Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Γράφει ο Σπίνος Κωνσταντίνος

Ο εξερευνητής και γεωγράφος Κωλαίος ο Σάμιος είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που ταξίδευσε στον Ατλαντικό Ωκεανό το 628 π.Χ!!! Με τον Κωλαίο ο Ατλαντικός Ωκεανός μπήκε στη ελληνική Ιστορία και ο ελληνικός αποικισμός και πολιτισμός απέκτησαν προσβάσεις στην δυτική Μεσόγειο.

Ο Μέγας Αλέξανδρος  μαζί με τον ναύαρχό του, τον Κρητικό Νέαρχο άνοιξαν, τον θαλάσσιο δρόμο μεταξύ Ευρώπης και Ινδίας, τον ίδιο πού ακλούθησαν αιώνες αργότερα οι Βρετανοί αποικιοκράτες.

Χαρτογράφησαν κάτω από τρομακτικά δύσκολες συνθήκες όλες τις περιοχές, από τις εκβολές του Ινδού ποταμού μέχρι τα Σούσα. Αφού εξερεύνησαν διά της ποτάμιας οδού το  Δέλτα του Ινδού ποταμού, τότε ὁ Μ. Αλέξανδρος συνέλαβε την ιδέα να ανακαλύψει την θαλάσσια οδό μέχρι τις εκβολές του Ευφράτη,

ανοίγοντας διά του Κρητικού ναυάρχου του, με το μοναδικό αυτό κατόρθωμα, τον πρώτο κρίκο της συγκοινωνιακής αλυσίδας, πού εγκαταστάθηκε μεταξύ Ευρώπης και Ινδίας. Χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό αυτόν 150 πλοία, 2.000 ποταμόπλοια, 12.000 άνδρες ως πληρώματα και 2.000 αξιωματικοί, και διανύθηκαν 1.933 ναυτικά μίλια μέσα σε 146 ημέρες.

Όταν ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρέπλευσε τον Ινδικό Ωκεανό υπό τον ναύαρχο Νέαρχο, αντίκρισε φάλαινες. Είναι η πρώτη φορά που Ευρωπαίοι αντίκρισαν φάλαινες. Οι ναύτες φοβήθηκαν από το θέαμα της εκτόξευσης υπερύψηλων στηλών ύδατος, ώστε τα κουπιά έφυγαν από τα χέρια τους. Με διαταγή όμως του Νεάρχου έστρεψαν τα έμβολα των πλοίων εναντίον των φαλαινών ως να επρόκειτο περί ναυμαχίας.

Οι Μακεδόνες θαλασσοπόροι υπήρξαν οι δάσκαλοι του Χριστοφόρου Κολόμβου και του Βάσκο ντε Γκάμα. Ειδικότερα ὁ Νέαρχος ήταν ο άνθρωπος πού για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, καθιέρωσε το ημερολόγιο πλοίου, πού έκτοτε τηρείται από όλα τα πλοία του κόσμου, πολεμικά και εμπορικά.

Στις αποστολές που ακολούθησαν τα ταξίδια του Κολόμβου (1492) για την εξερεύνηση του εσωτερικού των νέων χωρών και την αποίκησή τους – νομιμοποιώντας έτσι την ισπανική κυριαρχία – επανδρώνουν τα πληρώματα πολλοί Έλληνες, αρκετοί από τους οποίους έμελλαν στη συνέχεια να παραμείνουν μόνιμα στις νέες αποικίες και μάλιστα συχνά σε νευραλγικές θέσεις.

Το Κέντρο Ιστορικών Ερευνών της Αργεντινής – «Centro Argentino de Estudios Historicos» – βεβαιώνει ότι ένας από τους πρώτους “λευκούς” που πάτησε το πόδι του στην περιοχή της Αυτοκρατορίας των Ίνκας και μάλιστα έγινε δεκτός από τον Ίνκα Αταγουάλπα, είναι ο Έλληνας Πέτρος Χανιώτης, Pedro de Candia, ο οποίος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάλυση της κυριαρχίας των Ίνκας μαζί με τους Ισπανούς εξερευνητές Αλμάγρο και Πισάρο, το έτος 1542.

Ο φημισμένος Υδραίος  Μιχαήλ Σαμουήλ Σπύρου, έφτασε στην Αργεντινή το 1810 και πήρε αμέσως μέρος στην οργάνωση των ναυτικών δυνάμεων της επανάστασης, όπως και σε αρκετές ναυτικές επιχειρήσεις. Στην ναυμαχία Αρρόζο δε λα Τσίνα υπηρετούσε στην φελούκα του Καρμέν , όταν βρέθηκε κυκλωμένος από τους Ισπανούς, μπροστά από το νησί Μαρτίν Γαρσία του Ρίο ντε λα Πλάτα. Τότε ο Σπύρου για να μην παραδοθεί, προτίμησε να ανατινάξει το πλοίο του στον αέρα μαζί με όλο του το πλήρωμα, βρίσκοντας ηρωικό θάνατο.

Στις 30 Αυγούστου του 1937, η πολεμική σχολή του Ναυτικού της Αργεντινής πήρε το όνομα του Έλληνα Nicolas JORGE, ενώ μια πολεμική φρεγάτα πήρε το όνομα του Σπύρου (ARA ESPIRO).

Ο Γιάννης Δημητρίου ήταν μέλος της αποστολής του Χερόνιμο Λουίς δε Καβρέρα, η οποία ίδρυσε την πόλη Κόρδοβα το 1573. Ας σημειώσουμε ότι ο Δημητρίου είναι απευθείας πρόγονος του Βαρτολομέ Μίτρε, που το έτος 1862 έγινε πρόεδρος της Αργεντινής.

Άλλοι δύο Έλληνες, ο Κορνάρος Γρέκος και ο Φραντσίσκος Άλμπο, με καταγωγή από τα Επτάνησα, ανήκαν στο πλήρωμα του μεγάλου εξερευνητού Μαγγελάνου το 1520.

Αναφέρεται ότι με την αποστολή του Αλβάρ Νούνιες Καβέσα δε Βάκα, ήταν και ο Έλληνας Γρηγόρης Χανιώτης, ο πρώτος Έλληνας που έφτασε στην Παραγουάη το έτος 1544. Στην ίδια ομάδα ανήκαν και ο Μιχάλης Χανιώτης, ο Στέφανος Σταματίου ή Χανιώτης, ο Μιχαλάκης Γραικός και ο Πόλος Γραικός.

Ένας άλλος Έλληνας, ο Στέφανος Ροδίτης, ήρθε στην Αργεντινή με την αποστολή του Πέδρο δε Μενδόσα ο οποίος ίδρυσε το έτος 1536.την πόλη Σάντα Μαρία δε λος Μπουένος Άιρες, στο ίδιο σημείο που σήμερα βρίσκεται η πόλη Μπουένος Αύρες, πρωτεύουσα της Αργεντινής.

Τέλος, ο Ιωάννης Γεωργίου από την Σάμο, ήταν βοηθός του πλοιάρχου Πιεδραβουένα, εξερευνητή της Παταγωνίας και της Γης του Πυρός.

Ο Νικόλαος - Γιώργος Κολμανιάτης από την Ύδρα (Nicolas Jorge Colmaniatis), έφτασε στην Αργεντινή το 1811 όπου κατατάχτηκε στο πολεμικό ναυτικό σαν απλός ναύτης. Το έτος 1814 μάχεται ηρωικά με τον στόλο του στην ναυμαχία του Μαρτίν Γκαρσία. Σε όλη την σταδιοδρομία του έδειξε μεγάλες στρατιωτικές ικανότητες και αυτοθυσία, φτάνοντας στους ανωτέρους βαθμούς στης στρατιωτικής ιεραρχίας, πάντοτε επ’ ανδραγαθεία. Αποστρατεύτηκε το 1860, με το βαθμό του Υποναυάρχου αφού κυβέρνησε με επιτυχία και επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ηρωισμό τα πλοία: Σαν Λουίς, το 1817, Χενεράλ Βαλκάρσε το 1826, Λα Εντρεριάνα το 1840, Λα Μολέσκα το1842, 25 δε Μάιο το 1844 και το πολεμικό Τσακαβούκο.