Ο Πλάτων, η δημοκρατία, ο Διόνυσος των Συρακουσών και οι «Αντιστασιακοί» της Ελλάδας!

Του πολίτη Π. Παπαγαρυφάλλου

Βρισκόμαστε στα 388 π.Χ. και ο Πλάτων αποφασίζει να επισκεφθεί στις Συρακούσες τον τύραννο Διόνυσο, ο οποίος ήταν  άνθρωπος του πνεύματος και γι’ αυτό: «Πολλοί άνθρωποι του πνεύματος, ήδη από το 402 π.Χ. είχαν κατακλύσει την Αυλή των Συρακουσών, προσφέροντας υπηρεσίες στον Διόνυσο, καθώς είχε και ο ίδιος καλλιτεχνικές επιδόσεις. Μεταξύ  αυτών ήταν και ο Πλάτων που  επισκέφθηκε τις Συρακούσες το 388 π.Χ., ίσως για ν’ αποκτήσει μια άμεση εμπειρία της τυραννίδας».

Κάποιος, λοιπόν, τον παρουσίασε στον τύραννο: «Ο Πλάτων χωρίς να πτοηθεί από τον κίνδυνο που διέτρεχε, ανέπτυξε μπροστά στον Διόνυσο τους λόγους που κάνουν τον τύραννο τον αθλιότερο και λιγότερο ανδρείο από όλους τους ανθρώπους».

Σ’ αυτή τη συζήτηση: «Επακολούθησε βίαιη στιχομυθία μεταξύ των δύο ανδρών και ο Δίων (μεσολαβητής της συνάντησης) ανήσυχος για την ασφάλεια του φιλοσόφου, φρόντισε να τον επιβιβάσει το ταχύτερο στην τριήρη που μετέφερε τον Σπαρτιάτη απεσταλμένο Πολλι στην Ελλάδα».

Όμως, συνεχίζουν οι Άγγλοι ιστορικοί: «Σύμφωνα με μυστικές οδηγίες που του δόθηκαν από τον Διόνυσο, ο Πόλλις πούλησε τον Πλάτωνα ως δούλο στην Αίγινα, που εκείνη την εποχή βρισκόταν

σε πόλεμο με την Αθήνα, και μόνο χάρη στη γενναιοδωρία των φίλων του απέκτησε ο φιλόσοφος την ελευθερία του…» (για το ζήτημα αυτό βλ.: «Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας» του παν/μίου του Καίμπριτζ, Λονδίνο 1988, και επανέκδοση από την εφ. «Τα Νέα», 2005, τόμ. Ε΄, σελ. 163).

Γιατί γράφω γι’ αυτή τη στάση του Πλάτωνος:

Για να συγκρίνω την ανδρεία συμπεριφορά του με τη δήθεν αντίσταση που έκαναν πολλοί «αγωνιστές» κατά της δικτατορίας του ’67 από τα ευρωπαϊκά καφενεία.

Άλλοι στη Σουηδία, άλλοι στη Γερμανία, άλλοι εις Παρισίους και άλλοι στον Καναδά και τις ΗΠΑ «έκαναν αντίσταση»! Ο Πλάτων όμως πήγε πρόσωπο με πρόσωπο και άσκησε κριτική κατά του Διονύσου και είχε τις συνέπειες που είχε γι’ αυτό το λόγο.

Κι όμως αυτοί οι «αντιστασιακοί» (κότες) μετά την αυτοκατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος τον Ιούλιο του 1974, έκαναν την κάθοδό τους στην Ελλάδα την οποία και κυβέρνησαν! Κλασικό παράδειγμα Ανδρέας Παπανδρέου και υιός Τζέφρη και φυσικά ο περιπατητής του δάσους της Βουλόνης.

Όμως ο λαός, φαύλος κι αυτός, βολεύτηκε με τους φαύλους και τους… αντιστασιακούς της σαπουνόπερας!

Όμοιος ομοίω αεί πελάζει, έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι ή «οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους όπως οι σάπιες σταφίδες» όπως έλεγε ο σατιρικός Λασκαράτος.

Τέλος, για την ιστορία σημειώνω ότι οι τύραννοι της αρχαιότητας δεν είχαν καμμία σχέση με αυτούς που εμφανίζονται στην εποχή μας  είτε ως σοσιαλισμός, είτε ως δικτατορία του προλεταριάτου είτε ως φασισμός είτε ως εθνικοσοσιαλισμός είτε ως κακόμορφος νεοφιλελευθερισμός (για τη σημασία και τη λειτουργία των τυράννων στην αρχαιότητα βλ. C. Mosse: «Οι Τύραννοι στην Αρχαία Ελλάδα», Αθήνα, 1988),