Οικονομολόγος- π. Ανωτ. Τραπεζικό στέλεχος Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ
Η προσέγγιση του προβλήματος το οποίο ταλανίζει τη χώρα μας εδώ και 5 χρόνια, που δεν είναι άλλο από την κρίση χρέους και τις επιπτώσεις στην οικονομία της, θα είναι λίαν περιληπτική, ωστόσο θα επιχειρηθεί να καταδειχθούν τα κύρια προβλήματα που την προκάλεσαν, αλλά και πιθανοί τρόποι εξόδου από αυτήν και αρχίζοντας από την αναζήτηση των αιτιών, γίνεται αντιληπτό ότι.
- Τα τελευταία 20 χρόνια δόθηκε έμφαση στην ανάπτυξη του
τομέα παροχής υπηρεσιών, εγκαταλείποντας σε μεγάλο βαθμό την παραγωγική διαδικασία.( πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγικό τομέα) με αποτέλεσμα να μειωθεί η δυνατότητα της χώρας να παράξει πραγματικό πλούτο.
- Η χώρα μας λειτουργεί εδώ και μία 15ετία, μέσα στα πλαίσια ενός ισχυρού νομίσματος πράγμα που αφ ενός, δημιουργεί τις συνθήκες να αυξηθούν οι εισαγωγές αγαθών με αντίστοιχο παραμερισμό των εδώ παραγομένων, αφ ετέρου να πλήττονται οι εξαγωγές των ελληνικών προϊόντων έναντι προϊόντων των οποίων, η προβολή, σε συνδυασμό με την χαλαρή νομισματική πολιτική η μέτρων περιορισμού του κόστους που ακολουθείται από τις κυβερνήσεις των χωρών προέλευσής των, να τα καθιστούν περισσότερο ελκυστικά.
Δυστυχώς αυτό δεν έγινε όπως φαίνεται "αντιληπτό" από τις Ελληνικές κυβερνήσεις ώστε να ληφθούν ανάλογα διορθωτικά μέτρα.
- Υπήρξε αλόγιστος δανεισμός του Δημοσίου που χρησιμοποιήθηκε αφ' ενός για την κατασκευή έργων πολυτελείας, π.χ. ( ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ κ.α.) αφ' ετέρου για την ενίσχυση κοινωνικών προγραμμάτων, που κάλυπταν την αυξανόμενη ανεργία λόγω του κλεισίματος των παραγωγικών μονάδων αλλά και της εγκατάλειψης των αγροτικών δραστηριοτήτων.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να κάνουμε την επισήμανση ότι η οικονομία είναι μία κοινωνική επιστήμη και για να γίνουν σωστές προβλέψεις πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πολλές παράμετροι που την επηρεάζουν, όπως το ΑΕΠ, το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της χώρας, η πολιτική κατάσταση, η ανεργία, ο προσανατολισμός της παιδείας, το διεθνές εμπόριο και σχέσεις, οι εξωτερικές απειλές κ.α. άλλως γίνεται φιλέκδικη και διαψεύδει τις προβλέψεις και τις προσδοκίες των "ειδικών".
Επανερχόμενοι λοιπόν στο θέμα μας και θεωρώντας τα παραπάνω όπως αναφέρθηκαν λίαν περιληπτικά, ως κύριους λόγους πρόκλησης αυτής της κρίσης χρέους, οι Ελληνικές κυβερνήσεις σε συνεργασία με ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, για την επίλυση του προβλήματος και την αντιστροφή τη κατάστασης άρχισαν να εφαρμόζουν ένα πρόγραμμα που χαρακτηρίζεται από την επιβολή σκληρών μέτρων λιτότητας αλλά και δυσβάστακτων για τον πληθυσμό νέων φόρων.
Όμως σύμφωνα με την Διεθνή εμπειρία, η πολιτική λιτότητας θα έπρεπε να είναι βραχυχρόνια γιατί είναι δυσάρεστη για όλες τις κοινωνικές τάξεις αλλά και πολιτικά επιζήμια και για να χαρακτηρισθεί επιτυχής, τα αποτελέσματα αυτής θα έπρεπε να είχαν εμφανισθεί άμεσα, αποτυπώνοντας την αύξηση της παραγωγής και την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων πράγμα όμως που δεν έχει επιτευχθεί , αντίθετα και μετά από 5 χρόνια εφαρμογής του αξιολογείται ότι.
- Δεν συνοδεύεται από αναπτυξιακά μέτρα πού θα προκαλούσαν την αύξηση της παραγωγής καθώς και την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων.
- Η αύξηση των φόρων από την μία και η μείωση μισθών και συντάξεων από την άλλη, περιόρισε τα εισοδήματα των πολιτών με αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομίας, η δε συνέχιση αυτής της πολιτικής είναι θέμα χρόνου να περιορίσει την κυκλοφορία του χρήματος σε τέτοιο βαθμό, που αυτή, να μην μπορεί να λειτουργήσει πλέον.
Η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου( εκτάσεων κλπ ) κάτω από δυσμενείς συνθήκες τίποτε το ουσιαστικό δεν προσφέρει ενώ ενισχύει την αίσθηση ότι υλοποιούνται χαριστικές πράξεις, που πιθανόν να προκαλέσουν αντιδράσεις με συνέπεια την δημιουργία κλίματος ανασφάλειας για δυνητικούς επενδυτές.
- Οι έρπουσες και συνεχείς φήμες ότι επίκειται "κούρεμα" των καταθέσεων ή πτώχευση της χώρας, η βίαια έξοδος από το ευρώ σε συνδυασμό με την αποτυχία αντιμετώπισης του προβλήματος απομάκρυναν από την ελληνική οικονομία ποσά ύψους άνω των 100 δις ΕΥΡΩ , που αν δεν καλύπτονταν από πιστώσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τότε οι συνέπειες θα ήταν τραγικές και ανυπολόγιστες.
Παρατηρώντας:
α. Την αναποτελεσματικότητα και τις επιπτώσεις της εφαρμοσθείσης μέχρι σήμερα πρακτικής.
β. Τις ατέρμονες διαχρονικά συζητήσεις και διαπραγματεύσεις της Ελληνικής πλευράς με τους "θεσμούς" να μην οδηγούν προς το παρόν τουλάχιστον στον εξορθολογισμό του προβλήματος και στην επίλυσή του, σχηματίζεται πλέον η πεποίθηση ότι η αλλαγή της πολιτικής για την αντιμετώπιση του είναι πλέον μονόδρομος και η προκρινόμενη λύση του κατά την άποψη μας δεν είναι άλλη από την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΕΓΕΝΘΥΣΗ- στην κατεύθυνση, δημιουργίας σοβαρών παραγωγικών επενδύσεων ( ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ) σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού αλλά και την προσαρμογή της νομοθεσίας..
Αν εφαρμοθεί σωστά, μοιραίως θα προκύψει αύξηση στην παραγωγή προϊόντων, που θα συνοδεύεται και από αύξηση των εισοδημάτων των πολιτών και κατ επέκταση, θα ανατείλουν προοπτικές για την ευημερία της κοινωνίας, την εξυγίανση των δημοσιονομικών , αλλά και δυνατότητα ομαλής εκπλήρωσης των υποχρεώσεων της πολιτείας.
Προκύπτει όμως ένα ερώτημα.
Πως θα χρηματοδοτηθεί μία τέτοια προσπάθεια?
Προτείνεται η αναστολή της πληρωμής των χρεολυσίων, για χρονικό διάστημα, (όχι πέραν της 8ετίας) που θα επιτρέψει να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια χωρίς η χώρα να προστρέξει σε νέο δανεισμό. Βεβαίως στο χρονικό αυτό διάστημα θα καταβάλλονται οι τόκοι ώστε αφ' ενός να μην αυξάνεται το χρέος αφ' ετέρου να μην ζημιώνονται οι πιστωτές.
Η αποπληρωμή του χρέους να αρχίσει απέ την λήξη της χρονικής περιόδου που θα συμφωνηθεί και θα παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής του σε τέτοιο χρονικό βάθος ώστε η τοκοχρεολυτική δόση να είναι ίση προς ποσοστό του ΑΕΠ , που θα επιτρέπει την άνετη καταβολή της.
Όμως για να υπάρξει, αλλά και για να επιτύχει η προοπτική ΜΕΓΕΝΘΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ προϋποτίθενται τα εξής.
- Η ΟΠΟΙΑ Ελληνική κυβέρνηση, να έχει κατανοήσει πλήρως την γενεσιουργό αιτία και τους λόγους που η οικονομία περιήλθε σ'αυτήν την κατάσταση.
- Να έχει αξιολογήσει ότι οι αιωρούμενες και αναπαραγόμενες φήμες, εδώ και πενταετία , που αναφέρονται στην αναδιάρθρωση του χρέους (κούρεμα) ή πτώχευση της χώρας ή έξοδο από το ΕΥΡΩ, ουδεμιάς εφαρμογής μπορεί να τύχουν για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία και είναι σε κάθε περίπτωση αρνητικός παράγοντας για την εξομάλυνση της κατάστασης αλλά και για κάθε δυνητικό επενδυτή.
- Να έχει τη δυνατότητα να τεκμηριώσει στους δανειστές την αναγκαιότητα μιας τέτοιας λύσης και να διαπραγματευθεί το ύψος του επιτοκίου.
Εξυπακούεται δε ότι θα αναλάβει την υποχρέωση.
α. Να προχωρήσει αφ ενός σε χάραξη Εθνικής Στρατηγικής, στην κατεύθυνση προσέλκυσης παραγωγικών κυρίως επενδύσεων, καθιερώνοντας ένα πετυχημένο φορολογικό σύστημα που μπορεί να αντληθεί από την διεθνή εμπειρία προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα, διάφορα άλλα κίνητρα π.χ. VISA σε αλλοδαπούς εφόσον στη χώρα επενδυθούν ποσά άνω των $ 500.000, κλπ ) αφ ετέρου, να γίνει ειλικρινής προσπάθεια ώστε να ισοσκελίζεται ο προϋπολογισμός χωρίς ωστόσο να τίθενται θέματα παράβλεψης της άμυνας και ασφάλειας της χώρας που αποτελούν και βασική προϋπόθεση ελκυσμού των επενδύσεων. ( Ελληνικών αλλά και ξένων)
β. Τα ποσά που θα εξοικονομηθούν από την αναστολή πληρωμής των χρεολυσίων θα χρησιμοποιηθούν, αποκλειστικά και μόνο, για παραγωγικούς σκοπούς. Δηλ. Να τοποθετηθούν σε παραγωγικές επενδύσεις που θα έχουν στόχο, τη μείωση του ελλείμματος στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, την αύξηση των εισοδημάτων μέσω του παραγόμενου πλούτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου