Τα πρόστιμα της τροχαίας και ο απαράδεκτος κύριος Σπίρτζης

Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Η τελευταία πρόθεση του κυρίου Σπίρτζη να συνδέσει το ύψος των προστίμων με το εισόδημα των παραβατών, εκτός του ότι είναι καταφανώς αντισυνταγματική ως αντίθετη με την ίση μεταχείριση των πολιτών,  είναι και εντελώς λανθασμένη, για να μην τη χαρακτηρίσω ηλίθια,  ως προς τα αποτελέσματα που ισχυρίζεται ότι θα επιφέρει.
Η τάση κάποιου να οδηγεί παραβατικά δεν εξαρτάται από το φόβο του για τις οικονομικές συνέπειες που θα έχει αλλά από την ιδιοσυγκρασία του. Τα ισχύοντα πρόστιμα είναι αρκετά «τσουχτερά», ώστε αν ίσχυε το πρώτο οι παραβάσεις θα είχαν ήδη μειωθεί δραστικά, αφού πλέον η συντριπτική πλειοψηφία των οδηγών είναι φτωχοί.

Αντίθετα,  εάν τα υπάρχοντα πρόστιμα μειωθούν για τους «φτωχούς», θα εντείνουν την παραβατικότητα και αυτών ακόμα που την έχουν περιορίσει από το φόβο των προστίμων, ενώ η αύξησή τους για τους «πλούσιους», δεν πρόκειται να επηρεάσει εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να τα πληρώνουν, ενώ ενδεχομένως θα τους οδηγήσει σε αύξηση της παραβατικότητας, σύμφωνα με την αρχή ότι, μπορώ να πληρώνω άρα μπορώ να παρανομώ και να ξεχωρίζω από τους άλλους.
Είναι καταφανές ότι ο σκοπός του μέτρου δεν είναι ο περιορισμός των ατυχημάτων, αλλά η επιβάρυνση με ένα ακόμα εισπρακτικό μέτρο της μεσαίας τάξης των Ελλήνων, η υποβάθμιση και εξαφάνιση της οποίας είναι η φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ, με τα γνωστά δυσμενή αποτελέσματα για την οικονομία της χώρας, αφού  ως καθαρά εισπρακτικό μέσο θα αυξήσει την ύφεση και την περαιτέρω φτωχοποίηση των κατώτερων τάξεων, και ασφαλώς μόνο ανάπτυξη δεν θα επιφέρει.
Στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω ότι ο μόνος τρόπος για να περιοριστούν οι τροχαίες παραβάσεις δεν είναι οι οικονομικές αλλά οι διοικητικές κυρώσεις (αφαίρεση πινακίδων, άδειας οδήγησης, μη εξαγοράσιμη φυλάκιση ή κοινωνική εργασία, κλπ.). Αυτά βέβαια δεν θέλει να εννοήσει ο πάντα ταξικός,  τέως πασόκος και νυν αριστεροσυριζαίος κύριος Σπίρτζης.
Με την ευκαιρία θέλω να επισημάνω ότι τα τελευταία έτη οι οδηγοί είναι εντελώς απροστάτευτοι ως προς την αυθαιρεσία και κατάχρηση εξουσίας των οργάνων της τροχαίας, αφού έχει καταργηθεί η δυνατότητα τους να προσφεύγουν στα δικαστήρια, αλλά μόνο στους προϊσταμένους τους, οι οποίοι σχεδόν πάντοτε δικαιώνουν τους υφισταμένους τους. Θεωρώ απόλυτα επιβεβλημένο να επανέλθει η δυνατότητα των οδηγών να προσφεύγουν στα δικαστήρια, τουλάχιστον για το οικονομικό μέρος των προστίμων.
Θεωρώ επίσης επιβεβλημένο να μη θεωρείται  ως τροχαία παράβαση η μη χρήση ζώνης εκ μέρους του οδηγού, αφού αυτή κανένα κακό δεν προκαλεί στους άλλους, παρά, ενδεχομένως, μόνο στον ίδιο τον οδηγό. Αντίθετα η υποχρεωτική χρήση ζώνης, παρά τα ευεργετήματα που έχει σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνη και θανατηφόρα  σε πολλές άλλες ιδιαίτερα κρίσιμες,  όπως π.χ. η πτώση του αυτοκινήτου στη θάλασσα ή η εκδήλωση πυρκαγιάς, (προσωπικά εάν φορούσα ζώνη, ως συνοδηγός, θα ήμουν τώρα μακαρίτης προ πολλών ετών).
Πέραν τούτων περιορίζει αισθητά τις δυνατότητες κινήσεως και αντιδράσεως του οδηγού, ενώ προκαλεί εκνευρισμό σε πολλούς κατά τα λοιπά απολύτως φυσιολογικούς οδηγούς, με ενδεχόμενο αποτέλεσμα την πρόκληση ατυχημάτων με θύματα και άλλα πρόσωπα εκτός του οδηγού.
Ανεξάρτητα από αυτά η υποχρεωτική χρήση ζώνης περιορίζει απαράδεκτα τα ατομικά δικαιώματα. Εκείνο που μπορεί, και ενδεχομένως είναι επιβεβλημένο να γίνει, είναι  να μην υπάρχει υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων εκ μέρους των ασφαλιστικών εταιρειών, για σωματικές βλάβες οδηγών που δεν φορούσαν ζώνη.