Συνεχίζει να προκαλεί η σκηνοθέτης του "Κερατά" Αθανάσιου Διάκου! Αποκαλεί "Τζάμπα μάγκες" του Έλληνες που ενοχλήθηκαν!

Η φωτιά στα ΜΜΕ και στα social media μαίνεται άσβεστη εξαιτίας της υπερβολικής δημοσιότητας που δόθηκε από τους Ανεξάρτητους Έλληνες (στο Ν. Φθιώτιδας) στην παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου «Αθανάσιος Διάκος: Η επιστροφή», στην οποία η σκηνοθέτις παρωδεί με μπινελίκια και ψευτοτσαμπουκάδες τον εθνικό ήρωα. To ίδιο έντονα εναντίον της παράστασης αντέδρασαν ο ......
Άδωνις Γεωργιάδης και η Χρυσή Αυγή.


Στο «Ποντίκι art» το ’χουμε γράψει εδώ και καιρό: Η παράσταση «Αθανάσιος Διάκος: Η επιστροφή» ήταν προβοκατόρικη και η Λένα Κιτσοπούλου ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο με «αυτοκτονική σκηνική επιδειξιμανία» (Ιωάννα Μπλάτσου, «Το φαινόμενο Λένα», 26 Ιουλίου, σελ. 11, topontiki.gr/article/38675).

Όμως αυτό που δεν φανταστήκαμε ποτέ είναι ο τόσο μεγάλος ντόρος γύρω από μια παράσταση ήσσονος καλλιτεχνικής σημασίας, στην οποία ο συμβολισμός να μεταφερθεί ο ήρωας της επανάστασης στο σμπα­ραλιασμένο σήμερα απέτυχε με θόρυβο. Αν το πολιτιστικό και πολιτικό μας επίπεδο είναι του ύψους μιας Κιτσοπούλου, ενός Καμμένου, ενός Γεωργιάδη και των χρυσαυγιτών, τότε είμαστε τοσοδούληδες. Και μάλλον είμαστε, διότι ασχολούμαστε μαζί τους ανεπίτρεπτα πολύ, την ίδια ώρα που ακού­με ότι τα σχολεία δεν έχουν λεφτά για θέρμανση τον χειμώνα, την ώρα που ο άρρωστος ξεμένει αβοήθητος στα σκαλιά του νοσοκομείου επειδή δεν έχει λεφτά να πληρώσει. Η πατρίδα μας ξεσκίζεται στ’ αλήθεια, κι εμάς μας πιάνει ο πόνος ποιος την ξεσκί­ζει στη φαντασία του...

Ο λιλιπούτειος πολιτικός μας πολιτισμός μπορεί ανε­νόχλητος να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για θέματα «πιασάρικα», «προβοκατόρικα» και «εθνικά», υψώ­νοντας ουρανομήκεις κραυγές εναντίον μιας παράστασης-σόου, που δεν αξίζει να τη θυμόμαστε. Ο καλλιτέχνης δεν είναι ούτε ιστορικός, ούτε πολιτι­κός. Ούτε οφείλει να είναι.

Σ’ αυτή τη χώρα, όπου όλα τα έχουμε μπερδέψει, ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει αν πρέπει ή δεν πρέπει να ξεκρεμάμε απ’ τις εκθέσεις έναν πίνακα που προσβάλλει τα θεία, σύμφωνα με τη γνώμη των παπάδων, ούτε αν ο καλλιτέχνης έχει δικαίωμα να παρωδεί ιστορικά πρόσωπα. Ε, λοιπόν, το θέμα δεν είναι ούτε αν ο πίνακας προσβάλλει τα θεία, ούτε αν η Κιτσοπούλου παρουσιάζει τον Αθανάσιο Διάκο ζηλιάρη και απατημένο σουβλατζή. Το θέμα είναι αν ο πίνακας ή η παράσταση μπορεί να ονομάζονται έργο τέχνης ή είναι ευκαι­ριακά ευρήματα μικρών ταλέντων, που κλείνουν το μάτι σε τζάμπα δημοσιότητα, σε τζάμπα διαφήμιση, παριστάνοντας τους τζάμπα μάγκες. Στην τελική, το να παρουσιάζεις τον Αθανάσιο Διάκο κερατά δεν προσβάλλει τον Αθανάσιο Διάκο. Δείχνει εσένα που το κάνεις και τον πολιτισμό σου.

RAMNOUSIA