Σαν σήμερα, το 1944, η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη δολοφονείται από το όργανο τού ΚΚΕ, την ΟΠΛΑ, όπως και εκατοντάδες άλλοι αθώοι Έλληνες.
Φαίνεται ότι η πρόσβαση τής Παπαδάκη στον Άγγελο Έβερτ και στον Ιωάννη Ράλλη, βοήθησε μεν να σωθούν ζωές, αλλά εν τέλει κόστισε την δική της. Ο Μάνος Ελευθερίου, σε συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο Γιάννη Τζαννετάκο, προσδιορίζει το βασικό κίνητρο τής δολοφονίας της στην εμπάθεια και ζήλια αριστερών «συναδέλφων» της.
Αφού από τον Οκτώβριο τού 1944 είχε ξεκινήσει μεθοδευμένη λασπολογία σε βάρος της από το Σωματείο Ηθοποιών (ΣΕΗ), στις 24 Νοεμβρίου η Ελένη Παπαδάκη δικάστηκε από το διευθυντήριο τής φανατισμένης θεατρικής κομμούνας. Ακολούθησε η διαγραφή της (με την Μιράντα Μυράτ, την Καίτη Ντιριντάουα και άλλους να φωνάζουν «Θάνατος στην πουτάνα»), στοχοποιώντας την με αυτόν τον τρόπο και ουσιαστικά παραδίδοντάς την στο όργανο τού ΚΚΕ, την ΟΠΛΑ.
Ακολούθησε η απαγωγή της από την ΟΠΛΑ στις 5.30 το απόγευμα τής 21ης Δεκεμβρίου και η στυγερή δολοφονία της το ξημέρωμα τής 21ης προς την 22α Δεκεμβρίου 1944. Η απαγωγή έγινε παρουσία τού Δημήτρη Μυράτ, στελέχους τού ΕΑΜ ΕΛΑΣ, ο οποίος παρότι μπορούσε να επηρεάσει θετικά την εξέλιξη, παρέμεινε άπραγος…
Ο δήμιός της Βλάσης Μακαρώνας, στην δίκη του που έγινε αργότερα, περιγράφοντας τα γεγονότα που έλαβαν χώρα είπε μεταξύ άλλων ότι ο επί κεφαλής τής ΟΠΛΑ στην περιοχή ονόματι Ορέστης, αφαίρεσε από την Παπαδάκη δύο δαχτυλίδια και την γούνα της. Όταν την έσυραν ημίγυμνη γιά να την δολοφονήσουν, ο Μακαρώνας ίσως επηρεασμένος από τις οιμωγές της, αντί να χρησιμοποιήσει το τσεκούρι όπως έκαναν με την εκτέλεση των υπολοίπων, την πυροβόλησε δύο φορές στο κεφάλι.
Γιά δύο μήνες η Ελένη Παπαδάκη θεωρείτο αγνοούμενη. Στις 24 ή 25 Ιανουαρίου τού 1945 κατά την εκταφή των πτωμάτων στον περίβολο τής ΟΥΛΕΝ, βρέθηκε και το δικό της.
Δύο μήνες μετά την κηδεία της οι υπεύθυνοι των φονικών των Διυλιστηρίων συνελήφθησαν, πέρασαν από δίκη και εκτελέστηκαν. Ο Ορέστης είχε ήδη εκτελεστεί από στρατοδικείο τού ΕΛΑΣ, όχι γιά τα εγκλήματα που διέπραξε κατά αθώων Ελλήνων, αλλά γιατί αντί να παραδίδει όλα τα κλοπιμαία από τά θύματα στο Κόμμα προς ενίσχυση τού «αγώνα», τα κρατούσε γιά τον εαυτό του.
Αργότερα η ηγεσία τού ΚΚΕ θα δηλώσει ότι αγνοούσε τις ασυδοσίες τού κατσαπλιά Ορέστη, ο δε έτερος εγκληματίας Νίκος Ζαχαριάδης, θα πει ότι η δολοφονία τής Ελένης Παπαδάκη ήταν μία ανοησία. Μάλιστα η προπαγάνδα τους κυκλοφόρησε και εξακολουθεί να κυκλοφορεί το σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ότι όλα αυτά ήταν σκευωρία τής Ιντέλιτζεν Σέρβις… εις βάρος τού ΚΚΕ.
Χάρις στον Πολύβιο Μαρσάν και το βιβλίο του: «Ελένη Παπαδάκη-Μία φωτεινή θεατρική πορεία με απροσδόκητο τέλος» των εκδόσεων Καστανιώτη, ανακαλύψαμε χρόνια μετά την δολοφονία της μία ηθοποιό που δικαιούται να είναι σημείο αναφοράς στην εγκυκλοπαίδεια τού ελληνικού θεάτρου και η οποία μέχρι πρότινος παρέμενε άγνωστη και αδικημένη.
Ο θάνατός της αποτελεί μία τραγική απώλεια γιά την θεατρική τέχνη και μία από τις πιό σκοτεινές σελίδες τού «εμφυλίου» και τής ιστορίας τού ΣΕΗ (Σωματείο Ηθοποιών).
________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου