Ο κόσμος καίγεται κι αυτοί… παίζουν

Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Δεν μας έφταναν τα προβλήματα που ήδη υπάρχουν, κάποιοι επιχειρούν να φορτώσουν και άλλα, σε μια κοινωνία, που αγκομαχά, υπό το βάρος του σταυρού του μαρτυρίου, που της έχουν φορτώσει.
Έναν σταυρό, που έχει σημείο εκκίνησης την ανεργία, για να μην την ξεχνάμε, περνάει μέσα από τα νέα μέτρα, που θα πλήξουν κυρίως τους μη έχοντες, και φτάνει στο προσφυγικό, που έχει πάρει ιδιαίτερα ανησυχητικές  διαστάσεις, με τα όσα συμβαίνουν σε Ειδομένη, Πειραιά, Χίο και Ιωάννινα.
Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και σαν κερασάκι ο διορισμός ενός Βέλγου βιρτουόζου του γυμνού, του Γιαν Φαμπρ, με ειδικότητα τα παλλόμενα πέη, στην ηγεσία του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Λες και έλειψαν οι Έλληνες καταξιωμένοι δημιουργοί και για αυτό ο υπουργός Πολιτισμού αποφάσισε  να φέρει κάποιον εκ της αλλοδαπής.
Βεβαίως με την προοπτική να δούμε το καλοκαίρι θεάματα, που θα μπορούσαν κάλλιστα να παρουσιαστούν στο πάλαι ποτέ Βελγικό Κονγκό, και εν μέσω ποικίλων αντιδράσεων, ο εκ Βρυξελλών αφιχθείς πολυκαλλιτέχνης,  και υπό την πίεση των
ανθρώπων της τέχνης, τα μάζεψε και μας άδειασε τη γωνιά.
Το ερώτημα που προκύπτει, μετά το φιάσκο αυτής της εισαγωγής ενός ξένου σώματος στα ελληνικά πολιτιστικά δρώμενα, είναι αν θα μας αδειάσει την γωνιά και ο υπουργός Πολιτισμού, που τον παρακολουθήσαμε  πριν στο υπουργείο Παιδείας, να κατεδαφίζει εν μια νυκτί, ένα νόμο για την Παιδεία, που ψηφίστηκε από την μεγαλύτερη πλειοψηφία που έγινε ποτέ από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Τον άνθρωπο που απεφάνθη ότι η αριστεία είναι ρετσινιά. 
Και είναι απορίας άξιο, πως το κυβερνητικό σχήμα δεν αφουγκράζεται την κοινή γνώμη, που βοά, και αυτό καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις, όπου πλέον του 85% δηλώνει ότι το καράβι πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση, και παράλληλα με τα ίδια υψηλά ποσοστά, εκφράζει την δυσαρέσκεια της  για τις επιδόσεις της κυβέρνησης.
Από την άλλη πλευρά το προσφυγικό-μεταναστευτικό έχει κακοφορμίσει, που λέει ο λαός, μια και έχουμε ανεξέλεγκτη κατάσταση στον Πειραιά και την Ειδομένη, ενώ ταυτόχρονα παρατηρούνται καθημερινά όλο και περισσότερες βίες ενέργειες, τόσο μεταξύ αλλοεθνών μεταναστών όσο και σε βάρος των πολιτών στα σύνορα, όπου κλείνουν την σιδηροδρομική γραμμή και τους δρόμους, εμποδίζοντας έτσι την μεταφορά εμπορευμάτων προς τις αγορές της κεντρικής  Ευρώπης.

Η μετατροπή των hotspots  σε κλειστές υποδομές, στα νησιά του Αιγαίου προκειμένου να προωθηθούν οι μετανάστες  στην Τουρκία με βάση την πρόσφατη συμφωνία, αποδείχθηκε ένα ακόμη φιάσκο. Ήδη στην Χίο έσπασαν τους φράχτες και εγκαταστάθηκαν ανενόχλητοι στο λιμάνι, περιμένοντας να πάρουν το πλοίο για τον Πειραιά.

Όλα δείχνουν ότι σε κάθε περίπτωση το κράτος και η εφαρμογή του νόμου απουσιάζουν παντελώς. Ο καθένας κάνει ότι του κατέβει και η χώρα έχει παραδοθεί στα χέρια  κάποιων περίεργων αλληλέγγυων, αγνώστων λοιπών στοιχείων και  ποικιλώνυμων κατ’ επίφαση ΜΚΟ, που κάνουν ότι τους καπνίσει.

Με τις διαπραγματεύσεις να βρίσκονται σε κρίσιμη φάση, σε πολλά   θέματα, ήρθε ένα δεύτερο κερασάκι στην τούρτα, αυτό της αποκάλυψης των  συνομιλιών Τόμσεν-Βελκουλέσκου.
Το ποιος και το γιατί έκανε τη διαρροή είναι κάτι που θα φανεί από της εξελίξεις, που θα ακολουθήσουν. Σε πρώτη ανάγνωση η διαρροή δείχνει έναν Πολ Τόμσεν να θέλει να πιέσει από τη μια την ελληνική πλευρά και από την άλλη τους Ευρωπαίους για την αποδοχή των μέτρων από την Αθήνα  και την μείωση του χρέους από τις Βρυξέλλες. 
Αν θα αποχωρήσει τελικά το ΔΝΤ από το σχήμα, ή αν θα ενταχθεί τελικά σε αυτό, παραμένει άγνωστο. Αυτό που κανείς οφείλει να δει σε μια δεύτερη ανάγνωση, είναι το κατά πόσο συμφέρει την χώρα μας η μείωση της ανάπτυξης από το 3,5% που έχει ήδη συμφωνηθεί το περασμένο καλοκαίρι, για τα επόμενα χρόνια, στο 1,5%, με αντίστοιχη ελάφρυνση των βαρών, σε συνδυασμό με την μείωση του χρέους, που ζητάει επίμονα από τους Ευρωπαίους το ΔΝΤ.
Σε αυτό το θολό έως αποπνικτικό περιβάλλον, στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα, πρόσωπα όπως αυτό του υπουργού Πολιτισμού, που αντί να λύνει προβλήματα, με τις ενέργειές του δημιουργεί νέα, τι είδους θετικά αποτελέσματα μπορούν να υπάρξουν σε αυτό τον καταιγισμό  προβλημάτων, που αδέξιες κινήσεις, ιδεοληψίες και άκρατος λαϊκισμός τα έχουν διευρύνει υπέρμετρα, με αποτέλεσμα οι όποιες συνέπειές τους να επιπέσουν και πάλι επί της κεφαλής των πολιτών…