Βουλαρίνος: Χυδαίος ως συριζαίος

 Οι «υπουργοί που σκοτώνουν παιδιά» έρχονται να προστεθούν στον μακρύ συριζαϊκό κατάλογο της χυδαιότητας και της τοξικότητας

Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τον Στέφανο Κασσελάκη και την αναφορά του σε «υπουργούς που σκοτώνουν παιδιά»

Εννοείται πως δεν ένιωσα την παραμικρή έκπληξη ακούγοντας τον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα να μιλάει για «υπουργούς που σκοτώνουν παιδιά» και είμαι σίγουρος ότι το ίδιο ακριβώς ισχύει για οποιονδήποτε ασχολείται, έστω και επιφανειακά, με την πολιτική ζωή στην Ελλάδα τα τελευταία 15 χρόνια. Ο Κασσελάκης είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ενός κόμματος ταυτισμένου με τη χυδαιότητα και την τοξικότητα, οπότε το μόνο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει είναι ότι ο Κασσελάκης απλώς φέρθηκε ως ένας γνήσιος συριζαίος και για άλλη μια φορά τίμησε την πολιτική παρακαταθήκη του προκατόχου του. Οι «υπουργοί που σκοτώνουν παιδιά» έρχονται να προστεθούν στον μακρύ συριζαϊκό κατάλογο της χυδαιότητας και της τοξικότητας η οποία ταλαιπωρεί την Ελλάδα από το 2008 και διατηρείται ζωντανή χάρη στις προσπάθειες της λαϊκίστικης αντιπολίτευσης επικεφαλής της οποίας είναι το κόμμα του Τσίπρα, του Πολάκη, του Ραγκούση και τώρα πια και του Κασσελάκη. 

Του Κασσελάκη ο οποίος έδειξε το ποιόν του (την καταλληλότητα του για την ηγεσία της ελληνικής αριστεράς εννοώ) από την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε παριστάνοντας το θύμα μιας οικογενειακής οικονομικής καταστροφής (αιτία της οποίας ήταν κάποιο απροσδιόριστο «παραδικαστικό κύκλωμα») που τον ανάγκασε να ξενιτευτεί στην τρυφερή ηλικία των 14 ετών. Χρειάστηκαν μόλις λίγες μέρες για να μάθουμε ότι αυτό που ξέρουμε ως «παραδικαστικό» δεν είχε καμία σχέση με τις δικαστικές περιπέτειες του πατέρα του, ότι η «οικονομική καταστροφή» ήταν απλώς η μετατροπή μιας πολύ πλούσιας οικογένειας σε ευκατάστατη, ότι η κακούργα ξενιτιά περιλάμβανε τη φοίτηση σε κάποια από τα καλύτερα και ακριβότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα των Ηνωμένων Πολιτειών και έτσι να καταλάβουμε το ήθος του διαδόχου του Αλέκση.

Με λίγα λόγια ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να αποδεικνύει ότι αξίζει τη  θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Και σα να μην έφτανε η κομματική παράδοση και η προσωπική ροπή, υπάρχει και σκληρός ανταγωνισμός. Βελόπουλος, Νατσιός, Κωνσταντοπούλου και λοιποί ψαρεύουν στην ίδια λιμνούλα στην οποία έχει αποφασίσει να ψαρέψει ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να βουτήξει βαθιά και να φτάσει στον βυθό για να κερδίσει την ψήφο των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται.

Προσθέστε σε όλα αυτά την απροθυμία/αδυναμία να καταθέσει πόθεν έσχες, προσθέστε τις αποκαλύψεις για φορολογικοδικαστικές οικογενειακές περιπέτειες που αφορούν το ανάκτορο στο οποίο έζησε τα παιδικά του χρόνια και θα καταλάβετε ότι οι «υπουργοί που σκοτώνουν παιδιά» είναι μόνο η αρχή και ότι σύντομα θα ακολουθήσουν και οι υπουργοί γυναικοκτόνοι, οι υπουργοί βιαστές, οι υπουργοί παιδόφιλοι και γενικώς ό,τι ο μίνι Τραμπ της Κουμουνδούρου κρίνει ότι απαιτείται για την πολιτική του επιβίωση. Και μπράβο του.

Υ.Γ. Είναι πολύ βολικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του να μιλάμε για «πολακισμό». Στην πραγματικότητα ο σωστός όρος είναι «συριζαϊσμός».

Μάνος Βουλαρίνος