ενός αυταρχικού κράτους

Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

        Με αφορμή της προβολής της κινηματογραφικής ταινίας «Τζόκερ», στον ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν την ευκαιρία να αναλύσουν την ταινία μέσα από τον  παραμορφωτικό φακό τους, να ανακαλύψουν τις χειραγωγήσεις των μαζών, την εξουθένωση των λαών και να εστιάσουν στο μεγάλο φταίχτη και στο μεγάλο εχθρό, που δεν είναι άλλος από το Μινώταυρο του Φιλελευθερισμού.

       Φορώντας και πάλι το παλαιομοδίτικο επαναστατικό τους αμπέχονο, ανακάλυψαν ξανά τα επαναστατικά μηνύματα που τους «έστειλε» το Hollywood.

       Ανακάλυψαν την αδικία που γεννά το σύστημα, η οποία επιφέρει την εξέγερση των «κάτω».

       Η αντιπολίτευση βρήκε στην ταινία αυτή το φάντασμα ενός αυταρχικού κράτους, το φάντασμα που τόσο έχει ανάγκη για να φαίνεται αριστερή.

    

   Όμως το περίεργο είναι ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενίστανται για την ύπαρξη του νόμου, αλλά για το γεγονός ότι εφαρμόστηκε.

       Μάλιστα ο κ. Ραγκούσης υπερασπίστηκε το νόμο που και αυτός το 2011 συνυπέγραψε,  λέγοντας ότι ναι μεν προβλέπει ότι «απαγορεύεται η παρακολούθηση ακατάλληλων ταινιών σε ανήλικους» αλλά  δεν  προέβλεπε τη δυνατότητα ποτέ να ενεργοποιηθεί η αστυνομία, προκειμένου να κάνει εφόδους στους κινηματογράφους.

       Αλλά, όπως παρατηρεί ο νομικός κ. A. Καρίπογλου, ούτε το άρθρο του ποινικού κώδικα που τιμωρεί την ανθρωποκτονία προβλέπει την παρέμβαση της αστυνομίας.

       Όμως,  ποιος άλλος εκτός από την αστυνομία μπορεί να πιστοποιήσει την καταστρατήγηση του νόμου ώστε να επιβληθούν τα πρόστιμα στους αιθουσάρχες, όπως ο νόμος προβλέπει;

       Αυτή η αντιστασιακή φλυαρία, αυτός ο ψευτοφιλελευθερισμός χωρίς αντίπαλο συντηρητισμό, είναι πράξη προσχηματική.

       Είναι αλήθεια ότι στις δημοκρατίες όλα επιτρέπονται, εκτός από εκείνα που ρητώς απαγορεύονται.

       Βεβαίως σε όλες τις χώρες του κόσμου όταν κάποιος μοιάζει ανήλικος, δεν αγοράζει ποτά, καπνικά προϊόντα, δεν μπαίνει σε μπαρ και προβολές ακατάλληλων ταινιών, χωρίς ταυτότητα.

       Ωστόσο, το θέμα δεν είναι η εφαρμογή του νόμου.

       Επίσης, είναι προφανές ότι  τους πολίτες δεν τους ενδιαφέρει αν πίσω από το όλο εγχείρημα:

-       Κρύβονται σκοτεινές δυνάμεις που θέλουν να εξοντώσουν το «Βαρουφάκη», προβάλλοντας τον ανταγωνιστή του «Τζόκερ».

-       Αν είναι μια μεγαλοφυής διαφημιστική σύλληψη της εταιρείας διανομής.

-       Αν πρόκειται για προβοκάτσια των δύο υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού, που κάλεσαν την αστυνομία.

       Αυτό που προέχει είναι η ανάγκη αλλαγής του νόμου και η προσαρμογή του στα σημερινά δεδομένα.

       Διότι πρέπει να παραδεχθούμε ότι η σήμανση καταλληλότητας κινηματογραφικών ταινιών στη χώρα μας,  είναι κάπως παρωχημένη.

       Και τούτο διότι  τα εφηβικά  βλέμματα είναι πια διαποτισμένα με θεάματα πολύ πιο δραστικά από ότι «ο Τζόκερ».

       Οι σκηνές άγριας βίας του φιλμ δεν είναι αγριότερες από την εικονική πραγματικότητα που εκτυλίσσεται ακατάσχετα στις οθόνες των κινητών τηλεφώνων των εφήβων.

       Κατά συνέπεια, δεν είναι δυνατό να μην επιτρέπεται η είσοδος σε οποιαδήποτε ταινία 17χρονων, όταν μάλιστα ήδη έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν στις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ. Ε.