Οι... άπειρες αποχρώσεις του «μαλάκα»

Θανάσης Μαυρίδης

«Έβαλε ρε μαλάκα δηλαδή αρχηγό της ΕΥΠ έναν από την Καλαμάτα», είπε ο γιος της Δρακογενιάς. Σε άλλο σημείο της θρυλικής πλέον «συνομιλίας» ο Σάμπυ του λέει: «Και πρέπει να ασχολούμαι με τους μαλάκες;» Οι δύο συνομιλητές χρησιμοποιούν μεν την ίδια λέξη, αλλά με τελείως διαφορετική έννοια. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα σημεία του διαλόγου. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα πολύτιμο κείμενο για τους ερευνητές του μέλλοντος.

Για όσους, δηλαδή, θέλουν να εντρυφήσουν στη βαθύτερη έννοια της. Η λέξη «μαλάκας» είναι γνωστή σε όλο τον γνωστό κόσμο. Ακούει για παράδειγμα ο άλλος στο κέντρο του Λονδίνου το «έλα ρε μαλάκα» και ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει: Πατρίδα!
Είναι γεγονός ότι η λέξη «μαλάκας» είναι καθαρά μία ελληνική «πατέντα». Δεν υπάρχει κάτι ανάλογο σε άλλη γλώσσα. Μία λέξη, δηλαδή, που να έχει διαφορετική έννοια, ανάλογα με τη χροιά του ήχου εκείνου που την εκφωνεί και τη βαθύτερη σχέση που έχει με τον αποδέκτη του λόγου του. Η λέξη «μαλάκας», λοιπόν, έχει πολλές διαφορετικές έννοιες-αποχρώσεις. Οι ειδικοί λένε ότι ίσως και να ξεπερνά τις αποχρώσεις του γκρι...
Επίσης, είναι μία λέξη που «προδίδει» τη σχέση των ανθρώπων. Βλέπετε έναν άγνωστο να σας πλησιάζει και να σας λέει «είσαι μαλάκας;» Ή «τι κάνεις εκεί ρε μαλάκα;» Αν ήσασταν στην άγρια Δύση θα είχατε ήδη τραβήξει το εξάσφαιρο. Από την άλλη ακούτε από πίσω σας κάποια γνωστή φωνή να σας «φωνάζει»: «Ρε μαλάκα!» Ή «μαλάκα μου!» Με παρατεταμένο λίγο αυτό το «ου». Αμέσως θα φορέσετε ένα πλατύ χαμόγελο και θα γυρίσετε πίσω ανοίγοντας την αγκαλιά σας.
Η εντύπωση που σχηματίσαμε μελετώντας το κείμενο της συνομιλίας των δύο ανδρών είναι ότι η σχέση τους είναι προσωπική και έχει έντονα στοιχεία μεγάλης εμπιστοσύνης. Με άλλα λόγια οι δύο άνδρες γνωρίζονταν και είχαν την άνεση να πει ο ένας τον άλλον «μαλάκα» χωρίς να χρειαστεί ο ένας εκ των δύο να τραβήξει το εξάσφαιρο. Ή κάτι που να έμοιαζε με εξάσφαιρο, αφού, ως γνωστόν, δεν ζούμε στην άγρια Δύση. Αυτό που διαπιστώνουμε και με το ηχητικό είναι αυτό που ο ίδιος ο κ. Παππάς αναφέρει σε κάποιο σημείο: «Μαλάκα, δεν υπάρχει». Στο ηχητικό η λέξη «μαλάκα» είναι τονισμένη ιδιαιτέρως, όπως στη συνέχεια και το «δεν υπάρχει». Ακριβώς για να επισημανθεί ότι αυτό που ανέφερε ο ομιλητής ήταν ακριβές. Για να δοθεί έμφαση στο περιεχόμενο.
«Μην ταράζεσαι ρε μαλάκα», λέει ο κ. Παππάς προς τον κ. Μιωνή, προσπαθώντας να τον καθησυχάσει. Αυτή είναι η χρήση της λέξης που θα μπορούσε να έχει την έννοια του «χρυσέ μου», «αγαπημένε μου». Είναι η στοργική έννοια της λέξης. Η αλήθεια όμως είναι ότι όλοι οι άλλοι έχουμε ταραχτεί. Όχι από τη συχνή χρήση της λέξης «μαλάκας» σε αυτή την συνομιλία. Αλλά από το ύφος της εξουσίας που αφήσαμε. Και εντάξει εμείς που ήμασταν κατά κάποιον τρόπο υποψιασμένοι και τα λέγαμε. Υπάρχουν όμως πολλοί που πίστεψαν ότι η αριστερά θα έφερνε ένα άλλο ήθος στην εξουσία και την υποστήριξαν με κάθε τρόπο. Αυτοί έχουν το δικαίωμα να είναι θυμωμένοι και να αισθάνονται ότι τους πέρασαν για ... μαλάκες.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr