Συμφέροντα και δημοκρατία

 

Ολημερίς και ολονυχτίς ακούμε τους εκάστοτε κυβερνώντες να κατακεραυνώνουν τα συμφέροντα, την εξυπηρέτηση των οποίων φορτώνουν στους αντιπάλους τους. Ενώ αυτοί δηλώνουν θανάσιμοι εχθροί τους.

Πρόκειται για κούφια λόγια και απατηλά συνθήματα, τα οποία βρίσκονται εκτός της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, το οποίο από τη φύση του και τον πολιτικό του ρόλο είναι ταγμένο για την εξυπηρέτησή τους.

Δεν νοείται πλουραλιστική δημοκρατία χωρίς να προσπαθεί να ικανοποιήσει τις ενώσεις συμφερόντων για τη σταθεροποίηση της ιδίας.

Συνεπώς το  μέγα  πρόβλημα δεν είναι η  εξυπηρέτηση των συμφερόντων αλλά ποιών συμφερόντων.

Αν οι κυβερνώντες εξυπηρετούν τα συμφέροντα μιας χούφτας μεγιστάνων του πλούτου για να γίνουν πλουσιότεροι τότε δεν πρόκειται περί δημοκρατίας αλλά περί ενός «ευνοϊκού δεσποτικού λήθαργου» (Για το ενδιαφέρον αυτό ζήτημα βλ. το ογκώδες έργο του Γερμανού καθηγητού της πολιτικής επιστήμης M. Schmidt: «Θεωρίες της Δημοκρατίας», 

εκδ. «Σαββάλας» Αθήνα 2000 σελ. 251-258).

Στην Ελλάδα του πολιτικού τίποτα, τίποτα, το ουσιαστικό δεν συζητείται και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ακούμε τους πολιτικάντηδες να μας λένε «Οι αντίπαλοί μας εξυπηρετούν συμφέροντα» ή «μας πολεμούν τα οργανωμένα συμφέροντα» και πάει λέγοντας.

Δηλαδή μπούρδες, αν δεν προσδιορίζουν τι είδους είναι αυτά τα συμφέροντα και σε ποιους ανήκουν!