Σ’ αυτό το άρθρο αποφάσισα να ασχοληθώ με τα Ελληνικά βότανα. Ο λόγος είναι ότι, απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας εύκολα ψυχανεμίζεται κανείς ότι μετά τις μέρες τις αφθονίας που μας επέτρεψαν ν’ ασχοληθούμε με τις διατροφικές κουλτούρες άλλων λαών, έρχονται μέρες πενίας και στέρησης. Ακόμα βέβαια δεν έχουμε δει τίποτα απ’ όλα αυτά που οι κρίσεις (οικονομικές, κλπ) προμηνύουν. Βρισκόμαστε στην προκαταρκτική φάση όπου όλα λειτουργούν όπως πριν αλλά κάτι μας προμηνύει πως θ’ αλλάξουν.
Σ’ αυτήν λοιπόν την φάση, όπου υπάρχει χρόνος προετοιμασίας, περισυλλογής και ανασύνταξης, νομίζω πως πρέπει να στραφούμε σ’ όλα αυτά που ο τόπος μας, η Ελλάδα όπου έχουμε την μεγάλη εύνοια της τύχης να ζούμε, μας προσφέρει απλόχερα.
Ανάμεσα στα πολυπληθή βότανα της χλωρίδας μας επιλέγω εκείνα όπου εκτός των θεραπευτικών ιδιοτήτων που κατέχουν, μπορούν να προσφέρουν και κάτι που ίσως στο μέλλον αποδειχτεί πολύτιμο, τροφή.
Απ’ όλα αυτά, ξεκινώ με το χαρούπι, όχι γιατί μπορεί ν’ αξιολογηθεί ως πρώτο σε σημασία, γιατί τότε θα ξεκινούσα βέβαια απ’ την ελιά. Αλλά γιατί είναι παραγνωρισμένο και ξεχασμένο, λόγω των σύγχρονων διατροφικών συνηθειών, προϊόν του τόπου μας, το οποίο όμως έχει τεράστια σημασία και όπως επισημαίνει ο Κ. Καββαδάς στο εννιάτομο έργο του «Λεξικό» σελ. 1895.
«Το χαρούπι αποβαίνει πολύτιμο προϊόν για την διατροφή του ανθρώπου, ιδιαίτερα όπως φάνηκε σε περιπτώσεις θεομηνιών (πόλεμοι, αποκλεισμοί κλπ), καιρικών αντιξοοτήτων κλπ. Άμεσον αντίληψην του γεγονότος αυτού ελάβαμεν κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, κατά τον οποίον, μέγα ποσοστόν του πενόμενου κατά την γερμανικήν κατοχήν πληθυσμού, κατόρθωσε, χάρις εις διάφορα εκ χαρουπίων παρασκευάσματα (χαρουπάλευρο, χαροποκούλουρα, χαρουπόμελο, χαρουπόσουπες, κλπ), να διαφύγη τον εκ πείνης θάνατον. Άλλωστε και καλώς εχόντων πραγμάτων, το χαρούπι ουδέποτε αποδεικνύεται επιζήμιον, αφού οι φτωχότεροι πληθυσμοί στις περιοχές που το δέντρο αφθονεί, με το καρπόν τούτο συντηρούνται.»
Χαρουπιά
Ceratonia σκέτο ή Ceratonia Siliqua.
ZAO REN
Περί του ονόματος του φυτού
Το επιστημονικό όνομα του φυτού που μοιάζει λατινικής προέλευσης Ceratonia, είναι εκλατινισμένη Ελληνική λέξη και προέρχεται από την λέξη κέρας- κέρατο, λόγω του κερατοειδούς σχήματος του καρπού.
Αυτός είναι και ο λόγος όπου σε κάποιες περιοχές της Ελλάδος η λαϊκή ονομασία είναι για το φυτό ξυλοκερατιά και για τον καρπό ξυλοκέρατο.
Η ονομασία χαρούπι είναι μάλλον αραβικής προέλευσης ή εν πάση περιπτώσει μεσανατολικής προέλευσης, αφού το φυτό ευδοκιμεί ιδιαίτερα στην περιοχή της Συρίας, όπου ονομάζεται Karun ή Karob.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα ονομασία του φυτού, που μας προϊδεάζει για την μέγιστη σημασία του, είναι αυτή που συναντάται στα Αγγλικά St. John’s bread tree ή στα Γερμανικά Johannisbrotbaum που και τα δύο σημαίνουν το αρτόδενδρο του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η ονομασία αυτή, προέρχεται από την φήμη ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής κατά την απόσυρσή του στην έρημο, έτρωγε ακρίδες και χαρούπια.
Ο Θεόφραστος αποκαλεί το φυτό κερώνια (Φ.Ι. 1,11.2) και αναφέρει ότι η λαϊκή ονομασία του φυτού ήταν συκιά η Αιγυπτιακή και το χαρούπι σύκο το Αιγυπτιακό, προφανώς λόγω της γλύκας του χαρουπιού. Όμως ο Θεόφραστος παρατηρεί επίσης ότι παρ’ όλα αυτά « ου γίνεται γαρ όλως περί Αιγύπτον, αλλά εν Συρία και εν Ιωνία δε και περί Κνίδον και Ρόδον» Φ.Ι 4,2,4.
Που ευδοκιμεί το φυτό
Το φυτό είναι ιθαγενές, αυτοφυές των ανατολικών ακτών της Μεσογείου της Κύπρου, της Κρήτης των νησιών του Αιγαίου αλλά και της κυρίως Ελλάδας μέχρι την Θεσσαλία. Ευδοκιμεί γενικά στις περιοχές όπου ευδοκιμούν και τα εσπεριδοειδή.
Ευδοκιμεί επίσης σ’ όλη την εύκρατη ζώνη, ιδιαίτερα σε παραθαλάσσιες περιοχές, όπου προστατεύεται από το φαινόμενο του παγετού, αφού σε θερμοκρασίες 2 ή 3 βαθμών υπό του μηδενός, ξεραίνεται υπό την μορφή κρυοπαγήματος το υπέργειο τμήμα του φυτού. Το υπόγειο τμήμα επιζεί και ξαναπετά βλαστάρια, όμως η παραγωγικότητά του φυτού ελαχιστοποιείται και απαιτεί εμβολιασμό (μπόλιασμα) για να επανέλθει.
Μέσω των Ελληνικών εποικισμών το φυτό διαδόθηκε σ’ όλη την λεκάνη της Μεσογείου, σε Ευρώπη, Αφρική και Ασία. Ευδοκιμεί τα μέγιστα στην περιοχή της Συρίας και την Κύπρο.
Το φυτό ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη, ακόμα και στις πιο ξηρές και φτωχές γαίες, όπως η Ελιά. Δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί όμως σε υγρά ή βαλτώδη, τα οποία δεν είναι κατάλληλα για το φυτό. Ως εκ τούτου, πράγμα πολύ σημαντικό για την καλλιέργεια, δεν έχει ανάγκη νερού.
Χαρακτηριστικά του φυτού
Η χαρουπιά είναι ένα πανέμορφο δένδρο αειθαλές και το οποίο μπορεί να φτάσει πολλά μέτρα ύψος, όταν οι συνθήκες το ευνοήσουν.
Το φύλλο της χαρουπιάς είναι στρογγυλό σαρκώδες και πυκνό και κρατά ιδιαίτερα δροσερή σκιά κατά τους θερινούς μήνες, για αυτό τις φυτεύουν και σε σταροχώραφα για να κάθονται στην σκιά τα μεσημέρια, την εποχή του θερισμού.
Το φυτό ανθίζει το φθινόπωρο (Οκτώβριο- Νοέμβριο). Τα άνθη του είναι μικρότατα, απέταλα, πολυάριθμα, σε σχηματισμούς σαν τσαμπιά και μερικές φορές εκφύονται ακόμα και από τον κορμό. Είναι βαρύοσμα και η μυρωδιά τους μοιάζει με του ανδρικού σπέρματος, μια μυρωδιά που την συναντάμε σε κάποιους εναπομείναντες κήπους των Αθηνών.
Απ’ αυτήν την συγγένεια στην οσμή απορρέει και η επίδραση του χαρουπιού και ιδιαίτερα του άνθους στην βελτίωση του ανδρικού σπέρματος κα γενικότερα του ανδρικού σεξουαλικού σθένους (Ως προς αυτό βλέπε θεραπευτικές ιδιότητες).
Ο καρπός του χαρουπιού μοιάζει πράγματι με κέρατο. Έχει χρώμα βαθύ καφέ και λείο περικάρπιο. Το μήκος του φτάνει από 10-30 εκατοστά, ενώ το φάρδος του 2-3 εκατοστά. Στο εσωτερικό του περιέχει μεσοκάρπιο σαρκώδες, εύχυμο, γλυκύ και περιέχει 10-16 μικρούς σπόρους οι οποίοι είναι τοποθετημένοι, ο καθένας σε ειδική κοιλότητα, ξέχωρα απ’ τον άλλον.
Οι σπόροι αυτοί που έχουν καφέ, γυαλιστερό χρώμα και είναι ιδιαίτερα σκληροί, λένε ότι έχουν πάντοτε σταθερό βάρος 2gr. Λόγω τούτου καθορίσθησαν ως μέτρα ζύγισης του χρυσού και έτσι προήλθε και ο όρος καράτιον για την μέτρηση του βάρους του χρυσού (ο όρος καράτιον από Karub- αραβικό).
Ο καρπός του χαρουπιού ωριμάζει τον Αύγουστο, προς τέλος Αυγούστου, οπότε αρχίζει σταδιακά και πέφτει, παρ’ όλα αυτά μπορεί να βρει κανείς χαρούπια πάνω στο δένδρο ακόμα και τον Νοέμβριο ή Δεκέμβριο. Η καλύτερη εποχή συγκομιδής του χαρουπιού είναι μετά τον τρύγο και πριν την ελιά, δηλαδή μέσα στον Οκτώβριο. Πριν όμως την ανθοφορία, γιατί αν συμπέσει η συγκομιδή του καρπού με την ανθοφορία θα έχουμε καταστροφή, μεγάλης ποσότητας άνθους άρα μικρότερη παραγωγή τον επόμενο χρόνο. Η χαρουπιά όπως και η ελιά παρενιαυτοφορεί, πράγμα που σημαίνει ότι παρουσιάζει πλουσιότερα παραγωγή (βέντεμα) ανά δύο έτη.
Η οικονομική σημασία της Χαρουπιάς
Αν και ακούγεται πολύ τεχνοκρατικό, το να αποτιμούμε την σημασία ενός έμβιου όντος όπως η χαρουπιά με οικονομικούς όρους, επειδή όμως και ο ρεαλισμός δεν βλάπτει, ας δούμε αυτήν την πλευρά του θέματος που λέγεται χαρουπιά.
Κατ’ αρχάς η χαρουπιά δεν έχει καμία καλλιεργητική απαίτηση. Είναι ένα φυτό που ευδοκιμεί σ’ όλα τα εδάφη, πλην τα βαλτώδη, της νότιας Ελλάδας και των νησιών. Δεν έχει απαίτηση σε νερό(παρά μόνο ίσως τον πρώτο ή δεύτερο χρόνο, αν και όχι απαραίτητο αν φυτευθεί την κατάλληλη εποχή) και άρα δεν χρειάζεται ειδική υποδομή. Μπορεί να ευδοκιμήσει στις πιο ξηρές, πετρώδεις και άγονες περιοχές από τις οποίες έχουμε πολλές στην χώρα μας και μέσα σ’ αυτές, από το μηδέν, όπως και η ελιά, να παράγει τροφή, τόσο σε ζώα, όσο ανθρώπους. Αυτό από μόνο του, είναι ένα τεράστιο, οικονομικό πλεονέκτημα που μας προσφέρει το δένδρο.
Το ξύλο της χαρουπιάς παρέχει άριστη ποιότητα ξυλάνθρακα (κάρβουνο). Το εσωτερικό τμήμα του ξύλου δηλαδή η καρδιά του ξύλου της χαρουπιάς χρησιμοποιείται στην ξυλογλυπτική, επιπλοποιία αλλά και βαρελοποιία.
Ο φλοιός του κορμού και τα φύλλα έχουν στυφή γεύση και έντονα στυπτική φύση γι’ αυτό και χρησιμοποιούνται, λόγω των στυπτικών αυτών ιδιοτήτων στην βυρσοδεψία και βαφική δερμάτων και υφασμάτων.
Η μεγάλη όμως οικονομική σημασία της χαρουπιάς οφείλεται στον καρπό της το χαρούπι.
Κατ’ αρχάς μπορεί να χρησιμοποιηθεί απ’ ευθείας, αυτό καθ’ αυτό το χαρούπι ως τροφή και μάλιστα λίαν θρεπτική τόσο για ανθρώπους, όσο και για ζώα. Όλα τα οικόσιτα ζώα τρελαίνονται για το χαρούπι.
Το χαρούπι έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε σάκχαρα. Το 30%-40% του συνολικού του βάρους είναι σάκχαρα. Τα σάκχαρα αυτά το καθιστούν ιδιαίτερα θρεπτική και τονωτική τροφή, μπορούν όμως να απομονωθούν (για τεχνικές βλέπε στο κεφάλαιο επεξεργασία του χαρουπιού) είτε υπό τη μορφή ενός ιδιαίτερα γευστικού σιροπιού, του χαρουπόμελου, είτε υπό την μορφή λευκής, άοσμου κρυσταλλικής σάκχαρης (βλ. Π.Κριάρης: Η χρησιμοποίησις των χαρουπιών ως κτηνοτροφή και προς παραγωγή ζαχάρεως και σιροπιών. Χημικά χρονικά. Τόμος 22Β .1957.). Επίσης το χαρούπι όταν ανακατευθεί με νερό μετά την τέταρτη, πέμπτη μέρα βράζει αυθόρμητα και παράγει μέσω απόσταξης εξαιρετικής ποιότητας αλκοόλ.
Οι σπόροι του χαρουπιού μέχρι την ανακάλυψη χημικών συνθετικών χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή κυτταρίνης από την οποία παράγονταν φυτογραφικά φιλμ και κινηματογραφικά φιλμ.
Επίσης από τον καρπό μέσω σύνθλιψης παράγεται εκλεκτής ποιότητας έλαιο, κατάλληλο για σαπωνοποιία.Η μέση ετήσια παραγωγή ενός χαρουπόδενδρου κυμαίνεται από 30-150 κιλά χαρουπιών. Δένδρο ηλικίας 50-60 ετών φυόμενον εις γόνιμες γαίες μπορεί να δώσει μέχρι και ένα τόνο χαρούπια(1000 κιλά).
Κατά το έτος 1955 όπου γράφηκε το « Φυτολογικό Λεξικό» του Καββάδα αναφέρεται ότι ο αριθμός των χαρουπόδενδρων στην Ελλάδα ανέρχεται σε 2.700.000. δένδρα καλλιεργούμενα όχι σε συστηματικές καλλιέργειες χαρουπιάς, αλλά σποραδικά ανάμεσα σε άλλα δένδρα. Επίσης την ίδια εποχή προσμετρώνται και 600.000 άγρια δένδρα τα οποία δεν καλλιεργούνται αλλά γίνεται συγκομιδή του χαρουπιού. Την εποχή εκείνη η μέση ετήσια παραγωγή είναι γύρω στις 37.000 τόννους χαρουπιών.
Θεραπευτικές ιδιότητες του χαρουπιού
Το χαρούπι έχει γεύση γλυκιά και στυφή. Ως προς την θερμική φύση μπορεί να θεωρηθεί ηπίως θερμό, ελάχιστα υγρό και κυρίως ξηρό. Ως προς τον τροπικισμό του στα όργανα του ανθρώπινου σώματος θα λέγαμε ότι συνδέεται περισσότερο με τους Πνεύμονες, τον Σπλήνα και τα Νεφρά.
Οι βασικές θεραπευτικές του ιδιότητες είναι οι εξής:
1. Θρέφει το Yin όλου του σώματος και υγραίνει. Το χαρούπι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις απίσχανσης και δαπάνης του Yin από χρόνια νόσο της φωτιάς (π.χ παρατεταμένης διάρκειας πυρετός, κλπ) από πείνα, από ανορεξία, κλπ. Είναι μια τροφή η οποία παχαίνει και δυναμώνει το σώμα. Ως κτηνοτροφή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πάχυνση ζώων, αφού παράγει εκλεκτής ποιότητας λίπος.
2. Θρέφει και υγραίνει τους Πνεύμονες.
Το χαρούπι παρουσιάζει μια ιδιαίτερη έλξη προς τους Πνεύμονες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για όλες τις διαταραχές των Πνευμόνων είτε προέρχονται από υπερβολή υγρασίας, είτε από ξηρότητα. Βέβαια ταιριάζει περισσότερο στις ξηρές καταστάσεις των Πνευμόνων και ιδιαίτερα στις ξηρές καταστάσεις που προέρχονται από την χρόνια κατάχρηση τσιγάρου. Έτσι λοιπόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις αλλεργικού άσθματος, χρόνιας βρογχίτιδας, εμφυσήματος και καρκίνου των Πνευμόνων.
Η μορφή που συνίσταται σ’ αυτές τις καταστάσεις ιδιαίτερα όταν το άτομο υποφέρει από ξηρότητα είναι το σιρόπι του χαρουπιού ή χαρουπόμελο.
3. Θρέφει και τονώνει την πεμπτουσία, συγκρατεί την απώλεια σπέρματος. Θρέφει και τονώνει τα Νεφρά.
Το χαρούπι επιδρά βαθιά μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Ως ανθός, μπορεί να ενισχύσει το ανδρικό σπέρμα, οποιαδήποτε διαταραχή ως προς το σπέρμα (ολιγοσπερμία, αζωασπερμία, κλπ) και αν αντιμετωπίζει το άτομο.
Ως ώριμος καρπός και μάλιστα όταν τρώγεται ωμός και ανεπεξέργαστος τονώνει την Yang ενέργεια των Νεφρών και συγκρατεί την απώλεια σπέρματος (π.χ. πρόωρη εκσπερμάτιση, σπερματόρροια , κλπ) ή άλλων υλικών από τις κατώτερες οπές(ούρων ή κοπράνων).
Περιποίηση και πολλαπλασιασμός της Χαρουπιάς
Όπως ήδη αναφέρθηκε η χαρουπιά χρειάζεται ελάχιστη καλλιεργητική φροντίδα. Η αφαίρεση των ξερών κλαριών και η προσοχή κατά τον ραπισμό του δένδρου για την συλλογή του καρπού, ώστε να μην τραυματίζεται, επαρκούν. Ως εκ τούτου το χαρούπι είναι γενικά ένα προϊόν καθαρά βιολογικό, αφού οι επεμβάσεις με χημικά φάρμακα είναι και αντιοικονομικές και περιττές.
Ως προς την αναπαραγωγή του υπάρχουν οι εξής τρόποι:
α. Μουλιάζουμε τους σπόρους του χαρουπιού σε νερό για αρκετές μέρες(τουλάχιστον μια εβδομάδα), αλλάζοντας ανά δύο ημέρες το νερό. Στην συνέχεια φυτεύουμε τους σπόρους σε καλά σκαμμένους λάκκους, αλλά όχι πολύ βαθιά. Καλύτερη εποχή για την φύτευση των σπόρων θεωρείται η άνοιξη.
β. Δύναται να πολλαπλασιασθεί και για μοσχευμάτων από γόνιμα δένδρα.
γ. Τρίτη μέθοδος πολλαπλασιασμού είναι ο εμβολιασμός (μπόλιασμα) σε άγρια δασικά δένδρα. Η χαρουπιά συναντάται σε άγρια μορφή, ως αυτοφυές δένδρο, σε διάφορα επίπεδα βλάστησης των προαναφερθέντων περιοχών της Νοτιανατολικής Μεσογείου. Τα άγρια δένδρα μπορούν να μπολιαστούν με μπόλια ήμερα, παραγωγικά δένδρα και έτσι να καταστούν παραγωγικά και αυτά.
Συνήθως τα εμβολιαζόμενα, άγρια δένδρα αρχίζουν να καρποφορούν από το 3ο και 4ο έτος μετά την εξημέρωση τους.
Γενικά η καρποφορία της χαρουπιάς αρχίζει το έκτο με έβδομο έτος μετά την φύτευσή της και συνεχίζεται επί πολλά έτη.
Συνταγές
1. Χαρουπόμελο.
Η παρασκευή χαρουπόμελου, δηλαδή του σιροπιού από το χαρούπι είναι η κύρια από τις συνταγές. Το χαρουπόμελο είναι αυτό που χρησιμοποιούμε κατά κύριο λόγο σε προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος, σε δοσολογία μια κουταλιά της σούπας 2 φορές την ημέρα (αμέσως μετά την αφύπνιση και πριν τον ύπνο). Οι διαβητικοί δεν πρέπει να ακολουθήσουν αυτή τη θεραπεία. Όμως το χαρουπόμελο μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς σε γλυκά, για πρωινό, αντί για μέλι, ως γρήγορο τονωτικό αλλά και ως ένα πολύ εύγεστο ηδύποτο.
Υπάρχουν δύο τρόποι:
α. Απ’ ευθείας από ολόκληρα χαρούπια.
Σπάμε τα χαρούπια σε 3 με 4 κομμάτια και τα μουλιάζουμε στο ίδιο νερό για 2 μέρες. Κρατάμε αυτό το νερό στο ψυγείο. Κοπανάμε τα μουλιασμένα χαρούπια στο γουδί, πράγμα αρκετά δύσκολο, ή τα πολτοποιούμε στο multi. Προσθέτουμε στο πολτοποιημένο υλικό πάλι νερό για ένα 24ωρο. Φιλτράρουμε το δεύτερο νερό και το ανακατεύουμε με το πρώτο που βρίσκεται στο ψυγείο. Βράζουμε μέχρι να γίνει σιρόπι, σε σιγανή φωτιά και με προσοχή να μην καεί.
Το χαρούπι δεν πρέπει να βραστεί, αλλά μόνο το νερό που χει μουλιάσει το χαρούπι βράζεται. Επίσης οι ποσότητες ρυθμίζονται από τις ανάγκες του καθενός . Καλό είναι να ξεκινάει κανείς με μικρές ποσότητες.
β. Ο δεύτερος τρόπος είναι να πάρει κανείς χαρουπάλευρο (κονιορτοποιημένα χαρούπια). Μουλιάζουμε το χαρουπάλευρο για 2 ημέρες. Φιλτράρουμε το νερό και βράζουμε σε σιγανή φωτιά μέχρι να γίνει σιρόπι.
2. Συνταγή για την αντιμετώπιση διαταραχών σπέρματος, πρόωρης εκσπερμάτισης, ενίσχυσης του σεξουαλικού σθένους (σε άνδρες και γυναίκες) αλλά και αναπνευστικών προβλημάτων σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.
Παίρνεται δέκα χαρούπια και τα σπάτε σε 3-4 κομμάτια. Τα βράζεται σε μισό λίτρο νερό για 10 λεπτά. Τη μισή ποσότητα την πίνεται πριν το πρωινό γεύμα και την άλλη μισή πριν το βραδινό. Αυτό το κάνετε για μια εβδομάδα. Μετά την πρώτη εβδομάδα βράζεται ακριβώς την ίδια ποσότητα αλλά την πίνετε σε 2 ημέρες πριν από το βραδινό γεύμα και αυτό το συνεχίζεται αδιάκοπα για 3 μήνες.
Μπορεί βέβαια αντί για όλα αυτά να τρώει κανείς 2 με 3 χαρούπια ωμά, για 3 μήνες, στο πρωινό του ή σε οποιαδήποτε φάση της ημέρας κατά προτίμηση με άδειο Στομάχι.
Στην περίπτωση του χαρουπόμελου επιθυμούμε να απομονώσουμε αποκλειστικά την γλυκιά γεύση που περιέχεται στο χαρούπι, για αυτό και δεν το βράζουμε ολόκληρο, απλά το μουσκεύουμε στο νερό είτε ολόκληρο είτε κονιορτοποιημένο ως χαρουπάλευρο. Στο χαρούπι όμως υπάρχει και η στυφή γεύση η οποία είναι έντονη και η οποία απελευθερώνεται όταν βραστεί ολόκληρο. Γι’ αυτό λοιπόν όταν φτιάχνουμε χαρουπόμελο δεν βράζουμε ολόκληρο το χαρούπι αλλά το νερό μέσα στο οποίο έχει μουσκέψει, γιατί στην αντίθετη περίπτωση το χαρουπόμελο γίνεται πολύ στυφό και δεν τρώγεται . Στην παρούσα όμως συνταγή επιθυμούμε τόσο την γλυκιά όσο και την στυφή γεύση του χαρουπιού και γι’ αυτό το βράζουμε ολόκληρο. Στην επόμενη συνταγή επιθυμούμε μόνο την στυφή γεύση του χαρουπιού, γι’ αυτό χρησιμοποιούμε τα χαρούπια που έχουμε μουσκέψει για να φτιάξουμε χαρουπόμελο.
3. Συνταγή για την ανόρθωση του γυναικείου στήθους και στην περιποίηση του δέρματος (κάνει το δέρμα σφιχτό και στιλπνό-ενδείκνυται σε ραγάδες, χαλάρωση, κυτταρίτιδα, κλπ).
Βράζουμε όση ποσότητα χαρουπιών θέλουμε σε αντίστοιχη ποσότητα νερού( δηλαδή το νερό απλά να σκεπάζει τα χαρούπια) για 30 λεπτά. Στην συνέχεια πλενόμαστε ή και λουζόμαστε μ’ αυτό το νερό.
4. Συνταγή για την ενίσχυση του ανδρικού σπέρματος.
Παίρνουμε το άνθος του χαρουπιού (2-3 τσαμπιά) και βράζουμε για μισό λεπτό σε 1 ποτήρι νερό. Το πίνουμε με άδειο Στομάχι πριν το μεσημεριανό γεύμα. Το κάνουμε για ένα μήνα.
Επίλογος –Πρόταση
Από τα τέλη του περασμένου χρόνου μπήκαμε σε μια εποχή οικονομικής κρίσης που δεν γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί, ούτε πότε θα περάσει. Σε μια τέτοια εποχή όπου η παγκόσμια οικονομία και το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης κλυδωνίζονται επικίνδυνα, το κάθε κράτος, η κάθε κυβέρνηση οφείλει να μεριμνήσει για την αυτάρκεια τροφίμων για τον πληθυσμό. Οφείλει να μεριμνήσει για την δημιουργία υποδομών οι οποίες θα προστατέψουν πραγματικά τον πληθυσμό που θα δοκιμαστεί. Στα πλαίσια αυτής της προοπτικής και με δεδομένο ότι οι κυβερνήσεις που ψηφίζουμε δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς όλα αυτά, προτείνω προς όλους που έχουν ευήκοα ώτα και αισθάνονται την ανάγκη να δράσουν τα εξής:
α. Να φυτέψουν όσες περισσότερες χαρουπιές μπορούν, οπουδήποτε, σε μικρούς Αθηναϊκούς κήπους, σε εξοχικά σπίτια, σε πατρογονικά χωράφια.
β. Να περιποιηθούν, να καλλιεργήσουν και να συλλέξουν τον καρπό από ήδη υπάρχουσες χαρουπιές. Να μην χάνονται τα χαρούπια στην γη. Μέσω όλων αυτών να μάθουν να χρησιμοποιούν και να επεξεργάζονται πάλι τα χαρούπια.
γ. Να ληφθούν πρωτοβουλίες σε επίπεδο Δήμων, Κοινοτήτων και Περιφερειών για την ευρεία διάδοση του δένδρου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Καββάδας:
«Λαμβανομένης υπ’ όψιν της μεγάλης οικονομικής σημασίας του δένδρου και της δυνατότητας φυτεύσεως αυτού σε παντός είδους γαίας, οι αρμόδιαι υπηρεσίαι οφείλουν να επιδιώξουν δια παντός τρόπου την ευρεία αυτού διάδοσιν. Όπως δια αναδάσωσιν άγονων περιοχών, κατάρτιση δενδροστοιχιών και διακόσμηση πάρκων και κήπων, αλλά και δια συγκρότησιν συστηματικών χαρουποκαλλιεργειών.»
Ούτως ή άλλως σε μια εποχή σαν την δικιά μας, όπου η φωτιά βρίσκεται σε κατάσταση απειλητικής υπεροχής, το να στραφούμε προς την Γη με οποιονδήποτε τρόπο, όπως με το φύτεμα ενός δένδρου, είναι κάτι που σίγουρα θα ωφελήσει παρά θα βλάψει.
Αλέξανδρος Τηλικίδης
φυσίατρος – βελονιστής – βοτανοθεραπευτής – υπεύθυνος εκπαίδευσης της Ακαδημίας Αρχαίας Ελληνικής & Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής
πηγη
http://www.drosostalida.com/articles2.asp?eid=551
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου