Αβέρωφ….

Εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ἑλλησπόντου ὑπάρχει τό ὁμώνυμον ἀκρωτήριον τῆς Ἔλλης. Ὀνομάσθει οὔτως ἀπό τήν ἰδικήν μας Ἕλλη, ὅταν ἀνεβασμένη εἰς τήν ράχην τοῦ κριοῦ ὁμοῦ μετά τοῦ ἀδελφοῦ της Φρίξον, ἔπεσεν εἰς τήν θάλασσαν, ταξιδεύοντας καί ἔχοντας προορισμόν τήν Κολχίδαν.

Ἐκεῖ εἰς τό ἀκρωτήριον τῆς Ἕλλης τήν πρωΐαν τῆς 3ης Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1912 διεξήχθει μία ναυμαχία, μεταξύ Ἑλλήνων καί Τούρκων. Τοῦ Ἑλληνικοῦ πολεμικοῦ στόλου Ναύαρχος ἦτο ἡ μεγάλη θαλασσινή προσωπικότης τοῦ Κουντουριώτη. Ὡς διάδοχος τοῦ Θεμιστοκλέους, τοῦ Νεάρχου, τοῦ Κανάρη, τῆς Μπουμπουλίνας, κ.λ.π δέν εἶχεν πολλάς ἐπιλογάς παρά μόνον αὐτήν τῆς Νίκης. Ἠγούμενος τοῦ Θρυλικοῦ Θωρικτοῦ Ἀβέρωφ καί συνεχίζοντας τήν παράδοσιν τῶν προγόνων του, ἔτρεψεν εἰς φυγήν τόν Τουρκικόν στόλον, ὁ ὁποῖος ὑπέστει βαρύτατον πλήγμα. Ὀ Κουντουριώτης ἀπό τό Ἀβέρωφ ἐκπέμπει πρός τόν στόλον τό ἐξῆς μύνημα:
Μέ τήν δύναμην τοῦ Θεοῦ, τάς εὐχάς τοῦ Βασιλέως καί ἐν ὀνόματι τοῦ Δικαίου, πλέω μεθ’ ὁρμῆς ἀκαθέκτου καί μέ πεποίθησιν τῆς Νίκης ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Γένους.
Συνεχίζοντας οὕτως μίαν παράδοσιν γεναίων πολεμιστῶν, πού χάνονται πίσω εἰς τάς χιλιετηρίδας, ὅπου οἱ Ἕλληνες εἰς τήν Σαλαμίναν κατατρόπωσαν τόν πολυάριθμον στόλον, τοῦ ἐπονομαζομένου Μεγάλου βασιλέως τῶν Περσῶν, Ξέρξου.
Τότε παιάνιζαν μέ δύναμην ψυχῆς τό: « Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών».
Τότε οἱ Ἕλληνες παιάνιζαν αὐτόν τόν Παιάναν διότι πρό 2.500 ἐτῶν εἶχον ἔλθει νά καταλάβη τήν Πατρίδαν μας, ἡ τότε μεγάλη αὐτοκρατορία τῆς ἐποχῆς ἡ Περσία, μέ 46 ἄλλες μισθοφορικές φυλλές. Ἐκέρδισαν τήν ναυμαχίαν καί ἀπελευθερώθει ἡ Ἑλλάς. Ὅταν δέ ἡ Ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται, δέν ἐπαναλαμβάνεται ὡς φάρσα, ἀλλά ὡς πραγματικόν γεγονός, ὡς τραγωδία. Οὕτως καί σήμερον ἔχουν ἔλθει νά καταλάβουν τήν Πατρίδα μας, πολυάριθμες φυλλές, ὄχι μέ ὅπλα, ἀλλά μέ ἕνα ἰσχυρότερον ὅπλον, τό κλάμα, καί τήν δήλωσιν τοῦ ὅτι, εἶμαι πρόσφυγας. Ἕνα ἐφεύβρημα ἀπάτριδων, μία ἐπινόησις τῶν παγκοσμιοποιημένων ἀγαπητικῶν καί λυπησάρηδων, πού διά τούς ἰδικούς των λόγους, τόν λιπατάκτην τῆς Πατρίδος των τόν βάπτισαν πρόσφυγα, καί τόν ἐμπλούτισαν μέ καταχρηστικά δικαιώματα. Καί λέγομεν τοῦτο διότι ούδείς Ἕλλην, ὅταν εἰσέβαλλον οἰ Ἰταλοί καί Γερμανοί δέν ἐσκέφθει νά γίνη λιποτάκτης διά νά γίνη πρόσφυγας. ἀλλά ἀντιθέτως μετά χαρᾶς καί μέ τό χαμόγελον ἐπήγαινον νά σκοτωθοῦν διά τήν Ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος των.

Ὀφείλομεν καί σήμερον νά παιανίσωμεν τόν Παιάναν, διά νά ἀπελευθερώσωμεν τήν Πατρίδαν μας ἀπό τούς λαθροεισβολεῖς.
Τότε ὁ Κουντουριώτης λέγει: καί μέ τάς εὐχάς τοῦ Βασιλέως.
Καί ἀς περάσομεν εἰς τά Ἴμια, ὅπου ὁ Ἑλληνικός στόλος ἀπεσύρθει ἀπό Ἑλληνικόν ἔδαφος, δηλ. ἡττήθει χωρίς νά πολεμήση. Ὁ Ναύρχος τοῦ στόλου Λυμπέρης, δέν εἶπεν τότε: «πλέω μεθ’ ὁρμῆς ἀκαθέκτου καί μέ πεποίθησιν τῆς Νίκης ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Γένους», πού καί πάλιν εἶναι ὁ ἴδιος ἐχθρός. Καί δέν τό εἷπεν διότι ἀντί τοῦ Βασιλέως, εἴχομεν Πρωθυπουργόν τόν Σιμίτην, ἕναν Νενέκο ὅπως εἶχεν χαρακτηρισθεῖ ἀπό ἔναν σύντροφον του. Καί δέν ἦτο μόνον Νενέκος, ἀλλά καί ὁ μεγαλύτερος ληστής, ὅλων τῶν ἐποχῶν, χωρίς ὄπλο. Καθ’ ὅτι τότε μέ τό χρηματηστήριον ἐλήστευσεν ἀπό τούς Ἕλληνες 43 τρισεκατομμύρια Δραχμές, πού ἐάν τάς εἴχαμεν σήμερον δέν θά εἴχωμεν οἰκονομοκήν κρίσιν. Πιστόλι του τότε, ἦτο τό φαύλο-ἀνθελληνικό κανάλι ΜΕΓΑ. Καί αὐτό ἔτρωγε καί ἔκλεβε, ἔκλεβε καί ἔτρωγε μέχρις τοῦ σκασμοῦ. Ἀλλά ἐμᾶς ἔκλεβαν καί ἐμᾶς ἐπτώχευσαν. Καί παρά τό ὅτι, τό ΜΕΓΑ ἐπτώχευσεν, οἱ ἰδιοκτῆται του πού ὡς Μαρξιστές, ἤσαν φανατικοί ἀντικαπιταλιστές, ἔχουν νά τρῶνε γενεές. Καί τό ΜΕΓΑ ἔκανεν πρωθυπουργόν τόν Σιμήτην δύο τετραετίας, βαπτίζοντας τον μάλιστα ὡς «ὁ καταλληλότερος». Ἀλλά εἶχεν καί ἕναν φουσκωτόν ὑπουργόν, πού ἔπρεπε νά φυσήξη ἀέρας γιά πάρη τήν Ἑλληνικήν σημαίαν. Ἔκλεβαν, ἔτρωγαν καί ἔπιναν ἀπό τόν ἐξοπλισμόν τοῦ στρατοῦ μας, καί ἄφησαν τόν στρατόν μας χωρίς σύγχρονον ἐξοπλισμόν καί τούς πιλότους μας μέ μισθόν 1.200 ΕΥΡΩ, ἀπ’ὄτι λέγεται
Οἱ Ἕλληνες ἀναμένομεν τόν Ἑλληνικόν στόλον νά στεφθῇ καί πάλιν μέ τό στεφάνι τῆς δόξας.
Του  ΜΠΑΡΑΜΠΟΥΤΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ