Δήγματα

Κώστα  Δημ  Χρονόπουλου

*

Α) Ε.Σ.Υ:

Έγιναν λάθη μοιραία από της συστάσεως του, από την αρχή. Για όσους γνωρίζουμε τα γεγονότα το αντίστοιχο Βρετανικό, εθεωρείτο υπόδειγμα. Ο τότε Υπουργός Υγείας Δοξιάδης, γνώστης του αντικειμένου, είχε μελετήσει σε βάθος το ξένο πρότυπο, και ετοίμασε τις προτάσεις του. Δυστυχώς οι κομματικοί αντίπαλοι του «Κινήματος Αλλαγής» τον πολέμησαν λυσσαλέα. Όταν εκείνοι ήρθαν στην εξουσία , το εμφάνισαν ως περίπου δικό τους επίτευγμα. Μόνο που το κατακρεούργησαν … ελληνοποιώντας το (!!!). Δεν το αντέγραψαν αυτούσιο (όπως κατ’ επανάληψη έχω προτείνει για κάθε είδους … «Ελληνοποίηση»). Έκτοτε το Ε.Σ.Υ υπέστη αλλεπάλληλες παρεμβάσεις κομματικές, υπουργικές , από διαφορετικούς Υπουργούς, ακόμη και του ιδίου κόμματος /κομμάτων, για να πάρει τη σημερινή του ανεπαρκή /ατελή μορφή. Σοβαρές οι ελλείψεις υγειονομικού προσωπικού , υποδομών, στα Νοσοκομεία, στο ΕΚΑΒ κ.ο.κ. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων, το Ε.Σ.Υ χωλαίνει. Νοσεί!.Τι είδους άραγε υγεία μπορεί να προσφέρει ένας αρρωστημένος θεράπων οργανισμός;. Όσο για τους καθ’ ύλην αρμόδιους «πολιτικούς» μας, αντί να αφήσουν έξω από τις οξύτητες και τις αντιπαραθέσεις τους,  το Ε.Σ.Υ, το χρησιμοποιούν –ευκαιρίας δοθείσης – για να πλήξουν αλλήλους. Θλίψη!. Αντί να αισχύνονται , να σιωπούν, για την διαχρονική ανικανότητά τους να εξυγιάνουν το Ε.Σ.Υ,  προσπαθούν, μετατοπίζοντας και τις δικές τους ευθύνες στους … άλλους , να (κατά)δικάσουν, ως αποκλειστικούς ενόχους, αυτούς που «ατύχησαν» να τους συμβούν θλιβερά γεγονότα επί των ημερών τους (!). Κάτι ανάλογο συνέβη και με το ατύχημα των Τεμπών.  Διαλυμένο, επικίνδυνο, με ανεύθυνους , ακατάρτιστους υπαλλήλους και υπευθυνοανεύθυνους αρμοδίους, το σιδηροδρομικό δίκτυο, είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν άδικα ανθρώπινες ζωές !!!. Η ευθύνη διαχέεται, πολλοί οι ευθυνόμενοι –υπάλληλοι και πολιτικοί προιστάμενοι, ξένες εμπλεκόμενες εταιρίες  κ.ο.κ-  μέχρις ότου οι υπαίτιοι να (μην) ανευρεθούν, χαμένοι μέσα στο αναρίθμητο πλήθος των συνυπεύθυνων.  Παρακολουθούμε ένα συνεχιζόμενο αγώνισμα σκυταλοδρομίας , όπου οι                           «Σ κ υ τ α λ ο δ ρ ό μ ο ι   α ν ε υ θ υ ν ό τ η τ α ς   κ α ι   ε π ι κ ι ν δ υ ν ό τ η τ α ς» μεταβιβάζουν –ο ένας στον άλλον – μια ωρολογιακή βόμβα.

  Σε εκείνον που θα σκάσει , τον άτυχο, αυτός θα φταίει και για το αγώνισμα και για την βόμβα !. Οι λοιποί –συμμετέχοντες /συναγωνιστές –λευκαίνονται  , δεν ευθύνονται, και χυμούν να κατασπαράξουν τον δύσμοιρο, που του έλαχε ο κλήρος της συμφοράς !....

Αφού λοιπόν πάντοτε – εν Ελλάδι – φταίνε κάποιοι άλλοι. (συνηθέστατα αντίπαλοι πολιτικοί), και ποτέ εμείς, το δίδαγμα είναι να προσέχουμε εμείς και να προσευχόμαστε να μην μας συμβεί τίποτε κακό - αλλά, αν είναι να γίνει , μακάρι να είναι άλλοι στο τιμόνι - !!!..... Ούτε που περνάει απ’ το μυαλό η συνεργασία , η συναπόφαση, η ανεύρεση τρόπων πρόληψης, αποφυγής δραμάτων !. Επανέρχομαι στο υποτυπώδες, αναποτελεσματικό ΕΚΑΒ για να πω πως είναι επώδυνη η αδυναμία παροχής υπηρεσιών του. Χάνονται αναίτια, άδικα , αθώοι άνθρωποι. Δικοί μας και ξένοι τουρίστες. (Είναι φαιδρό  να μιλούμε για τουρισμό επιπέδου υπό αυτές τις άθλιες συνθήκες –ελλείψεις).

 

*

Β) Απαράδεκτη … κατανόηση:

Η υπερβολική «δημοκρατική κατανόηση» και αναγνώριση δικαιώματος εκφοράς γνώμης για δικά μας εθνικά ζητήματα, από Έλληνα βουλευτή, προς βουλευτή Έλληνα Υπήκοο, μουσουλμάνο το θρήσκευμα –πλην … Τούρκο ως προς το φρόνημα – δεν ξενίζει μόνον, αλλά δίνει δικαιώματα στους γείτονες, συνεπώς καθίσταται εθνικά επικίνδυνη!. Τα εθνικά θέματα είναι ταμπού, έδαφος /πεδίο, εν ου παικτοίς. Κατανοητό;.                                                                                                                                                                    Όσο για το φράχτη στον Έβρο , εκτιμώ πως όλοι οι Έλληνες –πλην Ελληνόφωνων – θα θέλαμε να ολοκληρωθεί εχθές !.Τέλος, τι θα γίνει επιτέλους με το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής; . Θα του επιτρέπουμε για πολύ ακόμα  να λειτουργεί ως π ρ α κ τ ο ρ ε ί ο  α ν θ ε λ λ η ν ι κ ή ς  π ρ ο π α γ ά ν δ α ς;.

 

*

Γ) ΄Α-λογη  Απλή Αναλογική:

Αρχηγικό και κομματικά επίσημο: mea culpa. Υπάρχουν όμως και ΑΜΕΑ ιδεοληπτικά στελέχη, τα οποία συνεχίζουν / εμμένουν στην μελλοντική επαναφορά της Απλής Αναλογικής. Παρά το ότι βλέπουν πως η χώρα ταλαιπωρείται ήδη, και ενδέχεται να οδηγηθούμε και σε τρίτη κάλπη, με επιπτώσεις οικονομικές και όχι μόνον. Πότε άραγε θα αντιληφθούν ορισμένοι, ότι οι χώρες πρέπει να κυβερνώνται;. Επιχειρηματολογούν,  χρησιμοποιώντας το παράδειγμα  ευρωπαϊκών  κυβερνήσεων συνεργασίας.  Σωστό. Μόνο που εδώ είναι Ελλάντα, με εντονότατες, εξοντωτικές κομματικές αντιπαλότητες, ασυνεννοησία, και όπου όλοι θέλουν να αρχηγεύουν, μη παραδεχόμενοι πρωτεία με εκείνους που πρόκειται να συνεργαστούν. Είναι ανήκουστο οι «θιασώτες» της Α.Α και των Κυβερνήσεως συνεργασίας, να δηλώνουν –προεκλογικά –, πως δεν πρόκειται να συνεργαστούν μετεκλογικά με κανένα άλλο κόμμα (!).

Προφανώς εννοούν ότι θα συμπορευτούν με μια … άυλη ή εξωγήινη συνεργασία, προκειμένου να οδηγηθούμε σε ιταλοποίηση. Το ιλαροτραγικό είναι πως ένα από τα αριστερά κόμματα αυτά, διοίκησε μέσω ενισχυμένης αναλογικής, και μάλιστα με τη βοήθεια … ακροδεξιού (όπως το αποκαλούσε πριν στηριχθεί σε αυτό) κόμματος (!). Τα ξέχασαν;.  Εκείνο πάντως που φαίνεται πως αγνοούν οι επικαλούμενοι τις κυβερνήσεις συνεργασίας στην Ευρώπη, είναι πως: «Τα μεταξωτά εσώρουχα θέλουν και τα ανάλογα επιδέξια οπίσθια». Άρα ….

Συμπέρασμα. Απλή Αναλογική –εν Ελλάδι – τέλος. Να ζούμε να τη θυμόμαστε!. Περιέργως –και αδίκως – κατηγορούν τη Ν.Δ ότι ταλανίζει τον τόπο και φοβίζει /εκβιάζει,  απειλώντας με τρίτες εκλογές. Ποιος φταίει;. Ποιος ψήφισε την ασύμβατη με την ελληνική κομματική πραγματικότητα Απλή Αναλογική , πέραν πάσης λογικής ;. Αλήθεια, αν θελήσει η Ν.Δ να συνεργαστεί, να συγκυβερνήσει , με ποιους προτείνουν να το πράξει;. Όταν αυτοί που την κατηγορούν για αλαζονεία  και τάσεις μονοκρατορίας  έχουν διακηρύξει, σε όλους τους τόνους, πως δεν θέλουν συγκυβέρνηση μαζί της; . Ποιός τάχα κοροϊδεύει ποιόν;. Μήπως όλοι μαζί, τον εύπιστο , ε υ π α ρ α σ υ ρ ό μ ε ν ο  και απελπισμένο ελληνικό λαό, που θα του έπρεπε ένα διαφορετικό σύστημα διακυβέρνησης, με σοβαρότερους πολιτικούς;.