Ναυάγια της ξηράς

 

 Δημήτρης Παγαδάκης

Επαγγελματίες ευαίσθητοι και αλληλέγγυοι. Κατά παραγγελία μοιρολογίστρες, συγκυριακά, αν όχι ιδιοτελώς, ανθρωπιστές και εξ΄ επαγγέλματος ανεπάγγελτοι

Μαζί με ένα τσούρμο αφελών συνοδοιπόρων αποστρέφονται το φράκτη, απεχθάνονται τους συνοριοφύλακες, εχθρεύονται του λιμενικούς.

Θιασώτες άπαντες των ανοιχτών συνόρων και αυτόκλητοι τροχονόμοι των αφύλακτων εισόδων ονειρεύονται την χώρα ως ξέφραγο αμπέλι. Ορέγονται τη μετατροπή της σε πάρκινγκ εξαθλιωμένων μεταναστών και χωματερή απελπισμένων ψυχών.

Προκειμένου να παρακάμψουν τις όποιες νομικές και κοινωνικές ενστάσεις βαφτίζουν ετσιθελικά όλους τους παράνομους μετανάστες σε κατατρεγμένους πρόσφυγες. Για την συμπονετική υποδοχή τους στη χώρα κάνουν προσχηματικά έκκληση στη ανθρωπιά, τη φιλοξενία και τη δημοκρατικότητα των Ελλήνων πολιτών. Τους οποίους κατόπιν λοιδορούν ως άκαρδους κυρ- Παντελήδες.

Τη στιγμή που η πιο αξιοθρήνητη μερίδα των ιδεοληπτικών δικαιωματιστών, ως τάχα ευσυγκίνητη, νταραβερίζεται αδιαφανώς με επιτήδειους "μεταναστοπατέρες", κυκλώματα της μπίζνας των διακινητών και παχυλά χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ -φαντάσματα.

Τα είδε η κοινωνία τα ντροπιαστικά χαΐρια τους στο άθλια στρατόπεδο της Μόριας και στον ελεεινό καταυλισμό της Ειδομένης. Τις μυρίστηκε τις πομπές τους με την απάτη της "άταφης"¨Μαρίας που δήθεν πέθανε από δάγκωμα σκορπιού σε νησίδα του Έβρου. Αντιλήφθηκε την σκόπιμη επιδίωξη τους να διασύρουν και να συκοφαντήσουν διεθνώς τη χώρα.

Από εμμονικό ιδεοψυχαναγκασμό παρακινούνται ώστε να ξεπέσουν σε άβουλα πιόνια ξένων μυστικών υπηρεσιών. Με την ανεκδιήγητη εθελοτυφλία και τα υποκριτικά καμώματα τους τροφοδοτούν την δυσανεξία και τη καχυποψία των εγχώριων πολιτών απέναντι και στα πλέον ηθικά κελεύσματα.

Κατέφτασαν ανερυθρίαστοι ως τη Καλαμάτα να εκμεταλλευτούν την ανείπωτη τραγωδία των πνιγμένων του υπερφορτωμένου από μετανάστες σαπιοκάραβου που βυθίστηκε στα διεθνή ύδατα έξω από τη Πύλο. Προσήλθαν με θράσος ποντάροντας στην υπονόμευση της εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης στους θεσμούς και τη πολιτεία.

Έσπευσαν να εντοπίσουν αυθαίρετα τους πολιτικούς αυτουργούς, κατά όπως τους συμφέρει Να αποδώσουν, χωρίς στοιχεία, δολοφονικές προθέσεις προς τις ελληνικές αρχές διάσωσης. Να απευθύνουν συμφωνά με τις μύχιες μικρόψυχες επιθυμίες τους κατηγορίες κατά της προηγούμενης εκλεγμένης κυβέρνησης και όχι εναντίον της τρέχουσας υπηρεσιακής.

Στο μεροληπτικό παροξυσμό τους ως δήθεν αλληλέγγυοι πολίτες-στη πραγματικότητα στρατευμένα μέλη της ριζοσπαστικής αριστεράς- προπηλάκισαν τη πρόεδρο της Δημοκρατίας καταγγέλλοντας την Ελλάδα "που σκοτώνει στον φράχτη του Έβρου και βουλιάζει τις βάρκες στο Αιγαίο". Αντί θρήνου, σύνεσης και καταλλαγής απέναντι στην εκατόμβη των θυμάτων επέλεξαν μια ποζάτη λιτανεία εμπαθούς φρενίτιδας.

Ασφαλώς και δικαιούνται να διαμαρτύρονται, να διαδηλώνουν, να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους. Μόνο που η αλήθεια δεν εξάγεται από τις δογματικές πεποιθήσεις τους. Τα αξιόπιστα συμπεράσματα δεν προκύπτουν από τον αλλήθωρο βολονταρισμό τους. Η εγκυρότητα και η ακρίβεια ενός θλιβερού γεγονότος δεν παράγεται από αλλοπρόσαλλες ψευδαισθήσεις και επιπόλαιες προχειρότητες.

Αλλά έτσι έμαθαν. Αυτό διδάχτηκαν από τους διεθνιστές ιδεολογικούς και πνευματικούς καθοδηγητές τους. Εκείνες τις καρικατουριστικές, τσάμπα πολυπολιτισμικές σκιές που με την απεγνωσμένη τοξική τους ρητορική πριμοδοτούν τις ξενόφοβες, μισαλλόδοξες, ρατσιστικές προκαταλήψεις.

Το χειρότερο είναι ότι με την απερίσκεπτη εξαλλοσύνη τους επιμένουν αστόχαστα να ρυμουλκούν τη δυσφήμιση της χώρας. Και με τις τρύπες στη λογική τους να πιστοποιούν γιατί έχουν καταντήσει τα πολιτικά ναυάγια της ξηράς.