Το
λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα ἔφερε στὴν ἐπικαιρότητα, κοντὰ σὲ πολλὰ
ἄλλα, καὶ πάλι τὸ Σκοπιανὸ, ποὺ κατὰ τὴ σοφὴ ρήση τοῦ κ. Μητσοτάκη
(πατρὸς), θὰ τὸ ξεχνούσαμε ἐντὸς 10 ἐτῶν! Προσωπικὰ, καὶ ἀφοῦ ἔκανα ὅλη
τὴ στρατιωτικὴ μου θητεία στὰ σύνορα μὲ τὴ Νότια Γιουγκοσλαβία, ἀπὸ τὸ
1965 ὑποστήριζα, καὶ ἐξακολουθῶ νὰ ὑποστηρίζω, ὅτι τὸ ἀγκάθι τῶν Σκοπίων
θὰ τὸ βρίσκουμε πάντα μπροστὰ μας. Καὶ ὅτι πᾶσα ὑποχώρηση μελλοντικὰ θὰ
γίνεται μπελάς μας. Πρόσφατα εἴχαμε δύο καὶ τρεῖς παραβιάσεις τοῦ
ἐδαφικοῦ καὶ ἐναέριου χώρου μας. Αὐτὲς φανερὰ, ἄπειρες ἄλλες –καὶ
μάλιστα καθημερινὰ– γίνονται φανερά. Κι ὅμως, ἡ στάση μας παραμένει
παθητική. Ἦταν μιὰ εὐκαιρία, ἕνεκα τῆς πρόσφατης ἐναέριας παραβίασεως,
νὰ κηρύξουμε ὅτι πᾶσα μελλοντικὴ παραβίαση τοῦ ἐθνικοῦ μας ἐδἀφους
συνιστᾶ casus
belli μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται. Αὐτὸ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε
γίνει καὶ τότε, τὸ ’91-’93, σχετικὰ μὲ τὸ ὄνομα. Ἀλλὰ δὲν ἔγινε, διότι
ἕνα πλῆθος «ρεαλιστῶν» δημοσιογράφων, πολιτικῶν καὶ διανοητῶν, ποὺ
ἀποτελοῦσαν ἕνα εἶδος καλὰ συγκροτημένης ὀρχήστρας, χαρακτήριζαν
κομψοπρεπῶς τοὺς ἀγωνιζόμενους γιὰ τὸ ὄνομα Μακεδονία «ἐθνοφθόρους καὶ
καπηλωτὲς τῶν ὁραμάτων τῆς νέας γενιᾶς», ποὺ τότε ὄντως εἶχε ἀφυπνισθεῖ
καὶ ἐξεγερθεῖ. Ἦταν, μᾶς ἔλεγαν τὰ διάφορα χαλκεῖα, πολιτικὸς
σολοικισμὸς τὸ νὰ ἀσχολούμαστε «μὲ τὸ τυπικὸ μόνο ὄνομα ἑνὸς κρατιδίου».
Διότι αὐτὸ ἔδειχνε ἔλλειψη πολιτικοῦ ρεαλισμοῦ.
Κι ὅμως
τὸ ὄνομα ἀπετέλεσε καὶ ἀποτελεῖ τὴν «πέτρα σκανδάλου» μὲ τὸ γειτονικὸ
κρατίδιο. Ὑπῆρξε τότε συγγραφέας, ὑποστηρικτὴς τοῦ «συμβιβαστικοῦ
ρεαλισμοῦ» ποὺ σ’ ἕνα βιβλίο του ἔγραφε ὅτι «ἡ Μακεδονία καὶ ἡ Ἑλλάδα
εἶναι ἀθάνατες», λὲς καὶ εἶναι Ἑλλὰς καὶ Μακεδονία κάτι διαφορετικὸ. Καὶ
ἀκόμη ὅτι μαζὶ «θὰ πορευθοῦμε τὸ δρόμο τῆς ἐθνικῆς ἀνατάσεως». Κάποιοι
ἄλλοι πίστευαν ὅτι μὲ τὶς περίφημες οἰκονομικὲς διεισδύσεις θὰ κάνουμε
τοὺς Σκοπιανοὺς οἰκονομικὰ μας ὑποζύγια. Ἄλλοι πιὸ σοφοὶ, τότε ποὺ
εἴχαμε κηρύξει τὸ διάτρητο ἐμπάργκο, μᾶς ἔλεγαν ὅτι δὲν συνιστᾶ πολιτικὸ
μας δικαίωμα νὰ ἀντιδροῦμε στὸ συνταγματικὸ ὄνομα ἑνὸς κράτους. Κι ὅμως
τὴν ἴδια ἐποχὴ ὁ Γενικὸς Εἰσαγγελέας τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Francis
Jacobs εἶχε πεῖ ὅτι ἕνα κράτος μπορεῖ νὰ ἀντιδράσει, ὅταν νιώθει ὅτι
ἀπειλεῖται ἀπὸ ἄλλο, «ἐπιβάλλοντας οἰκονομικὲς κυρώσεις ἤ ἀκόμη καὶ μὲ
στρατιωτικὴ δράση»! Ἐδῶ κοτζάμ Μεγάλη Βρεττανία ὑποχρεώθηκε νὰ ἀλλάξει
ἐπίσημη ὀνομασία καὶ νὰ λέγεται Ἡνωμένο Βασίλειο, λόγω τῆς ἀντίδρασεως
τῆς Γαλλίας, ἐπειδὴ μιὰ περιοχὴ της ὀνομάζεται Βρεττάνη! Χωρὶς τὴν
ἀλλαγὴ αὐτὴ οἱ Γάλλοι θὰ ἔβαζαν veto στὴν ἔνταξη τῶν Ἀγγλῶν στὴν
Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωση!
Ἐνθυμοῦμαι
ἕνα σύγγραμμα στὸ ὁποῖο ὁ συγγραφέας ἀναφέρει ὅτι θὰ κολλήσουμε στὴ
«βαλτώδη βαλκανικὴ πραγματικότητα». Καὶ ὄντως κολλήσαμε ὄχι γιατὶ ἡ
πραγματικότητα ἦταν βαλτώδης, κολλήσαμε γιατὶ ἡ πολιτικὴ μας ἦταν καὶ
εἶναι... βλακώδης. Ὁ ἴδιος συγγραφέας μιλᾶ μὲ ἀποστροφὴ γιὰ τὸ «λαϊκὸ
πατριωτισμὸ», λὲς καὶ ὁ πατριωτισμὸς εἶναι προνόμιο μόνο τῶν εὐγενῶν!
Καὶ μᾶς προέτρεπε νὰ ἀκολουθήσουμε ἄλλη πορεία, δηλαδὴ νὰ πορευθοῦμε
«πρὸς τὴν διὰπλαση τοῦ ἑλληνόφωτου εὐρωπαϊκοῦ μας ὁράματος»! Αὐτὸ
ἐκάμαμε καὶ προκόψαμε. Σήμερα στὴν Ἑλλάδα μπορεῖς νὰ βρεῖς τὰ πάντα,
ἐκτὸς ἀπὸ... Ἑλλάδα! Ἡ Ἑλλὰς τελεῖ ὑπὸ ἐξορίαν στὴ χώρα της. Οἱ ξένοι
ἀκοῦν Ἑλλάδα καὶ Ἑλλάδα δὲν βλέπουν. Ἄν δὲν εἴχαμε τὰ ἀρχαῖα μνημεῖα καὶ
τὰ πολυάριθμα (ἀλλ’ ὄχι πάντοτε ἐν λειτουργίᾳ) μουσεῖα, ὁ ξένος
ἐπισκέπτης θὰ ἔνιωθε ὅτι βρίσκεται σὲ κάποια ἄλλη χώρα μὲ ἀπροσδιόριστο
ἐθνικὸ καὶ γλωσσικὸ χρῶμα. Εἶναι καιρὸς τὰ ἐθνικὰ θέματα νὰ μποῦν στὴν
πρώτη γραμμή. Ἡ Εἰδομένη μᾶς ἐπέτρεψε νὰ δοῦμε ὅτι ὁ ἐχθρὸς δὲν εἶναι
καὶ πρὸς Ἀνατολὰς, εἶναι πρὸς Βορρᾶν. Φοβᾶμαι ὅτι πράκτορες τῆς Τουρκίας
καὶ τῶν Σκοπίων δροῦν μέσα στὸ συνονθύλευμα τῶν λαθρομεταναστῶν καὶ
τοὺς χρησιμοποιοῦν σὰν ἕναν ἄοπλο –πρὸς τὸ παρὸν– στρατό. Σὲ λίγο θὰ
ἔχουμε καὶ ἔνοπλη δράση. Εἶναι καιρὸς ἡ χώρα μας νὰ ἀντιδράσει.
Πηγή: Κόντρα
Ημερομηνία: 02/07/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου