Η Γλωσσική αλλοίωση ως μέσον πολιτικής επιβολής. Του *Ηλία Σταμπολιάδη

Ενώ οι απλοί Έλληνες πολίτες προσπαθούμε να προστατεύσουμε το έθνος μας από τον πολύπλευρο υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας, ένα από τα μέσα του οποίου είναι και οι προβαλλόμενες τηλεοπτικές σειρές, οι προδότες πολιτικοί μας έχουν ήδη ενδώσει σε άλλες πολύ σημαντικότερες μορφές πολέμου όπως είναι το μεταναστευτικό και οι όροι απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας σε ξένους λαθρομετανάστες. Τα όργανα τους έχουν επιδοθεί στο έργο παραχάραξης και αλλοίωσης της Ελληνικής γλώσσας για να μας πείσουν ότι...

στα ελληνικά οι έννοιες ιθαγένεια, υπηκοότητα ή και ιδιότητα του πολίτη είναι ταυτόσημες επικαλούμενοι νομικά και όχι ετυμολογικά, γλωσσικά επιχειρήματα.

Για την θεωρούμενη ταυτότητα των όρων του πολίτη και του υπηκόου, που σχετίζονται με την εξέλιξη των μορφών εξουσίας, δεν υπάρχει ουσιαστική αντίρρηση. Η βασική αντίρρηση είναι στην διαστρέβλωση και παραχάραξη τόσο της ιστορικής όσο και της γλωσσικής ετυμολογίας της λέξεως ιθαγένεια για να την κάνουν να ομοιάζει και στο τέλος να την ταυτίσουν με αυτήν της υπηκοότητας.

Η λέξις ιθαγένεια είναι σύνθετη (ιθύς= ευθύς + γένος), ανάγεται στην Ομηρική εποχή και σημαίνει την απευθείας καταγωγή από το γένος, επομένως είναι κατ’ αρχήν βιολογικός και όχι νομικός όρος και σχετίζεται με την έννοια του έθνους. Στην πορεία μπορεί να υπάρχει κάποια διαχρονική ποικιλότητα σε ένα έθνος αλλά η συνοχή των μελών του συμπληρώνεται α) από κοινούς αγώνες επιβίωσης που καθορίζουν την ιστορία του έθνους, παρά τους κατά καιρούς εμφυλίους πολέμους, και  β) από τα κοινά ήθη και έθιμα, την γλώσσα και την θρησκεία, που νοηματοδοτούν την ύπαρξη και τις προσδοκίες του.

Η κυρία Γεωργία Σπυροπούλου ψεύδεται ασύστολα όταν στον ακόλουθο σύνδεσμο , https://www.syntagmawatch.gr/ask-a-question/poies-oi-nimikes-kai-filologikes-ennoies-tis-ithagenias-kai-tis-ypikootitas/, λέει ότι :

«Η χρήση του όρου ιθαγένεια (ιθυς+γένος) παραπέμπει στο ορθόδοξο γένος, στη θρησκευτική κοινότητα των επαναστατημένων ορθόδοξων που σταδιακά μεταμορφώνεται στο ελληνικό έθνος κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα»,

Εδώ υπάρχουν τρία ψεύδη. Α) H λέξις ιθαγένεια, όπως είπαμε και ανωτέρω, είναι Ομηρική και όχι εφεύρημα των νεοτέρων Ελλήνων, όμως η χρήση της μαρτυρεί για την καταγωγική  τους συνείδηση. Β) Στην πρώτη Εθνική Συνέλευση της Τροιζηνίας με την Επανάσταση του 21 ετέθη το ερώτημα ποιος είναι Έλλην και η απάντηση ήταν «αυτός που πιστεύει στον Χριστό», διότι μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς πολλοί των κατακτητών και των μισθοφόρων που κουβάλησαν είχαν γεννηθεί στην χώρα και θεωρούντο γηγενείς αλλά δεν προείρχοντο από το γένος των Ελλήνων, δεν είχαν την ίδια γλώσσα ούτε την ίδια θρησκεία και επομένως δεν ήταν ιθαγενείς. Γ) Το Ελληνικό έθνος δεν γεννήθηκε εκ παρθενογενέσεως με την σταδιακή μεταμόρφωση των επαναστατημένων ορθοδόξων Χριστιανών σε έθνος, αυτά τα είπαν οι Γερμανοί. Η επανάσταση δεν ήταν  ενέργεια ορθοδόξων τζιχαντιστών  αλλά κυρίως επανάσταση ανθρώπων με εθνική συνείδηση, συνηγορούμενη από την γλώσσα τους, και με κοινή πίστη, δηλαδή νοηματοδότηση της ύπαρξης τους. Το σύνθημα ήταν «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

Όλοι αυτοί οι διαστροφείς της έννοιας της ιθαγένειας για να την ταυτίσουν με αυτήν της υπηκοότητας ή του πολίτη έπρεπε πρώτα να απαλείψουν εννοιολογικά αλλά και φυσικά την έννοια του έθνους ως σύνολο όμαιμων, ομόγλωσσων και ομόθρησκων ανθρώπων και να την αντικαταστήσουν με μία καινούργια έννοια ατόμων που ζουν υπό μία κρατική εξουσία η οποία έχει αφ’ εαυτής πάρει το δικαίωμα να καθορίζει ποιος είναι ή μπορεί να γίνει μέλος του συνόλου των  υπό τον έλεγχο της ατόμων, τα οποία ονομάζουν υπηκόους ή πολίτες. Ανάλογα με την προέλευση της ή εξουσία αυτή ανέχεται γλωσσικές ή θρησκευτικές διαφορές μεταξύ πολιτών της και καθορίζει τα «δικαιώματα» και τις υποχρεώσεις τους.

Οι παλαιότερες αυτοκρατορίες που διοικούσαν περισσότερα του ενός έθνη δεν τα κατέλυαν αλλά τα αναγνώριζαν αμέσως ή εμμέσως, θεωρούσαν όλα τα μέλη των διαφόρων εθνών υπηκόους υπό την εξουσία τους, αν και σχεδόν πάντα επικρατούσε το κυρίαρχο έθνος εκ της καταγωγής των εξουσιαστών. Το ελληνικό έθνος έχει υπάρξει υπό την εξουσία δύο ξένων αυτοκρατοριών. Πρώτα ήταν η Ρωμαϊκή, με ίδια προς εμάς πολιτιστικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά, στην οποία επιβιώσαμε στο βαθμό του να συμμετέχουμε ή και να αναλάβουμε την διοίκηση της, χωρίς να της αλλάξουμε όνομα και από αυτό προκύπτει το παρατσούκλι του Ρωμιού. Η δεύτερη ήταν η Οθωμανική, η οποία ήταν ξένη προς τον πολιτισμό μας αλλά αναγνώριζε την διαφορετικότητα μας την οποία χρησιμοποιούσε μάλιστα ως ένδειξη της υποτέλειας μας και αιτία για την κακομεταχείριση μας.

Η νέα προωθούμενη έννοια του έθνους στην ουσία καταργεί την έννοια της φυσικής του υπόστασης αντικαθιστώντας την από ένα νομικό προσδιορισμό που εξυπηρετεί τα νεοφανή συστήματα εξουσίας αν και στην ουσία τα φυσικά έθνη αποτελούν την κυρίως δομή οργάνωσης των ανθρώπων του πλανήτη.

Παράδειγμα  νεοφανούς συστήματος εξουσίας αποτελούν οι ΗΠΑ. Οι πρώτοι έποικοι, όντας ακόμη υπό την Βρετανική κυριαρχία, εξόντωσαν και υπέταξαν τον γηγενή πληθυσμό και για να αναπτύξουν τα κατακτηθέντα εδάφη συγκέντρωσαν  εργατικά χέρια από όλα σχεδόν τα έθνη του κόσμου, είτε αυτά προσήλθαν αυτοβούλως ή ως δούλοι, βάσει σχεδίου υπεράνω κάθε έννοιας ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με την απόκτηση της ανεξαρτησίας τους, όντας όλοι ξένοι στον τόπο, και για να μπορέσουν να συμβιώσουν δημιούργησαν ένα κράτος δικαίου στο οποίο όλοι να είναι ισότιμοι πολίτες (citizens), παρά το γεγονός ότι ήταν διαφορετικού γένους. Η αδυναμία της αγγλικής γλώσσας, να διακρίνει την διαφορά ιθαγενούς, που σχετίζεται με το γένος και πολίτη, ισότιμου μέλους ενός κράτους, τους επέτρεψε να υιοθετήσουν τις λέξεις nation και nationality για να περιγράψουν την πολιτειακή του μορφή. Επειδή οι άνθρωποι ήταν ακόμη ειλικρινώς σκεπτόμενοι, για να καλύψουν την αναντιστοιχία μεταξύ των εννοιών του του ιθαγενούς και του πολίτη εισήγαγαν την έννοια του δικαίου του εδάφους που επέτρεπε σε όλους τους κατοικούντες να ονομαστούν πολίτες, μέλη του υπό νέους όρους ονομαζομένου έθνους, και να έχουν την ίδιαν υπηκοότητα nationality.

Τα υπόλοιπα εθνικά κράτη για την απονομή της ιθαγένειας ακολουθούν το δίκαιο του αίματος που ίσχυε και σε εμάς μέχρι την υποδούλωση της χώρας μας με τα μνημόνια το 2010 οπότε επιβλήθηκε και μάλιστα καταχρηστικώς το δίκαιο του εδάφους για να εξυπηρετήσει την εγκατάσταση λαθρομεταναστών βάσει σχεδίου των κατοχικών δυνάμεων. Το νομοσχέδιο αυτό κρίθηκε αντισυνταγματικό και ζητήθηκε η γνωμάτευση του  Σ.τ.Ε. το οποίο και ενέκρινε τελικά τον νόμο που ετέθη σε ισχύ από το 2015. Τα κόμματα της προδοσίας ο λαός τα έστειλε στην αντιπολίτευση ενώ οι δικαστικοί λειτουργοί που δεν εκλέγονται από τον λαό αναρριχήθηκαν σε ανώτερα αξιώματα, το δε σημερινό κόμμα που εξαπάτησε τον λαό και είναι στην κυβέρνηση εφαρμόζει το σχέδιο κατά γράμμα.

Ανέφερα προηγουμένως ότι το δίκαιο του εδάφους εφαρμόζεται στην χώρα μας καταχρηστικώς, σε παράβαση της αρχικής του έννοιας βάσει της οποίας εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ, διότι εκεί οι ονομασθέντες πολίτες αν και δεν ήταν ιθαγενείς εντούτοις διέμεναν στην χώρα όπου είχαν εισέλθει και εργάζοντο νομίμως ή με το ζόρι, αντιθέτως, στην χώρα μας χρησιμοποιείται νομικά για να ονομάσει πολίτες ανθρώπους που έχουν εισέλθει παρανόμως και μάλιστα σαν μέρος υβριδικού πολέμου εναντίον μας.

Να μας πει η κυρία Γεωργία Σπυροπούλου που έμαθε την γλώσσα μας όταν λέει στον ανωτέρω σύνδεσμο ό,τι:

«στα ελληνικά οι έννοιες της ιθαγένειας και της υπηκοότητας ταυτίζονται»;  

Από πότε οι πουλημένες εξουσίες της χώρας απέκτησαν το δικαίωμα να αλλοιώνουν τις πανάρχαιες έννοιες των λέξεων με νομοθετήματα που ψηφίστηκαν από αργυρώνητους βουλευτές, επικυρώθηκαν  από εξαρτώμενους  δικαστικούς λειτουργούς και υπεγράφησαν από επίορκους προέδρους της Δημοκρατίας; Γιατί δεν μιλάει η  Ακαδημία όταν βανδαλίζεται η γλώσσα, ο πολιτισμός και η ανεξαρτησία της χώρας μας; Τέλος ας μας πει η κυρία δικηγόρος ποιος χρηματοδοτεί την «Ελληνική» Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, για λογαριασμό της οποίας μιλάει, και εάν σε αυτούς τους ανθρώπους περιλαμβάνονται και οι υπό εξαφάνιση Έλληνες.

*Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
Μέλος του ΙΗΑ