Νέρων και σοσιαλΗστές: Παράλληλοι βίοι χλιδής!

Γράφει ο πολίτης Π. Παπαγαρυφάλλου

Για τον διαβόητο  μητροκτόνο και ψυχικά ανώμαλο αυτοκράτορα της Ρώμης, ο οποίος τον Ιούλιο του 64 μ.Χ. έκαψε τη Ρώμη, διαβάζουμε για την απληστία του και την επίδειξη του ανόμου πλούτου και τα εξής:

«Ο Νέρων εκμεταλλεύτηκε την καταστροφή της Ρώμης για να υψώσει πανώ στα ερείπια τα Χρυσά Ανάκτορα. Το νέο «σπίτι» του καταλάμβανε ολόκληρο, σχεδόν, το κεντρικό τμήμα της Ρώμης. Ο διάδρομος της εισόδου είχε μήκος ενάμιση χιλιόμετρο. Στην αρχή του διαδρόμου στήθηκε ένας ανδριάντας του αυτοκράτορα ύψους 40 μέτρων και στο κέντρο του οικοδομικού συγκροτήματος δημιουργήθηκε μια τεράστια τεχνητή λίμνη που πολλοί την παρομοίαζαν 

με θάλασσα. Υπήρχαν άλση, αμπελώνες και λιβάδια όπου μεταφέρθηκαν σπάνια ζώα και πουλιά ενώ μεγάλα τμήματα των οικοδομημάτων ήταν καλυμμένα με χρυσό και πολύτιμους λίθους.

Οι πολυάριθμες τραπεζαρίες είχαν μετακινούμενους τοίχους και μηχανισμούς που έραιναν με άνθη και ψέκαζαν με αρώματα τους καλεσμένους ενώ υπήρχε και ειδική αίθουσα για τα καλλιτεχνικά ρεσιτάλ του αυτοκράτορα με περιστρεφόμενη οροφή για τη δημιουργία ειδικών «εφέ»  στις «σόλο» παραστάσεις που έδινε ο μεγάλος καλλιτέχνης», δηλαδή ο ίδιος. Η αίθουσα ήταν πάντα κατάμεστη από ανθρώπους που είχαν την υποχρέωση να χειροκροτούν με ενθουσιασμό και καμία δυνατότητα να φύγουν πριν τελειώσουν οι πολύωρες εκδηλώσεις» (βλ. Θ. Παπαγγελή: «Η Ρώμη και ο κόσμος», εκδ. «Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών» (2005) και ειδική επανέκδοση από την εφ. «Το Βήμα», 2013, σελ. 162).

Διαβάζεις και ανατριχιάζεις και νομίζεις ότι βλέπεις όνειρο.

Δεν πήγα –ούτε απ’ έξω- σε βίλες σημερινών αξιωματούχων σοσιαλΗστών- και όχι μόνο- της Ελλάδος. Όμως, απ’ ό,τι διαβάζω και απ’ ό,τι ακούω δεν απέχουν πολύ από τα ανάκτορα του «φασίστα» Νέρωνα!

Του Νέρωνα με το φρικτό τέλος, που επήλθε «μια χειμωνιάτικη νύχτα του 68 μ.Χ.» όπως προσθέτει ο ίδιος συγγραφέας γράφοντας: «Σημαντικοί και παντοδύναμοι στρατηγοί είχαν ήδη στασιάσει και ο ρωμαϊκός λαός θα έδινε τα πάντα για να τον δει νεκρό ενώ η Σύγκλητος τον ανακήρυξε επίσημα «εχθρό του κράτους». Βγήκε αλλόφρων από τα ανάκτορα και αρχικά κατευθύνθηκε προς τον Τίβερη. Αν σκεφτόταν να πέσει στα νερά του ποταμού γρήγορα θα μετάνιωνε. Σκέφθηκε να απευθυνθεί προσωπικά στο λαό ζητώντας συγγνώμη και έλεος. Άφησε όμως το λόγο που άρχισε να γράφει στη μέση. Ένας έμπιστος αυλικός του πρότεινε να κρυφτεί στη βίλα του, λίγο έξω από τη Ρώμη. Φορούσε εσώρουχα και παντόφλες. Έριξε πάνω του ένα μανδύα, κάλυψε το πρόσωπό του με ένα μαντήλι και καβάλησε ένα άλογο… Στη βίλα έφτασε λιπόθυμος από το κρύο και τον πανικό. Σωριάστηκε σε ένα κρεβάτι. Τα βήματα πλησίαζαν. Δοκίμασε να τελειώσει το μαρτύριό του με δύο μαχαίρια. Δεν μπόρεσε. Τον αποτελείωσε με δική του εντολή ο προσωπικός του γραμματέας. Πριν ξεψυχήσει αποχαιρέτησε τη μεγάλη του αγάπη, τα Ελληνικά, με δυο τρεις άψογες φράσεις…» (βλ. ό.π. σελ. 164-165).

Αυτή ήταν η ασύνορη χλιδή του Νέρωνα και αυτό το άδοξο τέλος του όταν οι στρατηγοί αποφάσισαν να τον ξεκάνουν και όταν πίσω τους συντάχθηκαν οι πεινασμένες μάζες που τον ανέχονταν για χρόνια.

Καταλήγοντας, το εν λόγω κείμενο λέει: «Με τη Σύγκλητο, τον κύριο μοχλό της πολιτικής ελευθερίας, παράλυτη και έκπτωτη, η μοίρα του κράτους ήταν η απολυταρχία του ενός. ΜΟΝΟ που καμιά πρόνοια, θεϊκή, πολιτική ή οποιαδήποτε άλλη, δεν εγγυάται τη σωφροσύνη του ενός».

Αυτοί είναι, περίπου, οι παράλληλοι βίοι της νερωνικής Ρώμης και της σοσιαλιστικής Αθήνας της μεταπολίτευσης, η οποία κατέληξε με μόνη την απόφαση του ενός, του αλλοδαπού Γιωργάκη Παπανδρέου να φέρει στην Ελλάδα την Τρόικα και την κοινωνική εξαθλίωση.

Ματαίως ο γράφων προσπάθησε επί τρεις δεκαετίες να αποτρέψει αυτό το εθνικό έγκλημα! Οι μάζες χειροκροτούσαν και ψήφιζαν γλείφοντας τα πιάτα των πολυτελών δείπνων των σοσιαλΗστών και των… φιλελεύθερων!

Τώρα σκούζουν και θα σκούζουν για πολλά χρόνια αφού λάτρεψαν Μεσσίες πολιτικούς, τους οποίους ακολουθούσαν αφιονισμένες.

Καταλήγοντας θα έλεγα: Οι ρωμαίοι στρατηγοί εφάρμοσαν το λατινικό αξίωμα που λέει: «Η σωτηρία του λαού υπέρτατος νόμος».

Ερώτημα: Η σύγχρονη Ελλάδα έχει τέτοιους στρατηγούς;