Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Στο
Κοινοβούλιο (ορθ: Κυνοβούλιο) οι παρατάξεις αλληλοσπαράσσονται αναρτώντας ταμπέλες:
δεξιοί, αριστεροί, ροζ, προοδευτικοί, ακρο-οτιδήποτε,
"δημοκράτες" , "πατριώτες", "προδότες" κ.α ανάλογα.
Υποτίθεται
πως κρατούν έκαστος, ένα κόκκινο στυλό και συνεχώς τραβούν ... κόκκινες
διαχωριστικές γραμμές. Η πολιτικάντικη χρησιμότητα /σκοπιμότητα των τελευταίων
υποτίθεται ότι υπαγορεύει την συμπλησίαση, την αλληλοκατανόηση, τη συνεργασία.
Κάτι που εξ ορισμού αποκλείει τη συμπόρευση - και φυσικά την συναπόφαση και
ομοψυχία - ανάμεσα στους (τεχνητά και αντεθνικά) διαχωριζόμενους.
ΚόκκινοΓραμμοΑποκλεισμός για
γέλια και για κλάματα.
Οι
κόκκινες γραμμές όμως καταργούνται στην
πράξη, όταν πρόκειται για Καρεκλοκατοχή, νομή εξουσίας. Οι
Κλαυσιγελωτοποιοί (=προξενούν
κλαυσίγελω) ατάλαντοι ηθοποιοί του Κομματικού Συστήματος διαγράφουν τις
ιδεολογικές τους διαφορές. Σβύνουν τις
-χαραγμένες από τους ίδιους