Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

Μία Ιταλίδα έκανε και πάλι μόδα τα αρχαία ελληνικά -Την αποκαλούν «σύγχρονη Αθηνά»

Τι γράφει η Le Monde. «Ο ρόλος του ήρωα» – το νέο βιβλίο της νεαρής νεοελληνίστριας από το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, Ανδρέα  Μαρκολολόνγκο, «έκανε και πάλι τα αρχαία ελληνικά της μόδας», γράφει η γαλλική Le Monde. Το άρθρο, με αφορμή τα επιτυχημένα βιβλία...
και την ενδιαφέρουσα ζωή της δημιουργού, αποτελεί ένα είδος ύμνου για τον κοσμοπολιτισμό των αρχαίων ελληνικών κειμένων. Η πλοκή του νέου βιβλίου της αφορά την «Αργοναυτική Εκστρατεία», τον Ιάσονα και την έννοια του αρχαίου «ήρωα». Το βιβλίο της Μαρκολολόνγκο για τα αρχαία ελληνικά έλαβε διθυραμβικές κριτικές και έγινε best seller, πράγμα που εξηγεί γιατί ο διεθνής Τύπος την έχει επονομάσει «σύγχρονη Αθηνά», προσθέτει η γαλλική εφημερίδα.
Όπως γράφει η Le Monde, με την ιδιοφυή της γλώσσα η Μαρκολολόνγκο δίνει εννιά καλούς λόγους για να αγαπήσουμε τα ελληνικά». Η νεαρή νεοελληνίστρια που «αναδύθηκε ξαφνικά: όχι από το κεφάλι του Δία αλλά από τις εκδόσεις Laterza», επιμένει ότι «η αρχαία σοφία μας ψιθυρίζει κάτι επείγον, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να ακούσουμε», «όχι για να μας διδάξει τις αρετές της μονομαχίας ή την «ευκτική», αλλά για να βοηθήσει, εμάς τους «μοντέρνους», να γνωρίσουμε καλύτερα ποιοί είμαστε».
Στο άρθρο περιγράφεται η ενδιαφέρουσα ζωή της: καθηγήτρια των ελληνικών, μετά συνεργάζεται με τον Ματέο Ρέντσι προσφέροντάς του «λίγο αφηγηματικό οξυγόνο»  και μετά, το 2014, αφού νοιώθει ότι έδωσε ό,τι είχε να του δώσει – προς την εκπλήρωση της επιθυμίας της, φεύγει από μια Ευρώπη, που την έχει απογοητεύσει. Ζει για κάποιο χρονικό διάστημα στο Σεράγεβο, όπου και γράφει το βιβλίο της για την ελληνική γλώσσα. Περιγράφει με δέος την παραμονή της σε μια πόλη που κατάφερε να «υπερβεί τόσο μίσος». «Μια πόλη θανάτου» που της έδωσε το μάθημα της ζωής. Κάπου στο ενδιάμεσο παρεμβάλλεται ο Καλβίνο: «κλασικό δεν είναι αυτό που έχει παλιώσει αλλά, ακριβώς, αυτό που αντέχει στο χρόνο».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου