Η συγκεκριμένη ανάρτηση έχει ως σκοπό να γίνει ευρέως γνωστό πως λειτουργούσαν εντός του ΚΚΕ τα μέλη του, και πως εξόντωναν με Σταλινικές μεθόδους τους δήθεν συντρόφους τους, και κυρίως οι νυν κομμουνιστές να ενημερωθούν για την ιστορία του κόμματος τους, καθώς η πλειοψηφία των μελών του ΚΚΕ έχουν πλήρη άγνοια για την ιστορία του ΚΚΕ, πλην της ηγεσίας του ΚΚΕ η οποία αν και γνωρίζει τα λάθη και τα εγκλήματα του κόμματος, έχει καταφέρει μετά το 1974 να ανατρέψει και να μεταμορφώσει το ΚΚΕ με την σωστή προπαγάνδα, και την απαθή ανοχή των υπολοίπων Ελλήνων το ΚΚΕ σε ένα ΔΗΘΕΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΩΝ.
Από την ηγεσία του ΚΚΕ έχουν περάσει 18 γενικοί γραμματείς. Οι περισσότεροι εκδιώχθηκαν, λοιδορήθηκαν και καθυβρίστηκαν από το ίδιο τους το κόμμα. Η σημερινή ανάρτηση είναι ‘’αφιερωμένη’’ σ’ αυτούς τους μοιραίους ανθρώπους, οι οποίοι προδόθηκαν και καταδικάστηκαν από το ίδιο το ΚΚΕ που πίστεψαν και υπηρέτησαν.
Να επισημάνουμε μέχρι την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το ΚΚΕ βάσει του καταστατικού του (ΠΡΟΣΟΧΗ) ήταν παράρτημα της «3ης Διεθνούς», και οι όποιες αποφάσεις της οποίας λαμβάνονταν από τον εκάστοτε Σοβιετικό ηγέτη ήταν δεσμευτικές για το ΚΚΕ. Άρα το ΚΚΕ ελάμβανε και εκτελούσε εντολές ΜΟΝΟ από την ‘’μητέρα’’ ΕΣΣΔ, και όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Διονύσης Χαριτόπουλος: «Όλοι οι γραμματείς του ΚΚΕ διορίζονταν απευθείας από την Σοβιετική Ένωση, και όλοι είχαν άδοξο τέλος, πλην του Χαρίλαου Φλωράκη, αφού το τέλος της ΕΣΣΔ προηγήθηκε του δικού του».
Πιο συγκεκριμένα:
1… Ιδρυτής του ΣΕΚΕ (έτσι λεγόταν το ΚΚΕ μέχρι το 1924), το 1918 ήταν ο Αβραάμ Μπεναρόγια. Το 1924 διαγράφηκε ως «οπορτουνιστής» (σύμφωνα στον Λένιν, έτσι χαρακτηρίζεται ο ευκαιριακός κομμουνιστής, που «σπαταλά χρόνο και δυνάμεις για να μην πετύχει το στόχο που έχει διακηρύξει με τα λόγια»).
2… Πρώτος γενικός γραμματέας έγινε ο Νίκος Δημητράτος. Παύθηκε το 1921, και το 1924 διαγράφηκε και αυτός ως «οπορτουνιστής» και «ύποπτο στοιχείο».
3.. Την θέση του Νίκου Δημητράτου πήρε ο Γιάννης Κορδάτος από τον Μάϊο του 1921 έως τον Νοέμβριο του 1922. Το 1924 διαφώνησε με την συμμόρφωση του ΚΚΕ στην γραμμή (ΠΡΟΣΟΧΗ) υπέρ της «ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης» και διαγράφηκε ως «σωβινιστής». Αργότερα κατηγορήθηκε ως «υμνητής της μπουρζουαζίας και του σοσιαλφασισμού», «τροτσκιστής», «διαστρεβλωτής του μαρξισμού», κ.τ.λ.
4… Νέος Γ.Γ. έγινε ο Νίκος Σαργολόγος, που διατήρησε την θέση ως τον Σεπτέμβριο του 1923, όταν χαρακτηρίστηκε «πράκτορας» και διαγράφηκε από το κόμμα. Αργότερα, προστέθηκε και η κατηγορία του «καταχραστή», η οποία ήταν αληθής, καθώς καταχράστηκε 7.500 δολάρια που είχε πάρει από την Μόσχα ως «διεθνιστική βοήθεια» προς το ΚΚΕ, τα οποία καταχράστηκε και τα χρησιμοποίησε για να κάνει μια νέα αρχή στην Αμερική όπου διέφυγε, και επιβεβαίωσε περίτρανα πως οι καλύτεροι καπιταλιστές είναι οι προλετάριοι.
5… Στη συνέχεια ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ ο Θωμάς Αποστολίδης, ο οποίος όμως διαφώνησε και αυτός το 1924 (ΠΡΟΣΟΧΗ) για την «ανεξάρτητη Μακεδονία-Θράκη» και την αποκοπή τους από τον κορμό της Ελλάδος και διαγράφηκε ως «οπορτουνιστής» και «σωβινιστής».
6… Ο επόμενος Γ.Γ. ήταν ο Παντελής Πουλιόπουλος, που τον Σεπτέμβριο του 1925 διαγράφηκε ως «τροτσκιστής», «προβοκάτορας» και «λικβινταριστής» (διαλυτικό στοιχείο).
7… Εν συνεχεία τα ηνία πήρε ο Ελευθέριος Σταυρίδης, ο οποίος αργότερα αποχώρησε από το κόμμα αηδιασμένος, καθώς κατήγγειλε εσωτερικές οικονομικές ατασθαλίες, και εσωτερικές ίντριγκες, και ο οποίος εξαφανίστηκε αλλάζοντας ονοματεπώνυμο.
8… Διάδοχός του Ελευθέριου Σταυρίδη για έναν χρόνο ανέλαβε ο Παστίας Γιατσόπουλος, ο οποίος διαγράφηκε και αυτός ως «λικβινταριστής» και «πράκτορας».
9… Τον Μάρτιο του 1927 τον Παστία Γιατσόπουλο διαδέχθηκε ο Ανδρόνικος Χαϊτάς, που παρέμεινε γ.γ. ως τον Νοέμβριο του 1931, όπου και ανέλαβε ο Ζαχαριάδης. Ο Παστίας Γιατσόπουλος πήγε στην ΕΣΣΔ, όπου εκτελέστηκε το 1937 ως «πράκτορας» μετά από υπόδειξη του Ζαχαριάδη προς τους Σοβιετικούς.
8… Ο Ζαχαριάδης, διετέλεσε γ.γ. δύο περιόδους (1931-1936 και 1945-1956). Το 1956, καθαιρέθηκε και διαγράφηκε για «οπορτουνισμό» και «αντισοβιετισμό», ενώ χαρακτηρίστηκε «καταστροφέας του ΚΚΕ», «βρωμόνερο», «τυχοδιώχτης», «κακός δαίμονας του κινήματος», «φραξιονιστής», «προβοκάτορας» κ.α., και παρέμεινε για πολλά χρόνια έγκλειστος σε γκουλάγκ στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, όπου το 1973 αυτοκτόνησε. Εδώ να επισημάνουμε πως ο Ζαχαριάδης το 1971 είχε κάνει αίτηση στην τότε Ελληνική Κυβέρνηση για τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα, η οποία αίτηση έγινε αποδεκτή, αλλά το ΚΚΕ και η ΕΣΣΔ αρνήθηκαν να του επιτρέψουν να γυρίσει στην Ελλάδα φοβούμενοι μαρτυρίες του Ζαχαριάδη.
9… Τον Ιούλιο 1941, έγινε γ.γ. ο Σλαβομακεδόνας Ανδρέας Τσίπας, ο οποίος μόλις είχε αποφυλακιστεί από την Ακροναυπλία με παρέμβαση της Βουλγαρικής πρεσβείας. Σύντομα και αυτός απομακρύνθηκε ως «τυχοδιωκτικό και αλήτικο στοιχείο» και την θέση του πήρε ο Σιάντος, που παρέμεινε γραμματέας ως το 1945 που γύρισε ο Ζαχαριάδης από το Νταχάου. Μετά τον θάνατό του, ο Σιάντος χαρακτηρίστηκε «πράκτορας», «προδότης», «προβοκάτορας» και τα συναφή.
10… Μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη, μεταβατικός γ.γ. ορίστηκε ο Απόστολος Γκρόζος. Σύντομα παραμερίστηκε και απομονώθηκε και αυτός, και πέθανε ξεχασμένος στο Βουκουρέστι το 1981.
11…Την θέση του Απόστολου Γκρόζου κατέλαβε ο Κώστας Κολιγιάννης που πέρασε στην Ιστορία ως «γραμματέας της διάσπασης» που έγινε το 1968. Το 1972 οι Σοβιετικοί τον εξανάγκασαν σε παραίτηση, δήθεν «λόγω ασθενείας», αφού πρώτα φρόντισαν δια της διπλωματικής οδού, να απελευθερωθεί από την εξορία στην Λέρο ο αντικαταστάτης του ο Χαρίλαος Φλωράκης και να «διαφύγει» δήθεν από την Ελλάδα στην ΕΣΣΔ, μέσω Γαλλίας. Σύμφωνα με μετέπειτα μαρτυρίες και ο Χαρίλαος Φλωράκης θα είχε άδοξο τέλος, αφού κατά την περίοδο του συμμοριτοπολέμου ως δκτης της «Ιης Μεραρχίας» του ‘’ΔΣΕ’’ βαρύνονταν ως ηθικός αυτουργός για πολλά εγκλήματα, και κυρίως για όσα διαδραματίστηκαν στο Καρπενήσι το 1949, αλλά η τύχη ήταν με το μέρος του αφού το τέλος της ΕΣΣΔ προηγήθηκε του δικού του.
Η υπόλοιπη συνέχεια είναι γνωστή αφού το ΚΚΕ το 1974 νομιμοποιήθηκε, και έκτοτε το ΚΚΕ απολαμβάνει τα αγαθά της ‘’καπιταλιστικής’’ δημοκρατίας, και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και των αγαθών χωρίς περιορισμούς. Γεγονός όμως που δεν συνέβαινε στα άλλα αδελφά κομμουνιστικά κράτη, πολλά από τα οποία αυτά κράτη όταν κατάφεραν σιγά-σιγά να απελευθερωθούν από το κομμουνιστικό καθεστώς, ο κομμουνισμός να θεωρηθεί στις χώρες τους παράνομος. Τέλος δεν είναι τυχαίο που το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και ο ΟΗΕ ψήφισαν και αποφάσισαν πως ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ και ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ είναι ταυτόσημες και ακραίες ιδεολογίες, και καταστροφικές για τον πολιτισμένο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου