Ας έρθουμε λοιπόν στα χρωστούμενα. Τα στοιχεία που σας παραθέτουμε πιο κάτω προέρχονται από ενδελεχή έρευνα, καθώς και στοιχεία και από Γερμανούς επιστήμονες.
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, η μικρή και αδύναμη Ελλάδα έδωσε, στη δυσκολότερη καμπή της ιστορίας της, δάνειο στην πανίσχυρη Γερμανία (και χωρίς να της στείλει την… Τρόικα). Το δάνειο όμως δεν ξεπληρώθηκε ποτέ.
Όχι επειδή κρίθηκε έκνομο ή επειδή υπήρχε αδυναμία. Απλώς, οι Γερμανοί έκαναν ότι ξέχασαν και οι Έλληνες πολιτικοί φοβήθηκαν να το ζητήσουν.
Ο λόγος για το περίφημο κατοχικό δάνειο, το οποίο παραμένει ανεξόφλητο κάτι παραπάνω από μισό αιώνα μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους ναζί. Το ποσό το οποίο υποχρεούται σήμερα να μας επιστρέψει η Γερμανία κυμαίνεται από 54 έως 170 δισ. ευρώ.
Το “54″, αφορά την επιστροφή του δανείου χωρίς τόκους. Το δεύτερο ποσό, με τόκους. Τώρα, στα παραπάνω ας προσθέσουμε και τις πολεμικές αποζημιώσεις που δεν πλήρωσε ποτέ η Γερμανία (ήταν η μοναδική χώρα που δεν αποπληρώθηκε από τους Γερμανούς), το χρέος της προς την Ελλάδα ξεπερνά το 1 τρισ. ευρώ!
Και για να ξέρουμε τι λέμε: Η Γερμανία ποτέ δεν βοήθησε στην ανοικοδόμηση της Ελλάδας που (απρόκλητα) κατέστρεψε. Οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Ρωσία, ναι. Η Γερμανία όμως, ποτέ.
Και αν η Γερμανία κάνει λεονταρισμούς στο ταπεινωμένο ελληνικό κράτος, δεν θα μπορέσει να κάνει το ίδιο και σε ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, υπό τον διδάκτορα Κοινωνιολογίας Τάσο Ηλιαδάκη, που προτίθεται να διεκδικήσει (επιτέλους) την επιστροφή του δανείου που πεισματικά και παράνομα αρνείται η Γερμανία.
Το δάνειο
Ο γεννημένος στη Βιέννη καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Χάγκεν Φλάισερ πιστεύει ότι το οφειλόμενο ποσό είναι πολύ μικρότερο: περίπου 5 δισ. ευρώ. Όμως, όπως λέει, το σημαντικό, το οποίο τον κάνει να ντρέπεται για την πρώτη του πατρίδα, τη Γερμανία, είναι το γεγονός ότι η ναζιστική Γερμανία αναγνώριζε το χρέος της προς την Ελλάδα ενώ η δημοκρατική όχι. Ας δούμε πώς δημιουργήθηκε αυτό το χρέος:
Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί εισβάλλουν στην εξουθενωμένη (από τον ταυτόχρονο πόλεμο με Ιταλία-Γερμανία-Αλβανία- Βουλγαρία) Ελλάδα και καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της λεηλατώντας τον ελληνικό λαό και εξαρθρώνοντας την οικονομία (τυπώνοντας καθημερινά δραχμές για τα κατοχικά στρατεύματα και δημιουργώντας πληθωρισμό- ρεκόρ).
Τα πτώματα των χιλιάδων νεκρών κείτονται στους δρόμους. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των νεκρών υπό τον ζυγό των Γερμανών ανήλθε στους 350.000 (δεν συμπεριλαμβάνονται τα θύματα από τροχαία ατυχήματα στο κέντρο της Αθήνας, αφού οι Γερμανοί στρατιώτες πάταγαν για… πλάκα με τα στρατιωτικά οχήματα εξαθλιωμένους Έλληνες πεζούς).
Ήταν η εποχή που στην Ελλάδα η στρατιωτική δύναμη του κατακτητή αριθμούσε 300.000 άνδρες. Το δάνειο ήταν “ιδέα” των Ιταλών οι οποίοι ήθελαν να βάλουν ένα όριο στα ποσά που αντλούσε κάθε μήνα η γερμανική διοίκηση για να καλύψει τα έξοδα κατοχής. Τις υπέρογκες δαπάνες κατοχής συνοδεύει η λεηλασία παντός είδους αγαθού.
Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14 Μαρτίου του 1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας ερήμην ακόμη και της κυβέρνησης. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, την οποία η Ελλάδα πληροφορήθηκε εννέα μέρες μετά, έπρεπε να καταβάλλει κάθε μήνα 1,5 δισ. δραχμές ως έξοδα κατοχής.
Οι δε αναλήψεις άνω του ποσού αυτού από την Τράπεζα της Ελλάδος θα ήταν άτοκο δάνειο. Έτσι, εν καιρώ πολέμου η Τράπεζα της Ελλάδος αναγκάστηκε να δανείσει στους ναζί κατακτητές 476 εκατ. γερμανικά μάρκα, δηλαδή 3,5 εκατ. δολάρια, αγοραστικής αξίας του 1938.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, όπως και τους υπολογισμούς του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, το κατοχικό δάνειο σήμερα ανέρχεται στα 54 δισ. ευρώ χωρίς τους νόμιμους τόκους! Άλλοι ιστορικοί, καθηγητές και επιστήμονες έχουν εκτιμήσει ότι το ποσό κυμαίνεται σε χαμηλότερα επίπεδα, όμως συνεχίζει να είναι ένας υπέρογκος ανεξόφλητος λογαριασμός. Με το πέρασμα 65 χρόνων και τις μετατροπές που έχουν επέλθει, το χρέος των Γερμανών αγγίζει τουλάχιστον τα 200 δισ. ευρώ.
Οι όροι του δανείου ήταν εξοντωτικοί για την Ελλάδα, η οποία φυσικά και δεν ρωτήθηκε για τη σύμβαση. Ο πληρεξούσιος της Γερμανίας, Άλτενμπουργκ, ανακοίνωσε ότι πλέον η Ελλάδα θα είχε δανειακές αναλήψεις, με τη μορφή μηνιαίων προκαταβολών.
Όμως το ύψος και η διάρκεια του δανείου δεν προσδιοριζόταν, όπως και το πότε θα άρχιζε η εξόφλησή του, ωστόσο οριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές. Οι δόσεις του περίφημου κατοχικού δανείου δεν ήταν σταθερές. Για παράδειγμα, τον Αύγουστο του 1941 η ΤτΕ δάνεισε συνολικά 3.997.200 δραχμές, ενώ τον Δεκέμβριο το ίδιου έτους το ύψος του δανείου άγγιξε τα 20.061.100 δραχμές. Τον Δεκέμβριο του 1942 το δάνειο των Γερμανών από την ΤτΕ έφτασε τα 205.881.000 δραχμές, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 1943 βάσει της σύμβασης ο δανεισμός ανήλθε στα 804.649.000 δραχμές.
Οι καταστροφές
Εκτός από το ανεξόφλητο κατοχικό δάνειο, η γερμανική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να μας δώσει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τις καταστροφές στις υποδομές κατά την περίοδο της κατοχής.
Συγκεκριμένα, έχουν… ανοίξει λογαριασμό με το Δημόσιο, όπου και χρωστάνε 7,1 δισ. δολάρια αγοραστικής αξίας του 1938.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, έως το Μάρτιο του 2010 το ποσό μεταφράζεται σε 108,43 δισ. ευρώ, πάλι χωρίς τους τόκους.
Αν υπολογίσουμε το ελάχιστο επιτόκιο του 3% σε τιμές του 1938, σήμερα η τιμή του χρέους υπερβαίνει το 1 τρισ. ευρώ.
Στη σύμβαση αναγραφόταν ως όρος ότι η επιστροφή των χρημάτων θα γινόταν αργότερα, κίνηση που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς.
Το ψέμα της κ. Μέρκελ
Όπως κάνει τώρα και η κυρία Μέρκελ, όλες οι κυβερνήσεις της Γερμανίας αποποιούνται την ευθύνη. Όμως το ποσό δεν έχει παραγραφεί, ούτε μπορεί να παραγραφεί. Απόδειξη; Το δάνειο αυτό υπολογίζεται κάθε χρόνο τόσο από την Τράπεζα της Ελλάδος όσο και από τη γερμανική κεντρική τράπεζα.
Εκτός αυτού, η Γερμανία έχει αναγνωρίσει ότι παρέλαβε το κατοχικό δάνειο, καθώς έχει πληρώσει τις δύο πρώτες δόσεις. Συγκεκριμένα, λίγο καιρό πριν απελευθερωθεί η χώρα μας και επιστρέψουν στην πατρίδα τους τα χιτλερικά στρατεύματα, η Γερμανία αποπλήρωσε τη δεύτερη δόση.
Οι οφειλές της Γερμανίας προς τη χώρα μας είναι αναγνωρισμένες με διεθνείς συμφωνίες, όπως και με διεθνείς συμβάσεις. Άλλωστε, η υπογεγραμμένη σύμβαση μεταξύ άλλων ανέφερε:
• Σύμφωνα με το άρθρο 2 η κυβέρνηση της Ελλάδος είναι υποχρεωμένη κάθε μήνα να καταβάλλει τα έξοδα κατοχής, τα οποία ανέρχονταν σε 1,5 δισ. δραχμές.
• Σύμφωνα με το άρθρο 3 οι αναλήψεις από την ΤτΕ άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας άτοκα σε δραχμές, ως δάνειο της Ελλάδας προς αυτές.
• Σύμφωνα με το άρθρο 4 η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα.
• Σύμφωνα με το άρθρο 5 η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας – Γερμανίας είχε αναδρομική ισχύ.
Με το πρόσχημα ότι για 45 χρόνια ήταν χωρισμένη σε Ανατολική και Δυτική, η Γερμανία δεν εξοφλούσε την Ελλάδα.
Το 1990 πραγματοποιήθηκε η επανένωση, όμως με ένα περίτεχνο τέχνασμα η Γερμανία κατάφερε να αποφύγει την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου.
Ύστερα, ισχυρίστηκε ότι έχει εξοφλήσει το χρέος της προς την Ελλάδα όταν έδωσε 115 εκατ. ευρώ (αυτό το ποσό θα ήταν αστείο μόνο και μόνο για το Δίστομο!) στις 21 Σεπτεμβρίου του 1961.
Αργότερα, τον Νοέμβριο του 1995, η Ελλάδα ζήτησε να αποπληρωθεί το χρέος, θέτοντας ρηματική διακοίνωση. Η Γερμανία όμως σταθερά απορρίπτει το αίτημα, επικαλούμενη ότι το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου, ενώ με θράσος απάντησε ότι οι Έλληνες δεν δικαιούνται να έχουν τέτοιες απαιτήσεις ύστερα από την πάροδο 50 χρόνων.
Η Γερμανία, ακολουθώντας πρόταση των Αμερικανών για εξόφληση του χρέου, ζήτησε να μας αποπληρώσει σε είδος. Μας έδωσε 38 πλοία, τα οποία πριν γίνουν περιούσια μας ήταν δεμένα στο λιμάνι του Αμβούργου για τέσσερα χρόνια, ενώ η εργοστασιακή δομή ήταν παλιάς τεχνολογίας.
Τελικά η «σκουριασμένη» περιουσία που μας παραχώρησαν πουλήθηκε ως παλιοσίδερα, και φυσικά δεν αποτελούσε ούτε μικρό μέρος της αποπληρωμής των χρεών.
Ελλάδα: Η μόνη χώρα που δεν αποζημιώθηκε
H Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μέχρι σήμερα δεν πήρε καμία απολύτως αποζημίωση για τις ανθρώπινες και υλικές ζημίες που προξένησαν τα στρατεύματα κατοχής. Άλλοτε οι διαδικασίες παρέμεναν ανολοκλήρωτες και άλλοτε η κυβέρνηση έδειχνε πλήρη αδιαφορία.
Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί ανά πάσα στιγμή να ζητήσει την αποπληρωμή του διογκωμένου χρέους .
Αν η γερμανική κυβέρνηση αρνηθεί εκ νέου να καταβάλει το οφειλόμενο ποσό, η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια, όπου και θα δικαιωνόταν παμψηφεί.
Όμως κανένας κόμμα εξουσίας δεν διεκδίκησε με τον πιο σύντομο, εύκολο και σίγουρο τρόπο τα νόμιμα.
Η Ελλάδα από το 1945 στο Παρίσι διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και τις πολεμικές αποζημιώσεις και ζητούσε την επιστροφή του. Το 1964 ο καθηγητής Α. Αγγελόπουλος, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, συμμετείχε στις πρώτες επαφές με τους Γερμανούς ώστε να μας επιστρέψουν το δάνειο που πήραν από την ΤτΕ βάζοντάς μας το πιστόλι στο κρόταφο.
Το 1965 τον λόγο πήρε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, του οποίου οι προσπάθειες αποδείχτηκαν άκαρπες, ενώ το 1966 στις τότε ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν κάποιες συζητήσεις, επίσης χωρίς αποτέλεσμα.
Τότε η Γερμανία ισχυρίστηκε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε υπογράψει πως παραιτείται και δεν ζητάει οι Γερμανοί να αποπληρώσουν το χρέος που έπρεπε. Το «πανηγυράκι» των Γερμανών συνεχίστηκε όταν επικαλέστηκαν παραίτηση πρωθυπουργού.
Έγινε έρευνα για να βρεθεί το σχετικό έγγραφο και αφού δεν βρέθηκε, το 1967 η Γερμανία παραδέχτηκε ότι ουδέποτε παραιτήθηκε πρωθυπουργός της χώρας μας από τα δικαιώματα του δανείου.
Στην αντιπολίτευση, το 1975 το θέμα του δανείου ανακινήθηκε από τον καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα. Περίπου 26 χρόνια μετά, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς έθεσε το θέμα ανεπίσημα στον Γερμανό ομόλογό του, ενώ στις 14 Νοεμβρίου του 1995 το έθεσε με ρηματική διακοίνωση.
Ο Χίτλερ αναγνώριζε το δάνειο
Ο Γερμανός τη καταγωγή καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χάγκεν Φλάισερ, γράφει ότι ακόμα και ο Χίτλερ “ντράπηκε” να αποποιηθεί το δάνειο:
“Στο γερµανοϊταλικό Εµπιστευτικό Πρωτόκολλο της Ρώµης, καθώς και στις επακόλουθες τριµερείς συµφωνίες, είχε συµφωνηθεί η αποπληρωµή των ποσών που είχαν εισπραχθεί πέραν των ισόποσων κατά µήνα καταβλητέων πληρωµών -δηλαδή των δικαιολογήσιµων σύµφωνα µε το διεθνές δίκαιο-των αυτών καθαυτών εξόδων κατοχής: «Διά των ποσών τούτων θα χρεώνονται υπό της Τραπέζης της Ελλάδος εις νέους ανοιχθησοµένους ατόκους [sic] λογαριασµούς η Γερµανική και Ιταλική Κυβέρνησις [sic] εις δραχµάς αναλόγως των υφ’ εκατέρων των δύο στρατευµάτων κατοχής αναλαµβανοµένων ποσών».
Εποµένως, για την επιστροφή του «δανείου» αυτού -έστω µε κάποια φραστική επιφύλαξη- οι δύο δυνάµεις κατοχής µέσω υψηλόβαθµων αξιωµατούχων των δύο υπουργείων Εξωτερικών είχαν δεσµευτεί ρητά απέναντι στο Ελληνικό Δηµόσιο.
H γερµανική πλευρά µάλιστα αναγνώριζε την υποχρέωση αυτή όχι µόνο µε την ενδοϋπηρεσιακά χρησιµοποιούµενη ορολογία, αλλά και έµπρακτα, όταν ήδη από το 1943 άρχισε (παράλληλα µε την είσπραξη νέων δανειοληπτικών ποσών) την αποπληρωµή των παλαιοτέρων χρεώσεων σε µηνιαίες δόσεις.
Η τελευταία από αυτές µάλιστα, ύψους 300 τρισ. (πληθωριστικών!) δραχµών, καταβλήθηκε έξι µέρες πριν από την αποχώρηση της Βέρµαχτ από την Αθήνα!
Ένα µήνα πριν από την οριστική κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ, το άλλοτε οικονοµικό επιτελείο της γερµανικής πρεσβείας στην Αθήνα υπέβαλε µια ογκωδέστατη τελική έκθεση στον πρόεδρο της κρατικής τραπέζας (Reichsbank), µε κοινοποίηση προς το γερµανικό ΥΠΕΞ (και τον Χ. Νόιµπαχερ, ειδικό πληρεξούσιο για τη ΝΑ Ευρώπη), στην οποία διευκρινιζόταν ότι το «δάνειο» αποτελούσε «πολιτικό χρέος απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση».
Για τον προσδιορισµό του ύψους του «γερµανικού χρέους προς την Ελλάδα» («Reichsverschuldung gegenuber Griechenland»), οι συντάκτες κατέβαλαν φιλότιµες προσπάθειες και τελικά -βέβαια όχι µε πρόθεση να… αδικήσουν τη Γερµανία- το υπολόγισαν στο ποσό των 476 εκατ. γερµανικών µάρκων, µε σηµερινή αξία περισσότερο από 5.000.000.000 ευρώ, χωρίς τόκους εννοείται. Από την ελληνική πλευρά κυκλοφορούν και πολύ υψηλότερες εκτιµήσεις.
Με δεδοµένο ότι η έκθεση των Γερµανών εµπειρογνωµόνων συντάχθηκε «για µελλοντική χρήση», θα µπορούσε να αποτελέσει τη βάση ελληνογερµανικών διαπραγµατεύσεων.
Να τεθεί δηλαδή τέρµα σε µια παράλογη κατάσταση, που σφραγίζεται από το γεγονός ότι οι επίσηµοι εκπρόσωποι του ναζιστικού Ράιχ είχαν έµπρακτα αναγνωρίσει το συγκεκριµένο γερµανικό χρέος, για το οποίο το δηµοκρατικό διάδοχο κράτος της Οµοσπονδιακής Δηµοκρατίας τηρεί µέχρι σήµερα σιγήν ιχθύος: δεν παραλαµβάνει καν τα σχετικά έγγραφα, επικαλούµενο ρήτρα σε παλαιά γερµανοελληνική «σύµβαση περί αµοιβαίας δικαστικής αντιλήψεως» επί καθεστώτων Χίτλερ – Μεταξά”.
ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ
1941
Ποσά σε δραχμές προς τους Γερμανούς Ποσά σε δραχμές προς τους Ιταλούς Σύνολο
Αύγουστος 2.467.200 1.500.000 3.967.200
Σεπτέμβριος 3.393.600 1.500.000 4.893.600
Οκτώβριος 2.052.000 500.000 2.552.000
Νοέμβριος 925.400 750.000 1.675.400
Δεκέμβριος 3.602.900 3.340.00 6.942.900
1942
Ποσά σε δραχμές προς τους Γερμανούς Ποσά σε δραχμές προς τους Ιταλούς Σύνολο
Ιανουάριος 4.396.000 1.030.000 5.426.000
Φεβρουάριος 4.589.000 1.200.000 5.789.000
Μάρτιος 5.430.000 1.300.000 6.730.000
Απρίλιος 6.705.000 1.750.000 8.455.000
Μάιος 12.500.000 1.750.000 14.250.000
Ιούνιος 14.720.000 5.050.000 19.770.000
Ιούλιος 15.750.000 2.969.000 18.719.000
Αύγουστος 20.750.000 5.183.100 25.913.100
Σεπτέμβριος 16.007.500 6.166.700 23.074.200
Οκτώβριος 14.091.700 8.047.800 22.139.500
Νοέμβριος 4.750.000 5.134.500 9.884.500
Δεκέμβριος 13.750.000 11.001.600 24.751.600
1943
Ποσά σε δραχμές προς τους Γερμανούς Ποσά σε δραχμές προς τους Ιταλούς Σύνολο
Ιανουάριος 20.000.000 14.000.000 34.00.000
Φεβρουάριος 20.000.000 12.500.000 32.5000.000
Μάρτιος 12.000.000 8.000.000 20.000.000
Μανώλης Γλέζος: Οι Γερμανοί μας οφείλουν 1,5 τρισ. ευρώ από τις αποζημιώσεις.
Θέμα πολιτικής βούλησης είναι να διεκδικήσει η Ελλάδα τις αποζημιώσεις που της οφείλει το Γερμανικό Δημόσιο τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Μανώλης Γλέζος.
Σημείωσε επίσης ότι οι Γερμανοί έμμεσα "ομολογούν" ότι μας οφείλουν και απόδειξη είναι ότι στο Μνημόνιο έχει μπει όρος που προβλέπει ότι δεν συμψηφίζεται το νέο δάνειο με άλλες αξιώσεις της Ελλάδας.
Ως άλλη απόδειξη ανέφερε επίσης ότι η Γερμανία δεν έχει υπογράψει Συνθήκη Ειρήνης με την Ελλάδα γιατί με την υπογραφή της Συνθήκης ξεκινά αυτόματα από τα Διεθνή Δικαστήρια η διεκδίκηση των αποζημιώσεων.
Συνεκτιμώντας τις αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και τη ζημιά που υπέστη η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Μανώλης Γλέζος είπε πως το ποσό ανέρχεται στα 1,5 τρισ. ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου