«Ο Γ. Παπανδρέου οφείλει να παραδώσει τη βουλευτική του έδρα»

Επίθεση στο Γιώργο Παπανδρέου εξαπέλυσε ο Γιάννης Μιχελάκης κατά την ομιλία του στη Βουλή για το σχέδιο νόμου «Περιστολή Δημοσίων Δαπανών», σημειώνοντας ότι ο πρώην πρωθυπουργός λειτούργησε ως παράδειγμα προς αποφυγήν, διδάσκοντας όλους τους άλλους πρωθυπουργούς του πλανήτη τι ακριβώς δεν πρέπει να κάνουν. Mε αφορμή δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι ο κ. Παπανδρέου τους επόμενους μήνες, θα βρίσκεται στις ΗΠΑ για να διδάξει στο Χάρβαρντ, ο κ. Μιχελάκης υποστήριξε ότι ο πρώην πρωθυπουργός, από τη στιγμή που επέλεξε «να δραπετεύσει» στην Αμερική, οφείλει να παραδώσει τη βουλευτική του έδρα. «Δεν είναι κλαμπ ούτε επισκεπτήριο η Βουλή», υπογράμμισε προσθέτοντας: «Φαίνεται, όμως ότι ο κ. Παπανδρέου μάλλον μπέρδεψε το “Επισκέπτης Καθηγητής” με το “Επισκέπτης Βουλευτής”. Και αυτό είναι τουλάχιστον προκλητικό. Αναλυτικά η ομιλία «Στην αίθουσα αυτή διαφωνούμε συχνά, τόσο για τους λόγους που βύθισαν τη χώρα μας στην κρίση, όσο και για τους τρόπους της εξόδου μας από αυτήν. Σχεδόν όλοι όμως, συμφωνούμε στην επιτακτική ανάγκη να βάλουμε επιτέλους μία τάξη στην οικονομία μας και να νοικοκυρέψουμε το σπάταλο κράτος. Γιατί - είμαι βέβαιος- κανένας από εμάς δεν θα ήθελε να πάνε χαμένες οι μεγάλες και δυσβάστακτες θυσίες του ελληνικού λαού. Αυτόν ακριβώς το σκοπό επιχειρεί να υπηρετήσει το υπό συζήτηση νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών. Είναι, μάλιστα, ένα πρώτο βήμα στο μακρύ και δύσκολο δρόμο για την πάταξη της σπατάλης, τον εξορθολογισμό των δαπανών και τη δημοσιονομική εξυγίανση. Ένα βήμα στα επιτακτικά αναγκαία.Μια παρένθεση:Ακούω συζητήσεις με το ερώτημα αν πρέπει να απολύονται επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι.Για όνομα Θεού!Είναι δυνατόν να το σκεφτόμαστε ακόμη;Ποιος μπορεί να υποστηρίζει το αντίθετο; Ούτε ο πιο ακραίος κρατικιστής. Κύριες και κύριοι συνάδελφοι,Στο σχέδιο νόμου που συζητούμε, προβλέπεται η περιστολή δημοσίων δαπανών, μέσα από την απλοποίηση διαδικασιών, τον εκσυγχρονισμό ελεγκτικών μηχανισμών, τις συγχωνεύσεις επιτροπών και υπηρεσιών, την κατάργηση Ειδικών Γραμματειών και τη μείωση των εξόδων παραστάσεως κρατικών αξιωματούχων. Προβλέπονται ρυθμίσεις, που προφανώς, κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Ρυθμίσεις που βάζουν τέλος σε χρόνιες παθογένειες. Με ανάλογο πνεύμα προβλέπεται η μείωση των μισθωμάτων,που καταβάλλουν οι φορείς του Δημοσίου για μισθώσεις ακινήτων, με βάση μία ποσοστιαία κλίμακα ανάλογα με το ύψος του υφιστάμενου ενοικίου. Και αυτό είναι ασφαλώς επιβεβλημένο. Όμως! Την ίδια στιγμή, μας έρχεται στο νου ο απροσδιόριστος, αλλά σίγουρα ιδιαίτερα υψηλός αριθμός των δημοσίων κτηρίων, που παραμένουν άδεια και αναξιοποίητα, την ώρα που το κράτος δαπανά, σε ετήσια βάση, το υπέρογκο ποσό των εκατόν πενήντα εκατομμυρίων ευρώ (150.000.000) σε μισθώσεις ακινήτων για τη στέγαση δημοσίων υπηρεσιών. Ανάμεσα σ’ όλα αυτά είναι βέβαια και πολλά από τα Ολυμπιακά Ακίνητα, τα οποία χρυσοπληρώθηκαν από το υστέρημα του ελληνικού λαού και, αντί να αξιοποιηθούν για την άθληση της νεολαίας και τη στέγαση κρατικών υπηρεσιών, αφέθηκαν να ρημάζουν και να εξελίσσονται σε εστίες μόλυνσης. Και αυτό, την ώρα που, στο Λονδίνο, ένα μόλις μήνα μετά τη λήξη των Αγώνων,έχει ήδη αναλάβει δράση η «Κοινοπραξία Μεταολυμπιακής Αξιοποίησης» των εκεί ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ένα ακόμη κραυγαλέο παράδειγμα χαμένου εισοδήματος αποτελεί το κτήριο του Κεράνη στη Λεωφόρο Θηβών, το οποίο (αν και στοίχισε στο Δημόσιο εβδομήντα εκατομμύρια ευρώ και έχει ωφέλιμη επιφάνεια 45.000 τ.μ.), παραμένει αναξιοποίητο περισσότερο από μία δεκαετία. Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις, κατά το πρόσφατο παρελθόν, οι πιέσεις συνδικαλιστών που δεν βολεύονταν από την περιοχή μετεγκατάστασης της υπηρεσίας τους ή των «ημετέρων» που θα έχαναν τα παχυλά μισθώματα για τα ενοικιαζόμενα ακίνητά τους, κρίθηκαν υπέρτερες του δημοσίου συμφέροντος. Αυτές ακριβώς τις παθογένειες καλείται - μεταξύ των πολλών άλλων - να καταπολεμήσει η σημερινή κυβέρνηση. Και αυτό ακριβώς επιχειρείται με το συζητούμενο νομοσχέδιο. Είναι, άλλωστε, κοινό μυστικό ότι η εκτεταμένη διαφθορά, η αλόγιστη σπατάλη, η ασύδοτη κομματοκρατία και η υπερβολική γραφειοκρατία, αποτελούσαν, για δεκαετίες, το σήμα κατατεθέν της λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Σήμα που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το γιατί η Ελλάδα, την κρίσιμη στιγμή, αποδείχθηκε ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα έχει φθάσει στο χείλος του γκρεμού.Και στις δύσκολες αυτές ώρες είναι επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπιστούν άμεσα αυτές οι χρόνιες παθογένειες. Αντιλήφθηκαν, την ανάγκη αυτή, παρά τις ιδεολογικές τους διαφορές, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Γι’ αυτό, άλλωστε, και συνέπραξαν.Έβαλαν και οι τρείς ως αποκλειστικό σκοπό τη διάσωση της χώρας από την καταστροφή. Όμως! Ακόμη και σ’ αυτές, τις τόσο κρίσιμες ώρες, που κρίνεται η τύχη της Πατρίδας μας και το μέλλον των παιδιών μας, φαίνεται πως στο εσωτερικό ακόμη και αυτών των κομμάτων,κάποιοι δεν συμμερίζονται την ίδια αγωνία! Το λέω αυτό, αναφερόμενος ευθέως στον κ. Γιώργο Παπανδρέου,καθώς -όπως πληροφορούμαστε από σχετικά δημοσιεύματα- τους επόμενους μήνες, θα βρίσκεται στις ΗΠΑ για να διδάξει στο Χάρβαρντ! Και το λέω, όχι ως βουλευτής ενός άλλου κόμματος, αλλά ως απλός εκφραστής της εύλογης έκπληξης και της απορίας ενός μέσου πολίτη αυτής της πολύπαθης χώρας! Μετά από τρία χρόνια δραματικών περικοπών μισθών και συντάξεων, άδικων φοροεπιδρομών, αλλά και παραβίασης των πιο θεμελιωδών εργασιακών και ασφαλιστικών του δικαιωμάτων, κάθε πολίτης θα περίμενε από τον πρώην Πρωθυπουργό τουλάχιστον ένα στοιχειώδη σεβασμό. Φαίνεται, όμως, ότι ο κ. Παπανδρέου μάλλον μπέρδεψε το “Επισκέπτης Καθηγητής” με το “Επισκέπτης Βουλευτής”!! Και αυτό είναι τουλάχιστον προκλητικό.Οφείλω να παραδεχτώ πως, όταν- το Σεπτέμβριο του 2010- ο κ. Παπανδρέου βραβεύθηκε στο Βερολίνο για την προσφορά του στην οικονομία, δεν μπορούσα να το καταλάβω. Ομολογώ ότι δύο χρόνια αργότερα κατάλαβα ότι ήταν πράγματι μπροστά από την εποχή του!! Γιατί, θυσιάζοντας την Ελλάδα, κατάφερε να δείξει σε πολλές άλλες χώρες,το δρόμο που πάει στην καταστροφή. Λειτούργησε ως παράδειγμα προς αποφυγήν, διδάσκοντας όλους τους άλλους Πρωθυπουργούς του πλανήτη τι ακριβώς ΔΕΝ πρέπει να κάνουν !! Και μία επισήμανση: Η αμοιβή των 20.000 δολαρίων για τη διδασκαλία του κ. Παπανδρέου στο Χάρβαρντ και 46.000 ευρώ, μέσω μεσιτικού γραφείου, για κάθε άλλη του ομιλία, κρίνεται ως εξαιρετικά χαμηλή, εάν αναλογιστούμε το πόσο ακριβά πληρώσαμε εμείς για να μάθουμε την οικονομική του στρατηγική!! Θα κλείσω επαναλαμβάνοντας ότι η Βουλή αυτή στηρίζει την τελευταία ευκαιρία για τη χώρα. Είναι Βουλή μάχης! Και είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή!!Να είμαστε όλοι διαρκώς παρόντες. Ενεργοί συμμέτοχοι στον κοινό αγώνα.Δεν είναι κλάμπ η Βουλή!! Δεν είναι επισκεπτήριο.Γι' αυτό και ο κ. Παπανδρέου, από τη στιγμή που επέλεξε να δραπετεύσει στην Αμερική, οφείλει να παραδώσει τη Βουλευτική του έδρα!!»