Η βλακεία δεν τιμωρείται, έχει όμως ασυλία και ο βλάκας;

Βασίλης Στεφανακίδης

Το Σύνταγμα και το δημοκρατικό μας πολίτευμα, ως γνωστόν, προβλέπουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις στους πολίτες, τους οποίους δεν διαχωρίζουν σε μορφωμένους και αμόρφωτους, σε ψυχικά υγιείς και ψυχασθενείς, σε έξυπνους και ηλίθιους, σε νομοταγείς και παραβάτες.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Δημοκρατία και κατ’ επέκταση η κοινωνία είναι απροστάτευτες από τις παντοειδείς επικίνδυνες συμπεριφορές και πράξεις κάποιων που βλάπτουν το σύνολο εν τη ευρεία εννοία. Γι’ αυτό υπάρχουν οι νόμοι, ποινικοί και αστικοί, που όποιος τους παραβαίνει υφίσταται συνέπειες.

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε άναυδοι διάφορες ομάδες πολιτών τόσο μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και με δημόσιες τοποθετήσεις στα μέσα επικοινωνίας να επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα κίνημα κατά της χρήσης μάσκας που και καλά τους περιορίζει την ελευθερία τους, αλλά και να αμφισβητούν την ίδια την πανδημία του κορωνοϊού, η οποία ταλαιπωρεί ολόκληρη την ανθρωπότητα και στέλνει καθημερινά χιλιάδες συνανθρώπους μας στον άλλο κόσμο. Θεωρίες συνωμοσίας από απερίσκεπτους και επικίνδυνους τυχοδιώκτες που υιοθετούν άκριτα ψεκασμένες θεωρίες και νιώθουν πως πρέπει να αντισταθούν και να επαναστατήσουν στα επιβληθέντα μέτρα προστασίας της κοινωνίας και ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού.

Και δεν είναι μόνο πολίτες. Δυστυχώς υπάρχουν και ηγέτες τύπου Τραμπ και Μπολσονάρο, που τροφοδοτούν αυτή την απύθμενη μπουρδολογία. Ο Θεός, λέει ο Τραμπ, του είπε πως έστειλε τον ιό για να τον δοκιμάσει! Αλλη δουλειά δεν είχε ο Θεός και έπιασε κουβεντολόι με τον Τραμπ!

Θα μου πείτε, οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν και ότι στις δημοκρατίες ακόμα και οι ανόητοι έχουν το δικαίωμα να εκπροσωπηθούν από αυτούς που τους εκφράζουν. Σωστό κι αυτό, αλλά εικάζω πως είναι αδύνατον οι ηλίθιοι να έχουν γίνει πλειοψηφία.

Παρακολουθούμε λοιπόν στα καθ’ ημάς τις τελευταίες μέρες γονείς να εξανίστανται επειδή οι επιστήμονες της χώρας -και όχι μόνο της δικής μας- πρότειναν οι μαθητές με την έναρξη της σχολικής χρονιάς να φορούν υποχρεωτικά μάσκες στις αίθουσες διδασκαλίας και να δηλώνουν χωρίς αιδώ πως δεν θα αφήσουν τα παιδιά τους να φορέσουν μάσκες. Και στο κάτω-κάτω τι θα μας κάνουν, θα διώξουν τα παιδιά μας από το σχολείο ή θα μας βάλουν φυλακή για ανυπακοή, άκουσα να λέει μία -υποτίθεται- μάνα σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Αλλά δεν είδα στον αντίλογο κάποιον κυβερνητικό ή έστω κάποιον νομικό να της απαντήσει πως και από το σχολείο θα διωχθεί το παιδί της αλλά και η ίδια ενδέχεται να διωχθεί ποινικά στην περίπτωση που το παιδί της είναι θετικό στον ιό και με τη στάση της τον μεταδώσει σε άλλα παιδιά και κατ’ επέκταση στους γονείς και τις οικογένειες των άλλων παιδιών.

Οπως δεν είδα και δεν άκουσα να ασκείται κακουργηματική δίωξη στους δύο νέους που, ενώ ήταν θετικοί και σε καραντίνα, ανέβηκαν σε ένα πλοίο και έφυγαν από την Πάτμο για τον Πειραιά. Ούτε μάθαμε ποια είναι η τύχη και των πολλών άλλων περιπτώσεων πολιτών, Ελλήνων και αλλοδαπών, που διαπιστώθηκε πως έσπασαν την επιβληθείσα καραντίνα. Ενστάσεις μπορεί να υπάρχουν πολλές για την απόφαση. Πλην όμως dura lex, sed lex, όπως έλεγαν οι Λατίνοι.
Είπαμε, η Δημοκρατία μας προστατεύει τις ατομικές ελευθερίες, την αυτοδιάθεση, την ελευθερία επιλογών, την ελεύθερη διατύπωση της άποψης και των ιδεών, όμως οι ίδιοι οι νόμοι είναι αυτοί που θέτουν και κάποια όρια.

Για παράδειγμα, εμείς στα μέσα επικοινωνίας αν τύχει και γράψουμε κάτι που δεν είναι αληθές αλλά fake, διωκόμαστε για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Γιατί λοιπόν αυτό που ισχύει για εμάς να μην ισχύει και για όλους αυτούς που μέσα από το Facebook και τα άλλα Mέσα διατυπώνουν αυτές τις επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία απόψεις και καλούν τους διαδικτυακούς φίλους τους να τις υιοθετήσουν και να τις προωθήσουν και σε άλλους;

Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος είναι τόσο δύσκολο να τους εντοπίσει και να τους αποδώσει τις εκ του νόμου προβλεπόμενες κυρώσεις; Η Δικαιοσύνη τι κάνει; Οι εισαγγελείς τι κάνουν; Καθόμαστε όλοι μαζί και τους κοιτάμε αδιάφοροι και το πολύ να σχολιάσουμε μεταξύ μας τη βλακεία τους; Διότι μπορεί η βλακεία να είναι ανίκητη και η λογική να σηκώνει τα χέρια, ο βλάκας όμως υπόκειται και στους νόμους και στις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτούς. Σε διαφορετική περίπτωση, αν τους αφήσουμε ασύδοτους και ατιμώρητους, δεν θα αργήσει η στιγμή που θα δούμε «ενός βλακός μύριοι να έπονται».