Το ΠΡΩΤΟ σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το ΔΕΥΤΕΡΟ, να φωτίσεις την ορμή και να συνεχίσεις το έργο τους. Το ΤΡΙΤΟ σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. Νίκος Καζαντζάκης «ΑΣΚΗΤΙΚΗ».

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΤΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΝΟΜΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΤΕΡΠΙΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΣΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΩ ΤΟΣΕΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΕΦΕΡΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Η «φόνισσα» και ο ΣΥΡΙΖΑ


Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος
Από τον τίτλο μην πάει το μυαλό σου αναγνώστη σε  απονενοημένο διάβημα κάποιας κυρίας λόγω της γενικής κατάστασης στην Ελλάδα. Απλώς η τραγωδία που ζούμε ως Έλληνες και ιδιαίτερα η τωρινή επιβολή νέων φόρων θυμίζουν αυτό που γράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο αριστούργημά του «Η φόνισσα»: <Στην Ελλάδα την πλιατσικολογίαν διεδέχθη η φορολογία, και έκτοτε όλος ο περιούσιος λαός (Σ.σ. εννοεί εμάς τους Έλληνες) εξακολουθεί να δουλεύη δια την μεγάλην κεντρικήν γαστέρα, την «ώτα ουκ έχουσαν»>...
Η «κεντρική κρατική γαστέρα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι τεράστια και «ώτα ουκ έχει» στις κραυγές πόνου των
δύστυχων Ελλήνων... Ως προς το αχόρταγο θυμίζει τον Γαργαντούα του Φρανσουά Ραμπελαί και το βασίλειο των γιγάντων της Μπρομπντινιάγκ, όπως το περιγράφει ο Σουίφτ στα «Ταξίδια του Γκάλιβερ». Ως προς την ανικανότητα θυμίζει στίχο του Κώστα Βάρναλη από το ποίημά του «Οι μοιραίοι»: «Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένουμε κάποιο θάμα». Μόνο που το θάμα δεν συμβαίνει...
Ενδεικτικό της μάταιης αναμονής του «θάματος» είναι το κύριο άρθρο της «Αυγής», της Κυριακής, 15ης Μαΐου. Γράφοντας για τον «κόφτη»
(Σ.σ. για τον οποίο ισχύει το «πού μας πονεί και πού μας σφάζει»...) γράφει ότι είναι μέτρο προληπτικό ορισμένου χρόνου και «κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα εφόσον η χώρα βρει τη δύναμη να ανακάμψει». Αυτό το «εφόσον» είναι η ομολογία του αδύναμου του «θάματος». Επί τέσσερα χρόνια η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ έκανε το παν να μην υπάρξει ανάκαμψη. Και τον ενάμισυ τελευταίο χρόνο, ως εξουσία πλέον, ουδέν πράττει για την ανάπτυξη. Αντίθετα αρνείται κάθε επένδυση...
Ως Έλληνες θιγόμαστε από τον οίκτο των άλλων Ευρωπαίων. Στη «Φιγκαρό» της 9ης Μαΐου ο Νικολά Μπαβερέζ γράφει ότι μετά από καιρό το Ευρώ ως νόμισμα «πάει καλύτερα» και προσθέτει για τις χώρες της ζώνης του Ευρώ: «Βρίσκουν τον ρυθμό ανάπτυξης των αρχών της δεκαετίας του 2000, περίπου στο 1,8%. Δημιούργησαν 2,2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας το 2015  και μείωσαν την ανεργία στο 9,4% του ενεργού πληθυσμού. Πέτυχαν ένα τρέχον πλεόνασμα 4% του ΑΕΠ και σταθεροποίησαν το δημόσιο χρέος περί το 92% του ΑΕΠ». Η Ιρλανδία η Ισπανία και η Ιταλία ανακάμπτουν οικονομικά. Η ανάπτυξη στην Ιρλανδία έφτασε στο 7,8% το 2015 και το 2016 θα είναι  4,9%. Στην Ισπανία τα τελευταία χρόνια είναι σταθερά στο 3%,  δημιουργήθηκαν 520.000 θέσεις εργασίας και το ποσοστό της ανεργίας  κατέβηκε στο 21% το 2015. Η Ιταλία το 2015 δημιούργησε 210.000 θέσεις εργασίας. Στα θετικά της ζώνης του Ευρώ θλιβερή εξαίρεση αποτελεί η χώρα μας, καθώς σταθερά βρίσκεται σε ύφεση, που θα συνεχιστεί και το 2016 σε ποσοστό -0,7% (!!!). Δυστυχώς είναι η πικρή αλήθεια: οι χώρες της Ευρώπης προχωρούν αντάμα μπροστά  και εμείς μένουμε  πίσω και καταφρονεμένοι. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου