Ένα ξεχασμένο εθνικό θέμα! Το όνομα της Μακεδονίας

Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου

Τυχαία άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς, μεταξύ Ελλάδας – Σκοπίων, για το όνομα της Μακεδονίας, συγκαλεί τους εκπροσώπους των «δύο μερών» στις 19 και 20 Νοεμβρίου προκειμένου να εξετασθεί το πρόβλημα.

Πρόκειται για μια ξεχασμένη εθνική υπόθεση, η οποία άστραψε και βρόντηξε στη δεκαπενταετία 1990-2005, την

οποία ο γράφων αποτύπωσε στο καθημερινό Ημερολόγιο με τίτλο: «Το Χρονικό της Εθνικής μειοδοσίας του ονόματος της Μακεδονίας στη δεκαπενταετία 1990-2005» (εκδ. «Γεωργιάδη».

Στο έργο αυτό των εξακοσίων σελίδων –από τις τρεις χιλιάδες- αναδύεται – σε καθημερινή βάση- η διπλωματική πορεία του θέματος καθώς και οι διατυπούμενες θέσεις των Ελλήνων πολιτικών και των κομμάτων.

Πρόκειται για μια τελείως ξεχασμένη εθνική ιστορία, η οποία αφήνει παγερά αδιάφορο όχι μόνο τους εκάστοτε κυβερνώντες, τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, αλλά και των «κυρίαρχο» λαό, τον οποίο οι ίδιοι οδήγησαν στη χρεοκοπία, την πείνα και το πολιτικό φρενοκομείο!

Από το έργο μου εκείνο, το οποίο αγνοούν όσοι ασχολούνται με το θέμα και όσοι «υπεύθυνα» το χειρίζονται, αντιγράφω τούτες τις φράσεις, οι οποίες καταγράφουν το πώς υπογράφτηκε η κατάπτυστη Ενδιάμεση Συμφωνία της 14 Σεπτεμβρίου 1995 μεταξύ Ελλάδας – Σκοπίων στην οποία δεν αναφέρεται  το όνομα της πρώτης η οποία  ονομάζεται «Πρώτο Μέρος»!!!

Αξίζει να σημειωθεί προηγουμένως τούτη η δήλωση  του τότε υπουργού των Εξωτερικών Κ. Παπούλια: «...η συμφωνία (αυτή) οδήγησε στην αποδέσμευση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από μία αγκύλωση, που την επιβάρυνε παρά πολύ».

Ο γράφων, σχολιάζοντας τότε, αυτή τη δήλωση, που έγινε στις 14/9/1995, έγραφε: «Άχθος λοιπόν το όνομα της Μακεδονίας για την Ελλάδα και αγκύλωση η εμμονή στην υπεράσπιση του ονόματός της! Οι λαϊκιστές χρησιμοποιούν πολλές γλώσσες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ζογκλέρ της πολιτικής απάτης» (βλ. το πιο πάνω έργο μου, σελ. 204-208 όπου το Κεφάλαιο: «Η εθνομειοδοτική Συμφωνία»).

Πάμε τώρα στην άλλη «υπερήφανη» εξωτερική πολιτική της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του «χαρισματικού» Αντρέα Παπανδρέου για να δούμε πως και ποιος υπέγραψε αυτή την εθνομειοδοτική συμφωνία.

Μας το αποκάλυψε ο τότε Αμερικανός πρωταγωνιστής, υπουργός Ρ. Χάλμπρουκ, ο οποίος χειρίστηκε το εθνικό μας θέμα κατ’ αποκλειστικότητα.

Να, λοιπόν, πως περιέγραψε ο Αμερικανός αξιωματούχος τις συνθήκες υπογραφής και κατάρτισης της εθνομειοδοτικής αυτής συμφωνίας σε σχετικό του βιβλίο! «Προσγειωθήκαμε στην Αθήνα αργά το πρωί της 4 Σεπτεμβρίου. Ο Κρις Χιλ και ο ασκών καθήκοντα πρεσβευτή στην Αθήνα Τομ Μίλερ  συνέταξαν ένα σχέδιο ανακοίνωσης μέσα στο αυτοκίνητο, που με μία μεγάλη αστυνομική συνοδεία μας μετέφερε στο υπουργείο Εξωτερικών. ....Ο υπουργός Κ. Παπούλιας  ήταν ανοικτά αντίθετος για την επίλυση του προβλήματος... «Δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στον Γκλιγκόροφ» μας είπε... Όταν φθάσαμε στη βίλλα της Εκάλης δεν είδαμε πουθενά τον Παπανδρέου. Αντί γι’ αυτόν –συνεχίζει ο Χόμπρουκ-  μας υποδέχθηκε η κυρία Παπανδρέου με ένα εκπληκτικό, σχεδόν διαφανές, κοστούμι-πιζάμα, που έκρυβε ελάχιστα τα κρίσιμα σημεία της εντυπωσιακής ανατομίας... Ήξερα ότι δεν θα συμμετείχε στη συνάντηση αλλά θα είχε πολύ επιρροή πάνω του» (σ.σ. εννοεί στον σύζυγό της Ανδρέα Παπανδρέου).

Είναι προφανές ότι ο έμπειρος διπλωμάτης, εν όψει της ασθένειάς του πρωθυπουργού, κατάλαβε αμέσως ποιος θα ήταν ο ουσιαστικός διαπραγματευτής του εθνικού θέματος και να τι έκανε: «Την τράβηξα κατά μέρος και της είπα ότι μετέφερα ένα μήνυμα του Γκλιγκόροφ, το οποίο έδινε μια μοναδική ευκαιρία στον σύζυγό της. Της είπα ακόμη ότι ο σύζυγός της θα μπορούσε να γράψει ιστορία εκείνη την ημέρα... Προκειμένου να δώσουμε κάποιου είδους πολιτική κάλυψη στον Παπανδρέου, προτείναμε να εκδοθεί μία ανακοίνωση...

...Ο Παπανδρέου έμοιαζε εμφανώς κουρασμένος... δεν έμοιαζε σε θέση να αποφασίσει...»

Μπροστά στο γεγονός αυτό ο Χόλμπρουκ χειρίζεται το εθνικό θέμα με την κυρία Μιμή, στην οποία λέει: «Αφήστε τότε τις ΗΠΑ να λειτουργήσουν ως εγγυητής για την υπόσχεση των Σκοπίων...

Με τρεμάμενη φωνή ο γέρων συνομιλητής μου είπε: Σας συμπαθώ... θα σας  εμπιστευθώ...»

Είπα στον Παπανδρέου ότι η συμφωνία ήταν έτοιμη και πρότεινα να την ανακοινώσουμε ταυτόχρονα στην Ουάσιγκτον, στην Αθήνα και στα Σκόπια. Συμφώνησε, αλλά μου ζήτησε μόνο να κάνουν οι Αμερικανοί την ανακοίνωση και στις τρεις πρωτεύουσες... Ύστερα από αίτημα του Παπανδρέου ο Τομ Μίλερ έκανε την ανάλογη ανακοίνωση στην Αθήνα» (σ.σ. Η ανακοίνωση έγινε στη βίλα της Εκάλης παριστάμενου και συναινούντος του Α. Παπανδρέου).

Καταλήγοντας ο Χόλμπρουκ έγραφε: «Ο γόρδιος δεσμός» του Μακεδονικού είχε πλέον κοπεί... Στα μέσα του 1997 η Ελλάδα ήταν ο μεγαλύτερος επενδυτής στη Μακεδονία και ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός συνέταιρος...»

Θριαμβολογώντας ο Χόλμπρουκ –και με το δίκιο του- κατέληγε: «Η παρέμβασή μας έδειξε δυο αλήθειες για την περιοχή: Οι ¨ΗΠΑ ήταν η μόνη χώρα που θα μπορούσε να εξαναγκάσει όλα τα μέρη να συμφωνήσουν σε μια λύση» (Εκτεταμένα αποσπάσματα από την προσωπική μαρτυρία του βλ. στο πιο πάνω έργο μου σελ. 326-327, όπου η καταγραφή του «Ημερολογίου» μου με ημερομηνία 3 Μαΐου 1998).

Έτσι, λοιπόν, καταρτίστηκε και έτσι υπογράφτηκε η εθνική Συμφωνία: Από Αμερικανούς διπλωμάτες μέσα στο αυτοκίνητο, πάνω στα γόνατα και με τη συμπαράσταση της τότε πρωθυπουργικής συζύγου!!!

Από τότε ο Χόλμπρουκ ονόμασε τα Σκόπια Μακεδονία!

Όσο για τον «αντικειμενικό» διαμεσολαβητή Νίμιτς, αυτός ήδη από τα 1995 (3 Αυγούστου), μιλούσε για την «ανάγκη δημιουργίας συνθηκών ισοτιμίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια» (βλ. όπ. π. σελ. 189-190).

Καταλήγοντας λέω: Εδώ και μια δεκαπενταετία το εθνικό θέμα εγκαταλείφθηκε από όλους τους Έλληνες.

Κανένας, μα κανένας δεν ενδιαφέρεται και πριν από όλους και πάνω από όλους οι κυβερνώντες, οι οποίοι εφαρμόζουν την αντεθνική πολιτική της απόλυτης σιωπής. Όσο για τον «κυρίαρχο» λαό, πέρα βρέχει! Τώρα μάλιστα που τον οδήγησαν και στην πείνα! Το ήθελε.