ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ» ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η τρομοκρατική σύλληψη και απαγόρευση εισόδου στη χώρα του συμβούλου του Πούτιν, Αλεξάντρ Ντούγκιν, στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης, σε συνδυασμό με την επικύρωση της «συμμετοχής» της Ελλάδας στον αγωγό ΤΑΡ, που με λύσσα προωθούσε ολόκληρο το κατεστημένο της Υπερεθνικής Ελίτ–και ιδιαίτερα οι Αμερικανοί– όλα τα τελευταία χρόνια, σε βάρος του σχεδίου αγωγού South Stream, που θα ξεκινούσε από τη Ρωσία, είναι οι τελευταίες και πιο αδίστακτες πράξεις εγκλήματος των «καλύτερων» παιδιών (σύμφωνα με τον Τσακαλώτο) της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής ελίτ, δηλαδή της «Αριστερής Κυβέρνησης» του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων του, ΑΝΕΛ.

Και είναι αδίστακτο έγκλημα αφού και τα δύο γεγονότα αποτελούν εξόφθαλμη εκτέλεση εντολών των υπερεθνικών αφεντικών των ανδρείκελων της ελληνικής «κυβέρνησης»: Η μεν απαγόρευση εισόδου στην χώρα του Ντούγκιν αποτελεί καθαρά απόπειρα εκβιασμού της ρωσικής ηγεσίας περί τον Πούτιν, εν όψει της έλευσης του στο Άγιο Όρος, με απευθείας εντολή από την ΕΕ και πρόσχημα τη «συνωνυμία» με «διωκόμενο» στην Ουγγαρία. 

Όπως είναι γνωστό ο Ντούγκιν είναι ο πνευματικός πατέρας της Ευρασιατικής Ένωσης, η οποία στην ιδρυτική της διακήρυξη στοχεύει στη δημιουργία μιας παγκόσμιας τάξης χτισμένης γύρω από ανεξάρτητα κράτη με αμοιβαίο σεβασμό στην εθνική και οικονομική κυριάρχια κάθε κράτους, καθώς και στην κουλτούρα κάθε λαού, γεγονός που προφανώς αποτελεί ανάθεμα για τους υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της κυριαρχίας των Πολυεθνικών Επιχειρήσεων στο οικονομικό πεδίο, κάτω από μια υπερεθνική διακυβέρνηση των αντίστοιχων πολιτικών ελίτ των ανεπτυγμένων δυτικών κρατών.

Η επικύρωση, δε, του αγωγού ΤΑΡ, για το οποίο οι ντόπιοι δωσίλογοι δεν ντρέπονται και να πανηγυρίζουν (μέσω ειδικά της ΕΡΤ με πολύωρα αφιερώματα, των ιδιωτικών ΜΜΕ κλπ.), αποτελεί ουσιαστικά τη νίκη της υπερεθνικής και ιδίως της αμερικάνικης ελίτ απέναντι στη Ρωσία, στο κρίσιμο θέμα των «ενεργειακών οδών», μετά την εγκατάλειψη από τις ελληνικές «κυβερνήσεις», των σχεδίων αγωγών South Stream καθώς και Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη–για τα οποία ακόμα και ο Καραμανλής τέθηκε στο στόχαστρο από τις μυστικές υπηρεσίες με σχέδιο φυσικής του εξόντωσης που πιθανότατα του στέρησε την επανεκλογή του–, ο οποίος θα περνούσε από τη Ρωσία, και θα έδινε αντικειμενικά πολύ μεγαλύτερο βαθμό ενεργειακής αυτοδυναμίας στη χώρα και τον ελληνικό λαό, σε αντίθεση με τον πλήρως ελεγχόμενο από την Υπερεθνική Ελίτ, την Τουρκία κλπ., αγωγό ΤΑΡ, που μόλις επικύρωσε η «Αριστερή» κοινοβουλευτική χούντα. Ένα τερατώδες –για τον λαό–  πρότζεκτ, το οποίο μάλιστα δεν θα παρέχει καν απευθείας φυσικό αέριο στην Ελλάδα, ούτε τέλη (!), ενώ θα καταπατήσει πελώρια δημόσια περιουσία στο πέρασμα του!.

Οι αγωγοί South Stream και Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη επιπλέον θα σήμαιναν μια αλλαγή πλεύσης στην εξωτερική πολιτική της χώρας με προσανατολισμό προς την Ευρασιατική Ένωση που είναι δυνητικά η πιο εφικτή εναλλακτική λύση για να μπορέσει η χώρα να ξεφύγει από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό (κοινώς κεφαλοκλείδωμα) που έχει υποστεί από την ΕΕ, το ΔΝΤ και τους διεθνείς τοκογλύφους των hedge funds. Αλλά προφανώς η απεξάρτηση της χώρας από τη σημερινή παγκοσμιοποίηση και η κοινωνική και οικονομική απελευθέρωση του ελληνικού λαού δεν είναι στα ενδιαφέροντα της «αριστερής» κοινοβουλευτικής χούντας.

Το σημερινό μπαράζ ξεπουλήματος κάθε εθνικής κυριαρχίας, οικονομικής και πολιτικής, από την καλοβολεμένη πολιτική σπείρα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρέπει να πεισμώσει τον λαό να παλέψει για την Αυτοδυναμία του, πετώντας έξω τα υποχείρια-εκπροσώπους της υπερεθνικής και ντόπιας ελίτ, οι οποίοι είναι ικανοί να πουλήσουν «ακόμα και τη μάνα τους», προκειμένου να μη χάσουν την –ομολογουμένως, με πολύ κόπο αποκτημένη, – βολή τους εντός της ΕΕ και της παγκοσμιοποίησης. Όσο ο λαός δεν αντιδρά, ακόμα και με μαζική εξέγερση (όπως σε ένα βαθμό γίνεται στη Γαλλία) κατά της ιδιότυπης αυτής κοινοβουλευτικής χούντας, και με αιτήματα την άμεση έξοδο από την ΕΕ και τη σύσταση Αυτοδύναμης οικονομίας σε συνεργασία με λαούς που αντιστέκονται στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), τότε τόσο θα γίνονται δυσκολότερες οι συνθήκες απελευθέρωσης του.