Το «νόμος και τάξη» δεν είναι ρετσινιά

Βασίλης Στεφανακίδης

Ωρες-ώρες, αδυνατώ να καταλάβω τον αντιπολιτευτικό λόγο που εκφέρουν δημόσια τα κόμματα της αντιπολίτευσης με αφορμή τις προσπάθειες του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να εκκαθαρίσει τις εστίες πολύχρονης ανομίας στο κέντρο της πόλης.

Ομιλούν για δόγμα «νόμος και τάξη» που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση και ομολογώ ότι δεν ξέρω ποια ακριβώς (αν και υποψιάζομαι) είναι η δική τους θέση.
Πού άραγε βρίσκεται το κακό και αντιδημοκρατικό με την εφαρμογή των νόμων και την επιβολή της τάξης;

Είναι καλύτερο μήπως το αριστερίστικο δόγμα της «αταξίας και ανομίας»; Κι αν είναι έτσι, ας βρουν το θάρρος να το πουν ανοιχτά και όχι απλώς να ειρωνεύονται και να περιπαίζουν μια σοβαρή επιτέλους προσπάθεια να κλείσουν τα ορμητήρια των μπαχαλάκηδων.
Τι βλέπουμε εδώ και χρόνια να συμβαίνει στα Εξάρχεια και στο κέντρο της πόλης, σε πανεπιστημιακούς χώρους και κατειλημμένα κτίρια;

Ενα άβατο πέρα από κάθε λογική, πάνω από νόμους και πάνω από το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, όπου εντελώς ανεξέλεγκτα διακινούνται ναρκωτικά, ασκείται παρεμπόριο και εκμηδενίζεται η ασφάλεια των κατοίκων αυτών των περιοχών, οι οποίοι πολλές φορές δεν τολμούν να βγουν από τα σπίτια τους.
Καταλήψεις κτιρίων όπου -άγνωστο με ποιους όρους και προϋποθέσεις- κάποιοι στεγάζουν σε άθλιες συνθήκες μετανάστες και πρόσφυγες, ενώ υπάρχουν ειδικές δομές προς τούτο, τους οποίους μάλιστα συχνά χρησιμοποιούν στις οδομαχίες με την Αστυνομία.
Καταλήψεις σε κτίρια και πανεπιστημιακούς χώρους όπου αποθηκεύονται τα υλικά για την ατέρμονη μάχη με τις αστυνομικές δυνάμεις, καθώς οι μπαχαλάκηδες παθαίνουν αναφυλαξία και μόνο που βλέπουν αστυνομικό. Και μπορεί τα μπουκάλια για μολότοφ να μην είναι καλάσνικοφ, όπως επιχειρηματολόγησαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνάνε όμως ότι με τέτοια μπουκάλια κάηκε η Marfin και κάηκαν τρεις αθώοι συνάνθρωποί μας και κατά καιρούς έχουν τραυματιστεί δεκάδες αστυνομικοί.
Δεν ξέρω, γιατί δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω την πληροφόρηση, αν το σχέδιο του Χρυσοχοΐδη θα έχει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και αν η δέσμευση του Μητσοτάκη να καθαρίσει τις εστίες ανομίας θα πραγματοποιηθεί. Ούτε είμαι από αυτούς που ξαφνικά σε αυτή την ηλικία αγάπησα τους αστυνομικούς ασπαζόμενος έναν γεροντικό νεοσυντηρισμό.

Αυτό, όμως, που πρέπει να ομολογήσουμε όσοι κινούμαστε σε αυτές τις περιοχές είναι ότι η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο και δεν είναι η Αστυνομία που ήρξατο χειρών αδίκων.
Χρόνια τώρα, όλες οι κυβερνήσεις ανέχονταν αυτή την κατάσταση και ουδέποτε κατέβαλλαν μια σοβαρή προσπάθεια να επιβάλουν την τάξη και να προστατεύσουν τις περιουσίες των πολιτών. Ενα γκέτο με τους δικούς του νόμους και κανόνες στην καρδιά της πρωτεύουσας που δεν περιποιεί τιμή για κανέναν και σίγουρα δεν φέρνει ψήφους τουλάχιστον στα κόμματα εξουσίας όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ισα-ίσα που διώχνει τους μετριοπαθείς αριστερούς - και αυτό φάνηκε στις πρόσφατες εκλογές καθώς, με βάση τις μετρήσεις, το θέμα της ασφάλειας βάρυνε σημαντικά στην επιλογή της ψήφου των πολιτών.
Τουλάχιστον όμως τώρα κάποιος, χωρίς να υπολογίζει πολιτικό κόστος (αν υπάρχει τέτοιο στη συγκεκριμένη περίπτωση), ανέλαβε να κάνει κάτι. Οχι κάτι παράνομο και έξω από τους κανόνες και τους νόμους μιας οργανωμένης κοινωνίας και δημοκρατίας, αλλά απλώς εφαρμόζοντας τα αυτονόητα. Να αποδοθούν στους ιδιοκτήτες τους τα δεκάδες κατειλημμένα κτίρια και να σφραγιστούν τα ορμητήρια των μπαχαλάκηδων.
Είναι κακό αυτό και δεξιό; Και το αριστερό ποιο είναι; Η Μονμάρτρη της Παπακώστα, η οποία, ούσα υπουργός, δεν τολμούσε να περάσει ούτε έξω από τα Εξάρχεια; Ή οι προπηλακισμοί πολιτικών όπως ο Βαρουφάκης και οι εμπρησμοί σπιτιών όπως αυτό του Φλαμπουράρη;
Ή μήπως τα δεκάδες αυτοκίνητα που έχουν πυρποληθεί όλα αυτά τα χρόνια στο όνομα άραγε ποιας ιδεολογίας και ποιας αντίστασης;