ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΤΙΖΟΥN ΤΖΑΜΙ!

Ἡ περίοδος πού διανύομεν ὅλοι συμφωνοῦν ὅτι εἶναι περίοδος παρακμῆς. Παρακμή δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι εἶναι:« ἡ ἀποσύνθεσις τοῦ ἐγώ, ἡ διάβρωσις τοῦ εἶναι, ἡ ἀπώλεια ἀγάπης εἰς τόν ἑαυτόν μας», ἡ ἀσέβεια εἰς τούς προγόνους. 
Τοῦτο γίνεται περισσότερον ὁρατόν ἀλλά καί ἐπικίνδυνον διά τήν πορείαν καί ὕπαρξιν τοῦ γένους τῶν Ἕλλήνων, δηλ. τήν ὕπαρξιν τήν ἰδικήν μας καί τῶν παιδιῶν μας ἀπό τό πολιτικόν προσωπικόν ποῦ ἔχομεν ἐπιλέξει. Τό πολιτικό προσωπικό τῆς ἐπιλογῆς μας εἶναι ἕνα συνοθήλευμα ἕνα κρᾶμα  ἐκρηκτικό. Ἀποτελεῖται ἀπό δύο ἀνθέλληνες καί μερικούς ἄφρονες πολιτικούς. 
Ἀπό τά <ἠθικά Εὐδήμεια> τοῦ Ἀριστοτέλους διαβάζομεν: «ὅτι
μὲν γάρ εἰσί τινες εὐτυχεῖς ὁρῶμεν. ἄφρονες γὰρ ὄντες κατορθοῦσι πολλά,  ἐν οἷς ἡ τύχη κυρία»  1247α
  ΟΙ ΑΦΡΟΝΕΣ πολιτικοί παρά τό ὅτι εἶναι ἀνεπαρκεῖς κατόρθωσαν νά εἶναι ἀρχηγοί κομμάτων καί αἰσθάνονται πράγματι εὐτυχεῖς. Ἡ τύχη τους ἔγκειται εἰς τό γεγονός ὅτι εὐρισκόμεθα εἰς παρακμήν. Ἡ δυστυχία ὅμως πού προκαλοῦν εἰς τούς Ἕλληνας εἶναι μεγίστη. Γιατί τούς ψηφίζομεν;
  Ὁ μεγάλος ἥρωας τοῦ 1821 Μακρυγιάννης ὡς νά ζῆ σήμερον γράφει: «Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον. Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα: Δέν βλέπετε ποῦ θέλουν νά κάμουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν ἔχομεν».
 Αὐτό τό ἐκρηκτικό κρᾶμα νομοθετεῖ καί ψηφίζει τήν ἀνέγερσιν τζαμιοῦ εἰς τούς πρόποδας τῆς Ἀκροπόλεως. Παραχωρεῖ 17 στρεμματα αἱματοβαμένης ἀπό τούς Τούρκους Ἑλληνικῆς Γῆς γιά τήν ἀνέγερσιν τζαμιοῦ. Οἱ Ἕλληνες τοῦ 1821 ἔχυσαν ποτάμια αἵματος γιά νά ποτίσουν τό δένδρον τῆς Ἐλευθερίας καί αὐτοί τούς ξαναφέρνουν. Εἶναι ἠ μεγαλύτερη ἀσέβεια εἰς τούς προγόνους μας, εἶναι μία ἐχθρική ἐνέργεια. 
Ὄχι μόνο κτίζουν τζαμί εἰς τήν Ἀθήνα, ἀλλἀ δέν ἔχουν ἐκπληρώσει καί τό τάμα τῶν ἡρώων τοῦ 1821 νά κτισθῆ ὁ Ναός τοῦ Σωτῆρος. 
Μετά  τήν ἀπελευθέρωσιν μας ἀπό τήν Τουρκικήν βαρβαρότητα, οἱ Ἀγωνισταί τοῦ 1821 εἶχον κάμει ἕνα τάμα, τήν ἀνέγερσιν Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος,  ἀλλά  ἀπό τότε μέχρις σήμερον παρά τό ὅτι ἔχουν περάσει 187 χρόνια τό Τάμα δέν ἔχει ἐκπληρωθεῖ.  Τό ἐν λόγῳ Διάταγμα  ὑπέγραψεν  καί ὁ Ἐθνάρχης Ἰωάννης Καποδίστριας
  Εἰς τό Ἄργος τὴν 31.7.1829 διακηρύσσεται :
 Ἡ  Δ΄  Ἐθνική  τῶν  Ἑλλήνων  Συνέλευσις Ψ η φ ί ζ ε ι:
Ἄρθρον Α΄. Ὅταν ἡ τοπική περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καί ἡ καθέδρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσι ὁριστικῶς καί οἱ οἰκονομικοί πόροι τοῦ κράτους ἐπιτρέψωσι, θέλει ἀνεγερθῆ κατά διαταγήν τῆς Κυβερνήσεως εἰς τήν καθέδραν αὐτῆς Ναός ἐπ’ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος τιμώμενος.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΙΣ
του Νικόλαου Μπαραμπούτη