ΤΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΤΩ​Ν​ ΜΚΟ, ΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ.Απο Μαίρη Καρρά

Είναι άραγε απάτριδες, ανιστόρητοι, γενίτσαροι, 5η φάλαγγα ή ανθρωπιστές; Ένα είναι βέβαιο: Η απουσία του κράτους εκτρέφει παρακράτος, ενώ από το 2014 υπάρχει μία έκρηξη ίδρυσης «αμαρτωλών» Μ.Κ.Ο. Παράλληλα μεγεθύνεται η εικόνα των φερόμενων ως «αλληλέγγυων». Στους τελευταίους, υποστηρίζει ο Ίων Πολιάδης -ο οποίος έζησε μαζί τους για 20 ημέρες στον Πειραιά- έχουν παρεισφρήσει άνθρωποι περίεργων σεξουαλικών προτιμήσεων είτε σεξουαλικά απόκληροι, άλλοι με ξένη ιθαγένεια αλλά και μία «παρτίδα» αντιεξουσιαστών οι οποίοι δημιουργούν αργά αλλά σταθερά ένα νέο καρκίνωμα, αγνοώντας τους νόμους και υποκαθιστώντας τις αρχές και αδιαφορώντας ακόμη και για αυτήν την υπόσταση της χώρας.
Έτσι οι μεν «αμαρτωλές» Μ.Κ.Ο. κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, δηλαδή τον πλουτισμό των ιδρυτών τους, οι δε «αλληλέγγυοι» δημιουργούν ένα «φυτώριο» που προσπαθεί να αφομοιώσει τους αγνούς ιδεαλιστές, κυρίως νέους, με στόχο την πολιτική δύναμη. και την ανοησία. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αποτελούν το απαραίτητο περιβάλλον μέσα στο
οποίο εκτρέφονται οι παραπάνω πρακτικές. Ως εκ τούτου η διατήρηση αλλά και η αναμενόμενη «επιδείνωση» του προσφυγικού/μεταναστευτικού προβλήματος είναι η απαραίτητη και ικανή συνθήκη για την περεταίρω ανάπτυξή τους. Μία εξέλιξη η οποία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, αφού αμαρτωλές ΜΚΟ και «αλληλέγγυοι» αναλώνουν τον χρόνο τους, πέραν από τα νομότυπα και στην δημιουργία ενός ταραγμένου κλίματος ενώ στρέφουν τους μέχρι τώρα φιλόξενους Έλληνες πολίτες εναντίον των προσφύγων και μεταναστών.
Ως λύση προβάλει η σωστή ενημέρωση των μεταναστών από το κράτος με ανάδειξη των πραγματικών κινήτρων των αμαρτωλών Μ.Κ.Ο και των «αλληλέγγυων». Ωστόσο για την πρόληψη των διαφαινόμενων εντάσεων και έως το κράτος απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες του και επαναφέρει την νομιμότητα, πρέπει να αναλάβουν «δράση» οι πολίτες με όπλο τους νόμους. Ώστε, όπου παρατηρείται παρανομία, αυθαιρεσία, καταπάτηση περιουσιών, ή υποκατάσταση αρχής, οι πολίτες οφείλουν να απευθύνονται στις αρμόδιες αστυνομικές, λιμενικές και εισαγγελικές αρχές. Και όπου οι αρχές δεν πράξουν το καθήκον τους τότε θα πρέπει να κατατεθούν μηνύσεις για παράβαση καθήκοντος. Όχι μόνον κατά των εκτελεστικών οργάνων αλλά και κατά του συνόλου της ιεραρχίας.
Παράλληλα να συγκεντρώνουν πληροφορίες για το ποιόν και την δράση ατόμων που υπό τον μανδύα του «ανθρωπιστή» καταφεύγουν σε πράξεις παράνομες οι οποίες στρέφονται κατά των πολιτών και της χώρας. Είναι δε άκρως περίεργο το γεγονός ότι ενώ το κράτος διαθέτει δεκάδες εκατομμύρια για την σίτιση και την στέγαση προσφύγων και μεταναστών δεν δαπανά ένα ελάχιστο ποσό για να παράξει ενημερωτικά φυλλάδια. Αντίθετα επιτρέπει την ασυδοσία και την παραπληροφόρηση των «αλληλέγγυων».
Εκτός αν αληθεύει ότι πίσω από κάποιες «αμαρτωλές» Μ.Κ.Ο. κρύβονται κυβερνητικοί αξιωματούχοι.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΜΟΣ
​ ​ ΤΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ Μ.Κ.Ο.;
Οι ΜΚΟ ως εργαλεία των μυστικών υπηρεσιών ξένων χωρών αποτελούν έναν από τους πιο σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια και την ενότητα των κρατών εθνών και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία αποσταθεροποίησης μιας χώρας μέσω έγχρωμων επαναστάσεων (colour revolutions) για να επιτύχουν την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Μετά από διάφορα κύματα τέτοιων επαναστάσεων όπως η Αραβική άνοιξη πολλά κράτη που δέχθηκαν επίθεση από αυτές τις έγχρωμες επαναστάσεις άρχισαν να καταλαβαίνουν το παιχνίδι που παίζει η Δύση και προσπαθούν να βρουν τρόπους για να θωρακιστούν από αυτή την αποσταθεροποιητική απειλή.
Η Ρωσία ήταν μία από τις πρώτες χώρες που πήρε μέτρα εναντίον αυτών των ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό και τις υποχρέωσε να δηλωθούν ως ξένοι πράκτορες και να εγγραφούν στα κυβερνητικά μητρώα. Επίσης δίνεται η δυνατότητα στον εκάστοτε εισαγγελέα να σταματήσει εντελώς την λειτουργία τους αν κρίνει ότι θίγουν την ενότητα του κράτους.
Στο άρθρο θα εξηγήσουμε την στρατηγική φύση ξένων αντι-κυβερνητικών ΜΚΟ, αφού αναλύσουμε πως εξαπλώνονται τόσο γρήγορα στον πλανήτη αλλά και πως μπορούμε να πολεμήσουμε εκ των έσω τις ξένες ΜΚΟ που δρουν εναντίον των συμφερόντων και της ενότητας διαφόρων εθνών κρατών.
Κρυμμένος κίνδυνος
Οι ΜΚΟ συμμετέχουν σε επιχειρήσεις δρομολόγησης αλλαγής πολιτικών καταστάσεων σε μια χώρα και συνήθως είναι κρυμμένες στον κοινωνικό ιστό μιας χώρας πολύ καιρό πριν τους δοθεί η εντολή για να αναλάβουν δράση για εξεγέρσεις και επεισόδια. Συνήθως δεν έχουν αντικυβερνητικές δραστηριότητες αλλά επιλέγουν παραπλανητικά ονόματα και η δράση τους είναι κοινωνικού χαρακτήρα παρά πολιτικού. Επίσης αυτές οι ΜΚΟ διαφημίζουν το κοινωνικό τους έργο και την ουδετερότητα τους με δράσεις που κάνουν όπως η παροχή γευμάτων σε αστέγους ή η παροχή στέγης σε αυτούς. Μέσω αυτών των δραστηριοτήτων ,επεκτείνουν το δίκτυο των υποστηρικτών τους και πείθουν ότι δεν έχουν καμία ανάμειξη με τις πολιτικές εξελίξεις σε μια χώρα. Αυτό δεν είναι κατακριτέο ούτε δημιουργεί κάποιο πρόβλημα. Αλλά υπάρχει πρόβλημα όταν αύτη η ΜΚΟ λειτουργεί σαν “βιτρίνα” που εξυπηρετεί τα συμφέροντα ενός ξένου κράτους. Οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από ξένα κράτη και κρύβονται πίσω από την κοινωνική τους δράση καθώς και οι σχέσεις που έχουν με ξένες μυστικές υπηρεσίες είναι ένα θέμα που έχει αρχίσει να απασχολεί πολλούς ηγέτες χωρών σε όλο τον κόσμο.
Ξέρουμε ότι μια ΜΚΟ με πολύ καλή φήμη και κοινωνική δράση μπορεί να εύκολα να παρασύρει μια κοινωνία αν αποφασίσει να πολιτικοποιηθεί και είναι σχεδόν σίγουρο ότι πολλοί υποστηρικτές της θα την ακολουθήσουν σε αυτή της την απόφαση που θα δημιουργήσει ένα πολιτικό κίνημα κυριολεκτικά από το πουθενά. Συνήθως αυτός είναι και ο τελικός σκοπός των ξένα χρηματοδοτούμενων ΜΚΟ. Ενώ φαινομενικά φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τους ξαφνικά όλες ενώνονται σε μια μεγάλη πολιτική δύναμη και απαιτούν την αλλαγή πολιτικού σκηνικού. Αλλά αν οι πολίτες και οι πολιτικοί αυτής της χώρας δεν είναι ενημερωμένοι για το πραγματικό έργο των ΜΚΟ έτσι ώστε να μπορέσουν να αντισταθούν τότε είναι πολύ εύκολο αυτή η χώρα να βυθιστεί στο χάος και στην πολιτική αστάθεια.