Δεν αγγίζουν την σεισμογενή και πυρηνική Τουρκία.

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν δε πρόκειται για αρρωστημένη διαστροφή, τότε πρόκειται για την απόλυτη επικράτηση της προπαγάνδας.

Τρεις μέρες τώρα έχουν επιστρέψει στο προσκήνιο οι σεισμολόγοι, οι ηφαιστειολόγοι, οι πυρηνικοί φυσικοί και αναλύουν τα πάντα γύρω από τον καταστροφικό σεισμό στην Ιαπωνία – μια εξαιρετικά σεισμογενή χώρα – τα τσουνάμια, τις πλάκες που συναντιούνται, εξηγούν με κάθε λεπτομέρεια πώς λειτουργεί ένας πυρηνικός σταθμός, πώς είναι φτιαγμένος ένας αντιδραστήρας, αν και πόσο και ποιες περιοχές του πλανήτη κινδυνεύουν από την έκλυση της ραδιενέργειας, αν θα φτάσει ως την Ελλάδα ο σεισμός, το τσουνάμι, το πυρηνικό νέφος.

Όλα όσα συμβαίνουν δηλαδή μετά από κάθε σεισμό – με μοναδική διαφορά ότι αυτή τη φορά οι ειδικοί δεν τσακώνονται μεταξύ τους, καθώς δεν έχουν να μοιράσουν κονδύλια.

Λέξη δεν ακούσαμε για την σεισμογενή και πυρηνική Τουρκία. Λέξη για το γεγονός ότι η Βουλγαρία έκλεισε το Κοζλοντούι και ανοίγει το Μπέλενε.

Επιτέλους, μπορούμε να μάθουμε και εμείς οι λιγότερο «πολιτικώς ορθοί» γιατί, αφού μας ανησυχεί τόσο πολύ η έκρηξη στον ιαπωνικό πυρηνικό αντιδραστήρα, δεν έχουμε ποτέ ασχοληθεί με την γειτονιά μας – και δεν το κάνουμε έστω τώρα που είδαμε με τα μάτια μας την πυρηνική απειλή;

Μπορούμε να μάθουμε για ποιο λόγο μας ανησυχεί τόσο πολύ ο ιαπωνικός πυρηνικός αντιδραστήρας, αλλά περιβάλλουμε με πλήρη σιωπή το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται σε πυρηνικό κλοιό και πολύ σύντομα θα απειλείται σε απόσταση αναπνοής;

Μπορούμε να μάθουμε γιατί ασχολούμεθα με τα γεωλογικά ρήγματα της Ιαπωνίας και όχι με το γεωλογικό ρήγμα πάνω στο οποίο «κάθεται» η Τουρκία;

Μπορούμε να μάθουμε για ποιο λόγο βρίσκεται στο απυρόβλητο το πυρηνικό πρόγραμμα της Τουρκίας; Για ποιο λόγο δεν μιλάει κανείς εξ αυτών που όχι μόνο νομιμοποιούνται αλλά και υποχρεούνται να μιλήσουν, αν και γνωρίζουν πως η Άγκυρα ετοιμάζει πέντε πυρηνικές μονάδες σε σεισμογενείς περιοχές;

Μπορούμε να μάθουμε γιατί δεν ασχολούμεθα – ούτε ασχοληθήκαμε ποτέ – με το πυρηνικό πρόγραμμα της Βουλγαρίας; Είδαμε και πάθαμε να κλείσει το Κοζλοντούι, με το οποίο επίσης δεν ασχολήθηκε ποτέ κανείς Έλληνας πολιτικός, αν και όλοι γνώριζαν (αν δεν γνώριζαν είναι πιο επικίνδυνοι και από την πυρηνική ενέργεια) πως επί δεκαετίες ζούσαμε με τέσσερα Τσερνομπίλ πάνω από το κεφάλι μας.

Ένας από τους όρους για να μπει η Βουλγαρία στην ΕΕ ήταν να κλείσει το πυρηνικό εργοστάσιο του Κοζλοντούι μέχρι το 2006. Με αυτόν τον όρο κυρώθηκε η Πέμπτη Διεύρυνση (Βουλγαρία, Ρουμανία) το 2005. Και πριν προλάβει να κλείσει το Κοζλοντούι (μέσα στην απόλυτη σιωπή, βέβαια, καθώς όταν το θέμα συζητήθηκε στην ελληνική Βουλή, οι Έλληνες έβλεπαν τον Λεωνίδα του Fame Story να σπάει όλα τα ρεκόρ θεαματικότητας), οι Βούλγαροι άρχισαν να κατασκευάζουν το επόμενο, στο Μπέλενε, με δύο σταθμούς, με αμφιλεγόμενες περιβαλλοντικές και αντισεισμικές προδιαγραφές. Στο μεταξύ, είχαν αρπάξει από την ΕΕ 850 εκ ευρώ για να κλείσουν το Κοζλοντούι.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε για την μακρινή Ιαπωνία, βρισκόμαστε στην καρδιά του επόμενου πυρηνικού εφιάλτη. Όλοι γύρω μας αναπτύσσουν τα πυρηνικά τους σχέδια, χωρίς καν να έχουν προβλέψει πού θα αποθηκεύουν τα πυρηνικά τους απόβλητα. Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Σερβία, ακόμη και τα Σκόπια και η Αλβανία (η πρόβλεψη είναι για σταθμό 800 μεγαβάτ στο Δυρράχιο, σε απόσταση 100 μόλις χλμ από τα ελληνικά σύνορα) συνεργάζονται με ρωσικές, γαλλικές και άλλες εταιρίες για να φέρουν τον πυρηνικό εφιάλτη δίπλα μας.

Το πυρηνικό εργοστάσιο του Μπέλενε θα λειτουργήσει το 2013 (υπενθυμίζω ότι στην περιοχή σημειώθηκε το 1977 σεισμός 7,4 ρίχτερ)! Όταν (μιλούν για το 2015) θα έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα της Τουρκίας, θα έχουν εγκατασταθεί τρεις πυρηνικοί σταθμοί ισχύος 5.000 μεγαβάτ στην ευρωπαϊκή πλευρά της. Ένας από αυτούς, θα βρίσκεται στην Μερσίνα και ένας άλλος στην εξαιρετικά σεισμογενή περιοχή του Ακούγιου, απέναντι από την Κύπρο – και όχι στη Χιροσίμα! Οσονούπω η Ρουμανία θα διαθέτει πυρηνικούς σταθμούς 2.000 μεγαβάτ. Με άλλα 3.000 μεγαβάτ θα μας έχει φιλοδωρήσει η Σλοβακία μέχρι το 2013 και άλλα 3.300 η Τσεχία.

Το Τσερνομπίλ, όπου το 1986 έχασαν τη ζωή τους 100.000 άνθρωποι και ουδείς είναι σε θέση να υπολογίσει πόσοι άλλοι πέθαναν από καρκίνο στα χρόνια που ακολούθησαν και στη διάρκεια των οποίων η νόσος εμφάνισε τρομερή έξαρση, ξεχάστηκε γρήγορα. Η Ελλάδα ανήκει στις χώρες που επιβαρύνθηκαν με ραδιενεργό καίσιο 137.

Σχεδόν 200 πυρηνικοί αντιδραστήρες λειτουργούν σήμερα σε δεκαπέντε ευρωπαϊκές χώρες (τουλάχιστον 440 σ’ όλον τον κόσμο). Ακόμη και η αποπυρηνικοποιημένη (με το δημοψήφισμα του 1987), Ιταλία έχει θέσει σε εφαρμογή τα πυρηνικά της σχέδια, με τον Μπερλουσκόνι να έχει ήδη υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με τον Σαρκοζί.

Αλλά και η Σουηδία, που, επίσης με δημοψήφισμα, (το 1980) είχε αποφασίσει την σταδιακή εξάλειψη της πυρηνικής ενέργειας, αποφάσισε την κατασκευή νέων αντιδραστήρων.

Τον Ιούλιο του 2008 σημειώθηκαν τέσσερα επεισόδια διαρροής πυρηνικής ενέργειας μέσα σε 15 μέρες σε πυρηνικούς σταθμούς της Γαλλίας.

Όμως η πυρηνική ενέργεια έχει αποποινικοποιηθεί για όλους (πλην Ιράν), καθώς θεωρείται πως μόνο έτσι θα αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αφού εκπέμπει ελάχιστο διοξείδιο του άνθρακα.

Τα τελευταία δύο χρόνια, η (σεισμογενής και ευρισκόμενη πάνω σε γεωλογικά ρήγματα) Τουρκία άνοιξε βήμα. Τον Αύγουστο του 2009, ο Ερντογάν υπέγραψε συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας με τον Πούτιν, για την κατασκευή εργοστασίου τεσσάρων αντιδραστήρων, κόστους 14,6 δις ευρώ.

Πρόκειται, βέβαια, για το εργοστάσιο στο γειτονικό μας Ακούγιου, για το οποίο εργάζονται πυρετωδώς η ρωσική εταιρία Atomstrolexport και οι τουρκικές Inter PAP και Park Teknik.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Έθνους» (18 Φεβρουαρίου 2010), ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου είχε προσωπικώς προειδοποιήσει τον κ. Παπανδρέου για το ενδεχόμενο μετατροπής της Τουρκίας σε πυρηνική δύναμη, υποστηρίζοντας ότι Τουρκία, Αίγυπτος και Σαουδική Αραβία θα είναι οι πρώτες χώρες που θα αποκτήσουν πυρηνικό οπλοστάσιο.

Μάλιστα, η διαρροή περί ενημέρωσης του κ. Παπανδρέου έγινε από το γραφείο του Νετανιάχου και δημοσιεύθηκε στον ισραηλινό Τύπο. Οι δυο τους συναντήθηκαν όταν τυχαία έτρωγαν ο ένας στον πρώτο και ο άλλος στον δεύτερο όροφο του γνωστού εστιατορίου «Πούσκιν» και κουβέντιασαν για πάνω από μια ώρα.

Στον πυρηνικό χορό έχουν μπει και οι εξεγερμένες χώρες της Βόρειας Αφρικής – το Μαρόκο και η Αίγυπτος, που έχει αποφασίσει την κατασκευή της πρώτης πυρηνικής μονάδας της στην Ελ Ντάμπα, στις ακτές της Μεσογείου, δυτικά της Αλεξάνδρειας.

Κατόπιν όλων αυτών, μπορεί κάποιος να μας ενημερώσει σχετικά με τις ενέργειες της Ελλάδας όσον αφορά στην εγκατάσταση πυρηνικών σταθμών σε σεισμογενείς περιοχές που βρίσκονται δυο βήματα από τα σύνορά της;

Εδώ δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε θέμα προστασίας του περιβάλλοντος, για να το αφήνουμε στις οικολογικές οργανώσεις. Εδώ πρόκειται για τον απόλυτο εφιάλτη. Για την απόλυτη αδιαφορία. Για την απόλυτη επικράτηση της «κυρίαρχης άποψης» που πλέον ταυτίζεται με τον ραγιαδισμό. Για τον θρίαμβο του «πολιτικώς ορθού» σε βάρος της ίδιας της ζωής μας.

Από όσο γνωρίζω, όσες φορές κι’ αν πήγε κι’ ήλθε ο Ερντογάν με την κουστωδία του στην Αθήνα, παρ’ όλες τις 21 (!) συμφωνίες (χαμηλής πολιτικής) που υπογράφηκαν τον Μάιο του 2010, δεν δέχθηκε την παραμικρή ενόχληση για το Ακούγιου.

Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η συζήτηση για τον πυρηνικό αντιδραστήρα της Ιαπωνίας αποτελεί την επιτομή της υποκρισίας και του στρουθοκαμηλισμού;

Για άλλη μια φορά το δάχτυλο έδειξε το δένδρο και χάθηκε το δάσος…