Αποφάσεις Απόγνωσης!

Κώστα Δημ. Χρονόπουλου 
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Τούτη τη πολύ δύσκολη, άγρια περίοδο που όλοι μας περνάμε, ο καθένας, τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικότερο  επίπεδο, την αντιμετωπίζει διαφορετικά, από ό,τι θα έπραττε σε άλλες ήμερες περιόδους.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η απροσδόκητη απόφαση αρκετών συλλογικών οργάνων όπως Μηχανικών (ΤΕΕ) , Υγειονομικών, Δικηγόρων, Δημοσιογράφων κ.α να διαγράφουν εκείνους τους βουλευτές μέλη τους, οι οποίοι ψηφίζουν μέτρα που πλήττουν τον κλάδο τους.
Δηλαδή όσους επιδεικνύουν: αντισυναδελφική συμπεριφορά. 
Πρόκειται  για  απόφαση απόγνωσης. Δεν μπορεί να
ερμηνευτεί διαφορετικά. Και είναι ανοησία αυτό που επιχειρείται στα ΜΜΕ(Έντυπα και Ηλεκτρονικά) να αναλυθεί από πολιτικοκομματική σκοπιά. 
Μόνον ψυχολογική διάσταση υπάρχει εδώ. Γιατί δεν είναι δυνατόν να κατηγορηθούν για διανοητική ανεπάρκεια ή ασχετοσύνη τα Δ.Σ συλλόγων - και μάλιστα επιστημονικών- όταν λαμβάνουν άτοπες/ παράλογες αποφάσεις.
Δεν είναι δυνατόν να αγνοούν ότι αν εφαρμοστεί αυτό που προτείνουν και (αναπόφευκτα θα συμβεί) επεκταθεί και στους υπόλοιπους συλλόγους /κλάδους εργαζομένων, τότε δεν θα νομοθετούν οι, εκάστοτε, κυβερνώντες αλλά τα συνδικαλιστικά όργανα (μέσω ελέγχου ή απειλής διαγραφής των βουλευτών - μελών τους!).
Δεν χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης οι, αυτονόητες, επιπτώσεις για την πολιτεία, το πολίτευμα, την λειτουργία του Κράτους. 
Θα σταθώ, συνεπώς, στην ουσία, στο που μπορεί να οδηγήσει νουνεχείς ανθρώπους  επιστήμονες, η απελπισία, η απόγνωση!
Υπάρχουν ποικίλες κοινωνικές  αντιδράσεις: 
Άλλοι αγανακτούν, καταφέρονται εναντίον των βουλευτών και κομμάτων που ψηφίζουν. Μερικοί αλληλουβρίζονται (ηλιθίως) στο Διαδίκτυο ξεσπώντας αναμεταξύ τους, ή - και - εναντίον όποιου γράψει κάτι που δεν τους είναι κομματικά αρεστό.
Αρκετοί αυτοκτονούν, ή βιαιοπραγούν.
Τέλος (περισσότερο διανοητικά και ψυχικά διαταραγμένοι) οι πολλοί ξεσπούν / εκδικούνται .... ξαναψηφίζοντας τους. Παράνοια. 
Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, καθώς και την αδιαμφισβήτητη πίεση, την αγωνία (όχι πλέον για αξιοπρεπή) για στοιχειώδη επιβίωση, θα πρέπει να δεί κανείς με επιείκεια την, πράγματι απέλπιδα και ρηξικέλευθη απόφαση απόγνωση των συλλόγων!

ΥΓ  Οι εξουσιαστές μας οφείλουν να ενσκήψουν με σοβαρότητα - όση τυχόν τους απόμεινε- στο ζήτημα. Να προβληματιστούν και να αλλάξουν ρότα.
       Το να βγαίνουν στα κανάλια επιχειρώντας να αποδώσουν σε αντιπολιτευτικές ή άλλες ιδιοτελείς σκοπιμότητες τις  αποφάσεις των φορέων, απλώς συσκοτίζει και αποπροσανατολίζει.
Το έχω - πριν χρόνια μάλιστα - γράψει και ξαναγράψει:
Η χύτρα βράζει επικίνδυνα. Η βαλβίδα εκτόνωσης / κοινή λογική δεν λειτουργεί. Οι κοινωνικές εκρήξεις είναι προ των πυλών / antre- portas?
Αυτά που συμβαίνουν: ήπια, έντονα, απονενοημένα ή και ανήκουστα, είναι προανάκρουσμα /  πρελούδιο της κορύφωσης των εξεγέρσεων των ιθαγενών!
Δεν ακούνε τα τύμπανα τους που χτυπούν ηχηρά οι φίλαρχοι φύλαρχοι;