Ως γνωστόν, η Αλβανία, ήδη από την αρχή ακόμα της ανακήρυξης της ως
ανεξάρτητο κράτος το 1912 υπό τον Ισμαήλ Κεμάλ, τήρησε σταθερά μία
ακραία ανθελληνική στάση έναντι του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου,
έναντι του οποίου επέδειξε ιδιαίτερη βιαιότητα.Και
αυτό, με την άδεια μάλιστα των ίδιων των (και ομοδόξων τους) Τούρκων, οι
οποίοι πίστευαν πως αν άφηναν να γεννηθεί ένα μουσουλμανικό κράτος,
φιλικό και εξαρτώμενο άμεσα από αυτούς, θα μπορούσε να συμμαχήσουν μαζί
του και αυτό να τους βοηθήσει στον στόχο τους να νικήσουν τους
Χριστιανούς Ορθόδοξους (Βαλκανικούς) εχθρούς τους.
Τελικά, η ανεξαρτησία της Αλβανίας, αναγνωρίσθηκε από την Διάσκεψη του Λονδίνου στις 29 Ιουλίου 1913, αλλά η χάραξη των συνόρων του νεοϊδρυθέντος Πριγκιπάτου της Αλβανίας (υπό την διοίκηση του Γερμανού πρίγκιπα Γουλιέλμου του Βιντ, που προέρχονταν από χώρα συμμαχική των Τούρκων) αγνόησε την δημογραφική πραγματικότητα της εποχής και «ενσωμάτωσε» σε αυτό τα καθαρά Ελληνικά εδάφη της Βορείου Ηπείρου.
[Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι Γερμανοί «ενθάρρυναν» και τους Τούρκους στην διάπραξη γενοκτονιών έναντι των χριστιανικών εθνοτήτων τους, όπως των Αρμένιων, των Ασσυροχαλδαίων, αλλά και φυσικά των Ελλήνων (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_13.html)].
Εννοείται, πως με την σύσταση του Αλβανικού κράτους, άρχισαν οι άμεσες διώξεις κατά των Βορειοηπειρωτών, τους οποίους οι Αλβανοί βασάνιζαν, δολοφονούσαν και προσπαθούσαν μέσω απειλών και εκφοβισμών να τους διώξουν από τις πανάρχαιες εστίες τους, με σκοπό να τα αποδώσουν σε Αλβανούς μουσουλμάνους εποίκους που έφερναν από άλλες περιοχές της χώρας ή απλά σε οπαδούς του καθεστώτος τους.
Το Νοέμβριο του 1913, οι Αλβανικές επαναστατημένες φιλοοθωμανικές δυνάμεις (υπό την «ενθάρρυνση» πάντα των Νεοτούρκων) είχαν προσφέρει το θρόνο της Αλβανίας στον Οθωμανό υπουργό πολέμου, ο οποίος είχε Αλβανική καταγωγή, Ιζέτ Πασά.
Οι φιλοοθωμανοί χωρικοί, πίστευαν ότι το νέο καθεστώς του Πριγκιπάτου της Αλβανίας, ήταν ένα εργαλείο των Χριστιανικών Μεγάλων Δυνάμεων και ντόπιων γαιοκτημόνων που κατείχαν το μισό της καλλιεργήσιμης γης.
Η εξέγερση των Αλβανών χωρικών κατά του νέου Αλβανικού καθεστώτος ξέσπασε υπό την ηγεσία της ομάδας Μουσουλμάνων κληρικών, συγκεντρωμένων γύρω από τον Εσάντ Πασά Τοπτανί, ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε σωτήρας της Αλβανίας και του Ισλάμ.
Στην συνέχεια, ο Εσάντ Πασάς, ο οποίος συμμάχησε με τους καθολικούς της χώρας, νίκησε σε πολλές μάχες τον στρατό της χωροφυλακής του Αλβανικού κράτους και τελικά οι επαναστάτες, κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Αλβανίας ως το τέλος του Αυγούστου του 1914.
[Σας θυμίζει λίγο την σημερινή κατάσταση με το ISIS στην Μεσοποταμία και τον Χαλίφη του;
Όπου και αυτός στην εποχή μας, πάλι με την «παρακίνηση» της Τουρκίας (αλλά και της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, όντας ουσιαστικά πράκτορας τους-https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_36.html), ανακηρύχτηκε και αυτός «χαλίφης» και σωτήρας του Ισλάμ; Κάθε ομοιότητα με το σήμερα είναι τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού].
Ως συνέπεια των γεγονότων αυτών, το καθεστώς του Γερμανού Πρίγκιπα του Βιντ, κατέρρευσε οριστικά, ενώ ο ίδιος αναγκάστηκε να διαφύγει από την χώρα στις 3 Σεπτεμβρίου 1914.
Φυσικά και το νέο ισλαμικό ουσιαστικά καθεστώς της Αλβανίας, δεν παρέλειψε και αυτό να διαπράξει ένα όργιο λεηλασιών, φόνων, αλλά και αρπαγών περιουσιών έναντι των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, στους οποίους οι Αλβανοί διέπραξαν, όσα ακριβώς διαπράττει το ισλαμικό χαλιφάτο του ISIS στην Συρία και το Ιράκ σήμερα, έναντι των χριστιανικών μειονοτήτων των περιοχών αυτών.
Το 1913, σε μία συνδιάσκεψη των σημαντικότερων πρεσβευτών των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην πόλη του Λονδίνου, αποφασίστηκε, ότι σύμφωνα με τον Οθωμανικό κανόνα, το αλβανικό έδαφος έπρεπε να διαιρεθεί μεταξύ της Σερβίας και της Ελλάδας (η Ελλάδα είχε το έτος αυτό, απελευθερώσει όλα σχεδόν τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου).
Δεν ήταν όμως όλοι οι συμμετέχοντες υπέρ της συγκεκριμένης πρότασης και στο τέλος, αν και αναγνωρίστηκε η δημιουργία ενός ανεξάρτητου Αλβανικού κράτους, ένα τμήμα των εδαφών του, αποδόθηκε στην Σερβία και στην Ελλάδα.
[Φυσικά, οι Αλβανοί πολέμησαν φανατικά υπέρ των Τούρκων στους δύο Βαλκανικούς πολέμους και εναντίον των Ορθόδοξων συμμαχικών Χριστιανικών κρατών της Βαλκανικής (Ελλάδας, Σερβίας, Μαυροβουνίου, Βουλγαρίας, Ρουμανίας-https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_13.html), έναντι των οποίων διέπραξαν άπειρες βαρβαρότητες και σφαγές].
Με την λήξη του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, όταν προτάθηκε να δωθούν τα Αλβανικά εδάφη της Αδριατικής στην Σερβία και της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα, οι Ιταλοί μαζί με τους Γερμανούς αρνήθηκαν έντονα και στο τέλος, ύστερα από έντονες απειλές και πιέσεις, οι Ελληνικές δυνάμεις, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την περιοχή (στην απόφαση αυτή, συντέλεσαν και οι ΗΠΑ, υπό την διοίκηση του προέδρου Γουίλσον).
[Οι μεν Ιταλοί, δεν ήθελαν να αποκτήσουν οι εμπορικοί και πολιτικοί αντίπαλοι τους Σέρβοι, καίρια εμπορικά λιμάνια στην Αδριατική, όπως ακριβώς ήθελαν και για εμάς τους Έλληνες για τους ίδιους λόγους.
Οι δε Γερμανοί, ήθελαν την ανάπτυξη ενός σιδηροδρόμου που θα οδηγούσε στην Ανατολή στα εδάφη αυτά (για την πραγμάτωση της σχεδιαζόμενης από αυτούς Μεσευρώπης, αλλά και της «Κεντροευρωπαϊκής Τελωνειακής Ένωσης» υπό την ηγεσία τους πάντα), όπως οι ΗΠΑ θέλουν στις μέρες μας οι ΗΠΑ να περάσουν από τα ίδια ακριβώς εδάφη ενεργειακούς αγωγούς-https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_4.html].
Την ίδια περίοδο, στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου, η οποία στέναζε ασφυκτικά κάτω από τον βάρβαρο και αιμοχαρή Αλβανικό ζυγό, εκδηλώθηκε αυτονομιστικό κίνημα ενάντια στην επιδίκαση της περιοχής αυτής στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος, το οποίο οργανώθηκε στην Προσωρινή Κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου.
Η «Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου», ανακηρύχτηκε στο Αργυρόκαστρο, στις 28 Φεβρουαρίου του 1914.
Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, αν και λιγότεροι αριθμητικά και με λιγοστό οπλισμό (αλλά και χωρίς την στήριξη καμίας απολύτως μεγάλης δύναμης), νίκησαν τελικά τις Αλβανικές ισλαμικές συμμορίες.
Τελικά, αυτοί αναγκάστηκαν να υπογράψουν 4 Μαΐου του 1914, το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Σύμφωνα με αυτό, η Βόρεια Ήπειρος αποκτούσε επίσημα την αυτονομία της, υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Βηντ της Αλβανίας, ο οποίος όμως δεν είχε ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Η αλβανική κυβέρνηση, θα είχε το δικαίωμα να διορίζει και να απολύει τους κυβερνήτες και τους ανώτερους υπαλλήλους. Άλλοι όροι της συμφωνίας, προέβλεπαν την στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή, όπως και την απαγόρευση παραμονής στρατιωτικών μονάδων αποτελούμενων από μη εντόπιους στην περιοχή.
Προβλέπονταν επίσης, η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις, η Αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την Ελληνική. Η θρησκευτική διδασκαλία, όμως, θα γίνονταν μόνο στα ελληνικά.
Οι δε Μεγάλες Δυνάμεις, θα εγγυόνταν για την διατήρηση και την εκτέλεση των παραπάνω μέτρων.
[Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, ισχύει κανονικά ακόμα και σήμερα, άλλο που δεν είναι σε ισχύ, όπως θα έπρεπε κανονικά, αφού για την ώρα, οι Μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την εφαρμογή του, αδιαφορούν για αυτή].
Στην διάρκεια δε του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αλβανία τάχτηκε στο πλευρό των Οθωμανών, αλλά γρήγορα καταλήφθηκε από τους Ιταλούς, οι οποίοι την έκαναν ουσιαστικά προτεκτοράτο τους.
Την ίδια περίοδο (με την έναρξη δηλαδή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου), οι Ελληνικές δυνάμεις ανακατέλαβαν την περιοχή της Βορείου Ηπείρου, ενώ το 1916, η περιοχή της Βορείου Ηπείρου συμμετείχε στις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές του ίδιου έτους, εκλέγοντας 16 εκπροσώπους στο Ελληνικό κοινοβούλιο.
Ο Εθνικός διχασμός (https://alophx.blogspot.gr/2017/01/1914-1917.html), ο οποίος ακολούθησε στην χώρα μας, είχε ως τελικό αποτέλεσμα την κατάληψη της Βορείου Ηπείρου από τους Ιταλούς «συμμάχους» μας, οι οποίοι στην συνέχεια, εκδίωξαν τον Ελληνικό στρατό από αυτή.
Μετά την λήξη δε του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (συγκεκριμένα το 1921), αποφασίστηκε η οριστική επιδίκαση της περιοχής αυτής στην Αλβανία, η οποία όμως συνοδεύτηκε με πολύ πιο περιορισμένα δικαιώματα για τον πληθυσμό της περιοχής και φυσικά χωρίς την αναγνώριση από πλευράς Αλβανίας των όρων του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας.
Και αμέσως, ξεκίνησαν και πάλι οι διώξεις του Ελληνικού πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου από τις Αλβανικές κυβερνήσεις.
Την ίδια χρονική στιγμή (το 1919), εμφανίστηκε στην περιοχή ο απόγονος οικογένειας μεγαλοκτημόνων, Αχμέντ Ζώγου, ο οποίος κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχθηκε στον Αυστροουγγρικό στρατό, και πολέμησε υπέρ των Κεντρικών Δυνάμεων, ενώ στην συνέχεια (το 1917) τοποθετήθηκε στην Βιέννη, ενώ τα έτη 1918-1919 στην Ρώμη (όπου κατά πολλούς έγινε πράκτορας και «έμμισθος» των Ιταλών).
Αυτός, το 1920 ανέλαβε υπουργός εσωτερικών στην τότε Αλβανική κυβέρνηση και το επόμενο έτος (1921) ονομάστηκε αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Αλβανίας, ενώ το 1922, διορίστηκε πρωθυπουργός, αφού πρώτα κατέστειλε ένα εναντίον του κίνημα.
Ανατράπηκε δε μετά από λίγους μήνες από τους μπέηδες της χώρας, οι οποίοι συνασπίστηκαν εναντίον του, με ηγέτη τους τον Φαν Νόλι, ενώ ο ίδιος κατέφυγε στην Γιουγκοσλαβία.
Όμως το 1924, ο Ζώγου επανήλθε στην Αλβανία, οργανώνοντας επιτυχές επαναστατικό κίνημα, μέσω το οποίου κατέλαβε (ένοπλαΑ0 την εξουσία, εκδιώκοντας τους αντίπαλους τους από την εξουσία της χώρας αυτής (πολλοί λένε με την βοήθεια των Ιταλών).
Στις 21 Ιανουαρίου του 1925, εκλέχτηκε πρόεδρος της δημοκρατίας της Αλβανίας, σε μία κυβέρνηση επταετούς θητείας (1925-1932).
Το 1928, ο Ζωγου, ο οποίος κυβερνούσε δικτατορικά, κατάργησε την Δημοκρατία και αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Αλβανίας (όμως κανένας βασιλικός οίκος της Ευρώπης, δεν τον αναγνώρισε ποτέ ως αρχηγό βασιλικής δυναστείας).
Συμμάχησε επίσης με την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, ενώ δεν παρέλειψε και αυτός να κυνηγήσει βίαια τους Βορειοηπειρώτες.
Τα επόμενα χρόνια, υπό την ηγεσία του Ζώγου, το Αλβανικό κράτος έλαβε πολλά μέτρα για τον περιορισμό της Ελληνικής εκπαίδευσης, ενώ τα Ελληνικά σχολεία της περιοχής, είτε έκλεισαν είτε μετατράπηκαν σε αλβανικά και πολλοί Έλληνες δάσκαλοι απελάθηκαν από την χώρα.
Ενώ πριν τους Βαλκανικούς πολέμους, υπήρχαν στην περιοχή 360 Ελληνικά σχολεία, ο αριθμός τους μειώνονταν απότομα ώσπου το 1935 ουσιαστικά έφτασε στο μηδέν.
Μόνο μετά την επέμβαση της Κοινωνίας των Εθνών το ίδιο έτος, ένας περιορισμένος αριθμός Ελληνικών σχολείων επαναλειτούργησε, αποκλειστικά όμως στην εντός της μειονοτικής ζώνης περιοχή.
Το 1939, ο στρατός του Μουσολίνι, κατέκτησε την Αλβανία του Ζώγου (ο οποίος το «έσκασε» άμεσα από την χώρα), και συνέχισε τους διωγμούς έναντι των Ελλήνων όλης της χώρας αυτής.
Ταυτόχρονα, υποσχέθηκε στους Αλβανούς, εάν στελέχωναν τον στρατό του, να τους δώσει ως «αμοιβή» την Ελληνικότατη Νότια Ήπειρο (όπως ακριβώς είναι και η Βόρεια Ήπειρος), και αυτοί, έσπευσαν με ενθουσιασμό, να καταταγούν μαζικά σε αυτόν (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/10/blog-post_923.html).
Φυσικά, όπως όλοι γνωρίζουμε, η Ιταλική επίθεση κατά της χώρας μας απέτυχε, ενώ ο Ελληνικός στρατός αντεπιτέθηκε και απελευθέρωσε την Βόρεια Ήπειρο για μια ακόμα φορά το 1940.
Τελικά, μετά την συνθηκολόγηση και την παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς το 1941, οι Ιταλοί επέστρεψαν στην Βόρειο Ήπειρο και (μαζί με τους Γερμανούς) συμπεριφέρθηκαν στους κατοίκους με αφάνταστη σκληρότητα, αφού έκαψαν πάνω από 6.200 σπίτια και εκτέλεσαν περισσότερους από 1.700 Έλληνες.
[Τα ίδια ακριβώς έπραξαν και στην Νότια Ήπειρο, και κυρίως στην περιοχή της Θεσπρωτίας, όπου οι Ιταλοί με την βοήθεια των εξωμοτών Τσάμηδων, βασάνισαν και έσφαξαν εκατοντάδες Έλληνες, και κατέστρεψαν ή κατέλαβαν χιλιάδες σπίτια Ελλήνων με την βία και στην συνέχεια βίασαν πολλές Ελληνίδες της περιοχής].
Για να επιβιώσουν, πολλοί Βορειοηπειρώτες οργάνωσαν ένοπλα αντάρτικα τμήματα στα βουνά της περιοχής, οργανώνοντας το Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου, το (ηρωικό και) γνωστό σε όλους μας, ΜΑΒΗ, τα έτη 1941-1944.
Το ΜΑΒΗ, εκτός της σημαντικής αντιστασιακής δράσης του κατά των Αλβανών, σύνηψε σχέσεις με τον ΕΔΕΣ, με την βοήθεια του οποίου, κατόρθωσε να απελευθερώσει πολλές περιοχές στην Βορείας Ηπείρου (και σχεδίαζαν στην συνέχεια, την από κοινού, πλήρη απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου).
Όμως ο ΕΛΑΣ, ο οποίος είχε συνάψει συμμαχία με τους Αλβανούς κομμουνιστές αντάρτες του Χότζα, δεν ενέκρινε (προδοτικά για την πατρίδα του) την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου, τόσο για λογούς υποτιθέμενης «συντροφικής αλληλεγγύης» με τους Αλβανούς κομμουνιστές, όσο και λόγω του γεγονότος πως ο ΜΑΒΗ είχε συμμαχήσει με τον ΕΔΕΣ και δεν δέχτηκε να υποταχτεί πλήρως στον ΕΛΑΣ.
Έτσι, όταν ο ΕΛΑΣ ξεκίνησε τον «πρώτο γύρο» του Ελληνικού Εμφυλίου το 1943 (https://alophx.blogspot.gr/2016/09/1943-1944-1946-1949.html,https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_89.html), επιτιθέμενος στον ΕΔΕΣ, αυτός αναγκάστηκε να ανακαλέσει τις ένοπλες ομάδες του από την Βόρεια Ήπειρο για να αμυνθεί.
Επίσης, λόγω της κατάστασης αυτής, ο ΕΔΕΣ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει και τον αγώνα για την πλήρη εξουδετέρωση των προδοτών Τσάμηδων, οι οποίοι επωφελούμενοι της κατάστασης, το έσκασαν στην Αλβανία.
[Ουσιαστικά, η προδοτική αυτή δράση του ΕΛΑΣ, όχι μόνο απέτρεψε την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου μεταπολεμικά, αλλά έσωσε παράλληλα και τους δωσίλογους Τσάμηδες
Τα δε έτη 1984, 1991 και 1994, πραγματοποιήθηκαν βομβιστικές επιθέσεις, κατά αλβανικών στόχων, σε Αλβανία και Ελλάδα. Η οργάνωση που ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις έφερε και αυτή το όνομα ΜΑΒΗ.
Δεν υπάρχουν στοιχεία, όμως, για υποτιθέμενη σύνδεση με την οργάνωση που έδρασε την δεκαετία του ’40, καθώς υπάρχει μεγάλο χρονικό κενό και δεν έχουν υποστηριχθεί υποθέσεις για πιθανή επιβίωσή της καθ’ όλο το διάστημα του καθεστώτος Χότζα στην Αλβανία.
Επίσης, από τότε, δεν έχει αναφερθεί άλλη δράση της].
Με την κατάληψη της Αλβανίας από την ΕΣΣΔ, με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην χώρα αυτή, επιβλήθηκε το αιμοχαρές καθεστώς του Χότζα, το οποίο και συνέχισε τον αγροί διωγμό των Βορειοηπειρωτών, αυτή την φορά και λόγω της προσπάθειας βίαιης επιβολής του της αθεϊστικής ιδεολογίας του, εκτός από εθνικιστικούς λόγους.
Με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην χώρα το 1991, το εθνικιστικό καθεστώς του (μαφιόζου) Σαλί Μπερίσα που το διαδέχτηκε, συνέχισέ την αμείωτη καταπίεση, καθώς και την κλοπή των εδαφών των Βορειοηπειρωτών (όπως επίσης και όλα όσα το διαδέχτηκαν, ανεξαρτήτως αν αυτά ήταν «αριστερά η δεξιά»).
Η χώρα, κατέστη παραγωγός ναρκωτικών και σωματεμπορίου (μέσω του οποίου χρηματοδοτήθηκε και ο UCK στο Κοσσυφοπέδιο), ενώ με το οικονομικό σκάνδαλο των πυραμίδων το 1997, επήλθε η πλήρης κατάρρευση της οικονομίας της Αλβανίας, κάτι που οδήγησε σε κοινωνικές αναταραχές (τις εκλογές δε του προηγουμένου έτους στην Αλβανία, τις είχε «κερδίσει» και πάλι ο Μπερίσα, μέσω εκτενέστατης νοθείας).
Από αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές βάσεις εκλάπησαν καλάσνικοφ και άλλα όπλα, ενώ ταυτόχρονα επικράτησε χάος και πολλές πόλεις ελέγχονταν από στρατιωτικά σώματα ή λιγότερο οργανωμένα σώματα ένοπλων πολιτών.
[Λέγεται, πως ένεκα αυτής της κατάστασης, η τότε Ιταλική κυβέρνηση του σοσιαλιστή Νταλέμα, πρότεινε στην Ελλάδα την κοινή εισβολή των δυο χωρών στην Αλβανία, καθώς και διαμοιρασμό των εδαφών της μεταξύ τους, κάτι που λέγεται πως η τότε Ελληνική κυβέρνηση απέρριψε].
Ακολουθήσε συνεχής εναλλαγή έντονα διεφθαρμένων ηγετών («δεξιών ή σοσιαλιστών») στην χώρα αυτή (π.χ. Φάτος Νάνο, Σαλί Μπερίσα), των οποίων το μόνο «κοινό σημείο», ήταν η εντονότατη καταπίεση των Βορειοηπειρωτών.
[Και φυσικά και η κοινή χρηματοδότηση τους, από τον άξονα Τουρκία-Κατάρ-Σαουδική Αραβία, όπως και η παράλληλη επέκταση σε αυτή των ιδρυμάτων του Φετουλάχ Γκιουλέν (https://alophx.blogspot.gr/2017/07/blog-post_69.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_17.html), ο οποίος ασκούσε και εμπόριο ναρκωτικών στην Αλβανία και γενικότερα στα Βαλκάνια].
Η Αλβανία, υποστήριξε επίσης ενεργά τους ισλαμιστές Βοσνίους στον πόλεμο της Βοσνίας (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_0.html), την «Αλβανική εξέγερση» στα Σκόπια το 2001, όπως και τον νατοϊκό βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, για την υποτιθέμενη «απελευθέρωση» των δήθεν «καταπιεσμένων» Αλβανών του Κοσσόβου.
Στις μέρες μας, η Αλβανία (μέσω της κυβέρνησης του «σοσιαλιστή-εθνικιστή-ισλαμιστή» Ράμα) έχει συμμαχήσει με την Τουρκία, στην οποία και έχει παραχωρήσει την ναυτική βάση της Αυλώνας, από όπου η Τουρκιά, μπορεί να χτυπήσει την χώρα μας και από τα βορειά σύνορα μας, σε περίπτωση πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας, εκτός από την Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο.
Επίσης, ο Ράμα, υποστηρίζει ένα έντονο εθνικιστικό πολιτικό πρόγραμμα, με στόχο την ένωση της Αλβανίας με το Κόσσοβο, όπως και με τα Αλβανικά εδάφη των Σκοπίων, ενώ ταυτόχρονα έχει βλέψεις και σε εδάφη του Μαυροβουνίου, της Σερβίας και της Ελλάδας, με τελικό στόχο την δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».
Ταυτόχρονα, ο Ράμα προάγει τον ισλαμισμό στην Αλβανία, ενώ διώκει άγρια τους Βορειοηπειρώτες και αρπάζει τα εδάφη τους, με στόχο και την «αξιοποίηση» τους για την δημιουργία ενεργειακών αγωγών στην περιοχή (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_4.html), εκτός από τον εποικισμό τους, τον διαμοιρασμό τους σε οπαδούς του και τον οριστικό αφελληνισμό της περιοχής.
[Στην «προσπάθεια» του αυτή, έχει όπως και στο παρελθόν την υποστήριξη των ΗΠΑ, Γερμανίας και της Ιταλίας (https://hellasforce.com/2017/10/18/%ce%b1%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%b5%cf%83-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%bb%ce%b5%cf%83-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%b4%ce%bf%cf%83/, https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2017/10/blog-post_74.html?spref=fb), εκτός φυσικά των Τούρκων].
Θα τα καταφέρουν άραγε οι αιώνιοι εχθροί του Ελληνισμού Αλβανοί (όπως είναι και οι Τούρκοι, Βουλγάροι και Σκοπιανοί) να επιτύχουν τα βάρβαρα σχέδια τους έναντι των Βορειοηπειρωτών και της χώρας μας (https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2017/10/blog-post_31.html?spref=fb);
Ή μήπως στην περιοχή της μαρτυρικής Βορείου Ηπείρου, θα αναπτυχθεί ένα νέο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα ανεξαρτησίας της περιοχής με αίτημα την ένωση με την Ελλάδα, ή ένας «νέος ΜΑΒΗ» όπως το 1941 (με τον ίδιο ακριβώς σκοπό με τον αρχικό), ο οποίος αυτή την φορά θα καταφέρει να απελευθερώσει οριστικά την πάντα Ελληνική Βόρεια Ήπειρο;
Άγνωστο, αλλά μόνο η έντονη πατριωτική κινητοποίηση από εμάς ως κράτος και λαός, θα μπορέσει να αντιστρέψει την τραγική αυτή κατάσταση, και να σώσει την Βόρεια Ήπειρο, μαζί με όλα τα Ελληνικά εδάφη, αφού όπως δείχνει η ιστορία και οι εθνικοί μας αγώνες, μόνο η αυτοτελής δράση μας ως λαός, επέφεραν την ελευθερία μας και σε καμία περίπτωση η δήθεν «φιλία ή αγάπη» των ξένων και των Μεγάλων Δυνάμεων.
Και ίσως, σε μια τέτοια περίπτωση, η Βόρεια Ήπειρος να σώσει τον Ελληνισμό μας σήμερα, αφυπνίζοντας τον πατριωτικά, όπως ακριβώς και η Μακεδονία, έσωσε και αφύπνισε τον Ελληνισμό πατριωτικά, μέσω του ηρωικού Μακεδονικού αγώνα.
Τελικά, η ανεξαρτησία της Αλβανίας, αναγνωρίσθηκε από την Διάσκεψη του Λονδίνου στις 29 Ιουλίου 1913, αλλά η χάραξη των συνόρων του νεοϊδρυθέντος Πριγκιπάτου της Αλβανίας (υπό την διοίκηση του Γερμανού πρίγκιπα Γουλιέλμου του Βιντ, που προέρχονταν από χώρα συμμαχική των Τούρκων) αγνόησε την δημογραφική πραγματικότητα της εποχής και «ενσωμάτωσε» σε αυτό τα καθαρά Ελληνικά εδάφη της Βορείου Ηπείρου.
[Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι Γερμανοί «ενθάρρυναν» και τους Τούρκους στην διάπραξη γενοκτονιών έναντι των χριστιανικών εθνοτήτων τους, όπως των Αρμένιων, των Ασσυροχαλδαίων, αλλά και φυσικά των Ελλήνων (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_13.html)].
Εννοείται, πως με την σύσταση του Αλβανικού κράτους, άρχισαν οι άμεσες διώξεις κατά των Βορειοηπειρωτών, τους οποίους οι Αλβανοί βασάνιζαν, δολοφονούσαν και προσπαθούσαν μέσω απειλών και εκφοβισμών να τους διώξουν από τις πανάρχαιες εστίες τους, με σκοπό να τα αποδώσουν σε Αλβανούς μουσουλμάνους εποίκους που έφερναν από άλλες περιοχές της χώρας ή απλά σε οπαδούς του καθεστώτος τους.
Το Νοέμβριο του 1913, οι Αλβανικές επαναστατημένες φιλοοθωμανικές δυνάμεις (υπό την «ενθάρρυνση» πάντα των Νεοτούρκων) είχαν προσφέρει το θρόνο της Αλβανίας στον Οθωμανό υπουργό πολέμου, ο οποίος είχε Αλβανική καταγωγή, Ιζέτ Πασά.
Οι φιλοοθωμανοί χωρικοί, πίστευαν ότι το νέο καθεστώς του Πριγκιπάτου της Αλβανίας, ήταν ένα εργαλείο των Χριστιανικών Μεγάλων Δυνάμεων και ντόπιων γαιοκτημόνων που κατείχαν το μισό της καλλιεργήσιμης γης.
Η εξέγερση των Αλβανών χωρικών κατά του νέου Αλβανικού καθεστώτος ξέσπασε υπό την ηγεσία της ομάδας Μουσουλμάνων κληρικών, συγκεντρωμένων γύρω από τον Εσάντ Πασά Τοπτανί, ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε σωτήρας της Αλβανίας και του Ισλάμ.
Στην συνέχεια, ο Εσάντ Πασάς, ο οποίος συμμάχησε με τους καθολικούς της χώρας, νίκησε σε πολλές μάχες τον στρατό της χωροφυλακής του Αλβανικού κράτους και τελικά οι επαναστάτες, κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Αλβανίας ως το τέλος του Αυγούστου του 1914.
[Σας θυμίζει λίγο την σημερινή κατάσταση με το ISIS στην Μεσοποταμία και τον Χαλίφη του;
Όπου και αυτός στην εποχή μας, πάλι με την «παρακίνηση» της Τουρκίας (αλλά και της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, όντας ουσιαστικά πράκτορας τους-https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_36.html), ανακηρύχτηκε και αυτός «χαλίφης» και σωτήρας του Ισλάμ; Κάθε ομοιότητα με το σήμερα είναι τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού].
Ως συνέπεια των γεγονότων αυτών, το καθεστώς του Γερμανού Πρίγκιπα του Βιντ, κατέρρευσε οριστικά, ενώ ο ίδιος αναγκάστηκε να διαφύγει από την χώρα στις 3 Σεπτεμβρίου 1914.
Φυσικά και το νέο ισλαμικό ουσιαστικά καθεστώς της Αλβανίας, δεν παρέλειψε και αυτό να διαπράξει ένα όργιο λεηλασιών, φόνων, αλλά και αρπαγών περιουσιών έναντι των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, στους οποίους οι Αλβανοί διέπραξαν, όσα ακριβώς διαπράττει το ισλαμικό χαλιφάτο του ISIS στην Συρία και το Ιράκ σήμερα, έναντι των χριστιανικών μειονοτήτων των περιοχών αυτών.
Το 1913, σε μία συνδιάσκεψη των σημαντικότερων πρεσβευτών των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην πόλη του Λονδίνου, αποφασίστηκε, ότι σύμφωνα με τον Οθωμανικό κανόνα, το αλβανικό έδαφος έπρεπε να διαιρεθεί μεταξύ της Σερβίας και της Ελλάδας (η Ελλάδα είχε το έτος αυτό, απελευθερώσει όλα σχεδόν τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου).
Δεν ήταν όμως όλοι οι συμμετέχοντες υπέρ της συγκεκριμένης πρότασης και στο τέλος, αν και αναγνωρίστηκε η δημιουργία ενός ανεξάρτητου Αλβανικού κράτους, ένα τμήμα των εδαφών του, αποδόθηκε στην Σερβία και στην Ελλάδα.
[Φυσικά, οι Αλβανοί πολέμησαν φανατικά υπέρ των Τούρκων στους δύο Βαλκανικούς πολέμους και εναντίον των Ορθόδοξων συμμαχικών Χριστιανικών κρατών της Βαλκανικής (Ελλάδας, Σερβίας, Μαυροβουνίου, Βουλγαρίας, Ρουμανίας-https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_13.html), έναντι των οποίων διέπραξαν άπειρες βαρβαρότητες και σφαγές].
Με την λήξη του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, όταν προτάθηκε να δωθούν τα Αλβανικά εδάφη της Αδριατικής στην Σερβία και της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα, οι Ιταλοί μαζί με τους Γερμανούς αρνήθηκαν έντονα και στο τέλος, ύστερα από έντονες απειλές και πιέσεις, οι Ελληνικές δυνάμεις, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την περιοχή (στην απόφαση αυτή, συντέλεσαν και οι ΗΠΑ, υπό την διοίκηση του προέδρου Γουίλσον).
[Οι μεν Ιταλοί, δεν ήθελαν να αποκτήσουν οι εμπορικοί και πολιτικοί αντίπαλοι τους Σέρβοι, καίρια εμπορικά λιμάνια στην Αδριατική, όπως ακριβώς ήθελαν και για εμάς τους Έλληνες για τους ίδιους λόγους.
Οι δε Γερμανοί, ήθελαν την ανάπτυξη ενός σιδηροδρόμου που θα οδηγούσε στην Ανατολή στα εδάφη αυτά (για την πραγμάτωση της σχεδιαζόμενης από αυτούς Μεσευρώπης, αλλά και της «Κεντροευρωπαϊκής Τελωνειακής Ένωσης» υπό την ηγεσία τους πάντα), όπως οι ΗΠΑ θέλουν στις μέρες μας οι ΗΠΑ να περάσουν από τα ίδια ακριβώς εδάφη ενεργειακούς αγωγούς-https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_4.html].
Την ίδια περίοδο, στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου, η οποία στέναζε ασφυκτικά κάτω από τον βάρβαρο και αιμοχαρή Αλβανικό ζυγό, εκδηλώθηκε αυτονομιστικό κίνημα ενάντια στην επιδίκαση της περιοχής αυτής στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος, το οποίο οργανώθηκε στην Προσωρινή Κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου.
Η «Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου», ανακηρύχτηκε στο Αργυρόκαστρο, στις 28 Φεβρουαρίου του 1914.
Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, αν και λιγότεροι αριθμητικά και με λιγοστό οπλισμό (αλλά και χωρίς την στήριξη καμίας απολύτως μεγάλης δύναμης), νίκησαν τελικά τις Αλβανικές ισλαμικές συμμορίες.
Τελικά, αυτοί αναγκάστηκαν να υπογράψουν 4 Μαΐου του 1914, το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Σύμφωνα με αυτό, η Βόρεια Ήπειρος αποκτούσε επίσημα την αυτονομία της, υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Βηντ της Αλβανίας, ο οποίος όμως δεν είχε ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Η αλβανική κυβέρνηση, θα είχε το δικαίωμα να διορίζει και να απολύει τους κυβερνήτες και τους ανώτερους υπαλλήλους. Άλλοι όροι της συμφωνίας, προέβλεπαν την στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή, όπως και την απαγόρευση παραμονής στρατιωτικών μονάδων αποτελούμενων από μη εντόπιους στην περιοχή.
Προβλέπονταν επίσης, η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις, η Αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την Ελληνική. Η θρησκευτική διδασκαλία, όμως, θα γίνονταν μόνο στα ελληνικά.
Οι δε Μεγάλες Δυνάμεις, θα εγγυόνταν για την διατήρηση και την εκτέλεση των παραπάνω μέτρων.
[Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, ισχύει κανονικά ακόμα και σήμερα, άλλο που δεν είναι σε ισχύ, όπως θα έπρεπε κανονικά, αφού για την ώρα, οι Μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την εφαρμογή του, αδιαφορούν για αυτή].
Στην διάρκεια δε του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αλβανία τάχτηκε στο πλευρό των Οθωμανών, αλλά γρήγορα καταλήφθηκε από τους Ιταλούς, οι οποίοι την έκαναν ουσιαστικά προτεκτοράτο τους.
Την ίδια περίοδο (με την έναρξη δηλαδή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου), οι Ελληνικές δυνάμεις ανακατέλαβαν την περιοχή της Βορείου Ηπείρου, ενώ το 1916, η περιοχή της Βορείου Ηπείρου συμμετείχε στις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές του ίδιου έτους, εκλέγοντας 16 εκπροσώπους στο Ελληνικό κοινοβούλιο.
Ο Εθνικός διχασμός (https://alophx.blogspot.gr/2017/01/1914-1917.html), ο οποίος ακολούθησε στην χώρα μας, είχε ως τελικό αποτέλεσμα την κατάληψη της Βορείου Ηπείρου από τους Ιταλούς «συμμάχους» μας, οι οποίοι στην συνέχεια, εκδίωξαν τον Ελληνικό στρατό από αυτή.
Μετά την λήξη δε του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (συγκεκριμένα το 1921), αποφασίστηκε η οριστική επιδίκαση της περιοχής αυτής στην Αλβανία, η οποία όμως συνοδεύτηκε με πολύ πιο περιορισμένα δικαιώματα για τον πληθυσμό της περιοχής και φυσικά χωρίς την αναγνώριση από πλευράς Αλβανίας των όρων του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας.
Και αμέσως, ξεκίνησαν και πάλι οι διώξεις του Ελληνικού πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου από τις Αλβανικές κυβερνήσεις.
Την ίδια χρονική στιγμή (το 1919), εμφανίστηκε στην περιοχή ο απόγονος οικογένειας μεγαλοκτημόνων, Αχμέντ Ζώγου, ο οποίος κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχθηκε στον Αυστροουγγρικό στρατό, και πολέμησε υπέρ των Κεντρικών Δυνάμεων, ενώ στην συνέχεια (το 1917) τοποθετήθηκε στην Βιέννη, ενώ τα έτη 1918-1919 στην Ρώμη (όπου κατά πολλούς έγινε πράκτορας και «έμμισθος» των Ιταλών).
Αυτός, το 1920 ανέλαβε υπουργός εσωτερικών στην τότε Αλβανική κυβέρνηση και το επόμενο έτος (1921) ονομάστηκε αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Αλβανίας, ενώ το 1922, διορίστηκε πρωθυπουργός, αφού πρώτα κατέστειλε ένα εναντίον του κίνημα.
Ανατράπηκε δε μετά από λίγους μήνες από τους μπέηδες της χώρας, οι οποίοι συνασπίστηκαν εναντίον του, με ηγέτη τους τον Φαν Νόλι, ενώ ο ίδιος κατέφυγε στην Γιουγκοσλαβία.
Όμως το 1924, ο Ζώγου επανήλθε στην Αλβανία, οργανώνοντας επιτυχές επαναστατικό κίνημα, μέσω το οποίου κατέλαβε (ένοπλαΑ0 την εξουσία, εκδιώκοντας τους αντίπαλους τους από την εξουσία της χώρας αυτής (πολλοί λένε με την βοήθεια των Ιταλών).
Στις 21 Ιανουαρίου του 1925, εκλέχτηκε πρόεδρος της δημοκρατίας της Αλβανίας, σε μία κυβέρνηση επταετούς θητείας (1925-1932).
Το 1928, ο Ζωγου, ο οποίος κυβερνούσε δικτατορικά, κατάργησε την Δημοκρατία και αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Αλβανίας (όμως κανένας βασιλικός οίκος της Ευρώπης, δεν τον αναγνώρισε ποτέ ως αρχηγό βασιλικής δυναστείας).
Συμμάχησε επίσης με την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, ενώ δεν παρέλειψε και αυτός να κυνηγήσει βίαια τους Βορειοηπειρώτες.
Τα επόμενα χρόνια, υπό την ηγεσία του Ζώγου, το Αλβανικό κράτος έλαβε πολλά μέτρα για τον περιορισμό της Ελληνικής εκπαίδευσης, ενώ τα Ελληνικά σχολεία της περιοχής, είτε έκλεισαν είτε μετατράπηκαν σε αλβανικά και πολλοί Έλληνες δάσκαλοι απελάθηκαν από την χώρα.
Ενώ πριν τους Βαλκανικούς πολέμους, υπήρχαν στην περιοχή 360 Ελληνικά σχολεία, ο αριθμός τους μειώνονταν απότομα ώσπου το 1935 ουσιαστικά έφτασε στο μηδέν.
Μόνο μετά την επέμβαση της Κοινωνίας των Εθνών το ίδιο έτος, ένας περιορισμένος αριθμός Ελληνικών σχολείων επαναλειτούργησε, αποκλειστικά όμως στην εντός της μειονοτικής ζώνης περιοχή.
Το 1939, ο στρατός του Μουσολίνι, κατέκτησε την Αλβανία του Ζώγου (ο οποίος το «έσκασε» άμεσα από την χώρα), και συνέχισε τους διωγμούς έναντι των Ελλήνων όλης της χώρας αυτής.
Ταυτόχρονα, υποσχέθηκε στους Αλβανούς, εάν στελέχωναν τον στρατό του, να τους δώσει ως «αμοιβή» την Ελληνικότατη Νότια Ήπειρο (όπως ακριβώς είναι και η Βόρεια Ήπειρος), και αυτοί, έσπευσαν με ενθουσιασμό, να καταταγούν μαζικά σε αυτόν (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/10/blog-post_923.html).
Φυσικά, όπως όλοι γνωρίζουμε, η Ιταλική επίθεση κατά της χώρας μας απέτυχε, ενώ ο Ελληνικός στρατός αντεπιτέθηκε και απελευθέρωσε την Βόρεια Ήπειρο για μια ακόμα φορά το 1940.
Τελικά, μετά την συνθηκολόγηση και την παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς το 1941, οι Ιταλοί επέστρεψαν στην Βόρειο Ήπειρο και (μαζί με τους Γερμανούς) συμπεριφέρθηκαν στους κατοίκους με αφάνταστη σκληρότητα, αφού έκαψαν πάνω από 6.200 σπίτια και εκτέλεσαν περισσότερους από 1.700 Έλληνες.
[Τα ίδια ακριβώς έπραξαν και στην Νότια Ήπειρο, και κυρίως στην περιοχή της Θεσπρωτίας, όπου οι Ιταλοί με την βοήθεια των εξωμοτών Τσάμηδων, βασάνισαν και έσφαξαν εκατοντάδες Έλληνες, και κατέστρεψαν ή κατέλαβαν χιλιάδες σπίτια Ελλήνων με την βία και στην συνέχεια βίασαν πολλές Ελληνίδες της περιοχής].
Για να επιβιώσουν, πολλοί Βορειοηπειρώτες οργάνωσαν ένοπλα αντάρτικα τμήματα στα βουνά της περιοχής, οργανώνοντας το Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου, το (ηρωικό και) γνωστό σε όλους μας, ΜΑΒΗ, τα έτη 1941-1944.
Το ΜΑΒΗ, εκτός της σημαντικής αντιστασιακής δράσης του κατά των Αλβανών, σύνηψε σχέσεις με τον ΕΔΕΣ, με την βοήθεια του οποίου, κατόρθωσε να απελευθερώσει πολλές περιοχές στην Βορείας Ηπείρου (και σχεδίαζαν στην συνέχεια, την από κοινού, πλήρη απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου).
Όμως ο ΕΛΑΣ, ο οποίος είχε συνάψει συμμαχία με τους Αλβανούς κομμουνιστές αντάρτες του Χότζα, δεν ενέκρινε (προδοτικά για την πατρίδα του) την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου, τόσο για λογούς υποτιθέμενης «συντροφικής αλληλεγγύης» με τους Αλβανούς κομμουνιστές, όσο και λόγω του γεγονότος πως ο ΜΑΒΗ είχε συμμαχήσει με τον ΕΔΕΣ και δεν δέχτηκε να υποταχτεί πλήρως στον ΕΛΑΣ.
Έτσι, όταν ο ΕΛΑΣ ξεκίνησε τον «πρώτο γύρο» του Ελληνικού Εμφυλίου το 1943 (https://alophx.blogspot.gr/2016/09/1943-1944-1946-1949.html,https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_89.html), επιτιθέμενος στον ΕΔΕΣ, αυτός αναγκάστηκε να ανακαλέσει τις ένοπλες ομάδες του από την Βόρεια Ήπειρο για να αμυνθεί.
Επίσης, λόγω της κατάστασης αυτής, ο ΕΔΕΣ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει και τον αγώνα για την πλήρη εξουδετέρωση των προδοτών Τσάμηδων, οι οποίοι επωφελούμενοι της κατάστασης, το έσκασαν στην Αλβανία.
[Ουσιαστικά, η προδοτική αυτή δράση του ΕΛΑΣ, όχι μόνο απέτρεψε την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου μεταπολεμικά, αλλά έσωσε παράλληλα και τους δωσίλογους Τσάμηδες
Τα δε έτη 1984, 1991 και 1994, πραγματοποιήθηκαν βομβιστικές επιθέσεις, κατά αλβανικών στόχων, σε Αλβανία και Ελλάδα. Η οργάνωση που ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις έφερε και αυτή το όνομα ΜΑΒΗ.
Δεν υπάρχουν στοιχεία, όμως, για υποτιθέμενη σύνδεση με την οργάνωση που έδρασε την δεκαετία του ’40, καθώς υπάρχει μεγάλο χρονικό κενό και δεν έχουν υποστηριχθεί υποθέσεις για πιθανή επιβίωσή της καθ’ όλο το διάστημα του καθεστώτος Χότζα στην Αλβανία.
Επίσης, από τότε, δεν έχει αναφερθεί άλλη δράση της].
Με την κατάληψη της Αλβανίας από την ΕΣΣΔ, με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην χώρα αυτή, επιβλήθηκε το αιμοχαρές καθεστώς του Χότζα, το οποίο και συνέχισε τον αγροί διωγμό των Βορειοηπειρωτών, αυτή την φορά και λόγω της προσπάθειας βίαιης επιβολής του της αθεϊστικής ιδεολογίας του, εκτός από εθνικιστικούς λόγους.
Με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην χώρα το 1991, το εθνικιστικό καθεστώς του (μαφιόζου) Σαλί Μπερίσα που το διαδέχτηκε, συνέχισέ την αμείωτη καταπίεση, καθώς και την κλοπή των εδαφών των Βορειοηπειρωτών (όπως επίσης και όλα όσα το διαδέχτηκαν, ανεξαρτήτως αν αυτά ήταν «αριστερά η δεξιά»).
Η χώρα, κατέστη παραγωγός ναρκωτικών και σωματεμπορίου (μέσω του οποίου χρηματοδοτήθηκε και ο UCK στο Κοσσυφοπέδιο), ενώ με το οικονομικό σκάνδαλο των πυραμίδων το 1997, επήλθε η πλήρης κατάρρευση της οικονομίας της Αλβανίας, κάτι που οδήγησε σε κοινωνικές αναταραχές (τις εκλογές δε του προηγουμένου έτους στην Αλβανία, τις είχε «κερδίσει» και πάλι ο Μπερίσα, μέσω εκτενέστατης νοθείας).
Από αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές βάσεις εκλάπησαν καλάσνικοφ και άλλα όπλα, ενώ ταυτόχρονα επικράτησε χάος και πολλές πόλεις ελέγχονταν από στρατιωτικά σώματα ή λιγότερο οργανωμένα σώματα ένοπλων πολιτών.
[Λέγεται, πως ένεκα αυτής της κατάστασης, η τότε Ιταλική κυβέρνηση του σοσιαλιστή Νταλέμα, πρότεινε στην Ελλάδα την κοινή εισβολή των δυο χωρών στην Αλβανία, καθώς και διαμοιρασμό των εδαφών της μεταξύ τους, κάτι που λέγεται πως η τότε Ελληνική κυβέρνηση απέρριψε].
Ακολουθήσε συνεχής εναλλαγή έντονα διεφθαρμένων ηγετών («δεξιών ή σοσιαλιστών») στην χώρα αυτή (π.χ. Φάτος Νάνο, Σαλί Μπερίσα), των οποίων το μόνο «κοινό σημείο», ήταν η εντονότατη καταπίεση των Βορειοηπειρωτών.
[Και φυσικά και η κοινή χρηματοδότηση τους, από τον άξονα Τουρκία-Κατάρ-Σαουδική Αραβία, όπως και η παράλληλη επέκταση σε αυτή των ιδρυμάτων του Φετουλάχ Γκιουλέν (https://alophx.blogspot.gr/2017/07/blog-post_69.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_17.html), ο οποίος ασκούσε και εμπόριο ναρκωτικών στην Αλβανία και γενικότερα στα Βαλκάνια].
Η Αλβανία, υποστήριξε επίσης ενεργά τους ισλαμιστές Βοσνίους στον πόλεμο της Βοσνίας (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_0.html), την «Αλβανική εξέγερση» στα Σκόπια το 2001, όπως και τον νατοϊκό βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, για την υποτιθέμενη «απελευθέρωση» των δήθεν «καταπιεσμένων» Αλβανών του Κοσσόβου.
Στις μέρες μας, η Αλβανία (μέσω της κυβέρνησης του «σοσιαλιστή-εθνικιστή-ισλαμιστή» Ράμα) έχει συμμαχήσει με την Τουρκία, στην οποία και έχει παραχωρήσει την ναυτική βάση της Αυλώνας, από όπου η Τουρκιά, μπορεί να χτυπήσει την χώρα μας και από τα βορειά σύνορα μας, σε περίπτωση πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας, εκτός από την Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο.
Επίσης, ο Ράμα, υποστηρίζει ένα έντονο εθνικιστικό πολιτικό πρόγραμμα, με στόχο την ένωση της Αλβανίας με το Κόσσοβο, όπως και με τα Αλβανικά εδάφη των Σκοπίων, ενώ ταυτόχρονα έχει βλέψεις και σε εδάφη του Μαυροβουνίου, της Σερβίας και της Ελλάδας, με τελικό στόχο την δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».
Ταυτόχρονα, ο Ράμα προάγει τον ισλαμισμό στην Αλβανία, ενώ διώκει άγρια τους Βορειοηπειρώτες και αρπάζει τα εδάφη τους, με στόχο και την «αξιοποίηση» τους για την δημιουργία ενεργειακών αγωγών στην περιοχή (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_4.html), εκτός από τον εποικισμό τους, τον διαμοιρασμό τους σε οπαδούς του και τον οριστικό αφελληνισμό της περιοχής.
[Στην «προσπάθεια» του αυτή, έχει όπως και στο παρελθόν την υποστήριξη των ΗΠΑ, Γερμανίας και της Ιταλίας (https://hellasforce.com/2017/10/18/%ce%b1%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%b5%cf%83-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%bb%ce%b5%cf%83-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%b4%ce%bf%cf%83/, https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2017/10/blog-post_74.html?spref=fb), εκτός φυσικά των Τούρκων].
Θα τα καταφέρουν άραγε οι αιώνιοι εχθροί του Ελληνισμού Αλβανοί (όπως είναι και οι Τούρκοι, Βουλγάροι και Σκοπιανοί) να επιτύχουν τα βάρβαρα σχέδια τους έναντι των Βορειοηπειρωτών και της χώρας μας (https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2017/10/blog-post_31.html?spref=fb);
Ή μήπως στην περιοχή της μαρτυρικής Βορείου Ηπείρου, θα αναπτυχθεί ένα νέο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα ανεξαρτησίας της περιοχής με αίτημα την ένωση με την Ελλάδα, ή ένας «νέος ΜΑΒΗ» όπως το 1941 (με τον ίδιο ακριβώς σκοπό με τον αρχικό), ο οποίος αυτή την φορά θα καταφέρει να απελευθερώσει οριστικά την πάντα Ελληνική Βόρεια Ήπειρο;
Άγνωστο, αλλά μόνο η έντονη πατριωτική κινητοποίηση από εμάς ως κράτος και λαός, θα μπορέσει να αντιστρέψει την τραγική αυτή κατάσταση, και να σώσει την Βόρεια Ήπειρο, μαζί με όλα τα Ελληνικά εδάφη, αφού όπως δείχνει η ιστορία και οι εθνικοί μας αγώνες, μόνο η αυτοτελής δράση μας ως λαός, επέφεραν την ελευθερία μας και σε καμία περίπτωση η δήθεν «φιλία ή αγάπη» των ξένων και των Μεγάλων Δυνάμεων.
Και ίσως, σε μια τέτοια περίπτωση, η Βόρεια Ήπειρος να σώσει τον Ελληνισμό μας σήμερα, αφυπνίζοντας τον πατριωτικά, όπως ακριβώς και η Μακεδονία, έσωσε και αφύπνισε τον Ελληνισμό πατριωτικά, μέσω του ηρωικού Μακεδονικού αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου