Aπό τα αμπέχωνα στις offshore

Αρχές δεκαετίας του ’90 σε club της παραλιακής, περασμένα μεσάνυχτα. Ο οδηγός-αστυνομικός του ισχυρού υπουργού και ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται στο πάρκινγκ. Πέφτει σύρμα και σε λίγα λεπτά ο οικονομικός διευθυντής της επιχείρησης σπεύδει προς το μέρος του με μια μαύρη πλαστική σακούλα τίγκα στα πεντοχίλιαρα σαν να ήταν πετσετάκια. Πάνω τους τα δακτυλικά αποτυπώματα των νεαρών πελατών που χτυπιόντουσαν κάτω από τα dexx του γνωστού dj. Στη συνέχεια ο οδηγός-αστυνομικός έβαζε μπρος τη μηχανή του αυτοκινήτου και χανόταν στο σκοτάδι με προορισμό το επόμενο μαγαζί, στον ιδιοκτήτη του οποίου ο ισχυρός υπουργός έκανε πάσης φύσεως διευκολύνσεις και οι αρμόδιες υπηρεσίες τα στραβά μάτια.

Ο συγκεκριμένος πολιτικός δείχνει αξιοθαύμαστη αντοχή στο χρόνο και εγκληματισμό στις νέες "τεχνολογίες". Όταν εμφανίστηκε η μόδα των offshore ήταν από τους πρώτους που απέκτησαν σε διάφορους εξωτικούς παραδείσους, ξεκινώντας από τη μαρτυρική (και όχι μαρτυριάρα) Κύπρο, η οποία εξελίχθηκε σε παράδεισο της διαφθοράς και του εγκλήματος.

Ο ίδιος διακρίνεται για τις κωλοτούμπες του και την ικανότητά του, όχι μόνο να παραμένει εκτός Κορυδαλλού, αλλά ποτέ να μην έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τους δικαστικούς ρεπόρτερς. Σαν και δαύτον γέννησε εκατοντάδες η περίφημη μεταπολίτευση, οι οποίοι μάλιστα άδραξαν την ευκαιρία να «νομιμοποιηθούν», όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, είπε για πρόεδρο οργανισμού ότι μπορεί να κάνει ένα μικρό δωράκι-500 χιλιάδων δραχμών εκείνη την εποχή- στον εαυτό του.

Ο συγχωρεμένος ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ έκανε υποδειγματικό κάστινγκ όταν στελέχωνε το Κίνημα. Με λίγες εξαιρέσεις εντίμων αγωνιστών όπως ο Σάκης Καράγιωργας, ο Αντώνης Τρίτσης, ο Γιώργος Γεννηματάς και κάποιοι άλλοι, τους περισσότερους θα τους ήθελε και ο Αλ Καπόνε στην δούλεψή του.

Άλλωστε σε μια χώρα που μέσα σε 40 χρόνια κατάφερε να χρωστάει 500 δις αντιλαμβάνεται κανείς πως μόνο η αρετή και η εντιμότητα δεν διέκριναν το πολιτικό προσωπικό και τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού της.

Οι φοιτητές με τα αμπέχωνα που πρασίνιζαν το προάυλιο της Νομικής θα έπεφταν στην συνέχεια σαν ακρίδες στα well-done φιλέτα της εξουσίας.

Παράλληλα με τις διεφθαρμένες πολιτικές εξουσίες βάδιζαν και συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, τους οποίους κάθε άλλο παρά τυχαία δεν ακούμπησαν τα κουμπούρια και οι ρουκέτες της Τρομοκρατίας.

Η μεταπολίτευση δεν ήταν παρά ένα μεγάλο πάρτυ αρπαχτής και διαφθοράς. Τα περίφημα ΜΟΠ αρχικά και τα Πακέτα Στήριξης στη συνέχεια θα έχτιζαν χιλιάδες «πολιτιστικά» κέντρα στην Αθήνα και την επαρχία ώστε να μπορεί ο λαός να λικνίζεται ανέμελος στη πίστα και με την λογική ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξουμε να διαπερνά όλες τις κοινωνικές τάξεις. Την ώρα που ο λαός έπεφτε στην παγίδα του εκχυδαισμού, οι πονηροί της εξουσίας φρόντιζαν η κάθε επόμενη μίζα, μπάζα, αρπαχτή, να είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη.

Κανένα έργο, καμία ανάθεση, καμία αγορά εξοπλιστικών δεν έγινε χωρίς να λαδωθεί η μηχανή. Η φούσκα του Χρηματιστηρίου, η Siemens , τα Εξοπλιστικά, τα δημόσια έργα και ο ΟΠΑΠ θα ήταν οι ατμομηχανές του Συνδικάτου της Μεταπολίτευσης που κυβέρνησε την Ελλάδα με τα χαρακτηριστικά της Μαφίας.

Άλλωστε ο συγχωρεμένος Αλ Καπόνε το συνειδητοποίησε πολύ νωρίς: «Καμία Μαφία, δεν είναι σαν την Μαφία του Κράτους...», είχε πει και είναι κρίμα που δεν ζει για να διαπιστώσει πως η σύγχρονη Ελλάδα είναι μια χώρα- πρότυπο στις προδιαγραφές του!
Μάλιστα υπάρχουν συγκεκριμένα «ευαίσθητα» υπουργεία και η ευαισθησία έχει να κάνει με τις τσέπες των υπουργών και του συστήματος που έχει στηθεί εντός και εκτός.
Πέρασαν δεκαετίες ολόκληρες με το δημόσιο χρήμα να ελκύει τα πιο αιμοδιψή θηρία. Η φυλάκιση του Κοσκωτά στάθηκε αφορμή να τελειοποιήσουν τις μεθόδους τους. Οι διάδοχοί του φρόντισαν να ξεκινήσουν αντίστροφα την εντυπωσιακή επιχειρηματική τους πορεία: Επέλεξαν να ακουμπήσουν πρώτοι και να μολύνουν συγκεκριμένους δικαστές με τους οποίους συμπορεύτηκαν ώστε να αποκτήσουν ισχυρές πλάτες στην Δικαιοσύνη κι εκείνη να τους παρέχει διαχρονική κάλυψη.

Φυσικά όταν θα ερχόταν ο λογαριασμός, ο γνωστός «σπιούνος» θα φρόντιζε να καρφώσει τους ενόχους με το μαξιμαλιστικό «μαζί τα φάγαμε»:
Για μια ακόμη φορά οι διεφθαρμένες ηγεσίες που έκλεψαν στην κυριολεξία το μέλλον μιας (τουλάχιστο) γενιάς, θα έβρισκαν τρόπο να κατηγορήσουν τον λαό και να αθωώσουν τους εαυτούς τους.
Όσο για τους πολίτες, επειδή πολλοί ισχυρίζονται ότι ο λαός ακόμη δεν είπε την τελευταία του λέξη, ας ελπίσουμε πως αυτή η λέξη δεν θα είναι κάποια ατάκα από τούρκικο σήριαλ με την ημισέληνο στην Ακρόπολη...


RAMNOUSIA