kspin.gr@gmail.com
Η Βόρειος Ήπειρος που τελεί ακόμα και σήμερα υπό Αλβανική κατοχή, ανέκαθεν υπήρξε ανυπόστατο κύτταρο του ελληνισμού. Είναι μια περιοχή στην οποία έχει χυθεί ποτάμια από ελληνικό αίμα και χείμαρροι από δάκρυα! Παρέμεινε ακραιφνώς Ελληνική, διατήρησε ακμαίο το φρόνημα και διαφύλαξε ως ιερή παρακαταθήκη τις πατροπαράδοτες παραδόσεις. Παρά τις επιδρομές και τις λεηλασίες βάρβαρων στιφών, παρά τις δολοφονίες και την βία που ασκούν διαχρονικά οι αλβανικές κυβερνήσεις, οι Βορειοηπειρώτες δεν απώλεσαν την ελληνική τους συνείδηση και το πατριωτικό τους φρόνημα.
Ιστορικά και εθνικά έχουν υποστεί τα πάνδεινα. Από προδοσίες μέχρι πολεμικές τραγωδίες αλλά και θριάμβους. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα η Βόρειος Ήπειρος παραμένει υπό αλβανική κατοχή παρ’ ότι που την πρώτη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα απελευθερώθηκε τρεις φορές.
Το 1912-13, το 1914 και το 1940-41 οι Έλληνες στρατιώτες πότισαν τα περήφανα βουνά της και τις βαθιές χαράδρες της με ποταμούς αίματος, αφήνοντας εκεί ως παρακαταθήκη τα ιερά οστά τους για να μας θυμίζουν την ανυπέρβλητη θυσία τους και το ανεξόφλητο χρέος μας!
ΠΡΩΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Για πρώτη φορά απελευθερώθηκε με τούς Βαλκανικούς πολέμους. Το 1912-13 οι
Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις ελευθέρωσαν πόλεις και χωριά όλης της, ενιαίας τότε, Ηπείρου.Συγκεκριμένα, την 5η Νοεμβρίου 1912, ο Συνταγματάρχης Χωροφυλακής Σπύρος Σπυρομήλιος επικεφαλής σώματος εθελοντών, μεταφέρθηκαν από την Κέρκυρα με πλοία του Πολεμικού Ναυτικού τους Ατµοµυοδρόμωνες «Αχιλλέας», «Ευρώτας» και «Πηνειός», στις ακτές της Βορείου Ηπείρου.
Μετά από σκληρές μάχες απελευθέρωσε την Χιμάρα και τα χωριά Πόρτο Παλέρμο, Βουνό, Πήλιουρη, Κηπαρό και Κούδεσι. Η Ελληνική σημαία κυμάτισε για πρώτη φορά στη πολύπαθη πόλη, ενώ ο Σπυρομήλιος σε μια έμπλεη πατριωτισμού προκήρυξη ανακοίνωσε την ένωση της Χιμάρας με την Ελλάδα. Στις 6 Δεκεμβρίου 1912 απελευθέρωσε την Κορυτσά. Το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου 1913, ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε τα Ιωάννινα, μετά από 483 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς. Την 22α Φεβρουαρίου 1913, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος εισήλθε στα Ιωάννινα εν μέσω έξαλλων εκδηλώσεων των κατοίκων της. Μετά την πτώση των Ιωαννίνων ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε το Αργυρόκαστρο (3 Μαρτίου 1913), τους Άγιους Σαράντα (4 Μαρ 1913), το Τεπελένι (5 Μαρ 1913) και το Λεσκοβίκι (24 Μαρ 1913).
Σε ολόκληρη την Ήπειρο η γαλανόλευκη κυμάτιζε υπερήφανη.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Η ελευθερία όμως δεν κράτησε για πολύ. Κι αυτό γιατί οι Μεγάλες Δυνάμεις εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα, ίδρυσαν στις 29 Ιουλίου 1913, από το πουθενά, το έως τότε ανύπαρκτο Αλβανικό κράτος, και με το ανθελληνικό Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17 Δεκεμβρίου 1913), προσήρτησαν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος ετσιθελικά το Ελληνικότατο βόρειο κομμάτι της Ηπείρου. Δυστυχώς για μια ακόμα φορά το μαύρο μελάνι των συμφερόντων υπερίσχυσε του τιμίου αίματος όλων αυτών που πολέμησαν για την ελευθερία της.
Οι Βορειοηπειρώτες βλέποντας την αδικία των μεγάλων δυνάμεων, αλλά και την αδιαφορία του ελληνικού κράτους αρνήθηκαν να υποκύψουν πάλι στον ξένο ζυγό και επαναστάτησαν. Η επανάσταση αυτή αποτελεί την πιο ένδοξη σελίδα στην ιστορία της Βορείου Ηπείρου. Το πρώτο επαναστατικό σάλπισμα των Βορειοηπειρωτών αποτέλεσε το άρθρο του Βασιλείου Δημάρατου στις 24 Νοεμβρίου 1913, «Η Ήπειρος διά της Ηπείρου.»
Τον Ιανουάριο του 1914 οργανώθηκε στο Αργυρόκαστρο Πανηπειρωτικό Συνέδριο, όπου απεφασίσθη ο ένοπλος αγώνας μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός τους. Οι Χειμαρριώτες με επικεφαλής τον θρυλικό Μακεδονομάχο Σπυρομήλιο, ήταν οι πρώτοι που ξεσηκώθηκαν. Άρχισαν να συγκρούονται με τον αλβανικό στρατό, ο οποίος διοικούνταν από Ιταλούς και Αυστριακούς αξιωματικούς.
Για μια ακόμα φορά το αίμα των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών ρέει ποτάμια στην πολυβασανισμένη Βόρειο Ήπειρο.
Στις 15 Φεβρουαρίου 1914 στο Αργυρόκαστρο σχηματίσθηκε επαναστατική κυβέρνηση της Αυτόνομου Ηπείρου με πρόεδρο τον Γεώργιο - Χρηστάκη Ζωγράφο, και μέλη τους ηρωικούς Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Βέλλας και Κονίτσης Σπυρίδωνα, και Κορυτσάς Γερμανό. Ο λαός τον υποδέχτηκε με τεράστιο ενθουσιασμό.
Το πρωί της 17ης Φεβρουαρίου 1914, πάνοπλος ο λαός συγκεντρώθηκε στον ποταμό Δρίνο, κάτω από το Αργυρόκαστρο. Οι Βορειοηπειρώτες ύψωσαν τη σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου, που ήταν η ελληνική με τον δικέφαλο αετό. Την ημέρα αυτή η Βόρειος Ήπειρος ανακηρύχτηκε Αυτόνομος Πολιτεία με πρωτεύουσα το Αργυρόκαστρο. Η ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου προκάλεσε συγκίνηση και ενθουσιασμό στο πανελλήνιο. Στο εσωτερικό και το εξωτερικό συστάθηκαν επιτροπές που διενήργησαν εράνους για τον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα. Στις 4 Μαΐου του 1914 (με το παλαιό ημερολόγιο ή 17 Μαΐου 1914 (με το νέο ημερολόγιο δηλαδή δύο χρόνια από την ίδρυση του ψεύτικου κράτους της Αλβανίας υπογράφηκε το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας από τον Πρίγκιπα Wied και τον Γεώργιο – Χρηστάκη Ζωγράφο, με το οποίο τερματίσθηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις και αναγνωρίσθηκε επίσημα η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.
Για την καλύτερη προστασία της Ελληνικής κοινότητας ο Ελληνικός Στρατός με την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων, στις 14 Οκτωβρίου 1914 έρχεται ξανά στην Βόρειο Ήπειρο ως ελευθερωτής. Έτσι ολοκληρώνεται ἡ δεύτερη απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου.
ΤΡΙΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Τέλος ἡ τρίτη απελευθέρωση έγινε το 1940-41. Με τη εθνική φλόγα να καίει ασίγαστα στις καρδιές τους οι Βορειοηπειρώτες μάχονται κατά των Ιταλικών στρατευμάτων του Μουσολίνι, και ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν τους Αλβανούς που πολεμούσαν στο πλευρό των φασιστών.
Τα ελληνικά στρατεύματα αφού απέκρουσαν την Ιταλική επίθεση αντεπετέθηκαν και ελευθέρωσαν για τρίτη φορά την Βόρειο Ήπειρο.
18-11-1940: Ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει την Κορυτσά. Η μαρτυρική πόλη πλέει στα κυανόλευκα χρώματα, αφού πολλοί κάτοικοι ξέθαψαν από τις κρύπτες τους τις ελληνικές σημαίες, τις οποίες είχαν φυλάξει ευλαβώς από την εποχή της υποδουλώσεώς τους από τους Αλβανούς.
30-11-1940: Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει το Πόγραδετς, όπου οι Ιταλοί υπέστησαν δεινή ήττα, το δε μέτωπό τους διασπάσθηκε τελείως. Μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού και σημαντικός αριθμός αιχμαλώτων περιήλθε στα χέρια του στρατού μας. Ο νέος Ιταλός αρχιστράτηγος Ουμπάλντο Σοντού, ο οποίος αντικατέστησε τον αποτυχόντα Βισκόντι Πράσκα, τηλεγραφεί στον Μουσολίνι ότι «οιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια προς αντίδρασιν κατά τής ούτω δημιουργηθείσης καταστάσεως απέβη πλέον αδύνατος και ότι η διευθέτησις πρέπει να επέλθη μόνον δια πολιτικής παρεμβάσεως».
3-12-1940: Μετά από σκληρό αγώνα με τους Ιταλούς η Μεραρχία Ιππικού καταλαμβάνει την Πρεμετή.
6-12-1940: Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει το λιμάνι των Αγίων Σαράντα, το οποίο ο Μουσολίνι είχε μετονομάσει σε «Πόρτο Έντα» προς τιμήν της θυγατρός του.
7-12-1940: Ο Στρατός μας εισέρχεται νικητής και τροπαιούχος στο Δέλβινο.
8-12-1940: Απελευθερώνεται το Αργυρόκαστρο.
10-12-1940: Μάχη στην Γράμποβα. Την ίδια ημέρα η χώρα μας εγκωμιάζεται από όλο τον ελεύθερο κόσμο και εξαίρεται για μια ακόμη φορά η πολεμική αρετή τής φυλής μας. Ο Άγγλος πρωθυπουργός Ουίνστων Τσώρτσιλ εκφράζει τα συγχαρητήριά του στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά με τις ελληνικές λέξεις: «Ζήτω η Ελλάς!».
22-12-1940: Ο Ελληνικός Στρατός μετά από σκληρές μάχες απελευθερώνει την ηρωική Χιμάρα. Ο απεσταλμένος του πρακτορείου Ρώϋτερ Αμερικανός Δημοσιογράφος Λήλαντ Στόου, ο οποίος παρακολουθούσε από κοντά τις επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού αναφέρει: «Η νίκη του Ελληνικού στρατού υπήρξε πράγματι αξιοθαύμαστος. Επί 10 ημέρες το Ιταλικό Στρατηγείο μετεχειρίσθη πάντα τα εις την διάθεσίν του μέσα, αλλ’ απέτυχεν εντελώς, μη δυνηθέν να συγκρατήση την βραδείαν, αλλ’ αδυσώπητον προέλασιν των Ελλήνων προς την πόλιν, η οποία παρέμεινε ελληνική και κέντρον θερμού Ελληνικού πατριωτισμού».
10-1-1941: Ο Ελληνικός Στρατός, μετά από σφοδρό και ηρωικό αγώνα επί εβδομάδες, απελευθερώνει την Κλεισούρα. (τελευταίο όριο της ελληνικής προέλασης στην Αλβανία), και αιχμαλωτίζει πολλούς Ιταλούς.
Όμως ἡ γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδος άλλαξε τα δεδομένα. Τα γερμανικά στρατεύματα για να περισώσουν την αξιοπρέπεια των Ιταλών συμμάχων των, επιτίθενται στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πλέον πολεμά εναντίον των δύο αυτοκρατοριών της Ιταλίας και της Γερμανίας, οι οποίες συνεπικουρούνται από στρατεύματα Αλβανών και Βουλγάρων. Ενάντια στις τέσσερεις αυτές δυνάμει η Ελλάδα ηττάται. Αναγκαστικά ο Ελληνικός Στρατός αποχωρεί απ’ τα άγια χώματα της Βορείου Ηπείρου. Είναι η υποχώρηση των ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου