Του Μάνου Χατζηγιάννη
Στα “early 90s,” που λένε και οι φίλοι του πρωθυπουργού οι Αμερικανοί, o Αλέξης υπερασπιζόταν το δικαίωμα του μαθητή και του φοιτητή στην κατάληψη σε συνέντευξη του στην Άννα Παναγιωταρέα
https://www.youtube.com/watch?v=xX41outxEiU
Σήμερα η κυβέρνησή του βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν κυκεώνα μαθητικών κινητοποιήσεων.
Καταρχήν είναι ευτυχές γεγονός πως το μαθητικό αίμα βράζει ακόμη και δεν έχει μπει στον καταψύκτη της απάθειας και της καναπεδάτης ιντερνετικής “αντίστασης”.
Τις τελευταίες ημέρες όμως σαν σκηνή από την ταινία “Κράμερ εναντίον Κράμερ”, έχουμε την αντιπαράθεση “μαθητών εναντίον μαθητών”. Από τη μια οι “φασίστες”, οι οποίοι σηκώνουν λάβαρα και μιλούν για πατρίδα με σημαία το Μακεδονικό ζήτημα, κι από την άλλοι οι αλλεργικοί σε κάθε τι ντεμοντέ εθνικοπατριωτικό, οι οποίοι στήνουν αντι-διαδηλώσεις και χαρακτηρίζουν με περισσή ευκολία “φασίστα” -χωρίς να γνωρίζουν την έννοια του όρου- ακόμη και εκείνον που δεν θα τους κάνει like στο story τους στα κοινωνικά δίκτυα.
Το 1944, ο Αμερικανός συντηρητικός δημοσιογράφος Τζον Τ. Φλυν έγραψε ένα κείμενο με τίτλο «As we go marching» εναντίον των σοσιαλιστών και σοσιαλδημοκρατικών τάσεων, για τις οποίες διέκρινε τότε (!) ότι αρχίζουν να υποκύπτουν στον καπιταλισμό. Στο ίδιο έργο ο Φλυν εξετάζει τον «κακό φασισμό» της Γερμανίας και τον «καλό φασισμό» των ΗΠΑ.
Αυτή η κοινωνική διαστροφή, που ευθυγραμμίζεται με την ευστοχότατη φράση του Σαρτρ “η κόλαση είναι οι άλλοι”, έχει αναπτυχθεί και στην ελληνική κοινωνία. Η λέξη “φασίστας” χρησιμοποιείται πλέον σαν “καραμέλα”. Όποιος δεν πορεύεται με όσα εμείς νομίζουμε ως σωστά είναι οπαδός του φασισμού. Αυτός είναι ο “κακός φασισμός” που τον πολεμάμε... Από την άλλη υπάρχει ο “καλός φασισμός”, του να μην δεχόμαστε δηλαδή μύγα στο σπαθί μας αναγάγοντας τα πιστέυω μας σε Βίβλο και τις πεποιθήσεις μας σε “παπικό αλάθητο”.
Επι του πρακτέου, δηλαδή είναι φασισμός όταν παρελαύνεις για την Μακεδονία, αλλά δεν είναι φασισμός όταν επιβάλλεις όλα τα πολιτικοινωνικά γρέζια ως political correct ή όταν “απαγορεύεις και διατάσσεις” το ένα ή το άλλο “νομοθέτημα” υπό τις διαταγές των μνημονιακών πατρόνων. Πρέπει δυστυχώς να θυμόμαστε κάθε λίγο την φράση του Μάρτιν Λουθερ Κίνγκ : “μην ξεχνάτε ότι όλα όσα έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία ήταν σύμφωνα με το νόμο”;;;
Ή όταν ακόμη ακόμη κλείνεις μέρα-νύχτα με κλούβες των ΜΑΤ την Ηρώδου Αττικού και κλειδαμπαρώνεις τον Εθνικό Κήπο “δια τον φόβο των Ιουδαίων”...
Πάμε όμως στα σχολεία...
Η Αριστερά που επί χρόνια αναζητούσε την ανάστασή της στα κινήματα των μαθητών τώρα τα στήνει στο απόσπασμα!
Ποιος όμως έβαλε-αν όχι επέβαλε- τον “συνδικαλισμό” στα σχολεία; Ποιός έθρεψε το πρότυπο του μαθητή-συνδικαλιστή, που με καταλήψεις και αποχές θα διεκδικεί τα δικαιώματά του; Σε ποια πολιτικά ίχνη πάτησαν τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία σήμερα κατηγορεί η κατ΄επίφασιν Αριστερά προκειμένου να επιτύχει η ίδια την “αριστερή κατάληψη” του θρανίου, αλλά και του πανεπιστημιακού εδράνου;
Κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα την Χρυσή Αυγή πως έχει διεισδύσει στα σχολεία και δίνει γραμμή στους μαθητές. Αλήθεια είναι!! Ποιος άφησε όμως να εκκολαφθεί το αβγό του φιδιού; Με τα ίδια ακριβώς λαϊκίστικα επιχειρήματα και με σαφώς πιο πρόσφορο πεδίο δράσης λόγω της μνημονιακής και μεταναστευτικής κρίσης η Χρυσή Αυγή δεν χρειαζόταν πολύ κόπο για να δηλητηριάσει τα μυαλά κάποιων μαθητών, που ακόμη αμφιταλατεύονται.
Αυτό όμως δεν σημαίνει επ' ουδενί πως οι μαζικές κινητοποιήσεις για το θέμα της Μακεδονίας επιτρέπεται να χρεωθούν στην Χρυσή Αυγή. Γιατί αν είναι έτσι, δηλαδή αν οι Χρυσαυγίτες έρχονται με τέτοια φόρα και παρουσιάζουν τέτοια δυναμική, τότε οι νυν κυβερνώντες έχουν να ανησυχούν για πολύ σοβαρότερους λόγους από το “επαναστατικό” μαθητικό ιντερμέτζο στην κακοπαιγμένη παράσταση που έχει στηθεί.
Αντί άλλου επιλόγου αυτό ακριβώς που έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις: Αντίδοτο του φασισμού (καλού ή κακού θα συμπληρώσουμε εμείς) είναι η Παιδεία! Αυτή που θυσιάζεται σε καταλήψεις διαφόρων χρωματισμών....
“Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.”
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου