«Φοιτητικές παρατάξεις» αντιδρούν στις διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν την ίδρυση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, το πειθαρχικό δίκαιο, το όριο για την ολοκλήρωση των σπουδών και το νέο τρόπο υπολογισμού των βάσεων εισαγωγής.
Ρεπορτάζ: Kέλλυ Σαουάχ-Μαραγκουδάκη
Το Σάββατο 23/1 πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας επί της
Ούλωφ Πάλμε στου Ζωγράφου. Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές περισσότερα από 250 άτομα συγκεντρώθηκαν κατά των παραπάνω και όπως αποδείχθηκε η πορεία διαμαρτυρίας δεν είχε ειρηνικό σκοπό.Τα υβριστικά συνθήματα κατά των αστυνομικών, η ρίψη μπουκαλιών και πετρών κατά ομάδας άοπλων αστυνομικών καθώς και το σπάσιμο αυτοκινήτων επιβεβαιώνουν πως εκείνοι που αντιδρούν στην ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, είναι οι ίδιοι που προκαλούν τα επεισόδια.
Επιπρόσθετα, θύμα επίθεσης από τρία άτομα φέρεται πως έπεσε ο φύλακας της Πανεπιστημιούπολης στου Ζωγράφου, το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Με πιο πρόσφατο περιστατικό η εξάρθρωση συμμορίας που διακινούσε ναρκωτικά στον προαύλιο χώρο των φοιτητικών εστιών.
«Είναι αλήθεια ότι τα Πανεπιστήμιά μας είναι χώρος πρόσφορος, όλα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, για συζητήσεις και ζυμώσεις ιδεών. Στον ίδιο χώρο, όμως, καλλιεργήθηκαν συμπεριφορές δήθεν δημοκρατικών, που στο όνομα ενός «εικονικού ασύλου», παραβίασαν στην πράξη τις αρχές της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και έκφρασης απόψεων. Καταλήψεις, παράνομη δράση ανώνυμων ατόμων και ομάδων δήθεν φοιτητών, βίαιη διακοπή συνεδριάσεων συλλογικών οργάνων, επιθέσεις σε Καθηγητές διαμόρφωσαν ένα νέο περιβάλλον ακαδημαϊκής ζωής που βιώνεται μέχρι σήμερα σαν να πρόκειται για κάτι φυσιολογικό και συμβατό με τα Πανεπιστήμια. Και επιπλέον, όλα αυτά τα χρόνια οι έννοιες του «δημοκράτη» και του «προοδευτικού» αποτέλεσαν αντικείμενο καπηλείας. Με όχημα το «Πολυτεχνείο», καλλιεργήθηκαν διακρίσεις, οι οποίες εκφράστηκαν με τη βίαιη αποδοκιμασία και απόρριψη κάθε άποψης και συμπεριφοράς διαφορετικής από τον αυτοαποκαλούμενο δημοκρατικό προοδευτισμό. Υπό αυτήν την έννοια, συμφωνώ και εγώ ότι είναι πρωτόγνωρη η επαναφορά στην κανονικότητα απέναντι στη στρέβλωση.»
Θεωρείτε επιτακτική ή όχι την ανάγκη ίδρυσης Πανεπιστημιακής Αστυνομίας για την διαφύλαξη των φοιτητών και καθηγητών;
«Η πρόληψη παραβατικών συμπεριφορών και η διαφύλαξη φοιτητών και καθηγητών κάθε φορά που κάποιες ομάδες γνωστών αγνώστων αποφασίζουν να επιβάλουν άλλοτε την παρουσία τους και άλλοτε την άποψή τους με τη βία, ψυχολογική ή σωματική, την κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών και την παραβίαση του δικαιώματος στην έκφραση της άποψης, ναι, είναι επιτακτική. Ειδικά, όταν αρμόδια για την προστασία φοιτητών και καθηγητών είναι η Πολιτεία, δεδομένου ότι η εκπαίδευση στη χώρα μας είναι δημόσια. Θα πρέπει, εξάλλου, να λάβουμε υπόψη μας ότι οι Καθηγητές, οι Πρυτανικές Αρχές και τα συλλογικά όργανα των Πανεπιστημίων δεν έχουν ως έργο την ασφάλεια των χώρων διενέργειας της διδακτικής και μαθησιακής διαδικασίας και η έννοια του ασύλου, ενώ αφορά μόνο σε ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων, στρεβλώνεται επικίνδυνα. Επιπλέον, ας σημειωθεί ότι το προσωπικό φύλαξης των κτηριακών υποδομών των ΑΕΙ δεν είναι εκπαιδευμένο και περιορίζεται μόνο σε αρμοδιότητες επιστασίας των χώρων και όχι πρόληψης ή/και καταστολής παραβατικών συμπεριφορών.»
Υπάρχουν περιστατικά ανομίας εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων για τα οποία συνάδελφοι σας ή και εσείς η ίδια φοβηθήκατε για τη σωματική σας ακεραιότητα;
«Πράγματι, κατά το παρελθόν είχα δεχθεί λεκτικές επιθέσεις, ύβρεις, λοιδωρίες, ειρωνείες, είχα γίνει θέμα δημοσίευσης σε ηλεκτρονική σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου και ένιωθα ανασφάλεια και φόβο κάθε φορά που εμφανίζονταν μέλη του χώρου αυτού στη Σχολή μου, τη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ, και φρόντιζαν να επιδεικνύουν την αριθμητική τους υπεροχή και το σωματικό όγκο των μελών της ομάδας τους. Αν ανατρέξει κάποιος σε δημοσιεύματα, θα διαπιστώσει ότι υπήρξαν επεισόδια απτικής επαφής με μέλη ΔΕΠ της Σχολής, τα οποία προσπάθησαν να δείξουν την αντίθεσή τους για την παρουσία τους στο χώρο. Πέραν της προσωπικής εμπειρίας, όμως, όλοι έχουμε να υποδείξουμε και να θυμηθούμε περιστατικά, τα οποία δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με την ακαδημαϊκή κοινότητα.»
Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι εξήντα οκτώ (68) εκπαιδευτικοί τέθηκαν υπέρ του τρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα;
«Συγκλονίστηκα όταν το διάβασα και ακόμη περισσότερο όταν συνειδητοποίησα, ότι εμείς που είμαστε δάσκαλοι, που έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά, συμμετέχουμε ως ακαδημαϊκή κοινότητα, έστω και με μια μικρή μερίδα, σε ένα διάλογο που έχει θεμελιωθεί στη βία. Δεν υπάρχουν εξηγήσεις σε αυτό, υπάρχει μόνο αποτροπιασμός και θλίψη.»
Ευχή και πεποίθηση όλων είναι να εξαλειφθούν όλα τα περιστατικά βίας εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και ευελπιστούμε στην ίδρυση ενός θεσμού που θα αποτελέσει θεματοφύλακα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και αξιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου