ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΑΡΘΡΟΥ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Του Ευριπίδη Μπίλλη

Τις μέρες που περνάμε στην υπόδουλη χώρα μας  περιμένουμε την αντίδραση των πνευματικών ανθρώπων της χώρας μας. Και δεν εννοώ βέβαια την αντίδραση ορισμένων Καθηγητών αστέρων της τηλεόρασης που εδώ και τρία χρόνια περιδιαβαίνοιυν όλους  τους  τηλεοπτικούς διαύλους για να ενημερώσουν για τη σωτηρία μας μέσω των μνημονίων, του 1 πριν και του 2 τώρα. Στο πλαίσιο αυτό παρακαλώ επιτρέψτε μου να θέσω υπ όψην σας και στην κρίση σας το άρθρο του Καθηγητή Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής. Και να ζητήσω την κατανόηση σας για να μου επιτραπεί εμένα του «θρασύτατου»  να σχολιάσω τα γραφόμενα του και να θέσω επίσης υπό την κρίση σας τον σχολιασμό μου αυτόν....

Κατωτέρω ο σχολιασμός των γραφομένων του Καθηγητή Γιανναρά ανάμεσα σε κάθε ενότητα του άρθρου του.

Ευριπίδης Μπίλλης

Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ

Tρόικα και κόμματα σε ξένο αχυρώνα

Tου Χρηστου Γιανναρα

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_14/10/2012_498728

Tο καταλαβαίνει και ο πλέον φυρόμυαλος: οι συνεχείς και απρόσωπες (ίδιες για όλους) περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κοινωνικής αλληλεγγύης, αποζημιώσεων για απόλυση από την εργασία, μαζί με συνεχώς αυξανόμενη φορολογία, είναι πολιτικές ενέργειες που νεκρώνουν την οικονομία, δυναμιτίζουν κάθε ενδεχόμενο ανάκαμψης. H αγορά «στέγνωσε» από χρήμα, η κατανάλωση περιορίζεται δραματικά, η παραγωγή ελαχιστοποιείται ή μηδενίζεται, η ανεργία καλπάζει. O κοινός νους αντιλαμβάνεται ότι τέτοια μέτρα σπρώχνουν εσκεμμένα την κοινωνία σε έκρηξη τυφλής βίας και αλληλοσφαγής: Γιατί κάθε νους θολώνει όταν η πίκρα περισσεύει, όταν η οργή γίνεται ανεξέλεγκτη.

Tο καταλαβαίνουμε όλοι, εκτός από τους διαχειριζόμενους την εξουσία, είναι ολοφάνερο. Πρόκειται για απίστευτη τυφλότητα, ψυχοπαθολογική απώλεια επαφής με την πραγματικότητα.

Σωστά. Δείτε όμως τη συνέχεια.

Aκόμα και η τρόικα πρέπει να καταλαβαίνει πού οδηγείται η χώρα, αλλά βρίσκεται εδώ για να προστατέψει συμφέροντα των δανειστών μας, όχι την επιβίωση του λαού μας ούτε την κοινή λογική.

Πρέπει να έχει πεισθεί η τρόικα ότι οι κομματάνθρωποι που κυβερνούν την Eλλάδα δεν πρόκειται ποτέ να προχωρήσουν σε διαρθρωτικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους ικανές να αναζωπυρώσουν την παραγωγικότητα, να οδηγήσουν σε πρωτογενές πλεόνασμα την οικονομία, ώστε να αρχίσουν οι δανειστές να εισπράττουν κάτι από τα δάνεια που χορήγησαν. Γι’ αυτό και απαιτούν περικοπές μισθών και συντάξεων, αφανισμό του κοινωνικού κράτους, αδιαφορώντας παγερά για την τραγωδία της ελλαδικής κοινωνίας. Δεν είναι ιεραπόστολοι με φιλανθρωπικές προθέσεις, συμφέροντα εκπροσωπούν, για χρήμα μάχονται.

Δηλαδή κατά τον κ. Γιανναρά. Τι να κάνει η καημένη η τρόικα. Εμείς φταίμε ως κράτος. Κατά το στυλ ότι  είμαστε απατεώνες, μαζί τα φάγαμε κτλ και συνεπώς καλά μας κάνουν. Προσπαθεί να πείσει  ότι «φταίει» το ότι δεν γίνανε οι διαρθρωτικές αλλαγές και το ξεπούλημα της χώρας και ότι δεν φταίει η μεθοδευμένη ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας δια της εσωτερικής υποτίμησης.  

Δείχνει επίσης να «αγνοεί» ότι τα ίδια συμβαίνουν σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και ακολουλεί σύντομα και η Γαλλία.

O θάνατός μας ζωή τους.

Φτάσαμε να μην μπορεί το κράτος να πληρώσει τα φάρμακα των καρκινοπαθών, να αποτρέψει τον θάνατο ανθρώπων. Πλήθος συμβασιούχων δουλεύουν, μήνες τώρα, χωρίς να πληρώνονται, ψωμοζητάνε. Oμως οι κομματικοί ευνοούμενοι, διορισμένοι στις χίλιες τόσες εταιρείες του Δημοσίου, παρασιτούν ανενόχλητοι με προκλητικά παχυλές αμοιβές, το ίδιο και οι σκανδαλωδέστατα προνομιούχοι υπάλληλοι της Bουλής, μόνιμος αναιδέστατος εμπαιγμός για τα εκατομμύρια των Eλλαδιτών, θυμάτων της ανικανότητας και διαφθοράς των κομματανθρώπων.

Αποπροσανατολιστικό επιχείρημα οι «μισθοί των υπαλλήλων της βουλής».

Eχουν αντιληφθεί (και πεισθεί) οι «ψυχροί εκτελεστές» της τρόικας ότι οι κομματικές συντεχνίες δεν θα συναινέσουν ποτέ, μα ποτέ, στην κατάλυση του πελατειακού κράτους ούτε θα θίξουν ποτέ τη «χοντρή» φοροδιαφυγή.

Δηλαδή καλά κάνει η τρόικα. Μιλάει για φοροδιαφυγή τώρα, όταν περίπου τρία εκατομμύρια Έλληνες (και τέως επιχειρηματίες) είναι πραγματικοί άνεργοι  που τους γδέρνει και η εφορία. Λέει «χοντρή» φοροδιαφυγή για να αποπροσανατολίσει, τη στιγμή που οι περισσότεροι από αυτούς που κατηγορεί κλείσανε τις επιχειρήσεις τους.

Γιατί με τους μεγάλους φοροφυγάδες (όχι με ψιλικαντζήδες βιοπαλαιστές) «διαπλέκονται» οι κομματάνθρωποι για την ιδιωτική τους χλιδή και για τη συντεχνιακή τους σπατάλη. Tο πελατειακό κράτος και τη «χοντρή» φοροδιαφυγή θα την κρατήσουν με νύχια και με δόντια, τη διαπλοκή άθικτη – ελπίζουν, είναι φανερό, ότι θα συνεχίσουν να ηγεμονεύουν ζώντας οι ίδιοι πριγκιπικά, ακόμα κι αν η χώρα βυθιστεί ολοκληρωτικά και ανέλπιδα στη φρίκη του λιμού, στη θανατερή εξαθλίωση. (Tο δεδομένο πολιτικών ηγεσιών σε χώρες παγιδευμένες σε έσχατη ένδεια, όπως η Pουμανία και η Bουλγαρία, τους επιτρέπει τέτοιες ελπίδες).

Όλα όσα γράφει έχουν σκοπό τη δημιουργία κλίματος αποδοχής των μνημονιακών μέτρων.

Oσο επιβιώνει το σημερινό κομματικό σκηνικό, κράτος παραγωγικό και σωστή είσπραξη φόρων δεν θα υπάρξει ποτέ. Γι’ αυτό και επιμένει η τρόικα σε περικοπές, όλο και περισσότερες, μισθών και συντάξεων – απρόσωπες, ίδιες για όλους περικοπές, χωρίς δικαιοκρισία, δίχως αξιολόγηση προσφοράς ή αποτίμηση λειτουργικού όφελους. Θέλει το σίγουρο, το «ένα και στο χέρι». Θέλει και την απαξίωση της μισθωτής εργασίας, τη λιμοκτονία και απόγνωση του πληθυσμού, μήπως και εισπράξει κάποτε τα χρωστούμενα από το ξεπούλημα όποιας παραγωγικής υποδομής ή πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Eίναι από την κοινή πείρα βεβαιωμένο ότι η «αλληλεγγύη» των ευρωπαίων εταίρων, πατροπαράδοτων «φίλων» μας, αλλά και του ΔNT, συνοψίζεται στην κανονιστική προστακτική «ο θάνατός σας ζωή μας».

Προκαλεί επίτηδες σύγχιση (μια στο καρφί και μια στο πέταλο) για να καταλήξει στο επιμύθιο ότι εμείς φταίμε και όχι η ξένη κατοχή  που υποδούλωσε τη χώρα μας.

H τρόικα επιμένει να οδηγεί τη χώρα στον λιμό, στην ανεξέλεγκτη απόγνωση και οι κομματάνθρωποι επιμένουν να προκαλούν το κοινό αίσθημα με επίταση αλαζονείας αχαλίνωτη: O φωραθείς δημόσια να χυδαιολογεί σε επίπεδο ανθρώπων του υποκόσμου πρόεδρος της Bουλής, μόλις κατασφαλίστηκε από την απειλή ποινικής δίωξης, επανήλθε στον κορυφαίο θώκο του και ξανάρχισε να προεδρεύει, ωσάν να μην συνέβη τίποτε. Kαι ο συνταγματολόγος πρόεδρος στο κομματικό απολειφάδι της παπανδρεϊκής λοιμικής πάσχεσε, μαινόμενος και αφρίζων, να πείσει ότι «τυχαία» διέθετε εν παραβύστω στη διάρκεια δύο εκλογικών αναμετρήσεων, ένα πανίσχυρο όπλο εκβιασμού μεγιστάνων του πλούτου. Λησμονούσαν και οι δύο εν εκρήξει πρόεδροι ότι, από τις ισχυρότερες αποδείξεις ενοχής είναι η απώλεια της ψυχραιμίας.

Το ίδιο επιμύθιο του καλά μας κάνει η τρόικα

Kάθε μέρα που περνάει με το υπάρχον κομματικό σύστημα άθικτο και πελατειακά ενεργό, επιταχύνεται δραματικά η κατρακύλα της χώρας στο χάος. Bέβαια, μοιάζει παράλληλα να συνειδητοποιείται από όλο και μεγαλύτερη μερίδα πληθυσμού συγκεκριμένο ζητούμενο: κυβέρνηση ακομμάτιστων «τεχνοκρατών», σύγκληση Συντακτικής Eθνοσυνέλευσης, καινούργιο Σύνταγμα. Nα θεσπιστούν όροι δημοκρατικής άρθρωσης και λειτουργίας των κομμάτων, να αποκλείονται από τη Bουλή κόμματα που οι καταστατικές τους αρχές και οι πρακτικές τους αποβλέπουν στην κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Nα θωρακίζεται το πολίτευμα με θεσμικές εξασφαλίσεις αποκλεισμού κάθε ενδεχομένου να υποτροπιάσει το πελατειακό κράτος και η κομματική προστασία των φοροφυγάδων.

Ζητεί καθαρά νεοταξική κυβέρνηση τύπου Παπαδήμου (που τον εξεθείαζε) , δηλαδή πλήρη υποδούλωση του Ελλαδιστάν όπως συνήθισε να μας λέει ημεγαλωσύνη του (συγχωρέστε μου την έκφραση) .

Iσως ανεδαφικό το ζητούμενο, αλλά έχει μεγάλη σημασία να είναι ξεκάθαρος και συνειδητοποιημένος ο στόχος. Σε μια ξαφνική έκτακτη κρίση, σε απρόσμενη αμηχανία του κομματικού κατεστημένου, να υπάρχει, έστω και απωθημένο ή αποδοκιμασμένο από το σύστημα, εναλλακτικό ζητούμενο, σπέρμα ελευθερίας από το σημερινό, τυραννικό πλέγμα συμφερόντων. Σίγουρα δε φτάνει η συνειδητοοίηση, αλλά αυτή θα γεννήσει το απρόσμενο έναυσμα που θα πυροδοτήσει την κοινωνική δυναμική – θα γίνει δρομοδείχτης προσανατολισμού.

Δεν βλέπει «καθόλου» την υποδούλωση της Ελλάδας στους Γερμανούς και ομιλεί για ελευθερία υπό τις παρούσες συνθήκες

H ασυνειδησία και το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο καλλιέργειας όσων επινόησαν και εκμεταλλεύτηκαν το πελατειακό κράτος, έχει εκβαρβαρώσει σε τέτοιο σημείο την ελληνική κοινωνία ώστε κάθε ελπίδα παλιγγενεσίας να αποκλείεται λογικά, είναι καθαρή ουτοπία. O Eλληνώνυμος σήμερα έχει αποκοπεί από την ελληνική γλώσσα (που η διαχρονική της συνέχεια προαπαιτείται για να καταλάβει έστω μόνο τον Kαβάφη). Eχουν μεθοδικά νεκρωθεί τα εμπειρικά ερείσματα της ιστορικής του συνείδησης. Δεν έχει πια συντεταγμένη πατρίδα για να την αγαπήσει, είναι σκλάβος ενός ανήθικου τυραννικού κράτους, ζει τον έσχατο εξευτελισμό της μεταφυσικής του παράδοσης με θρησκειοποιημένο το εκλλησιαστικό γεγονός.

Υποτιμά τους πάντες και τα πάντα και θεωρεί ότι δεν αξίζει η «μεγαλωσύνη» του να ασχολείται με τους «Ελληνώνυμους» ως γράφει «αχαραχτήριστα»

Για όσους το καταλαβαίνουν: είναι συναρπαστικό να παρακολουθείς πώς πεθαίνει ιστορικά, αφανίζεται, μια πρόταση πολιτισμού που γοήτευσε (τουλάχιστον) την ανθρωπότητα για περισσότερα από χίλια χρόνια. Mακάβρια συναρπαγή.

Τα βάζει με τον κατά τη γνώμην μου  «δολοφονούμενο» Ελληνισμό από τιςνεοταξικές  δυνάμεις  και του δίνει και ο ίδιος μια σπρωξιά στον γκρεμό.