ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ

    Γράφει ο Κωνσταντίνος Σπίνος

Το αρχαίο ελληνικό σχολείο ήταν πραγματικό εθνικό σχολείο. Ήταν το εθνικό χαλκουργείο στην μια γωνιά του οποίου εσφυρηλατούντο οι εθνικές ψυχές των Ελληνοπαίδων, ενώ στην άλλη εγαλβανίζοντο τα σώματά τους. Έπρεπε να γίνουν ατσάλινα για να μπορούν να βαστάζουν τόσο γενναίες καρδιές. Γι’ αυτό και οι Έλληνες δεν ρωτούσαν  ποτέ πόσοι είναι οι εχθροί. Ρωτούσαν  που είναι.

Η σχολική αγωγή των προγόνων μας απέβλεπε κυρίως στην μόρφωση αληθινών Ελλήνων πατριωτών, οι οποίοι παντού και πάντοτε θα σκέπτονται και θα πράττουν το κάθε τι για το μεγαλείο της πατρίδος τους, και διακρινόταν για την αυστηρή πειθαρχία και την άοκνη εποπτεία, ιδιαίτερα δε για το ενιαίο της κατευθύνσεως όλων των κρατικών ενεργειών για την επιτυχία του σκοπού της. Η καλλιέργεια κυρίως της εθνικής συνείδησης στον λαό, ήταν η συνισταμένη όλων των κρατικών ενεργειών.

Οι  Έλληνες λάτρεψαν την ελευθερία, την  ομορφιά και ιδίως το μεγαλύτερο αγαθό, την ζωή. Ο θάνατος δεν τους φόβιζε γιατί θυσιαζόντουσαν για μια ιδέα – ένα ιδανικό – μιας και γι’ αυτούς υπήρχε η μέλλουσα ζωή, όπου οι ψυχές μένουν για πάντα στο βασίλειο του Άδη. Πίστευαν μάλιστα πως ο συνετός άνθρωπος δεν πρέπει να ταράσσεται ούτε από την γέννηση ούτε από τον θάνατο, γιατί είναι και τα δυο φυσικά φαινόμενα.

Στην εποχή του μεγάλου μας βάρδου Τυρταίου κάθε πολίτης πρέπει να ζει, να εργάζεται, να αγωνίζεται, και να θυσιάζεται για το σύνολο, για το συμφέρον της πατρίδας. Ατομικά συμφέροντα και ατομικοί υπολογισμοί δεν πρέπει να υπάρχουν στο άτομο, το οποίο σε κάθε του ενέργεια πρέπει να οραματίζεται την πατρίδα του. Γιατί  το τιμιότερο και αγιότερο είναι η πατρίδα.

Η Ελληνική φιλοσοφία έγινε γενάρχης ολόκληρης της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας. Οι φιλοσοφικές ιδέες που ευρίσκουμε στα βιβλία των Ρωμαίων δεν είναι πρωτότυπες, αλλά δανεισμένες από τους Έλληνες και μεταδομένες με το φόρεμα της λατινικής γλώσσας (που και αυτή είναι ελληνική), στον μεσαιωνικό και νεώτερο κόσμο. 

Η ερμηνεία των πλατωνικών κειμένων αποτελεί μοναδική ευκαιρία να βιώσουν οι άνθρωποι βασικές αξίες, όπως η αταλάντευτη προσήλωση στην Δικαιοσύνη, την αλήθεια και το ηθικό χρέος, η ασίγαστη πνευματική απορία και έρευνα, η αυτογνωσία και ο αυτοσεβασμός, η ελευθερία και η τήρηση των νόμων στο πλαίσιο της δημοκρατικά οργανωμένης πολιτείας, η αμείωτη εγρήγορση της συνείδησης και της κριτικής σκέψης, η κύρωση της ηθικής ποιότητος με τη συνέπεια της πράξης και η αναντικατάστατη αξία της τιμής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.

Όμως η πηγή, η νερομάνα όλων των επιστημονικών και τεχνολογικών ανακαλύψεων είναι ο προκατακλυσμιαίος πολιτισμός των Πρωτοελλήνων, ο επιλεγόμενος και Αγαιακός Πολιτισμός. 

 Ο υμνητής της Αιθιοπίας ήταν ο μαθητής του Ομήρου, Αρκτίνος. Μεταξύ των έργων του είναι η «Αιθιοπιάδα», η οποία αποτελείτο από 9.100 στίχους και θεωρείται ως συνέχεια της Ιλιάδος. Το ποίημα αυτό το έγραψε προς τιμήν του βασιλέως της Αιθιοπίας Μέμνονα, ο οποίος ήταν σύμμαχος των Τρώων, και εφονεύθη από τον Αχιλλέα.

Ο Πλάτων με το περίφημο «να φιλοσοφήσουν οι κυβερνώντες ή να κυβερνήσουν οι φιλόσοφοι», θέτει το άπιαστο ιδανικό σε μια μόνη σφαίρα, την πνευματική και υποστηριζόμενος από τον Αριστοτέλη, συμφωνούν ότι πρέπει να δίνονται ίσες ευκαιρίες στην μόρφωση των γυναικών.

Το όνομα των τριών μεγίστων τραγικών μας ποιητών είναι στενά συνδεδεμένο με το λαμπρό πολεμικό κατόρθωμα των Ελλήνων, την ναυμαχία της Σαλαμίνας: Ο Ευριπίδης γεννήθηκε την ημέρα που διεξήχθη η περιώνυμος ναυμαχία, ο Αισχύλος την ίδια μέρα πολεμούσε με τους άλλους Έλληνες τους Πέρσες στην Σαλαμίνα, ενώ ο Σοφοκλής έφηβος ακόμα ήταν επικεφαλής του χορού που έψαλε τα επινίκια στην Αθήνα.

Ο Αρισταίος υιός του Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης υπήρξε δημιουργός πολλών αποικιών μεταξύ δε αυτών και της Σαρδηνίας. Αυτός πρώτος δίδαξε στους ανθρώπους την καλλιέργεια των ανθέων και πρώτος επεδόθη εις την μελισσοκομία και παρασκεύασε μέλι.

Ο Δημοσθένης έλεγε για τους πολιτικούς: «Όποιος θέλει να κάνει καλό στην πόλη πρέπει να σας γιατρέψει τα αυτιά γιατί έχουν κακοπάθει. Έχετε συνηθίσει τόσο να ακούτε πολλά και ψεύτικα».

Ο Αλκαμένης ο Τηλέκλου όταν ρωτήθηκε από κάποιον «πως κανείς δύναται να διατηρεί άριστα την βασιλεία του, απάντησε «αν δεν επιδιώκει κέρδη». Σε κάποιον άλλο που τον ρώτησε γιατί δεν δέχεται δώρα απάντησε: «Γιατί αν δεχόμουν δώρα θα ήταν αδύνατο να τα έχω καλά με τους νόμους».