Κασιμάτης: Από τι γλιτώσαμε

[ΦΩΤΟ-Πολλά μπορεί να καταλογίσει κάποιος στον Βολταίρο, ο οποίος ως άνθρωπος πρέπει να ήταν απαίσιος. Oποιος νομίζει, όμως, ότι μπορεί να διορθώσει τα στραβά του 18ου αιώνα με τα μάτια του 21ου είναι ηλίθιος. Και, όπως είπε ο Βολταίρος, «για να πετύχεις στη ζωή δεν αρκεί να είσαι ηλίθιος, πρέπει να έχεις και καλούς τρόπους». Ας το έχουν υπ’ όψιν οι βάνδαλοι: πληρούν το ένα κριτήριο της επιτυχίας, όχι το άλλο...]

Οι χθεσινές αποκαλύψεις του Σάμπυ Μιωνή στην Προανακριτική της Βουλής για τις συνομιλίες του με τον Νίκο Παππά παρουσιάζουν τον τότε πανίσχυρο υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ και κολλητό του Αλέξη Τσίπρα όχι μόνο να γνωρίζει τη δράση του παραδικαστικού κυκλώματος του Δ. Παπαγγελόπουλου, αλλά να εμπλέκεται κιόλας ο ίδιος.

Η γνώση της δράσης και των οικονομικών οφελών του κυκλώματος δεν αμφισβητείται, εφόσον ο ίδιος την παραδέχεται στη συνομιλία και μάλιστα την περιγράφει με τόση γλαφυρότητα. Οταν όμως, ο ίδιος πάλι, προτείνει στον Μιωνή να προτρέψει έναν τρίτο, ώστε εκείνος «να βγει να μιλήσει, ρε μ***κα» εναντίον της Μαρέβας, η πράξη του αυτή σε τι διαφέρει από εκείνες για τις οποίες ο Μιωνή κατηγορεί το κύκλωμα Παπαγγελόπουλου;

Εφόσον οι καταγγελίες Μιωνή ευσταθούν, και οι δύο τους, ο «κακός» Παπαγγελόπουλος και ο «καλός» Παππάς, τον ίδιο σκοπό υπηρετούν, την άσκηση πίεσης στον Μιωνή, με τα ίδια δικαστικά μέσα. Διαφέρουν μόνο κατά το ύφος: ο Παππάς είναι φιλικός, διαλλακτικός και οικείος («ρε μα***κα»), ενώ ο Παπαγγελόπουλος είναι ο αδυσώπητος δράκος της υπόθεσης. Το παιχνίδι τους, όμως, είναι το ίδιο. Απλώς, ο καθένας τους παίζει από διαφορετική θέση στο γήπεδο. Τα δε περί συγκρουόμενης ατζέντας Παπαγγελόπουλου με την ατζέντα του μαγαζιού (sic) είναι μέρος του ρόλου και έχουν σκοπό να ενισχύσουν την πειστικότητά του.

Επιπλέον, οι χθεσινές αποκαλύψεις έρχονται να φωτίσουν τα σκοτεινά σημεία του προηγούμενου επεισοδίου στο σίριαλ, δηλαδή τη συνάντηση Μιωνή και Παπαγγελόπουλου στο γραφείο του Ν. Παππά στο Μαξίμου. Μετά τα χθεσινά, δεν απορεί πια κανείς πώς τόλμησε τότε να προτείνει ο Παπαγγελόπουλος συμβιβασμό στον Μιωνή παρουσία ενός άλλου υπουργού της κυβέρνησης. (Ο κατ’ ευφημισμόν συμβιβασμός, θυμίζω, ήταν να πληρώσει ο Μιωνή τα δικαστικά έξοδα των αντιδίκων του, παρότι είχαν χάσει τη δίκη...) Ούτε του ξέφυγε ούτε αδιαφόρησε. Ο καθένας τους είχε γνώση της δράσης του άλλου. Δεν εξέθετε την κυβέρνηση εκείνη τη στιγμή ο Παπαγγελόπουλος· αντιθέτως, την εξέφραζε.

Ενώ όλα αυτά παρουσιάζονται ηχογραφημένα από τον Μιωνή και κατατίθενται στην επιτροπή, ο Ν. Παππάς αντιδρά με τον κλασικό τρόπο του ΣΥΡΙΖΑ: αντιστρέφει την πραγματικότητα. Κατηγορεί, λοιπόν, τον Μιωνή ως παρακράτος, που διαπράττει εγκληματικές πράξεις και εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιων τρίτων, για να καταλήξει με ένα θρήνο για τον ευτελισμό της Δημοκρατίας και την απαξίωση των θεσμών. Ποιος; Ο Νίκος Παππάς, τον οποίο μπορεί ο καθένας να ακούσει με τα αυτιά του να λέει όσα του καταλογίζει ο Μιωνή.

Οταν συμβαίνουν αυτά, είναι αδύνατον να μην ανατριχιάζω στη σκέψη από τι είδους καθεστώς γλιτώσαμε, παρότι κοντεύει χρόνος αφότου απαλλαγήκαμε. Στην εποχή μας, η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει πια από τα τανκς – τα εξουδετέρωσε η άμεση πρόσβαση στο Ιντερνετ. Ο πραγματικός κίνδυνος προέρχεται από τέτοιου είδους αδίστακτους λαϊκιστές, που εκμεταλλεύονται το δημοκρατικό πολίτευμα, για το οποίο στην πραγματικότητα δεν τρέφουν καμία εκτίμηση, προκειμένου να φθάσουν στο ιερό δισκοπότηρο του θρύλου, δηλαδή να ελέγξουν τους περίφημους «αρμούς της πραγματικής εξουσίας».

Κοιτάζοντας το περιπετειώδες παρελθόν της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τη χρονική απόσταση που μας χωρίζει, συνειδητοποιώ κάτι που με κάνει να νιώθω αισιοδοξία: αν τη γλιτώσαμε από αυτούς, δεν ήταν μόνο λόγω του επιπέδου που μαρτυρούν οι σαχλές περιαυτολογίες του Δ. Παπαγγελόπουλου και η χαριτωμένη συνήθεια του Ν. Παππά να αποκαλεί την κυβέρνηση «μαγαζί», ήταν και επειδή άντεξαν οι θεσμοί της Δημοκρατίας μας.

Σε μεγάλο βαθμό είναι δικαιολογημένα τα παράπονα και η γκρίνια για τα τρωτά και τις δυσλειτουργίες της Δημοκρατίας. Αυτό που προκύπτει, όμως, από τη μεγάλη εικόνα, όταν την ατενίζεις από την απόσταση του σήμερα, είναι ότι η Δημοκρατία άντεξε και απέβαλε τους εκμεταλλευτές της δημοκρατικά, όπως ακριβώς τους είχε εκλέξει. Ας μην ανησυχεί, λοιπόν, για τους θεσμούς της ο Ν. Πάππας. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση είναι ασφαλείς. Με τον αντίκτυπο, μάλιστα, που προβλέπω να έχουν στη δημοτικότητά του τα λάθη της ηγεσίας του, σύντομα θα είναι ακόμη ασφαλέστεροι...

Υπάρχει λύση

Καταλαβαίνω απόλυτα τον Στέλιο Κούλογλου, που βράζει μέσα του ο θυμός της δημοκρατικής ευθιξίας, για τη συμπεριφορά του Δ. Παπασπιτούλη. Δεν τον χωρούν τα ρούχα του! Τόσες μέρες έχουν περάσει από τότε, αυτός όμως ακόμη δεν μπορεί να κατευνάσει τη θύελλα μέσα του! Μιλάμε για τέτοιο θυμό, ώστε δεν μας έκρυψε ότι «αν υπήρχε δυνατότητα να φύγω από την ευρωομάδα αλλά να παραμείνω στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα το εξέταζα σοβαρά»! Αλλά δεν υπάρχει και αυτό τον τρελαίνει ακόμη περισσότερο και νιώθει σαν το θηρίο στο κλουβί.

Καταλαβαίνω. Γι’ αυτό και προσφέρομαι να βοηθήσω. Ακούστε, κ. Στέλιο, υπάρχει λύση στο πρόβλημά σας, ώστε και από τον ΣΥΡΙΖΑ να μη λείψετε, αλλά και από την ευρωομάδα της οποίας ηγείται ο Παπασπιτούλης να αποσυνδεθείτε. Παραιτηθείτε από την έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο, την οποία θα παραλάβει ο επιλαχών. Τι πιο απλό και έντιμο; Φυσικά, η Ευρώπη σύσσωμη θα ξεσηκωθεί και θα πέσει πάνω του: «Αμάν, Στέλιο, τι πας να κάνεις! Εμάς δεν μας σκέπτεσαι, Στέλιο;» κ.λπ. Δύσκολο, το καταλαβαίνω. Αλλά εφόσον είναι θέμα τιμής...

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
KAΘΗΜΕΡΙΝΗ