Θα πούνε τώρα κάποιοι και πολύ σωστά,ότι η Ρωσία είχε και έχει οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή μας και στην Μεσόγειο,ιδιαίτερα στην ανατολική και γι'αυτό θέλει αυτές τις σχέσεις μαζί μας !!! Ακόμα,ότι επειδή και οι δύο λαοί είμαστε χριστανοί ορθόδοξοι.Σίγουρα ισχύουν αυτά και κάθε κράτος ενεργεί βάση των συμφερόντων του .
Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ, μήπως υπάρχει και κάτι άλλο που ενώνει τα δύο έθνη,τους δύο λαούς ? Μήπως υπάρχουν πολιτισμικοί δεσμοί και κάποια "Σχέση" με τους Έλληνες εδώ και χιλιάδες χρόνια,πρίν την εμφάνιση τους με την επίσημη ονομασία "Ρώσοι"κατά τον Μεσαίωνα,που να δικαιολογεί το παράλληλο της ιδεολογικής πορείας των δύο λαών ? Μιά μυστικιστική σχέση δασκάλου-μαθητή,που να καλλιέργησε τον ανθό μιάς παράξενης "Ιερής Υποχρέωσης" του Ρώσου-μαθητή προς τον Έλληνα-δάσκαλο,σχέση που μπολιάστηκε ουκ ολίγες φορές στη ροή της Ιστορίας ,αλλά και της προϊστορίας !!!
Ας προσπαθήσουμε βάση των μυθολογικών, ιστορικών και άλλων στοιχείων ,να βρούμε αυτή την σχέση !!!
ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ
Ας αρχίσουμε την έρευνα,από την μυθολογία μας (μυθολογία=ιστορία,μην το ξεχνάμε αυτό ) !!!
Σύμφωνα με την μυθολογία μας, υπήρχε μια χώρα,η Υπερβόρεια, "..πέραν του Βορέα,πέραν των ορέων.." δηλαδή κάπου στη απέραντη στέπα του βορά που διέθεται πλούσια γη με πολλά αγαθά,χώρα πολιτισμένη και καλλιεργήσιμη.Βάση αυτού δεν μπορούσε σε καμία κλιματολογική φάση της Γης η Υπερβόρια να υπήρξε στην Αρκτική ζώνη,καθόσον κάποιοι την συνδέουν με την μυθική Θούλη ή κάπου στην απέραντη στέπα της Ευρασίας.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης(Ιστορική Βιβλιοθήκη Β') αναφέρει πως "Έχειν δε τους Υπερβόρειους τίνα διάλεκτο και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα...",ενώ ο Πίνδαρος μας γνωστοποιεί τα αίτια της αιώνιας ευτυχίας των Υπερβορείων,αναφέροντας ότι "..ούτε ασθενειες,ούτε απαίσιον γήρας προσβάλουν την ιεράν ταύτη γενεάν,χωρίς δε πόνο και μακράν των μαχών ζουν...Εις των ευτυχών τούτων ανθρώπων το έθνος,ήλθε άλλοτε της Δανάης ο υιός...(ο Περσέας) ".Επίσης σύμφωνα με την μυθολογία την Υπερβόρεια την επεσκεύτηκε και ο Θησέας.Τους Υπεβόρειους οι αρχαίοι Έλληνες τους θεωρούσαν αδέρφια !!!!Άλλωστε τα ονόματα τους ήταν Ελληνικά !!!
Ο Πλάτων αναφέρει ότι ""η αληθινή κατοικία... βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής...». Άρα οι Υπερβόρειοι ή είναι αθάνατοι ή ζουν πάρα πολλά χρόνια.
Ο Παυσανίας (Άπαντα,V7) αναφέρει οτι ο Ηρακλής απο την χώρα των Υπερβορείων,οι οποίοι κατοικούν πέρα απο την έδρα του ανέμου Βορέα,έφερε στους Έλληνες (πιό συγκεκριμένα στην Ολυμπία) τον κότινον (αγριελιά). Σύμφωνα με μύθους αυτοί ήρθαν στην ΒΔ Ευρώπη γύρω από την Βαλτική Θάλασσα,ως διασωθέντες από την καταστροφή της Ατλαντίδας το 9560 πΧ.
Η μυθολογία θέλει την γέννηση της Λητούς στην Υπερβόρεια. Από εκεί κατέβηκε στην Δήλο για να γεννήσει τους δίδυμους Απόλλωνα και Άρτεμη.Για το λόγο αυτό η Δήλος αποτελούσε ιερό τόπο κατά την αρχαιότητα. Όπως αναφέρει ο σχετικός μύθος, η Δήλος ή Ορτυγία ήταν ουράνια πολιτεία που επικάθισε στο πέλαγος και επέπλεε,δώρο από τον αστερισμό του Λέοντα στον φωτισμένο κυβερνήτη της Λύρας Απόλλωνα.Όταν η Λητώ, κόρη του Τιτάνα Κοίου, έμεινε έγκυος από το Δία, προκάλεσε την οργή της Ήρας, η οποία την καταδίωκε και δεν μπορούσε να βρει καταφύγιο πουθενά. Τότε ο Δίας παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να της προσφέρει καταφύγιο και ο Ποσειδώνας ακινητοποίησε το πλεούμενο νησί με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η Δήλος.
Στην Δήλο με παρέμβαση των θεών του Ολύμπου απεστάλει η θεά των τοκετών Ειλείθυια ,συνοδεύομενη από δύο Υπερβόρειες παρθένες,την Άργη και την Ώτιδα,για να βοηθήσουν την Λητώ στον τοκετό της.Από τότε κάθε χρόνο δύο Υπερβόρειες παρθένες επισκέπτονταν την Δήλο προσφέροντας δώρα.Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο(βιβλίο Μελπομένη) οι Υπερβόρειοι ειχαν θρησκευτικές σχέσεις με τους Έλληνες και για αυτο συνεχως ''ανεβοκαταίβεναν'' την Ευρώπη. Οι τελευταίες Υπερβόρειες παρθένες που έφθασαν στην Δήλο ήταν,η Λαοδίκη και η Υπέροχη.Οι νέες πέθαναν στο ιερό νησί κάτω από άγνωστες συνθήκες.Κατά τον Ηρόδοτο,οι τάφοι των παρθένων βρέθηκαν στην Δήλο και διαμορφώθηκαν κοντά στον ιερό περίβολο της Αρτέμιδος.Το γεγονός αυτό υπήρξε η αφορμή οι Υπερβόρειοι να μην στέλνουν έκτοτε με παρθένες τα δώρα,αλλά να τα στέλνουν στην Δήλο τυλιγμένα με στάχυα,μέσω των λαών που κατοικούσαν ανάμεσα στην δική τους επικράτεια και στην Δήλο.
Δύο ήταν οι δρόμοι αποστολής,όπως αναφέρεται.Ο πρώτος περνούσε από την Υπερβόρεια στη Σκυθία (κεντρική Ευρώπη),από εκεί στην Αδριατική,στη Δωδώνη,στην κεντρική Ελλάδα,στην Τήνο και απ'εκεί στη Δήλο.Ο δεύτερος δρόμος θέλει τους Υπερβόρειους να δίνουν τα δώρα στους Αριμαστούς (λαός της ΒΑ Ευρώπης),εκείνοι στους Ισσηδόνας(ασιατικός λαός ανατολικά της Σκυθίας) και Σκύθες και απ'εκεί στους κατοίκους της Σινώπης(Ευξεινος πόντος),στους Παρρασίους και απ'αυτούς μέσω Αττικής στη Δήλο.
Ορισμένες φυλές Υπερβορείων μετοίκησαν στην Δυτ.Ασία και στην Φρυγία της Μ.Ασίας,γι'αυτό και αναφέρεται και ο δεύτερος δρόμος στην αποστολή των δώρων.
Μία παρένθεση εδώ.Ορισμένοι τοποθετούν την "Υπερβόρεια"βόρεια της Θράκης.Αλλά αν ίσχυε αυτό,τα δώρα που προανέφερα ,δεν ήταν δυνατόν να κάνουν τον γύρω της βόρειας Ευρώπης και δυτικής Ασίας για να φθάσουν στην Δήλο !!!
Ο Απόλλωνας μετά την γέννηση του,σχεδόν νεογέννητος,σύμφωνα με την μυθολογία, μεταβαίνει στους Δελφους όπου σκοτώνει το φίδι Πύθωνα,γιό της Γαίας και παίρνει υπό την κατοχή του την περιοχή.Από την Υπερβόρεια Ο Απόλλων φέρνει στους Δελφούς τον πρώτο μάντη,τον ιερέα και ποιητή Ωλήν (ή Δύμαιος ή Λύκιος) ο οποίος μαζί με τους Υπερβόρειους,Υπέροχο,Λαόδοκο,Παγασό και Αγυιεύ,(Παυσανίας Άπαντα ν7)ιδρύουν μαζί με δεκαεπτά (17)θαλασσοπόρους Κουρήτες από την Κρήτη,το Δελφικό Μαντείο.Τους δεκαεπτά Κουρήτες καθοδηγει ο θεός Απόλλων μεταμορφωμένος σε δελφίνι,στο επίνειο των Δελφών στη φωκική Κρίσσα.
Ο Απόλλωνας έφευγε από τους Δελφούς καβάλα στο ιπτάμενο άρμα που του χάρισε ο Δίας και το έσερναν Κύκνοι και Γρύπες και επισκέπτετο την χώρα των Υπερβορείων κάθε δεκαεννέα χρόνια μεσα στα οποία συμπληρώνεται η επιστροφή των άστρων στο ίδιο σημείο του ουρανού.Και για αυτο ο χρόνος των δεκαεννέα ετών ονομάζετο απο τους Έλληνες "έτος του Μέτωνος".Κατ'άλλους μετέβαινε στην Υπερβόρεια από την Φθινοπωρινή ισημερία μέχρι την εαρινή ισημερία,για να επιστρέψει και πάλι πίσω στην εορτή των "θεοφανίων" (εορτή των Δελφών).Κατά την διάρκεια της απουσίας του τον αντικαθιστούσε ο Διόνυσος.
Η λατρεία του Διονύσου στους Δελφούς συνδέεται μυθολογικά με τον Διόνυσο Ζαγρέα ,γιό της κόρης της θεάς Δήμητρας Περσεφόνης και την νεκρανάσταση του από τον Απόλλωνα και τους Κουρήτες,μετά την σταύρωση του και τον τεμαχισμό του από τους Τιτάνες.Ο Ζευς οργίσθηκε τόσο που τους κατακεραύνωσε και τους έστειλε στα Τάρταρα.Μετά έδωσε εντολή στον Απόλλωνα να περιμαζέψει τα λείψανα του Διονύσου Ζαγρέως και να τα θάψει στους Δελφούς,κοντά στον τρίποδα ώστε να αναστηθεί ο θεός τρισυπόστατος.Η Περσεφόνη και ο θεός γιός της,αποτελούν τη μυθολογική εκδοχή των "χριστανικών μυστηρίων " του άρτου και οίνου !!! Υπόψη ότι στα Ελευσίνια μυστήρια οι μυούμενοι την πρώτη ημέρα έτρωγαν μόνο άρτο και έπιναν μόνο οίνο !!! Ο άρτος προέρχεται από τα δημητριακά της Δήμητρας και Περσεφόνης και ο οίνος από τον Διόνυσο.
Σίγουρα θα απορείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους Ρώσους !!! Θα δούμε στη συνέχεια !!!
Ας δούμε λοιπόν ποιοί είναι αυτοί οι Υπερβόρειοι στους οποίους αναφέρονται,ο Πλάτων,ο Ηρόδοτος,ο Διόδωρος,ο Πίνδαρος,που διάκεινται οικειότατα προς τους Έλληνες,έχουν ελληνικά ονόματα και με τους οποίους έχει σχέση και ο θεός Απόλλων !!!Γιατί οι Έλληνες τους θεωρούσαν αδέλφια ? Μήπως από πολλές χιλιάδες χρόνια πριν Υπερβόρειοι και Έλληνες-Ελλάνιοι ζούσαν κάπου αλλού και είχαν αυτούς τους δεσμούς ? Μήπως ήταν και οι Υπερβόρειοι ουράνιο-συγγενικό φύλλο προς τους Ελλάνιους?
Σύμφωνα με το βιβλίο "ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ"του Στρατηγού Γερ.Καλογεράκη,πριν χιλιαδες χρόνια κάτοικοι του αστρικού σμήνους(αστερισμού) της Λύρας εποίκοισαν την Γη και μέρος αυτών κατοίκησε την βόρεια Ευρώπη .Οι κάτοικοι των πλανητών του άστρου "δ" της Λύρας είναι ίδιοι με εμάς,με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια.Στην Λύρα υπήρχε περιοχή με το όνομα "Υπερβόρεια".Σε ανάμνηση λοιπόν της πατρίδας τους ,οι Λύριοι έποικοι πιθανώς ονόμασαν και την γήινη περιοχή που εγκαταστάθηκαν "Υπερβόρεια" !!!
Επίσης περί το 15000 πΧ,στην ίδια περιοχή αφίχθησαν και Πλειάδιοι,με τα ίδια χαρακτηριστικά,μετά από γεωφυσικές καταστροφές που υπέστησαν τέσσερεις πλανήτες των αστρικών συστημάτων Αλκυώνης,Ταυγέτης και Ηλέκτρας που ανήκουν στο αστρικό σμήνος των Πλειάδων.
Τα αστρικά σμήνη που ανήκουν στον δικό μας Γαλαξία,όπως αυτό του Μεγάλου Κυνός με κύριο αστέρι του τον Σείριο,της Λύρας,καθώς επίσης του Ωρίωνα,των Πλειάδων και άλλα,αποτελούν την "Ανωτέρα Τάξη Συμμάχων" της " Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας της Ανδρομέδας",επικεφαλής της οποίας(Ανωτ.Τάξης Συμμάχων) ειναι ο κυβερνήτης του Σειριου και της Λύρας,η θειϊκή υπεροντότητα "Απόλλων" την οποία οι Ελλάνιοι(Έλληνες) ονόμασαν "θεό Απόλλων".Οι Ελλάνιοι ήταν τα στρατεύματα του κυβερνήτη της" Ανδρομέδιας Συνομοσπονδίας","Ιερού άρχοντος του φωτός"Ζεύς-Δία" που τα παρέλαβε από τον Σείριο το 26000πΧ για να πολεμήσουν στην Γη τον Κρόνο και τους ερπετοειδείς συμμάχους του από τους αστερισμούς Δράκοντος,Όφεως,Κήτους,Βοώτη και άλλους που είχαν αποστατήσει από την " Ουράνια Κοινωνία "του "Ολου Φωτός"(=ο δημιουργός Θεός),τους " αποστάτες" όπως ονομάζονται.
Όσοι δεν γνωρίζουν τους συνιστώ να διαβάσουν το άρθρο μου " ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ "Ε" ΣΜΗΝΟΥΣ 13 ΓΑΛΑΞΙΩΝ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ" στο http://perseasorion.blogspot.gr/2011/10/13_4996.html
Οι αποστάτες παρά την ήττα που υπέστησαν το 25920πΧ,το 11665πΧ ξαναεπιτέθηκαν σε αστρικά σμήνη της συνομοσπονδίας και στην Γη.Τότε ο Δίας έδωσε διαταγή στον κυβερνήτη Σειρίου και Λύρας,Απόλλωνα, να αντεπιτεθεί με στρατεύματα της Ανωτέρας Τάξεως Συμμάχων από τη Λύρα,συνεπικουρούμενος από την Ήρα,την Αθηνά,τον Άρη και από τα Ελλάνια στρατεύματα που είχαν παραμείνει στον πλανήτη μας από τον πρώτο πόλεμο του 26000 σαν τοποτηρητές της Γης με κέντρο την Ελλάδα.
Άρα λοιπόν ο Απόλλων έρχεται στην Γη το 11665πΧ και μάλλον θα προσγειώθηκε στην Δήλο.Η Ελληνική βέβαια μυθολογία,παρουσιάζει τα γεγονότα με αλληγορικό τρόπο και έτσι την έλευση του την παρουσιάζει σαν γέννηση.
Επειδή δε οι Υπερβόρειοι προέρχονται απο την Λύρα,όπου εκεί υπάρχει η πραγματική Υπερβόρεια,φυσικό ήταν ο Απόλλων να τους επισκέπτεται.
Ο Απόλλων παρέμεινε στην Γη μέχρι και μετά από την καταστροφή της Ατλαντίδος το 9560πΧ και τον επακολουθήσαντα κατακλυσμό (Δευκαλίωνος ή Νώε).Πριν αποχωρήσει από την Γη,κατ'εντολήν του Διός προέβει σε βιολογικές βελτιώσεις των εναπομεινάντων από τον κατακλυσμό ανθρώπων και ιδίως των Ελλάνιων(μύθος Δευκαλίωνος και Πύρρας).
Όλα τα παραπάνω ελήφθησαν με μηνύματα και αναφέρονται στα βιβλία του Στρατηγού Γ.Καλογεράκη.Επίσης αναφέρονται και στην μυθολογία μας,πάντα με αλληγορικό τρόπο,σαν Τιτανομαχία-Γιγαντομαχία και Αργοναυτική Εκστρατεία.
Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί αυτή η συμπάθεια των Υπερβόρειων προς τους Έλληνες,που αναφέρει ο Διόδωρος,καθώς και το γεγονός ότι δεν αρρωσταίνουν και δεν γερνούν που αναφέρει ο Πίνδαρος.Υπερβόρειοι και Ελλάνιοι-Έλληνες είναι ουράνια-εξωγήινα συγγενικά γένη της Συνομοσπονδίας της Ανδρομέδας,όπου η κύρια γλώσσα της είναι αρχαιοτάτη Ελληνική διάλεκτος !!!!Εξ ου και η "Ιερατική τους Σχέση ".
ΒΑΡΑΓΓΟΙ-ΡΩΣ Ή ΒΕΡΕΚΥΝΘΕΣ
Οι Βάραγγοι είναι αρχαίος σκανδιναβικός λαός, ο οποίος έπαιξε ρόλο στην ιστορία της Ρωσίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.Η ονομασία προέρχεται από την Νορβηγική λέξη var,που σημαίνει λόγος τιμής,κοινός όρκος.Ήταν ξανθοί και γαλανομάτηδες κατά πλειοψηφία (σας θυμίζει κατι ? Πιο πάνω το ανέφερα). Ο ρόλος των στη Ρωσική ιστορία υπήρξε τόσο κομβικός, που ακόμα και το όνομα "Ρωσία" είναι βαραγγικό και όχι σλαβικό. Ασχολούνταν κυρίως με τον πόλεμο (ως μισθοφόροι), την πειρατεία και το εμπόριο.
Ο ιστορικός J.Reinskins, υποστηρίζει ότι είναι οι Υπερβόρειοι- Σκανδιναβοί και είναι ίδιοι με τους Varingar=Varingues=Βερύκινες=Βερέκυνθες.Εξ ου και ο Βερίγγειος πορθμός που χωρίζει την ανατολική Σιβηρία με την Αλάσκα,εξ ου και ο Βερεκύντιος άνεμος δηλαδή ο βορειοανατολικός.
Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρεται "...Βερέκυνθος ιερέας της Ρέας-Κυβέλης που καλείται και Βερεκυθνία.."και η περιοχή που παίρνει το όνομα του ονομάζεται Βερεκυνθία ή Βερεκυντία ή Βρέκυθνα χώρα της Φρυγίας (Μ.Ασία).Τήν Ρέα λάτρευαν οι Γαλάτεςκαι οι Ρωμαίοι.Βερεκύνθιον ή Βαρακύντιον ονομάζεται και όρος της Φρυγίας που πήρε το όνομα του από πρώτο Ιερέα της Ρέας Βερέκυνθα,όπου κατοικούσαν οι ιερείς Βερέκυνθες.Όπως προανέφερα ,μέρος των Υπερβόρειων είχε μετακινηθεί ανατολικά και είχε εποικήσει σε περιοχές της Φρυγίας τα πανάρχαια χρόνια προ του Τρωικού πολέμου.Για την ιστορία οι Φρύγες(Ελληνικό τρωικό φύλλο) μετακινήθηκαν αργότερα προς την Δυτική Ευρώπη και είναι η μία από τις τρείς φυλλές της σημερινής Γαλλίας,οι Φράγκοι(το σύμβολο της Γαλλικής επανάστασης ήταν ο Φρυγικός σκούφος).Οι άλλες δύο φυλές είναι οι Γαλάτες που είχαν εγκατασταθεί σαν νομάδες στην Μ.Ασία και οι Γάλλοι,ιερείς των Γαλατών.Αυτές οι τρεις τρωικής και παλαιοτρωικής καταγωγής φυλές αποτελούν την σημερινή Γαλλία,με πρωτεύουσα το Παρίσι,δηλαδή την πόλη του Πάρη.
Αρχικά ο χαρακτήρας των Βάραγγων ήταν πολεμικός, όπως των Βίκινγκ συγγενών τους. Κατοικούσαν στα εδάφη της σημερινής Δανίας,στά ανατολικά παράλια της Βαλτικής θάλασσας(σημερινή Ρωσία,Βαλτικά κράτη) και Σουηδία, χωρίς να αναπτύξουν αξιόλογο πολιτισμό. Στο ιστορικό προσκήνιο εμφανίζονται κατά τα μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ., όταν άρχισαν να μετακινούνται προς τα ανατολικά και τα νοτιοανατολικά ιδρύοντας τις δικές τους πόλεις πάνω στις εμπορικές οδούς του Δνείπερου και του Βόλγα.Το 860 πολιορκούν ανεπιτυχώς για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη.
Ένα από τα πολλά βαραγγικά φύλα ήταν οι Ρως οι οποίοι κατά την περίοδο της εγκατάστασής τους στην ανατολική Ευρώπη κυριάρχησαν επί των ομοφύλων τους σε τέτοιο βαθμό που οι δύο ονομασίες έγιναν πρακτικά ταυτόσημες (Χαγανάτο των Ρως).
Σύμφωνα με το "Πρώτο Χρονικό",την πρώτη γραπτή Ρωσική ιστορία οι Βάραγγοι ήταν σκληροί πολεμιστές, που το έτος 859 μΧ εισέπραξαν φόρο υποτέλειας από τα Φιννικά φύλα της σημερινής Φιλανδίας. Ακολούθως απέκτησαν τον έλεγχο μιας τεράστιας περιοχής που εκτεινόταν από το Φιλανδικό Κόλπο έως το Μέσο Δνείπερο και από τα Καρπάθια μέχρι το Βόλγα,δηλαδή την Σκυθία όπου κατοικούσαν οι Σκύθες(μετέπειτα Σλάβοι).
Η επιστημονική έρευνα κατατείνει στο ότι η εγκατάσταση των Βαράγγων στα σλαβικά-σκυθικά εδάφη έγινε σταδιακά μεταξύ 8ου και 9ου αιώνα με προγεφύρωμα το Χαγανάτο των Ρως που εκτεινόταν στη σημερινή ΒΔ Ρωσία, δηλ. έναν αιώνα νωρίτερα απ' ό,τι αναφέρει το Πρώτο Χρονικό. Η πλήρης κυριαρχία τους και η ίδρυση του Κράτους των Ρως(Χαγανάτο των Ρως),που ήταν αποτέλεσμα της στρατιωτικής υπεροχής και της ηγεμονίας τους στο εμπόριο, τοποθετείται στα τέλη του 9ου μΧ αιώνα. Αυτό το μεσαιωνικό κράτος των Ρως το ίδρυσε ο πρίγκηπας Βλαδίμηρος απόγονος της γεννιάς του Βαράγγου Ρούρικ,το 980μχ με πρωτεύουσα το Κίεβο. Στο νέο κράτος η στρατιωτική και διοικητική αριστοκρατία ήταν Βαραγγική και αποκαλούνταν Ρουρικίδες, δηλ. παιδιά του πρώτου βασιλιά των Βαράγκων Ρως, Ρούρικ, ενώ η σύνθεση του απλού λαού ήταν κυρίως σλαβική.
Πριν ακόμα κυριεύσουν την περιοχή που σήμερα ονομάζεται Ρωσία, οι Βάραγγοι είχαν αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με τους βυζαντινούς, οι οποίοι τους ονόμαζαν επίσης Αβαρυάγους. Το 839 ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Θεόφιλος στρατολογεί Βαράγκους σαν μισθοφόρους, και από τότε ξεκινά μια σχέση 'αγάπης και μίσους'. Άλλοτε υπηρετούσαν ως μισθοφόροι, άλλοτε επέδραμαν ως εχθροί. Μεταξύ 860 και 1043 έχουν καταγραφεί επτά (7) εκστρατείες των Ρως εναντίον της Κωνσταντινούπολης.Καμμία όμως από αυτές δεν ήταν νικηφόρα αφού οι βυζαντινοί υπερτερούσαν στρατιωτικά, τόσο σε στρατό όσο και εξοπλισμό, ιδιαίτερα με το 'υγρό πυρ'. Εμμέσως όμως οι Ρως αποκόμιζαν κάποια οφέλη από την επαναδιαπραγμάτευση των εμπορικών συμφωνιών που συνόδευαν τις συνθήκες ειρήνης.
Μία παρατήρηση εδω που αποδεικνύει ποιοί ήταν οι Βάραγγοι: Όπως προανέφερα ονομάζονταν από τους βυζαντινούς και "Αβαρυάγοι".Το όνομα αυτό προέρχεται από τον "Άβαρι"που κατά τον Ιάμβλιχο και τον Ηρόδοτο (Ηροδ.36),ήταν Υπερβόρειος γιατρός,ιερέας και μάντης του Απόλλωνα που ζούσε χωρίς τροφή και ήταν χωρίς βάρος.Επισκέφθηκε την Ελλάδα και ήταν δάσκαλος του Πυθαγόρα και ο ίδιος "...χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό".Αυτό το βέλος,ήταν το βέλος με το οποίο σκότωσε ο Απόλλωνας τους Κύκλωπες για να εκδικηθεί τον θάνατο του Ασκληπιου.Μετά απ'αυτό, το βέλος πέταξε μόνο του και κρύφθηκε στον ναό του Απόλλωνα στην Υπερβόρεια,όπου ο Απόλλωνας το χάρισε στον Άβαρι που ονομάσθηκε "Αιθεροβάτης" και πάνω του ο Απόλλωνας έκανε ταξίδια από την Υπερβορεία στην Δήλο!!!
Άρα λοιπόν οι Βάραγγοι ήταν οι Υπερβόρειοι της μυθολογίας και όπως ανέφερα είχαν έρθει από την Λύρα !!!
Συνεχίζουμε:Αφού σταθεροποίησαν την ηγεμονία τους, οι Ρως προσπάθησαν να μιμηθούν τους πλουσιότερους και πιο ανεπτυγμένους νότιους γείτονές τους, τους βυζαντινούς.Έτσι το 988 ο Βλαδίμηρος ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη και ασπάζεται τον χριστιανισμό ,μαζί με το γάμο του με τη βυζαντινή πριγκίπισσα Άννα,αδελφή του αυτοκράτορα Βασιλείου Β'.Αναπτύσει επίσης μόνιμες οικονομικές και πολιτιστικές επαφές με τους Βυζαντινούς.Είχε βέβαια προηγηθεί από το 863 το κηρυγμα του χριστιανισμου από τους Έλληνες μοναχούς και μετέπειτα αγίους Μεθόδιο και Κύριλλο,από την Θεσσαλονίκη.Οι δύο αυτοί μοναχοί,προκειμένου να διευκολύνουν την προσέγγισή τους προς τους λαούς αυτούς, χρησιμοποίησαν ένα νέο αλφάβητο, βασισμένο στο Ελληνικό, το οποίο μπορούσε να αποδώσει τους φθόγγους της σλαβικής γλώσσας, και το οποίο εφηύρε ο Κύριλλος. Σε αυτό το αλφάβητο που ονομάστηκε "Γλαγολιτικό", μετέφρασαν την Αγία Γραφή, πoλλά λειτουργικά και θεολογικά βιβλία, καθώς και τη χριστιανική λειτουργική υμνολογία. Επάνω στο Γλαγολιτικό αλφάβητο στηρίζεται και η σημερινή Κυριλλική γραφή (που ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Κύριλλου) των σλαβικών εθνών και πάνω σε αυτό αναπτύχθηκε ολόκληρη η γραμματεία τους.
Η δυσπιστία του αυτοκράτορα Βασιλείου Β' προς τους βυζαντινούς στρατιώτες, οι δεσμοί που δημιούργησε με το Κίεβο (και επιβεβαιώθηκαν με τον εκχριστιανισμό των Ρως) αλλά και η αποδεδειγμένη αξιοπιστία των Βάραγγων μισθοφόρων,τον οδήγησε στη δημιουργία ειδικού τάγματος σωματοφυλάκων που αποκλήθηκε Τάγμα των Βαραγγίων και Βαραγγική Φρουρά. Με το πέρασμα των χρόνων, οι επόμενοι αυτοκράτορες στρατολογούσαν νέους μισθοφόρους και από Βίκινγκ λαούς (Νορβηγοί, Σουηδοί, Δανοί). Σε αυτούς προστέθηκαν και Αγγλοσάξονες πρόσφυγες, μετά τη νορμανδική εισβολή στην Αγγλία. Σε αντίθεση με τους βυζαντινούς στρατιώτες, που ήταν συνήθως επιρρεπείς σε πραξικοπήματα βάσει προσωπικών φιλοδοξιών των Στρατηγών, η Βαραγγική Φρουρά είχε το χαρακτηριστικό της απόλυτης πίστης στο θρόνο και όχι στα πρόσωπα. Κύριο όπλο της ήταν το μακρύ τσεκούρι, αλλά ήταν καλή και στη χρήση του σπαθιού και του τόξου.
Ίσως οι αναφορές στη μέχρι θανάτου πίστη της Βαραγγικής Φρουράς στο θρόνο να είναι υπερβολικές. Έχει καταγραφεί μέχρι και συμμετοχή της σε πραξικόπημα το 1071, όταν ο Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε από τον Τουρκμένο σουλτάνο Αλπ Αρσλάν στο Μαντζικέρτ. Επικεφαλής της κίνησης ήταν ο θετός γιος του αυτοκράτορα, Ιωάννης Δούκας. Αυτός χώρισε τους Βαράγγους σε δύο τμήματα - ένα πήγε στο παλάτι και ανακήρυξε νέο αυτοκράτορα το Μιχαήλ Ζ' Δούκα και το άλλο συνέλαβε την Ευδοκία, σύζυγο του Ρωμανού.
Πέρα από την προστασία του αυτοκράτορα σε καιρό ειρήνης, η Φρουρά συμμετείχε ενεργά σαν επίλεκτο σώμα και στους πολέμους. Ήταν παρόντες στη μάχη της Βέρροιας υπό τον Ιωάννη Β' Κομνηνό, ενώ κατά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204) ήταν το μόνο τμήμα του στρατού που κατάφερε να νικήσει τους Φράγκους στη ζώνη ευθύνης του.
Το πιο διάσημο μέλος της Βαραγγικής Φρουράς υπήρξε ο Χάραλντ Σίγκουρντσον. Γεννημένος στη Νορβηγία το 1015 και φυγάς μετά το πραξικόπημα κατά του πατέρα του, κατέφυγε αρχικά στους Ρως μέχρι που στα είκοσί του στρατολογήθηκε από τους βυζαντινούς. Αργότερα επέστρεψε στη Νορβηγία, όπου το 1046 ανακηρύχθηκε βασιλιάς ως Χάραλντ Γ'. Το 1066 εισέβαλε στην Αγγλία, αλλά η εκστρατεία απέτυχε και ο ίδιος σκοτώθηκε στη μάχη της Στάμφορντ Μπριτζ. Για τις μεθόδους του ο Χάραλντ έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο Hardrade, δηλ. αδίστακτος.
Άλλο επιφανές μέλος της φρουράς ήταν ο Έντγκαρ Έθελινγκ (ο Παράνομος, επίσης ο χαμένος βασιλιάς) στα τέλη του 11ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1051 στο Κίεβο ή τη Βουδαπέστη και στην εφηβεία του ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Αγγλίας, αλλά ουδέποτε φόρεσε το στέμμα (από ένα παιχνίδι της τύχης, εάν αναγνωριζόταν πραγματικά ως βασιλιάς της Αγγλίας, θα ήταν αντίπαλος του προαναφερθέντος Χάραλντ Σίγκουρντσον όταν ο τελευταίος εισέβαλε στην Αγγλία). Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο για να πάρει το θρόνο, ο Έντγκαρ κατέφυγε στο Βυζάντιο. Κατά την Α' Σταυροφορία, με εντολή του αυτοκράτορα Αλέξιου, συγκρότησε ένα ναυτικό σώμα ανεφοδιασμού των σταυροφόρων που πολιορκούσαν την Αντιόχεια. Αργότερα επέστρεψε στην Αγγλία, όπου έλαβε χάρη και πέθανε ξεχασμένος στα 75 χρόνια
ΡΩΣΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
Η υπηρεσία των Βάραγγων- Ρως στον Βυζαντινό στρατό και μάλιστα εγγύς των αυτοκρατόρων,είχε σαν αποτέλεσμα να μυηθούν στα πολεμικά,στρατηγικά και πολιτικά μυστικά των Βυζαντινών,σπουδάζοντας έτσι έμμεσα σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές,πολιτικές και διπλωματικές σχολές όλων των εποχών.Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να οργανώσουν τους δικούς τους στρατούς μετά την πτώση της Βασιλεύουσας και συνδυάζοντας αυτή τη έτοιμη γνώση αιώνων δημιούργήσαν την "Ρωσική Αυτοκρατορεία".
Το κράτος των Βάραγγων-Ρως περνά μια περίοδο παρακμής κατά τον 12ο αιώνα και δημιουργούνται διάφορα μικρά κράτη.Οι Βάραγγοι γρήγορα αφομοιώθηκαν στο πολιτισμικό επίπεδο από το πληθυσμιακά υπέρτερο σλαβικό στοιχείο. Αν και παρέμειναν η άρχουσα τάξη του κράτους, η εθνική τους συνείδηση σταδιακά έγινε σλαβική και η γλώσσα τους εξαφανίσθηκε το 13ο αιώνα.Στα τέλη όμως του 15ου και αρχές του 16ου αιώνα κατωρθώνουν να συνενωθούν και από το 1517 λαμβάνουν το όνομα Ρωσία.Το κράτος αποτελείται από τρείς βασικές φυλές,τους Βαράγγους-Ρως,την πολυπληθέστερη φυλή των Σκυθών-Σλάβων και από ένα μικρό μέρος της φυλής των Φίννων που προέρχεται από εξοριστους Φοίνικες.Τους φοίνικες εξόρισε ο Ασσύριος βασιλιάς Σαργώνας το 722πΧ μαζί με τις δέκα φυλές του Ισραήλ,στα όρη της Μηδείας.Οι Φιννοι όμως σαν θαλασσοπόροι πέρασαν μέσω ποταμών στις βόρειες θάλασσες και εγκατεστάθηκαν αρχικά στην περιοχή της σημερινής Εσθονίας και στο τέλος του 1ου μΧ αιώνα κατέλαβαν την περιοχή της σημερινής Φιλανδίας.Η Φιλανδία στις αρχές του 19ου αιώνα κατελήφθει από τους Ρώσους και έγινε Δουκάτο,ανέκτησε δε την ανεξαρτησία της μετά την Ρωσική επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917.
Τον 16ο αιώνα αρχίζει η σταδιακή κατάκτηση της Σιβηρίας.Από το 1703 αρχίζει η περίοδος της μεγάλης ακμής με τον Τσάρο Μεγάλο Πέτρο,ιδρύεται η Αγία Πετρούπολη στις ακτές της Βαλτικής(σημερινή Ρωσία και Βαλτικά κράτη και το 1721 γίνεται η ανακήρυξη της "Ρωσικής Αυτοκρατορείας".
Μπορεί η λαϊκή πλειοψηφία της Ρωσίας μέχρι σήμερα να είναι Σλαβική,όμως από της δημιουργίας του μεσαιωνικού κράτους των Ρως, την εξουσία,διοικητική και στρατιωτική,μέχρι και της εποχής του τελευταίου Τσάρου το 1917 κρατούσαν οι Βάραγγοι Ρως οι οποίοι αποτελούσαν μια ανεξάρτητη ιερατική και στρατιωτική κάστα,την άρχουσα τάξη.
Κατά την κομμουνιστική περίοδο το κράτος μετονομάσθει σε ΕΣΣΔ και η Ρωσία ήταν μία από τις 15 συνιστώσες του.
Υπόψη ότι το όνομα "Ρωσία"είναι Βαραγγικό και όχι Σλαβικό !!!
Λίγα λόγια για τους Σλάβους: Οι Σλαβοι είναι η μεγαλύτερη,εκτατικά,αλλά και μία από τις πιο πολυπληθείς οικογένειες της λευκής φυλής.Παλαιότερα υπήρξαν μετακινούμενες ομάδες νομάδων,ανεπτυγμένες στην ΒΑ Ευρώπη,άλλοτε ΝΔ ως την Θράκη και άλλοτε βορειοανατολικότερα ως τα βάθη της Σιβηρίας.
Στην αρχαιότητα οι Έλληνες τους έλεγαν Σκύθες και οι Αθηναίοι την εποχή του Αριστοφάνη (445 - 386 π.Χ)τους προσλάμβαναν ,λόγω του σωματοτύπου τους ως"...αστυνομικούς, υπηρέτες,κλητήρες και γενικά ως δούλους από την Σκυθία..." όπως αναφέρει ο ίδιος στο έργο του "Θεσμοφοριάζουσες".Έτσι κατέληξε το Σκύθης=Σκύφης=Σκυφτός σε Σκλάβος= Slave κατά τον μεσαίωνα.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ (ΜΕΧΡΙ 1917)
Το πιό σημαντικό στην καταγωγή των Υπερβόρειων Βάραγγων-Ρως και κατόπιν Ρώσων,είναι και η "Ιερατική Σχέση " τους,με τους Έλληνες η οποία είναι πανάρχαια και χάνεται στην αχλύ της μυθολογίας, όπως προανέφερα.Οι σχέσεις αυτές συνεχίσθηκαν και μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
Ανηψιά του τελευταίου Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου,υπήρξε η Σοφία-Ζωή Παλαιολογίνα,η οποία από τον Μυστρά,μετά την Άλωση,πέρασε στο Ουρμπίνο της Ιταλίας.Από εκεί αφού κατάφερε να ξεφύγει από τις μηχανορραφίες του Πάπα Σίξτου του Δ'και του καρδιναλίου Βησσαρίωνα που προσπάθησαν να την χρησιμοποιήσουν ώστε να ασπασθούν οι Ρώσοι τον Ρωμαιοκαθολικισμό,αναχωρεί μυστικά για τον βορρά και παντρεύεται τον ομόδοξο της,Ιβάν Γ',τον πρώτο Τσάρο,δημιουργώντας το μεγαλείο της Τρίτης Ρώμης,όπως ονομάσθηκε η Μόσχα,πρωτευουσα της Ρωσίας.Έτσι ο Ελληνικός δικέφαλος αετός των Παλαιολόγων υιοθετήθηκε ως το συμβολο της νέας αυτοκτρατορίας των Τσάρων.Η Σοφία-Ζωή ως πρώτη Τσαρίνα βοήθησε καταλυτικά τον διστακτικό τότε Ιβάν,να αποτινάξει τον Ταταρικό ζυγό και να ενώσει τις Ρωσίες σε ένα ισχυρό κράτος,έργο που ολοκλήρωσε ο εγγονός της Ιβάν ο Δ' ο Τρομερός !!!
Στους Τσάρους λοιπόν-δηλαδή Καίσαρες στα Ρωσικά-κυλά αίμα Ελληνικό και μάλιστα αυτοκρατορικό,το οποίο καθόρισε τη γέννηση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Στην Ρωσία κατέφυγαν και οι περισσότερες αριστοκρατικές οικογένειες του Βυζαντίου που εδιώχθησαν από τον Σουλτάνο,καθώς και πολλοί υπόδουλοι Έλληνες των τετρακοσίων
χρόνων της Τουρκοκρατίας,επιστήμονες,καλλιτέχνες και μοναχοί,που μαζί με τους προυπάρχοντες από τα αρχαία χρόνια στην περιοχή Έλληνες, μεταλαμπάδεψαν τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό στον ρωσικό ομόδοξο βορρά,δημιουργώντας την Ρωσική αναγέννηση.
Πολλοί Έλληνες ανέλαβαν θέσεις κλειδία στις κυβερνήσεις των Τσάρων,με ποιό γνωστούς τον Ιωάννη Καποδίστρια,Υπουργό Εξωτερικών και Πρίγκηπα,δηλαδή του δεξιού και αριστερού χεριού του Τσάρου σε θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας και τον Πρίγκηπα Αλέξανδρο Υψηλάντη,γόνο της οικογένειας των Κομνηνών της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος (περίοδος Φραγκικής κατοχής της Κων/πολης) Στρατηγό του Ιππικού του Τσάρου Αλέξανδρου Α' κατά τους Ναπολεντείους πολέμους, ο οποίος το 1814-1815 συμμετείχε και αυτός ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης.
Η δεκτικότητα και η ανοχή των Ρώσων ως προς την πνευματική,επιστημονική και εμπορική ανέλιξη των καταφυγόντων Ελλήνων μέσα στην νιόβγαλτη αυτοκρατορία τους,λειτουργεί ως αντιδάνειο της "Ιερής Υποχρέωσης" που έχουν προς αυτούς.Οι Ρώσοι ανέχονται και βοηθουν τους Έλληνες, γιατί οι δεύτεροι έχουν πράξει το αυτό πολλάκις,με αποτέλεσμα να βοηθήσουν στην δημιουργία της αυτοκρατορία τους.
Η περιοχή, στη οποία ιδρύθηκε το Ρωσικό κράτος,κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια μεταξύ των άλλων και από Ελληνικά φύλλα.
Η εγκατάσταση των Ελλήνων στον Καύκασο, όπως και στην υπόλοιπη ρωσική επικράτεια, είναι ένα φαινόμενο που πρωτοεμφανίζεται στους αρχαίους χρόνους. Οι ελληνικές αποικίες στην Κριμαία και στην ανατολική Μαύρη Θάλασσα ιδρύθηκαν πολύ πριν οι περιοχές αυτές περιέλθουν στη σφαίρα επιρροής των Ρώσων. Η ελληνική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο εδραιώνεται σε δύο βασικά κέντρα, πρωτευόντως στο μικρασιατικό Πόντο και στη συνέχεια στην Κριμαϊκή χερσόνησο. Οι σχέσεις των Ελλήνων με την παρευξείνιο
περιοχή ανάγονται στην μυθολογική περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Τα πρώτα ελληνικά ευρήματα χρονολογούνται το 10ο π.Χ. αιώνα. Αποτέλεσμα της πανάρχαιας αυτής σχέσης των Ελλήνων με το χώρο είναι η επισήμανση από σοβιετικούς ιστορικούς του γεγονότος ότι οι Έλληνες είναι ένας από τους αρχαιότερους λαούς της περιοχής.
Η έναρξη πάντως συστηματικώτερης εγκατάστασης ταυτίζεται με τον ελληνικό αποικισμό του 8ου π.Χ. αιώνα, όταν οι Μιλήσιοι ίδρυσαν την Ηράκλεια και τη Σινώπη, η οποία με τη σειρά της ίδρυσε την Τραπεζούντα, πρωτεύουσα του μικρασιατικού Πόντου. Η περίοδος της ρωμαιοκρατίας και της επικράτησης του χριστιανισμού συνοδεύτηκε από την απώλεια του εθνωνύμιου "Ελλην" και την παράλληλη επικράτηση του ονόματος "Ρωμιός",το οποίο επιβιώνει μέχρι σήμερα στους παρευξείνιους ελληνικούς πληθυσμούς.
Με την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. ιδρύθηκε η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Το ελληνικό αυτό βασίλειο διατηρήθηκε για 257 χρόνια. Επτά χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν και την Τραπεζούντα.Στο βορρά της Μαύρης Θάλασσας, η Κριμαία παρέμεινε ελληνική περιοχή μέχρι την έλευση των
Τατάρων το 13ο αιώνα.
Η αρχαιότερη μετακίνηση Ελλήνων την εποχή του Βυζαντίου,χρονολογείται την περίοδο 610-640μ.Χ. Στη συνέχεια, και ως αποτέλεσμα της οθωμανικής κατάκτησης του
Πόντου στα μέσα του 15ου αιώνα, πολλοί Έλληνες κατέφυγαν στην Κριμαία,την οποία τότε ονόμαζαν Περατεία, στη Γεωργία και στην Περσία.
Η μαζική μετοίκηση των Ελλήνων, αλλά και των Αρμενίων, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στον Καύκασο τον 19ο αιώνα, υπήρξε φαινόμενο ευθέως ανάλογο της επέκτασης των Ρώσων προς το Νότο, της συνεπακόλουθης ανάγκης επάνδρωσης των συνοριακών περιοχών από φιλικό πληθυσμό και συγχρόνως οικονομικής ανάπτυξης των περιοχών που εγκατέλειψαν οι μουσουλμάνοι κάτοικοί τους.Ο Ν. Βορομπιόφ που ήταν ο υπεύθυνος του εποικισμού γράφει:"Tο πρόγραμμα συστηματικού εποικισμού άρχισε το 1864... Στόχος ήταν να καλυφθούν οι άδειες περιοχές και να ξαναρχίσουν οι καλλιέργειες, που διακόπηκαν όταν οι βουνίσιοι έφυγαν στην Τουρκία ή εξορίστηκαν... Αυτή η περιοχή απαιτούσε ανώτερη αγροτική κουλτούρα και σκέφτηκαν να καλέσουν τους Έλληνες και τους Αρμένιους που ταιριάζουν σ' αυτές τις συνθήκες."Yπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες
Έλληνες, ανώτεροι υπάλληλοι της ρωσικής γραφειοκρατίας, ευνοούσαν τη μετανάστευση των ελληνικών πληθυσμών. Για παράδειγμα, την εγκατάσταση των Ελλήνων στο Βόρειο Καύκασο, στην περιοχή της Σταυρούπολης, ευνόησε ένας κυβερνήτης της περιοχής που είχε ελληνική καταγωγή, ο Νικηφοράκης.Ένα από τα κίνητρα που χρησιμοποιούσαν οι Ρώσοι για να προσελκύσουν ελληνικούς πληθυσμούς ήταν η παραχώρηση οικονομικών προνομίων.Απαιτούσαν όμως την πολιτογράφηση των μεταναστών, όπως επίσης και τον εκρωσισμό των επιθέτων τους.
Σημαντική ώθηση στη μετανάστευση Ελλήνων από τον Πόντο έδωσε το στέρεμα των μεταλλείων. Επίσης, για τις περιοχές που ονομάσθηκαν Νέα Ρωσία, οι Έλληνες συνδέθηκαν με το κύκλωμα του σιταριού που περιελάμβανε την παραγωγή, την επεξεργασία και τη διακίνηση. Κατέληξαν στο να πάρουν στα χέρια τους το εξωτερικό εμπόριο του σιταριού. Η παράλιος περιοχή της Ουκρανίας και της νότιας Ρωσίας υπήρξε για τους Έλληνες του 19ου αιώνα η "γη της επαγγελίας." Η κατάκτηση των περιοχών αυτών από τους Ρώσους και η απουσία, λόγω της κατάκτησης, οιασδήποτε σοβαρής παραγωγής και εμπορίου, έδωσαν στους Έλληνες, τόσο της ΟθωμανικήςΑυτοκρατορίας όσο και της ελεύθερης Ελλάδας τη δυνατότητα ελεύθερου χώρου για ανάπτυξη. Επι πλέον, με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή,πού υπογράφει μεταξύ Ρώσων και Οθωμανών μετά τα Ορλωφικά,αποκτούν το δικαίωμα πλεύσης στη Μαύρη Θάλασσα.
Ο Γ. Σκαλιέρης(τραπεζίτης και ιστορικός της εποχής στην περιοχή του Πόντου) έδωσε την παρακάτω εξήγηση για το φαινόμενο εγκατάστασης των Ελλήνων του Πόντου στη Ρωσία: "Συρρέοντες προς τα μέρη εκείνα, μερικά των οποίων άλλοτε,όπως η Κολχική και η Περατεία, αποτελούσαν μέρος της πεσούσης Ελληνικής Αυτοκρατορίας και από τα οποία ο Μιθριδάτης σε προηγούμενους χρόνους άντλησε όχι λίγη ελληνική δύναμη μαχόμενος πρωτοπόρα για τον ελληνισμό από τον Πόντο.Οι φυγάδες Έλληνες Πόντιοι εισήγαγαν τον πολιτισμό, επιδίδονταν στην καλλιέργεια της γης και στο εμπόριο, εξημέρωναν, δίδασκαν τέχνες και επιστήμες εξαιτίας του οποίου ονομάσθησαν από τους Γεωργιανούς Περζενεσβίλι,δηλ. γιοι των σοφών.Μεταλλουργοί,αρχιτέκτονες, ιερείς, μοναχοί, λόγιοι, γιατροί, συγκροτούν τις πρώτες πολυπληθείς ομάδες. Όλοι αυτοί, στους οποίους αδιάκοπα προστίθενται και άλλοι,κατεργάζονται τον εκπολιτισμό της χώρας, τη γεωργική και εμπορική της ανάπτυξη.Έλληνας Πόντιος, ο Μιχαήλ Στεφάνου, ιδρύει το πρώτο τυπογραφείο στην Τιφλίδα της Γεωργίας και Έλληνες Πόντιοι μεταβάλλουν εκτάσεις χέρσες και έρημες σε πλουτοφόρες, εκμεταλλευόμενοι το φυσικό πλούτο εκείνων των μερών σε μεταλλεύματα και καλλιεργώντας τον καπνό."
Εκατό χιλιάδες Πόντιοι εγκαταστάθηκαν στις περιοχές Τέρεκ, Σταυρούπολη, Σοχούμι καιΒατούμι. Τότε δημιουργήθηκαν τα 77 ελληνικά χωριά του Καρς και του Αρνταχάν(αρμενικές περιοχές που από το 1921 ανήκουν στην Τουρκία). Το περιοδικό Εύξεινος Πόντος, που εκδιδόταν στην Τραπεζούντα,υπολόγιζε ότι το 1880 100.000 Έλληνες είχαν ήδη μετοικήσει στην Κριμαία και στον Καύκασο. Από το 1880 άρχισε μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών και απότα παράλια του Πόντου. Από τις περιοχές Τραπεζούντας, των Σουρμένων, των Κοτυώρων (Ορντού), της Κερασούντας, της Οινόης κλπ μετανάστευσαν, δια μέσου της θάλασσας, προς όλα τα παράλια του Καυκάσου και στην ενδοχώρα τηςΓεωργίας, στην Κριμαία και στο Βόρειο Καύκασο (Κουμπάν). Επίσης, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, εγκαταστάθηκαν στις ρωσικές ακτές και πολλοί Έλληνες από τα νησιά του Αιγαίου και του υπόλοιπου Ελλαδικού χώρου.
Γύρω από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, οι Έλληνες ήταν εγκατεστημένοι σε συμπαγείς μάζες.Οι μετανάστες άνοιξαν δρόμους μέσα στην αχανή Ρωσία και συνέδεσαν τις ελληνικές κοινότητες με τον Πόντο. Μέχρι την Kεντρική Ασία και τη Σιβηρία είχαν δημιουργηθεί Ελληνικές κοινότητες.Η ανατολικότερη Ελληνική κοινότητα δημιουργήθηκε στο Χαρμπίν της Ματζουρίας από Έλληνες της Κριμαίας, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει εκεί προηγουμένως από τη Σαμψούντα και την Κερασούντα.
Ο πυρήνας της πρώτης "Ρωσικής Ατμοπλοϊκής Εταιρείας" του Ευξείνου Πόντου αρχές του 19ου αιώνα σχηματίστηκε από Έλληνες, ενώ Έλληνες ήταν και οι περισσότεροι πλοίαρχοι.
Το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου της Μαύρης Θάλασσας ελεγχόταν από τους Έλληνες της Ρωσίας και του Πόντου.
Η κατάσταση αυτή παρέμεινε αμετάβλητη μέχρι τις μεγάλες επαναστατικές ανατροπές, που συνέβησαν στο Ρωσικό χώρο μετά το 1917,όπως θα δούμε στην συνέχεια.
Σύμφωνα με την πρώτη απογραφή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, που έγινε τον Ιανουάριο του 1897, οι Έλληνες ανέρχοντο σε 207.536,όμως οι ίδιοι οι Έλληνες, μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου το 1918,έδιναν νούμερα που κυμαίνονταν από 400.000 ως 750.000 άτομα.
Περισσότερες και πιο λεπτομερείς πληροφορίες για τον Ελληνισμό της Ρωσίας,μπορείτε να βρείτε στην πολύ καλή ιστοσελίδα :
http://www1.antibaro.gr/attachments/Istorikh_Parousia_Ellhnwn_ston_Kaukaso.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου